Καλησπέρα σας. Εδώ και πέντε μήνες περίπου δεν είμαι καλά στην ψυχολογία μου.Είμαι σε διάσταση με τον σύζυγό μου και βιώνω σε καθημερινή βάση ψυχοφθόρες καταστάσεις.Στεναχωριέμαι πολύ για τα δύο μου παιδιά και νιώθω ενοχές που δεν κατάφερα να τους προσφέρω το οικογενειακό περιβάλλον που ήθελα.Έχω χάσει εντελώς το κέφι μου και είμαι συνέχεια σκεπτική .Νιώθω αρκετά συχνά ταχυκαρδίες και αίσθημα άγχους.Τον τελευταίο μήνα έχει χαλάσει η ποιότητα του ύπνου μου.Αρκετές φορές ξυπνάω το πρωί με ένα αίσθημα αγωνίας.Επίσης έχω χάσει την αυτοπεποίθηση που είχα.Συχνά νιώθω ελλειψη σιγουριάς και δυναμικότητας . Θα ήθελα την γνώμη σας για όλα αυτά... Σας ευχαριστώ...

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Καλησπέρα! Θα ήθελα τη βοήθεια ενός ψυχολόγου - ψυχοθεραπευτή η ψυχαναλυτή. Έβγαινα με ένα παιδί ενάμιση χρόνο αλλά εγώ τον ερωτεύτηκα και ήθελα σχέση μαζί του ενώ εκείνος με θέλει μόνο για το σεξ. Στο παρελθόν είχαμε σταματήσει να μιλάμε επειδή ήταν ερωτευμένος με άλλη. Τώρα μετά από ενάμιση χρόνο που ξαναβγαιναμε δεν μιλάμε εδώ και ένα μήνα επειδή τον ελεγχα στα σοσιαλ και δεν ήθελε να συνεχίσουμε να μιλάμε. Μου είπε ότι δεν με μισεί, απλώς έχει κρατήσει τις αποστάσεις του και έχει κλείσει όλα του τα σοσιαλ. Εγώ όμως θέλω πολύ να τα ξαναβρουμε είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και τον αγαπάω,είμαι πολύ σίγουρη για τα συναισθήματα μου. Να περιμένω να κάνει εκείνος βήμα για επανασύνδεση η να προχωρήσω τη ζωή μου; Ειλικρινά είμαι πολύ ταραγμένη με όλο αυτό.

Καλησπέρα σας, Γενικά έχω κοινωνικό άγχος το οποίο γίνεται πιο έντονο όσο αφορά το dating.Σήμερα μία φίλη μου μου είπε ότι ένα παιδί που γνώρισα σε ένα πάρτυ και μου άρεσε εμφανισιακά ότι του άρεσα και εγώ (οπότε έκανα το σενάριο στο μυαλό μου ότι μπορεί να βγούμε στο μέλλον) και γενικά η φίλη μου πρότεινε να κανονίσουμε να βγούμε. Ωστόσο έχω να βγώ ραντεβού εδώ και 2 χρόνια ( Είμαι 21 ετών, γυναίκα) και με πιάνει πάρα πολύ άγχος έστω στη σκέψη κα βγω ραντεβού. Εκείνη την μέρα άκουγα ένα συγκεκριμένο τραγούδι πολύ και εν τέλει συνέδεσα αυτό το αγόρι με το τραγούδι.Ως αποτέλεσμα ήταν το όταν πήγα να κοιμηθώ το βράδυ και έπαιζε αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου δε μπορούσα να πω στο μυαλό μου να σταματήσει καθώς σκεφτόμουν κιόλας και το αγόρι και αγχωνόμουν πολύ. Άρχιζε να με πονάει η κοιλιά μου ωστόσο έκανα ανάσες για να ηρεμήσω μετά άρχισα να αναγουλιάζω,ίδρωνα,με έπιανε ρίγη και τελικά έκανα εμετό. Όλο αυτό από σκέψεις που δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. (γενικότερα το έχω πάθει και άλλες φορές να οδηγούν σκέψεις που μου προκαλούν και σωματικά άγχος σε εμετό). Μήπως έχω ιδεοψυναγκαστική διαταραχή; Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Εχω αδερφό με σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη απτα 18 του. Σήμερα είναι 50. Κατα καιρους αρνειται να παρει τη φαρμακευτικη αγωγή του και γίνεται επικινδυνος για τον εαυτο του και τους αλλους. Τοτε κάνω εισαγγελικές εντολές και νοσηλευεται σε ψυχιατρική μοναδα. Έχω κανει 7 απτο 2017 μεχρι σημερα. Η τελευταία εγινε πριν λιγες μερες και τωρα νοσηλευεται στο Δαφνι. Ομως πανω απο μηνα δεν τον κρατάνε γιατί συνερχεται και παρουσιαζοντας καλή εικονα τον βγαζουν. Επιστρέφει στο σπιτι του ,ζει μονος του και πάλι τα ιδια. Οι γονεις του ειναι εν ζωή αλλα δεν ασχολήθηκαν ποτέ με αυτά , διοτι δεν τα καταλαβαινουν. Πώς θα απαλλαγώ απτην ευθύνη αυτή;

Απο τα 14 μου μεχρι τα 20 που ειμαι τωρα βρισκόμουν σε μια σχέση με ενα αγορι ο οποίος με χώριζε συνέχεια για πολυ χαζούς λόγους , νευρίαζε με κατι και ξεσπούσε παντα τα νευρα του πανω μου , Αφου με χώριζε και του πέρναγαν τα νευρα μου ξανα έστελνε για να τα βρουμε παλι, πολλές φορες μου μίλαγε ασχημα , προσπαθούσα παντα για εκείνον Γιατι τον αγαπούσα παρά πολυ και δεν ηθελα να τον χασω απο την ζωη μου ,παρολο που συνέχεια υπήρχαν άσχημες καταστάσεις εγω κρατιόμουν απο τις καλές που είχαμε και πιστευα οτι μια μερα θα κανουμε οικογένεια και θα ειμαστε μαζι μεχρι το τελος πμως πρόσφατα μετα απο καιρο που ημασταν καλα και δεν είχαμε χωρίσει βγήκε εξω με τους φιλους του και γνώρισε μια κοπέλα και ενω τον ρωτούσα απο που την ξερει μου ελεγε ψέματα και στο τελος το παραδέχτηκε με αποτέλεσμα εγω να τον χωρίσω . Με ποναει πολυ το γεγονος οτι δεν εχει προσπαθήσει να τα ξανα βρουμε , το ξερω οτι δεν μου φέρεται καλα αλλα ειμαστε τοσα χρονια μαζι και δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εκείνον . Τι πρεπει να κανω;