Στυλιανίδου Βασιλική

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κρίση πανικού
  Πριν ένα μήνα έχασα τον πατέρα μου. Πριν ένα μήνα βγήκαν τα αποτέλεσματα των πανελλαδικών για το παιδί και περνά εκτός Κρήτης. Εγώ νομίζω ότι έχω κατάθλιψη διότι δεν μπορώ να δεχτώ ότι το παιδί θέλει να φύγει εκτός ενώ ίσως μπορεί να κάνει μετεγγραφή για Κρήτη.Ν α εκφράσω τα συναισθήματα μου? Δεν νιώθω καθόλου καλά. Περνώ το di stress προς το παρόν. Ευχαριστώ

  • Αντιλαμβάνεστε, βέβαια, ότι δεν είναι λογικό να αφήσει τις σπουδές που δικαιούται για να σας κρατήσει συντροφιά. Μπορείτε να τον επισκέπτεσθε!

    

    Στυλιανίδου Βασιλική

• Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
  Πώς μπορώ να πείσω τον γιο μου 20 χρονών, να πάμε σε ειδικό για βοήθεια. Παρουσιάζει συμπτώματα ιδεοψυχαναγκασμου .

  • Καλύτερα εσείς να επισκεφθείτε τον ειδικό για να συνεργασθείτε μαζί του

    

    Στυλιανίδου Βασιλική

• Άγχος και Στρες
  Είμαι 29 ετών.Λόγω κάποιων προβλημάτων που υπήρχαν παλιότερα(έχουν να κάνουν με οικονομικά και θέματα υγείας των γονιών μου),τα οποία σε κάποιο βαθμό έχουν εξαλειφθεί πια,δεν έχω κάνει (ακόμα) κάποια πράγματα που έκαναν οι περισσότεροι νέοι από τα 18 έως τα 29.Πχ δεν έβγαινα έξω κάθε Σάββατο ή δεν πήγαινα συνέχεια διακοπές σε νησιά,εξωτερικό,κοσμικά μέρη πως είναι η Αράχωβα ή το Πήλιο.Άπό φιλίες και σχέσεις λίγα πράγματα,το ίδιο και από δουλειές.Νομίζω πως έχασα την ωραιότερη δεκαετία της ζωής μου,αν ισχύει αυτό που λένε ότι η ωραιότερη δεκαετία ενός ανθρώπου είναι από τα 20 έως τα 29.Έχω και μια φοβία,το πως θα το πάρουν κάποιοι άνθρωποι το ότι σε αυτή την ηλικία δεν έβγαινα συνέχεια έξω ή δεν πήγαινα σε άλλα μέρη.Θα πουν εντάξει δεν πειράζει ή θα φύγουν?Και αν θέλω να πάω μαζί με έναν από αυτούς σε ένα μέρος που μπορεί να έχει πάει ήδη,θα καταδεχτεί να ξαναπάει ειδικά για εμένα,?Μου κακοφαίνεται ότι σε κάποια πράγματα καθυστέρησα σε σχέση με άλλους.Πχ από τα 18 μου ήθελα να πάρω ένα συγκεκριμένο αμάξι.Κατάφερα και το πήρα στα 28 μου,μεταχειρισμένο.Ενώ είμαι ΟΚ,στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει η σκέψη ότι γιατί κάποιοι άλλοι το είχαν από τα 20 ή τα 22,ενώ εγώ έφτασα σχεδόν 30 για να το πάρω?Αν πάω σε ένα νησί που δεν έχω πάει ακόμα,αφενός μεν θα μου φανεί καλό,αφετέρου στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα υπάρχει και πάλι η σκέψη ότι γιατί εγώ έφτασα σχεδόν 30 να πάω εκεί όταν οι πιο πολλοί είχαν πάει από τα 22 ή τα 25?Αυτό,πως το εξηγείτε?Δεν σκέφτομαι καν το ενδεχόμενο να κάνω οικογένεια.Κατά την άποψη μου(μπορεί να είναι και λάθος),αν φτάσω σε αυτό το σημείο,όλα αυτά που δεν έχω κάνει ακόμα,δεν θα γίνουν ποτέ.Πραγματικά τον τελευταίο καιρό δυσκολεύομαι να κοιμηθώ και τρώω ελάχιστα.Όταν νυχτώνει,ακόμα χειρότερα.Μπορεί να φαίνονται αστεία όλα αυτά που γράφω και σίγουρα εκεί έξω υπάρχουν πιο σοβαρά προβλήματα.Κάθε γνώμη και βοήθεια είναι καλοδεχούμενη.Ευχαριστώ και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο!

  • Όπως τα μήλα της μηλιάς δεν είναι ίδια μεταξύ τους, έτσι και οι άνθρωποι. Μη χάνετε το χρόνο και την ενέργειά σας κάνοντας συνεχώς αυτές τις συγκρίσεις που περιγράφετε. Η ζήλεια και η υπερηφάνεια είναι κακοί σύμβουλοι, μας αφαιρούν τη χαρά. Φροντίστε την κατάθλιψη, μη πολυσκέφτεστε, πάρτε κάτι , πάτε στο ψυχίατρο να τα πείτε.

    

    Στυλιανίδου Βασιλική