Ερωτεύτηκα τον ψυχίατρο μου μετά από 3 χρόνια. Να του μιλήσω;

Εχω αδερφό με σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη απτα 18 του. Σήμερα είναι 50. Κατα καιρους αρνειται να παρει τη φαρμακευτικη αγωγή του και γίνεται επικινδυνος για τον εαυτο του και τους αλλους. Τοτε κάνω εισαγγελικές εντολές και νοσηλευεται σε ψυχιατρική μοναδα. Έχω κανει 7 απτο 2017 μεχρι σημερα. Η τελευταία εγινε πριν λιγες μερες και τωρα νοσηλευεται στο Δαφνι. Ομως πανω απο μηνα δεν τον κρατάνε γιατί συνερχεται και παρουσιαζοντας καλή εικονα τον βγαζουν. Επιστρέφει στο σπιτι του ,ζει μονος του και πάλι τα ιδια. Οι γονεις του ειναι εν ζωή αλλα δεν ασχολήθηκαν ποτέ με αυτά , διοτι δεν τα καταλαβαινουν. Πώς θα απαλλαγώ απτην ευθύνη αυτή;

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Η μάνα μου συνέχεια υποστηρίζει άτομα που παλιά με κορόιδευαν και όταν γίνει κάτι και κοροϊδέψω και εγώ μου λέει να μην το κάνω για να μην γίνω ίδια με εκείνους. Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν με υποστηρίζει και θέλει να είμαι καλή με όλους. Ήμουν παλιότερα και όλοι με κορόιδευαν και γι'αυτό έχω γίνει πιο αντιδραστική τώρα , επειδή θεωρώ πως δεν το αξίζω να με περνάμε για χαζή και γενικά δεν μου αρέσει όλη μου η ύπαρξη. Η αντίδραση μου υπάρχει επειδή προτιμώ να με περνάμε για "κακιά" και ξυνή παρά αγαθή και χαζή όπως στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση που έχω τώρα στην ενήλικη ζωή μου; Και από που πιστεύετε εσείς ότι πηγάζει;

Καλησπέρα θα ήθελα τη γνώμη ενός ψυχικό η ψυχιάτρου. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχω μια ψύχωση η εμμονή μπαίνω στα σοσιαλ της πρώην ενός αγοριού που βγαίνουμε καθώς ήταν η αιτία όπου είχαμε σταματήσει να μιλάμε για κάποιο διάστημα. Νιώθω ότι η ζωή της καθώς και η εμφάνιση της είναι ζηλευτη στα μάτια μου και πως αξίζει περισσότερο από μένα επειδή εκείνη είναι πιο δραστήρια από μένα. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι μήπως τη γουστάρω κιόλας. Ειλικρινά δεν μου έχει ξανασυμβεί με κανένα αγόρι αυτό. Αλλά με τη συγκεκριμένη συγκρίνομαι ,μπαίνω στο προφίλ της συνεχώς μειώνοντας τη δική μου αξία. Επίσης νιώθω ότι θέλω να τη γνωρίσω για κάποιο λόγο. Πάσχω από κάποιο σύνδρομο; Θα το ξεπεράσω ποτέ; Κι αν ναι με ποιο τρόπο; Ευχαριστώ!

Καλησπέρα. Βγαίνω με ένα παιδί ερωτικά εδώ και ενάμισι χρόνο. Όμως πρόσφατα είδα ότι ακολουθεί τη πρώην του (αρκετά εμφανισημη κοπέλα) στα σοσιαλ μίντια, ενώ μου έχει πει τα χειρότερα για χαρακτήρα της και πώς την είχε μπλοκ. Το συζήτησα μαζί του αλλά μου έλεγε δικαιολογίες, δηλαδή ότι δεν τη διαγράφει από τα σοσιαλ για να μην τον πει κομπλεξικο. Τι τον νοιάζει εφόσον δεν τον ενδιαφέρει όπως λέει; Πραγματικά δε ξέρω πως να το διαχειριστώ και είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του. Νιώθω ότι θέλει να βγαίνει ποτε με μένα και πότε με εκείνη και πως είναι πολύ καλός ηθοποιός. Ειλικρινά νιώθω ότι θα τρελαθώ. Δε ξέρω τι να κάνω...Έχω σκεφτεί να κόψω κάθε επαφή μαζί του. Αλλά ξέρω ότι πάλι θα έχω πρόβλημα. Ποιο είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω;

Καλησπέρα! Μιλούσα πριν ένα μήνα περίπου με ένα άτομο και κάναμε πολύ ωραία συζήτηση. Υπάρχει απόσταση μεταξύ μας Λαμία- Κρήτη και κάποια στιγμή το έκοψα εγώ από μεριάς μου ενώ μου είχε προτείνει να βρεθούμε από κοντά και να μοιράσουμε την απόσταση. Δεν ήξερα αν μπορούσα να εμπιστευτώ αυτό το άτομο και λογικό. Είχε αναφέρει και εκείνος το θέμα απόσταση. Κάποια στιγμή με έκανε unfollow στα σοσιαλ και τον έκανα πίσω και με έκανε πάλι follow. Κάπου στον Νοέμβριο έχει γιορτή και σκέφτομαι να στείλω. Αξίζει να ξαναπροσπαθησω τόσο σύντομα ή θα φανώ πως δεν ξέρω τι θέλω? Επίσης είχε αναφέρει πως ψάχνει κάτι σοβαρό μέχρι και για γάμο , μου είχε πει να πάω εκεί σε διάστημα περίπου 2 εβδομάδων που μιλούσαμε και πως του αρέσει πως είμαι σοβαρή και μετρημένη. Υπάρχει περίπτωση να με απορρίψει ?δεν ξέρω τι να κάνω

Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια.Μπαρκαρε τον περασμένο Απρίλιο ως δόκιμος καπετάνιος στο δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι και ενώ ήταν εν πλω του είπε να χωρίσουν μετα από δύο μήνες !!Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως 4,μήνες αφού γύρισε δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του.Μηπως εχει κατάθλιψη ; Υπάρχει κληρονομική προδιάθεση καθώς η μητέρα μου έπασχε από μανιοκατάθλιψη;Τι να κάνω να τον βοηθήσω;;;