Τι σημαίνει όταν η ξαδέρφη μου έχει εμμονή με ένα αγόρι για 2 χρόνια;

Πρίν από ενάμιση χρόνο έχασα την σύζυγο μου . Απόμεινα να φροντίζω τα τρία παιδιά μου , τα δύο : γιός 23 και κόρη 22 ετών ενήλικα αλλά όχι ανεξάρτητα και το μικρότερο κόρη στην εφηβεία 16 ετών . Καλώς ή κακώς είμαι σε σχέση και γενικότερα σε αναζήτηση συντρόφου . Ο προβληματισμός μου είναι ότι τα προβλήματα ξεπροβάλουν διαδοχικά και σε βάθος χρόνου γίνονται μεγαλύτερα . πχ πότε θα γίνουν ανεξάρτητα τα μεγάλα ώστε να μειωθούν οι οικονομικές μου υποχρεώσεις , πότε και πώς θα εξελιχθεί η ζωή της μικρότερης κόρης με σπουδές ( επαγγελματικής αποκατάστασης ) πότε θα μπορεί να γίνει και αυτή ανεξάρτητη ,πώς θα αθροιστούμε 4 εμείς και 3 η κυρία που γνώρισα με τα δύο ενήλικα παιδιά της που και αυτά δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί , πόσο καιρό θα διαρκέσει μία ελεύθερη σχέση με απόσταση τόπου εργασίας και διαμονής , πότε θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί για να συνεχίσουμε ώς ζευγάρι , πότε γονείς θα χρειαστούν εμάς για τους σταθούμε στα γεράματα .. και άλλα πολλά . Καταλήγω στο ότι το μόνο που έχω είναι ένα παρόν και ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον που για να ζήσουν οι γύρω μου καλά θα πρέπει να περιμένω καμία 10ετία όπου τότε θα είμαι εγώ γέρος .. θλιβερές και δυσοίωνες σκέψεις .. Αν δω εγωιστικά τον εαυτό μου , διώχνω τα παιδιά πριν σταθούν στα πόδια τους. Δεν μπορώ να τους προσφέρω παράλληλα και 2η στέγη δλδ να μένουν χώρια και να τα στηρίζω με διάφορα πχ φαγητό , χρήματα για λογαριασμούς κτλ . Νοιώθω ότι με πνίγει κάποιο είδους άγραφού νόμου . Που λέει να κάνω στην άκρη , να θάψω τον εαυτό μου για να ικανοποιηθούν όλοι γύρω μου . Αλλα πάλι νοιώθω ζωντανός και θέλω ξανά να αγαπήσω και να αγαπηθώ . Η απώλεια είναι δεδομένη για τη συνέχεια δεν ξέρω . Λοιπόν Τί κάνουμε?

Η μάνα μου συνέχεια υποστηρίζει άτομα που παλιά με κορόιδευαν και όταν γίνει κάτι και κοροϊδέψω και εγώ μου λέει να μην το κάνω για να μην γίνω ίδια με εκείνους. Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν με υποστηρίζει και θέλει να είμαι καλή με όλους. Ήμουν παλιότερα και όλοι με κορόιδευαν και γι'αυτό έχω γίνει πιο αντιδραστική τώρα , επειδή θεωρώ πως δεν το αξίζω να με περνάμε για χαζή και γενικά δεν μου αρέσει όλη μου η ύπαρξη. Η αντίδραση μου υπάρχει επειδή προτιμώ να με περνάμε για "κακιά" και ξυνή παρά αγαθή και χαζή όπως στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση που έχω τώρα στην ενήλικη ζωή μου; Και από που πιστεύετε εσείς ότι πηγάζει;

Καλησπέρα! Θα ήθελα τη βοήθεια ενός ψυχολόγου - ψυχοθεραπευτή η ψυχαναλυτή. Έβγαινα με ένα παιδί ενάμιση χρόνο αλλά εγώ τον ερωτεύτηκα και ήθελα σχέση μαζί του ενώ εκείνος με θέλει μόνο για το σεξ. Στο παρελθόν είχαμε σταματήσει να μιλάμε επειδή ήταν ερωτευμένος με άλλη. Τώρα μετά από ενάμιση χρόνο που ξαναβγαιναμε δεν μιλάμε εδώ και ένα μήνα επειδή τον ελεγχα στα σοσιαλ και δεν ήθελε να συνεχίσουμε να μιλάμε. Μου είπε ότι δεν με μισεί, απλώς έχει κρατήσει τις αποστάσεις του και έχει κλείσει όλα του τα σοσιαλ. Εγώ όμως θέλω πολύ να τα ξαναβρουμε είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και τον αγαπάω,είμαι πολύ σίγουρη για τα συναισθήματα μου. Να περιμένω να κάνει εκείνος βήμα για επανασύνδεση η να προχωρήσω τη ζωή μου; Ειλικρινά είμαι πολύ ταραγμένη με όλο αυτό.

Δεν αντεχω αλλο να ειμαι στο ιδιο σπιτι με τους γονεις,αλλα ταυτοχρονα τα οικονομικα μου δεν μου επιτρεπουν να νοικιασω σπιτι μονος μου η να μοιραστω τα εξοδα με αλλο ατομο,εχω εγκλωβιστει,ειμαι 35 και νιωθω πλεον αβολα,ντρεπομαι να λεω στους γυρω μου οτι μενω με τους γονεις ακομη. Τι θα μπορουσα να κανω για αυτο,ειναι ψυχοπλακωτικο και με πιεζει.

Απο τα 14 μου μεχρι τα 20 που ειμαι τωρα βρισκόμουν σε μια σχέση με ενα αγορι ο οποίος με χώριζε συνέχεια για πολυ χαζούς λόγους , νευρίαζε με κατι και ξεσπούσε παντα τα νευρα του πανω μου , Αφου με χώριζε και του πέρναγαν τα νευρα μου ξανα έστελνε για να τα βρουμε παλι, πολλές φορες μου μίλαγε ασχημα , προσπαθούσα παντα για εκείνον Γιατι τον αγαπούσα παρά πολυ και δεν ηθελα να τον χασω απο την ζωη μου ,παρολο που συνέχεια υπήρχαν άσχημες καταστάσεις εγω κρατιόμουν απο τις καλές που είχαμε και πιστευα οτι μια μερα θα κανουμε οικογένεια και θα ειμαστε μαζι μεχρι το τελος πμως πρόσφατα μετα απο καιρο που ημασταν καλα και δεν είχαμε χωρίσει βγήκε εξω με τους φιλους του και γνώρισε μια κοπέλα και ενω τον ρωτούσα απο που την ξερει μου ελεγε ψέματα και στο τελος το παραδέχτηκε με αποτέλεσμα εγω να τον χωρίσω . Με ποναει πολυ το γεγονος οτι δεν εχει προσπαθήσει να τα ξανα βρουμε , το ξερω οτι δεν μου φέρεται καλα αλλα ειμαστε τοσα χρονια μαζι και δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εκείνον . Τι πρεπει να κανω;

Καλησπέρα σας. Εδώ και πέντε μήνες περίπου δεν είμαι καλά στην ψυχολογία μου.Είμαι σε διάσταση με τον σύζυγό μου και βιώνω σε καθημερινή βάση ψυχοφθόρες καταστάσεις.Στεναχωριέμαι πολύ για τα δύο μου παιδιά και νιώθω ενοχές που δεν κατάφερα να τους προσφέρω το οικογενειακό περιβάλλον που ήθελα.Έχω χάσει εντελώς το κέφι μου και είμαι συνέχεια σκεπτική .Νιώθω αρκετά συχνά ταχυκαρδίες και αίσθημα άγχους.Τον τελευταίο μήνα έχει χαλάσει η ποιότητα του ύπνου μου.Αρκετές φορές ξυπνάω το πρωί με ένα αίσθημα αγωνίας.Επίσης έχω χάσει την αυτοπεποίθηση που είχα.Συχνά νιώθω ελλειψη σιγουριάς και δυναμικότητας . Θα ήθελα την γνώμη σας για όλα αυτά... Σας ευχαριστώ...

Γεια σας,είμαι 36 χρόνων,δεν έχω κάνει ακόμη σχέση,δεν έχω σεξουαλική ζωή,ούτε κοινωνική,ούτε φίλους,ταλαιπωρούμαι από ΓΑΔ,αποφευκτικη διαταραχή προσωπικότητας,χρόνια μοναξιά,με συμπτώματα έντονης ντροπαλότητας,εσωστρέφειας,ανασφαλειών,χαμηλής αυτόεκτιμησης και χαμηλής αυτοπεποίθησης,φόβο απόρριψης,δυσκολία έκφρασης συναισθημάτων. Τα παραπάνω στοιχεία με δυσκολεύουν πάρα πολύ,είμαι απελπισμένος.