τι σημαίνουν τα ξαφνικά ξεσπασματα θυμου?

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια.Μπαρκαρε τον περασμένο Απρίλιο ως δόκιμος καπετάνιος στο δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι και ενώ ήταν εν πλω του είπε να χωρίσουν μετα από δύο μήνες !!Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως 4,μήνες αφού γύρισε δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του.Μηπως εχει κατάθλιψη ; Υπάρχει κληρονομική προδιάθεση καθώς η μητέρα μου έπασχε από μανιοκατάθλιψη;Τι να κάνω να τον βοηθήσω;;;

Καλησπέρα σας είμαι 16 χρόνων,μέχρι την πρώτη γυμνασιου οι περισσότεροι με θεωρούσαν άσχημη κτλ.Μετα όμως στην Δευτέρα γυμνασίου και μετά μου μιλούσαν πολλά αγόρια αλλά το θέμα είναι ότι μετά από 1-2 εβδομάδες σταματούσαμε να μιλάμε.Τωρα στο λύκειο με όσους έχω μιλήσει με έχουν χρησιμοποιήσει και άλλοι μου έλεγαν ότι ήθελαν να με δουν γυμνή ή ακόμα και να στείλω γυμνές φωτογραφίες που δυστυχώς το είχα κάνει μια φορά στον πρώην μου γιατί δεν ήθελα να με παρατήσει αλλά τελικά τον παράτησα εγώ,επίσης οι περισσότεροι μου έχουν πει κιόλας ότι με θέλουν μόνο για το σώμα μου.Γενικα από ότι καταλάβατε με έναν φυσιολογικό άνθρωπο δεν έχω μιλήσει και κάθε φορά όμως που μου μιλάει κάποιος φυσιολογικός εγώ τον αποφεύγω γιατί νιώθω άσχημα επειδή έχω μιλήσει με όλους τους περίεργους νιώθω ότι θα είμαι περίεργη και εγώ αν και εγώ πιστεύω ότι δεν είμαι.Ξερετε τι κάνω λάθος και γενικά αν μπορώ να κάνω κάτι για αυτο

Μιλάω με ένα αγόρι μου απαντούσε αμέσως και από χθες το βράδυ δεν έχει δει το μήνυμα το κάνει επίτηδες για να δει τι θα κάνω κ θα στείλει;;

Ειμαι γυναίκα και ειμαι στρειτ 15-6 χρόνων, απο πάντα εκανα κατι με αγορια και αυτη τη στιγμή ειμαι σε σχέση, αλλα νιώθω οτι αν η φίλη μου θελει να της αγγίξω το στήθος δεν θα έλεγα οχι, ειναι κατι αυτο?

Καλησπέρα σας. Είμαι σε σχέση εδω και 1 χρόνο, με έναν άνθρωπο, είναι και ο πρώτος μου σύντροφος. Στο σεξουαλικο μέρος δεν εχουμε ολοκληρώσει ακόμα, ο ίδιος λόγω των θρησκευτικών του πεποιθησεων θέλει να είμαστε πιο εγκρατείς. Σε προσφατη συζήτηση που έχουμε κάνει και εχουμε ξανά συζητήσει στο παρελθόν, υπάρχει έντονη φοβία για πιθανότητα εγκυμοσύνης χωρίς να έχει γίνει διυσδειση. Έχει την πεποίθηση,ότι υπάρχει πιθανότητα να μείνω έγκυος ακόμα και με τα προκαταρκτικα που κάνουμε αλλά του εξηγώ ότι χωρίς να γίνει διυσδειση είναι αδύνατον να προκληθεί εγκυμοσυνη μόνο από τα προκαταρκτικα. Του είπα αν θέλει να είμαστε πιο σίγουροι να φοράει αυτός προφυλακτικο η να παίρνω εγώ αντισυλληπτικα χάπια, αλλά η απάντηση του ήταν ότι απλά θα προσέχουμε περισσότερο και θα το δει για το προφυλακτικο. Δεν είναι διαθέσιμος να συζητήσει περισσότερο για αυτό το θέμα, είναι κάθετος στην απόφαση του λόγω των θρησκευτικων του πεποιθησεων. Το σέβομαι από την αρχή της σχέσης, δεν θέλω να τον πιέσω, αλλά το να μην ξέρει κάποια βασικά πράγματα τουλάχιστον για το ότι χρειάζεται κανονική κανονική διυσδειση για να προκληθεί εγκυμοσύνη με έχει βάλει σε έντονες σκέψεις, καθώς μου παρουσιάζει ότι όλη αυτή η φοβία είναι κάτι που αφορά τον ίδιο, αλλά μου "χτυπάει" πολύ που στην ηλικία που ειναι(25) δεν γνωρίζει και κάποια βασικά σεξουαλικης αγωγής. Είναι σε ένα πολύ θρησκευτικο οικογενειακό περιβάλλον και πέρασε την εφηβεία του στα φοιτητικά του χρόνια. Είχε ολοκληρώσει με άλλη κοπέλα, αλλά το είχε μετανιώσει πολύ γιατί ενιωσε ότι αμάρτησε.Έχω έντονες σκέψεις μην υπάρξει παρόμοια συνθήκη και με εμένα και μετανιώσει, αποφεύγει οτιδήποτε του λέω για το ερωτικό κομμάτι και με στεναχωρεί που αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση. Τον έχει κυριεύσει ένα έντονο αίσθημα ενοχής και φόβου γύρω από το σεξουαλικο κομμάτι . Πως μπορώ να συζητησω μαζί του, τι προσέγγιση θα προτείνατε; Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και συγνώμμη για το κατεβατό.

Νιώθω μοναξιά. Δεν έχω πολλές παρέες.Εχω κάνει δραστηριότητες αλλά και εκεί τίποτα. Νιώθω μεγάλη απόρριψη. Είμαι και μοναχοπαίδι και όσο να ναι θέλω και εγώ να διευρύνω τον κύκλο μου και δε ξέρω πως. Έχω προσπαθήσει αρκετά. Θα γίνει κάτι κάποια στιγμή; Πως να το διαχειριστώ;