Ερωτεύτηκα τον ψυχίατρο μου μετά από 3 χρόνια. Να του μιλήσω;

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Καλησπέρα σας είμαι 16 χρόνων,μέχρι την πρώτη γυμνασιου οι περισσότεροι με θεωρούσαν άσχημη κτλ.Μετα όμως στην Δευτέρα γυμνασίου και μετά μου μιλούσαν πολλά αγόρια αλλά το θέμα είναι ότι μετά από 1-2 εβδομάδες σταματούσαμε να μιλάμε.Τωρα στο λύκειο με όσους έχω μιλήσει με έχουν χρησιμοποιήσει και άλλοι μου έλεγαν ότι ήθελαν να με δουν γυμνή ή ακόμα και να στείλω γυμνές φωτογραφίες που δυστυχώς το είχα κάνει μια φορά στον πρώην μου γιατί δεν ήθελα να με παρατήσει αλλά τελικά τον παράτησα εγώ,επίσης οι περισσότεροι μου έχουν πει κιόλας ότι με θέλουν μόνο για το σώμα μου.Γενικα από ότι καταλάβατε με έναν φυσιολογικό άνθρωπο δεν έχω μιλήσει και κάθε φορά όμως που μου μιλάει κάποιος φυσιολογικός εγώ τον αποφεύγω γιατί νιώθω άσχημα επειδή έχω μιλήσει με όλους τους περίεργους νιώθω ότι θα είμαι περίεργη και εγώ αν και εγώ πιστεύω ότι δεν είμαι.Ξερετε τι κάνω λάθος και γενικά αν μπορώ να κάνω κάτι για αυτο

Η ψυχολογος επιτρεπεται οταν λεω κατι να λεει πανω τα δικα της; Ειναι η 2η ψυχολογος, αλλαξα λογω μετακομισης κ οι δυο καναν γνωστικη προσεγγιση. Της ειπα οτι δεν νιωθω καλα με αυτα κ ειπε να εμπιστευτω την διαδικασια γιατι η προσεγγιση της εχει προσωπικα παραδειγματα. Κι εγω λεω δν νιωθω καλα μην τα λες, κ ειπε οτι η ψυχοθεραπεια ειναι επωδυνη γι αυτο νιωθω ετσι. Γενικα βοηθαει αλλα νευριαζω ν ακουω για την αδερφη της, για τον αντρα της, μου ρχεται να της πω να παει σε ψυχολογο να μιλησει. Λεει πως γυρίζω το βλεμα προς τα μεσα κ γι αυτο νιωθω δυσφορια όταν φερνει τον αληθινο της εαυτο στις συνεδριες Ανησυχησα μηπως το οτι δεν μπορω να ακουω για τα δικα της ειναι δικο μου προβλημα που πρεπει να λυσω στη θεραπεια. Με κουραζει κ η αδερφη της κ ο αντρας της, τους βαρεθηκα. Η προηγουμενη παντα με ρωτουσε αν μπορει να μοιραστει κατι. Ποια απο τις δυο ειναι λάθος; Να ζητησω στην προηγουμενη να κανουμε σκάιπ; Σε αυτην παω επειδη ειναι κοντα κ δεν ειναι κακη απλα δεν αντεχω να μιλαει για τον εαυτο της. Το αποκορυφωμα ηταν όταν με ρωτησε γιατι εχω ζηλια για την αδερφη της κ τον αντρα της κ αντιδραω ετσι κ αν εχω τετοια αισθηματα να το πω για να μπορει να με βοηθησει στη θεραπεια. Μου μπηκε ιδεα μηπως φταιω εγω κι επειδη ζηλευω δν θελω να ακουω. Μου λεει ο σύντροφος μου πηγες για θεραπεια για να φτιαξεις την σχεση σου με το σοι της δηλαδη που δεν τους ξερεις τι ειναι αυτα τα χαζα; Το να μην θελω να ακουω για αυτους ειναι δικο μου προβλημα με την εννοια οτι βγηκε στη θεραπεια κατι για να λυσω; Η προηγούμενη σπανια ελεγε για τον εαυτο της. Τι ειναι σωστο απο τα δυο; Παιζει η προηγουμενη να μην εκανε σωστα τη δουλεια της κ να μην εβλεπε τετοια χαρακτηριστικα σε μενα; Εχω δυσφορια με αυτα, ερχονται στο μυαλο μου τα δικά της κ πλεον βρισκω δυσκολια στο να συγκεντρωθω εξαιτιας της.Τι επιτρεπεται; Εχω μπερδευτει κ χρειαζομαι μια αντικειμενικη αποψη. Παει καιρος που πεφτω ψυχολογικα κ μου λεει οτι ειναι επειδη δεν βοηθαω τον εαυτο μου. Το ενστικτο μου λεει οτι φταιει αυτη

Πρίν από ενάμιση χρόνο έχασα την σύζυγο μου . Απόμεινα να φροντίζω τα τρία παιδιά μου , τα δύο : γιός 23 και κόρη 22 ετών ενήλικα αλλά όχι ανεξάρτητα και το μικρότερο κόρη στην εφηβεία 16 ετών . Καλώς ή κακώς είμαι σε σχέση και γενικότερα σε αναζήτηση συντρόφου . Ο προβληματισμός μου είναι ότι τα προβλήματα ξεπροβάλουν διαδοχικά και σε βάθος χρόνου γίνονται μεγαλύτερα . πχ πότε θα γίνουν ανεξάρτητα τα μεγάλα ώστε να μειωθούν οι οικονομικές μου υποχρεώσεις , πότε και πώς θα εξελιχθεί η ζωή της μικρότερης κόρης με σπουδές ( επαγγελματικής αποκατάστασης ) πότε θα μπορεί να γίνει και αυτή ανεξάρτητη ,πώς θα αθροιστούμε 4 εμείς και 3 η κυρία που γνώρισα με τα δύο ενήλικα παιδιά της που και αυτά δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί , πόσο καιρό θα διαρκέσει μία ελεύθερη σχέση με απόσταση τόπου εργασίας και διαμονής , πότε θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί για να συνεχίσουμε ώς ζευγάρι , πότε γονείς θα χρειαστούν εμάς για τους σταθούμε στα γεράματα .. και άλλα πολλά . Καταλήγω στο ότι το μόνο που έχω είναι ένα παρόν και ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον που για να ζήσουν οι γύρω μου καλά θα πρέπει να περιμένω καμία 10ετία όπου τότε θα είμαι εγώ γέρος .. θλιβερές και δυσοίωνες σκέψεις .. Αν δω εγωιστικά τον εαυτό μου , διώχνω τα παιδιά πριν σταθούν στα πόδια τους. Δεν μπορώ να τους προσφέρω παράλληλα και 2η στέγη δλδ να μένουν χώρια και να τα στηρίζω με διάφορα πχ φαγητό , χρήματα για λογαριασμούς κτλ . Νοιώθω ότι με πνίγει κάποιο είδους άγραφού νόμου . Που λέει να κάνω στην άκρη , να θάψω τον εαυτό μου για να ικανοποιηθούν όλοι γύρω μου . Αλλα πάλι νοιώθω ζωντανός και θέλω ξανά να αγαπήσω και να αγαπηθώ . Η απώλεια είναι δεδομένη για τη συνέχεια δεν ξέρω . Λοιπόν Τί κάνουμε?

Καλησπέρα η ξαδέρφη μου έχει εμμονή με ένα αγόρι... Τον παρακολουθεί,όλη μέρα μιλάει για αυτόν,εδώ και 2 χρόνια πίστευε ότι είχαν σχέση και πολλά άλλα... Τι έχει;

Καλησπέρα σας.θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με το παιδί μου 5.5 ετών που τελευταία κάνει αρνητικές σκέψεις για ανθρώπους .πχ σκέφτεται ότι κάποιος είναι βλακας.μπορει να είναι κάποιος άγνωστος αλλά μπορεί να είναι κ κάποιο πολύ αγαπημένο της πρόσωπο.μεσα στην ημέρα το σκέφτεται συνέχεια μπορεί και 10 φορές σε σημείο να νιώθει άσχημα κ να το εκφράζει χωρίς όμως να μπορεί να το περιορισει.δεν καταλαβαίνω τι της συμβαίνει.δεν έχει προκύψει κάποια αλλαγή στη ζωή της τελευταία

Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια και ενώ ήταν ως δόκιμος καπετάνιος εν πλώ του είπε να χωρίσουν.Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του .Προσπαθώ να είμαι υποστηρικτική αλλά στεναχωριέμαι.Τι άλλο να κάνω να τον βοηθήσω;;;