Πώς να διαχειριστώ τις σκέψεις για πιθανό χωρισμό και τη θνησιμότητα της σχέσης μου;

Μιλάω με ένα αγόρι μου απαντούσε αμέσως και από χθες το βράδυ δεν έχει δει το μήνυμα το κάνει επίτηδες για να δει τι θα κάνω κ θα στείλει;;

Καλησπέρα σας. Είμαι σε σχέση εδω και 1 χρόνο, με έναν άνθρωπο, είναι και ο πρώτος μου σύντροφος. Στο σεξουαλικο μέρος δεν εχουμε ολοκληρώσει ακόμα, ο ίδιος λόγω των θρησκευτικών του πεποιθησεων θέλει να είμαστε πιο εγκρατείς. Σε προσφατη συζήτηση που έχουμε κάνει και εχουμε ξανά συζητήσει στο παρελθόν, υπάρχει έντονη φοβία για πιθανότητα εγκυμοσύνης χωρίς να έχει γίνει διυσδειση. Έχει την πεποίθηση,ότι υπάρχει πιθανότητα να μείνω έγκυος ακόμα και με τα προκαταρκτικα που κάνουμε αλλά του εξηγώ ότι χωρίς να γίνει διυσδειση είναι αδύνατον να προκληθεί εγκυμοσυνη μόνο από τα προκαταρκτικα. Του είπα αν θέλει να είμαστε πιο σίγουροι να φοράει αυτός προφυλακτικο η να παίρνω εγώ αντισυλληπτικα χάπια, αλλά η απάντηση του ήταν ότι απλά θα προσέχουμε περισσότερο και θα το δει για το προφυλακτικο. Δεν είναι διαθέσιμος να συζητήσει περισσότερο για αυτό το θέμα, είναι κάθετος στην απόφαση του λόγω των θρησκευτικων του πεποιθησεων. Το σέβομαι από την αρχή της σχέσης, δεν θέλω να τον πιέσω, αλλά το να μην ξέρει κάποια βασικά πράγματα τουλάχιστον για το ότι χρειάζεται κανονική κανονική διυσδειση για να προκληθεί εγκυμοσύνη με έχει βάλει σε έντονες σκέψεις, καθώς μου παρουσιάζει ότι όλη αυτή η φοβία είναι κάτι που αφορά τον ίδιο, αλλά μου "χτυπάει" πολύ που στην ηλικία που ειναι(25) δεν γνωρίζει και κάποια βασικά σεξουαλικης αγωγής. Είναι σε ένα πολύ θρησκευτικο οικογενειακό περιβάλλον και πέρασε την εφηβεία του στα φοιτητικά του χρόνια. Είχε ολοκληρώσει με άλλη κοπέλα, αλλά το είχε μετανιώσει πολύ γιατί ενιωσε ότι αμάρτησε.Έχω έντονες σκέψεις μην υπάρξει παρόμοια συνθήκη και με εμένα και μετανιώσει, αποφεύγει οτιδήποτε του λέω για το ερωτικό κομμάτι και με στεναχωρεί που αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση. Τον έχει κυριεύσει ένα έντονο αίσθημα ενοχής και φόβου γύρω από το σεξουαλικο κομμάτι . Πως μπορώ να συζητησω μαζί του, τι προσέγγιση θα προτείνατε; Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και συγνώμμη για το κατεβατό.

Απο τα 14 μου μεχρι τα 20 που ειμαι τωρα βρισκόμουν σε μια σχέση με ενα αγορι ο οποίος με χώριζε συνέχεια για πολυ χαζούς λόγους , νευρίαζε με κατι και ξεσπούσε παντα τα νευρα του πανω μου , Αφου με χώριζε και του πέρναγαν τα νευρα μου ξανα έστελνε για να τα βρουμε παλι, πολλές φορες μου μίλαγε ασχημα , προσπαθούσα παντα για εκείνον Γιατι τον αγαπούσα παρά πολυ και δεν ηθελα να τον χασω απο την ζωη μου ,παρολο που συνέχεια υπήρχαν άσχημες καταστάσεις εγω κρατιόμουν απο τις καλές που είχαμε και πιστευα οτι μια μερα θα κανουμε οικογένεια και θα ειμαστε μαζι μεχρι το τελος πμως πρόσφατα μετα απο καιρο που ημασταν καλα και δεν είχαμε χωρίσει βγήκε εξω με τους φιλους του και γνώρισε μια κοπέλα και ενω τον ρωτούσα απο που την ξερει μου ελεγε ψέματα και στο τελος το παραδέχτηκε με αποτέλεσμα εγω να τον χωρίσω . Με ποναει πολυ το γεγονος οτι δεν εχει προσπαθήσει να τα ξανα βρουμε , το ξερω οτι δεν μου φέρεται καλα αλλα ειμαστε τοσα χρονια μαζι και δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εκείνον . Τι πρεπει να κανω;

Καλησπέρα η ξαδέρφη μου έχει εμμονή με ένα αγόρι... Τον παρακολουθεί,όλη μέρα μιλάει για αυτόν,εδώ και 2 χρόνια πίστευε ότι είχαν σχέση και πολλά άλλα... Τι έχει;

Θέλω να γνωρίσω τη πρώην ενός αγοριού που βγαίνουμε αρκετό διάστημα. Βέβαια κάποια στιγμή δεν μιλάγαμε επειδή τα ξαναβρήκε με εκείνη. Φενομαι παράλογη, αλλά έχω ακούσει πράγματα για εκείνη για τα οποία τη θαυμάζω. Την έχω δει μόνο σε φωτογραφίες και αποπνέουν μια γοητεία και έναν θαυμασμό που με κάνουν να θέλω να τη γνωρίσω. Δεν το έχω ξαναπάθει ποτέ αυτό με πρώην κάποιου αγοριού. Έχει πέσει η αξιοπρέπεια μου; Είναι φυσιολογικό αυτό; Να το συζητήσω μαζί του;

Καλησπερα εκανα παρεα με καποιον γνωστο-φιλο και ξαφνικα για καποιους λογους χωρις να γινει κατι ιδιαιτερο σταματησαμε την παρεα. Πριν εξι μηνες εμαθα απο καποιο κοινο γνωστο οτι εκανε παραπονα σε μενα απλα για να με δυσφιμησει. Τελος παντων ενα απογευμα του στελνω ενα μνμ και του ειπα οτι εμαθα κατι και απλα να μην ασχολειται μαζι μου. Ξαφνικα στις 3 τη νυχτα με παιρνει τηλ εγω κοιμομουν παιρνει καπακι τους δικους μου κανοντας παραπονα και βριζοντας, μετα τον αδερφο μου με συνεχομενα τηλεφωνηματα. σε καποια φαση σταματησε. Μια αλλη μερα ξαναπηρε το σηκωσα εγω και του ειπα να μην ξαναενοχλησει, δεν μιλουσε καν οταν το σηκωσα ακουστηκε φοβισμενος και το εκλεισε. Μετα απο καιρο ειδε τη μητερα μου στο δρομο και της ειπε να πανε μαζι στην αστυνομια να κανει η μητερα μου καταγγελια οτι τον ενοχλω και ειμαι τρελος. Εγινα εξαλλος οταν το εμαθα τον πηρα αμεσως και του ειπα να ερθει να βρει εμενα τον ιδιο. Συνεχισε να βριζει, πριν λιγες μερες καλεσε καποιους ψυχιατρους παριστανοντας τον πατερα ή αδερφο ανωνυμα και απλως εδινε τον αριθμο μου για να κλεισουμε ραντεβου. Με καλεσαν τους ειπα οτι προκειτε για φαρσα και δεν επαναληφθηκε. Εγω γενικα εχω απευθυνθει στις αρχες λεγοντας οτι δεν μπορουμε να κανουμε κατι λογω απορρητου και απλα να υποβαλω σε μηνυση για τα μηνυματα. Τις τελευταιες μερες ενοχλει και το θειο μου στο χωριο χωρις να τον γνωριζει καν και καλει ακριβως στις 3 τη νυχτα. Μπορω να κανω κατι, ο ανθρωπος εχει καποιου ειδους ψυχικη ασθενεια?

Κάνω παρέα με μια κοπέλα εδώ και 2 χρόνια με την οποία τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι με αποφεύγει και γενικώς έχει ένα υφακι του στυλ ότι νομίζει πως είναι ανώτερη. Θεωρώ ότι αυτό της βγαίνει επειδή εκείνη έχει τατουάζ και καπνίζει ενώ εγώ δεν κάνω τίποτα από τα δύο και νομίζει ότι είναι "καλύτερη" και πως είναι κάποια. Μου βγάζει ένα συναισθημα ανταγωνισμού και ότι δεν με συμπαθει κατά βάθος και απλά βγαίνει μαζί μου για να περνάει η ώρα της. Το έχω συζητήσει μαζί της και μου λέει πως δεν έχεις κάτι μαζί μου αλλά οι πράξεις της δείχνουν το αντίθετο με έμμεσο τρόπο λόγω του ότι δεν βλεπομαστε συχνά όπως στην αρχή και λόγω του ύπεροπτικου ύφους της. Έχω σκεφτεί να απομακρυνθω και εγώ γιατί δεν μαρεσει όλο αυτό. Θα κάνω το σωστό; Πως να διαχειριστώ τη κατάσταση; Νιώθω μπερδεμένη