Φυσιολογικό το πένθος χωρίς πολύ κλάμα μετά τον θάνατο μητέρας;

Καλησπέρα σας και θερμά συλλυπητήρια. Καθώς το πένθος σας είναι πρόσφατο, χρειάζεται χρόνος για να γίνει η επεξεργασία του γεγονότος, ο οποίος μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο, αν και μετά από την πάροδο ικανού χρόνου που μπορεί να φτάνει και πέραν του έτους αν η δυσκολία στα συναισθήματα επιμένει, ίσως βοηθηθείτε και από την ψυχοθεραπεία. Το σημαντικό που πρέπει να γνωρίζετε ωστόσο είναι ότι τα στάδια του πένθους δε βιώνονται απαραίτητα με τη σειρά που ξέρουμε μέχρι τώρα, ούτε με την ίδια ένταση και διάρκεια το καθένα ξεχωριστά, αλλά μπορεί κάποιος να πηγαίνει π.χ από το πρώτο στάδιο που είναι η άρνηση-σοκ, το οποίο συνοδεύεται από πάγω...μα του συναισθήματος (μοιάζει με αυτό που περιγράφετε στην παρούσα φάση της ζωής σας) στο τέταρτο που είναι η κατάθλιψη, χωρίς να έχει περάσει από τον θυμό (2ο στάδιο) ή εκεί που νομίζει κάποιος ότι φτάνει στην αποδοχή να "κυλάει" σε προγενέστερο στάδιο. Αυτό συμβαίνει γιατί η διαδικασία του πένθους κάνει κύματα και πηγαίνει από το ένα στάδιο στο άλλο χωρίς απαραίτητα τη σειρά που γνωρίζουμε. Οπότε στην παρούσα φάση είναι φυσιολογικά τα συναισθήματα που βιώνετε ούτε είναι ανάγκη ο πόνος να εκδηλώνεται πάντοτε με κλάμα, αλλά κάποια στιγμή ίσως θα εκδηλωθεί και έτσι, όταν θα υπάρχει πίεση επειδή καταπνίγηκε και συσσωρεύτηκε. Αν βιώνετε δυσκολία θα σας βοηθήσει η ψυχοθεραπεία, όχι όμως πριν την πάροδο 6 μηνών από τον θάνατο, για τους λόγους που σας ανέφερα και προκειμένου να δώσετε στον εαυτό σας χρόνο να βιώσει αβίαστα όποιο συναίσθημα έρθει, εκτός αν νιώθετε έντονη την ανάγκη για αναζήτηση βοήθειας από ειδικό. Στη διάθεσή σας, με εκτίμηση και καλή δύναμη, καλές γιορτές! Διάβασε περισσότερα

Καλημέρα σας. Η αντίδρασή σας στον θάνατο της μητέρας σας μπορεί να είναι πολύπλοκη και διαφορετική από αυτά που περιγράφετε ή αυτά που διαβάζετε για τα στάδια του πένθους, και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Κάθε άτομο βιώνει το πένθος με τον δικό του τρόπο, και δεν υπάρχει "σωστός" ή "λάθος" τρόπος να το κάνετε.

Η σχέση που είχατε με τη μητέρα σας φαίνεται να ήταν πολύ στενή και η δέσμευση που είχατε ως νοσηλεύτρια μπορεί να έχει επηρεάσει τον τρόπο που διαχειριστήκατε την απώλεια. Οι συνθήκες της απώλειας, όπως η διάρκεια της ασθένειας της και η φύση της δουλειάς σας, μπορεί να σάς έβαλαν σε μια κατάσταση "...;λειτουργίας" και "εκπλήρωσης ευθυνών" που έθεσε σε δεύτερη μοίρα την επεξεργασία των συναισθημάτων σας. Όταν χάνουμε κάποιον αγαπημένο, και ιδιαίτερα όταν έχουμε σημαντική επαγγελματική ή φροντιστική ευθύνη, το άτομο μπορεί να βιώσει τα συναισθήματα του πένθους με έναν πιο περιορισμένο ή διαφορετικό τρόπο. Μπορεί να υπάρξει εσωτερική σύγκρουση μεταξύ της ανάγκης να παραμείνετε "ισχυροί" και της ανάγκης να εκφράσετε τη θλίψη σας.

Το ότι δεν έχετε βιώσει το πένθος όπως το περιγράφετε ή δεν εκλαψατε πολύ δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Μπορεί να σημαίνει ότι ο τρόπος που επεξεργάζεστε την απώλεια είναι απλώς διαφορετικός. Το γεγονός ότι βιώνετε στιγμές πένθους, όπως τα ξεσπάσματα που περιγράφετε με τα ρούχα και τις φωτογραφίες, δείχνει ότι τα συναισθήματα του πένθους και της θλίψης υπάρχουν, αλλά ίσως χρειάζονται περισσότερο χρόνο και χώρο για να εκδηλωθούν πλήρως.

Η ενοχή που αισθάνεστε μπορεί να είναι μέρος της διαδικασίας, καθώς πολλά άτομα νιώθουν ότι πρέπει να εκφράσουν τη θλίψη τους με έναν συγκεκριμένο τρόπο, κάτι που συχνά δεν συμβαίνει. Το πένθος είναι μια μοναδική και προσωπική διαδικασία που δεν ακολουθεί πάντα τα ίδια στάδια ή τη σειρά που βλέπουμε στις θεωρίες ή τα βιβλία.

Το να αναγνωρίσετε τα συναισθήματα που έχετε και να τα αποδεχτείτε χωρίς να τα κρίνετε, καθώς και να δώσετε χρόνο στον εαυτό σας, είναι σημαντικά βήματα. Αν νοιώθετε την ανάγκη για περισσότερη υποστήριξη, μπορεί να είναι χρήσιμο να μιλήσετε με έναν ψυχολόγο ή ψυχοθεραπευτή που θα σας βοηθήσει να επεξεργαστείτε αυτά τα συναισθήματα και να κατανοήσετε τη διαδικασία του πένθους που περνάτε.

Θυμηθείτε ότι το να αισθάνεστε έτσι δεν σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά, και δεν υπάρχει σωστός χρόνος ή τρόπος για να βιώσετε την απώλεια. Διάβασε περισσότερα

Τα στάδια του πένθους κατά Kubler-Ross είναι : άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Αυτά τα στάδια μπορεί να μην επισυμβούν με την παραπάνω σειρά. 'Αρα αφήστε την διαδικασία να εξελιχθεί φυσιολογικά και αφήστε τις ενοχές. Καλή τύχη.

Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο θα σας λείπει η μητέρα σας. Είναι πολύ νωρίς τρεις μήνες. Προσωπικά ο πόνος της απουσίας της μητέρας μου ήταν χειρότερος στα τρία χρόνια

Το πένθος θελει χρόνο και δεν σημαίνει ότι επειδή δεν αντιδράσετε ότι δεν πονάνε. Κάθε άνθρωπος θέλει το χρόνο του για να συνειδητοποιήσει και να μετουσίωση το πενθος