Τι σημαίνει όταν η ξαδέρφη μου έχει εμμονή με ένα αγόρι για 2 χρόνια;

Καλησπέρα σας, Γενικά έχω κοινωνικό άγχος το οποίο γίνεται πιο έντονο όσο αφορά το dating.Σήμερα μία φίλη μου μου είπε ότι ένα παιδί που γνώρισα σε ένα πάρτυ και μου άρεσε εμφανισιακά ότι του άρεσα και εγώ (οπότε έκανα το σενάριο στο μυαλό μου ότι μπορεί να βγούμε στο μέλλον) και γενικά η φίλη μου πρότεινε να κανονίσουμε να βγούμε. Ωστόσο έχω να βγώ ραντεβού εδώ και 2 χρόνια ( Είμαι 21 ετών, γυναίκα) και με πιάνει πάρα πολύ άγχος έστω στη σκέψη κα βγω ραντεβού. Εκείνη την μέρα άκουγα ένα συγκεκριμένο τραγούδι πολύ και εν τέλει συνέδεσα αυτό το αγόρι με το τραγούδι.Ως αποτέλεσμα ήταν το όταν πήγα να κοιμηθώ το βράδυ και έπαιζε αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου δε μπορούσα να πω στο μυαλό μου να σταματήσει καθώς σκεφτόμουν κιόλας και το αγόρι και αγχωνόμουν πολύ. Άρχιζε να με πονάει η κοιλιά μου ωστόσο έκανα ανάσες για να ηρεμήσω μετά άρχισα να αναγουλιάζω,ίδρωνα,με έπιανε ρίγη και τελικά έκανα εμετό. Όλο αυτό από σκέψεις που δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. (γενικότερα το έχω πάθει και άλλες φορές να οδηγούν σκέψεις που μου προκαλούν και σωματικά άγχος σε εμετό). Μήπως έχω ιδεοψυναγκαστική διαταραχή; Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Πρίν από ενάμιση χρόνο έχασα την σύζυγο μου . Απόμεινα να φροντίζω τα τρία παιδιά μου , τα δύο : γιός 23 και κόρη 22 ετών ενήλικα αλλά όχι ανεξάρτητα και το μικρότερο κόρη στην εφηβεία 16 ετών . Καλώς ή κακώς είμαι σε σχέση και γενικότερα σε αναζήτηση συντρόφου . Ο προβληματισμός μου είναι ότι τα προβλήματα ξεπροβάλουν διαδοχικά και σε βάθος χρόνου γίνονται μεγαλύτερα . πχ πότε θα γίνουν ανεξάρτητα τα μεγάλα ώστε να μειωθούν οι οικονομικές μου υποχρεώσεις , πότε και πώς θα εξελιχθεί η ζωή της μικρότερης κόρης με σπουδές ( επαγγελματικής αποκατάστασης ) πότε θα μπορεί να γίνει και αυτή ανεξάρτητη ,πώς θα αθροιστούμε 4 εμείς και 3 η κυρία που γνώρισα με τα δύο ενήλικα παιδιά της που και αυτά δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί , πόσο καιρό θα διαρκέσει μία ελεύθερη σχέση με απόσταση τόπου εργασίας και διαμονής , πότε θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί για να συνεχίσουμε ώς ζευγάρι , πότε γονείς θα χρειαστούν εμάς για τους σταθούμε στα γεράματα .. και άλλα πολλά . Καταλήγω στο ότι το μόνο που έχω είναι ένα παρόν και ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον που για να ζήσουν οι γύρω μου καλά θα πρέπει να περιμένω καμία 10ετία όπου τότε θα είμαι εγώ γέρος .. θλιβερές και δυσοίωνες σκέψεις .. Αν δω εγωιστικά τον εαυτό μου , διώχνω τα παιδιά πριν σταθούν στα πόδια τους. Δεν μπορώ να τους προσφέρω παράλληλα και 2η στέγη δλδ να μένουν χώρια και να τα στηρίζω με διάφορα πχ φαγητό , χρήματα για λογαριασμούς κτλ . Νοιώθω ότι με πνίγει κάποιο είδους άγραφού νόμου . Που λέει να κάνω στην άκρη , να θάψω τον εαυτό μου για να ικανοποιηθούν όλοι γύρω μου . Αλλα πάλι νοιώθω ζωντανός και θέλω ξανά να αγαπήσω και να αγαπηθώ . Η απώλεια είναι δεδομένη για τη συνέχεια δεν ξέρω . Λοιπόν Τί κάνουμε?

Καλησπέρα σας. Είμαι σε σχέση εδω και 1 χρόνο, με έναν άνθρωπο, είναι και ο πρώτος μου σύντροφος. Στο σεξουαλικο μέρος δεν εχουμε ολοκληρώσει ακόμα, ο ίδιος λόγω των θρησκευτικών του πεποιθησεων θέλει να είμαστε πιο εγκρατείς. Σε προσφατη συζήτηση που έχουμε κάνει και εχουμε ξανά συζητήσει στο παρελθόν, υπάρχει έντονη φοβία για πιθανότητα εγκυμοσύνης χωρίς να έχει γίνει διυσδειση. Έχει την πεποίθηση,ότι υπάρχει πιθανότητα να μείνω έγκυος ακόμα και με τα προκαταρκτικα που κάνουμε αλλά του εξηγώ ότι χωρίς να γίνει διυσδειση είναι αδύνατον να προκληθεί εγκυμοσυνη μόνο από τα προκαταρκτικα. Του είπα αν θέλει να είμαστε πιο σίγουροι να φοράει αυτός προφυλακτικο η να παίρνω εγώ αντισυλληπτικα χάπια, αλλά η απάντηση του ήταν ότι απλά θα προσέχουμε περισσότερο και θα το δει για το προφυλακτικο. Δεν είναι διαθέσιμος να συζητήσει περισσότερο για αυτό το θέμα, είναι κάθετος στην απόφαση του λόγω των θρησκευτικων του πεποιθησεων. Το σέβομαι από την αρχή της σχέσης, δεν θέλω να τον πιέσω, αλλά το να μην ξέρει κάποια βασικά πράγματα τουλάχιστον για το ότι χρειάζεται κανονική κανονική διυσδειση για να προκληθεί εγκυμοσύνη με έχει βάλει σε έντονες σκέψεις, καθώς μου παρουσιάζει ότι όλη αυτή η φοβία είναι κάτι που αφορά τον ίδιο, αλλά μου "χτυπάει" πολύ που στην ηλικία που ειναι(25) δεν γνωρίζει και κάποια βασικά σεξουαλικης αγωγής. Είναι σε ένα πολύ θρησκευτικο οικογενειακό περιβάλλον και πέρασε την εφηβεία του στα φοιτητικά του χρόνια. Είχε ολοκληρώσει με άλλη κοπέλα, αλλά το είχε μετανιώσει πολύ γιατί ενιωσε ότι αμάρτησε.Έχω έντονες σκέψεις μην υπάρξει παρόμοια συνθήκη και με εμένα και μετανιώσει, αποφεύγει οτιδήποτε του λέω για το ερωτικό κομμάτι και με στεναχωρεί που αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση. Τον έχει κυριεύσει ένα έντονο αίσθημα ενοχής και φόβου γύρω από το σεξουαλικο κομμάτι . Πως μπορώ να συζητησω μαζί του, τι προσέγγιση θα προτείνατε; Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και συγνώμμη για το κατεβατό.

Καλησπέρα σας είμαι 16 χρόνων,μέχρι την πρώτη γυμνασιου οι περισσότεροι με θεωρούσαν άσχημη κτλ.Μετα όμως στην Δευτέρα γυμνασίου και μετά μου μιλούσαν πολλά αγόρια αλλά το θέμα είναι ότι μετά από 1-2 εβδομάδες σταματούσαμε να μιλάμε.Τωρα στο λύκειο με όσους έχω μιλήσει με έχουν χρησιμοποιήσει και άλλοι μου έλεγαν ότι ήθελαν να με δουν γυμνή ή ακόμα και να στείλω γυμνές φωτογραφίες που δυστυχώς το είχα κάνει μια φορά στον πρώην μου γιατί δεν ήθελα να με παρατήσει αλλά τελικά τον παράτησα εγώ,επίσης οι περισσότεροι μου έχουν πει κιόλας ότι με θέλουν μόνο για το σώμα μου.Γενικα από ότι καταλάβατε με έναν φυσιολογικό άνθρωπο δεν έχω μιλήσει και κάθε φορά όμως που μου μιλάει κάποιος φυσιολογικός εγώ τον αποφεύγω γιατί νιώθω άσχημα επειδή έχω μιλήσει με όλους τους περίεργους νιώθω ότι θα είμαι περίεργη και εγώ αν και εγώ πιστεύω ότι δεν είμαι.Ξερετε τι κάνω λάθος και γενικά αν μπορώ να κάνω κάτι για αυτο

Θέλω να βλέπω εμμονικα την κολλητή μου γυμνή αλλά δεν το θεωρώ σωστό και ηθικό

Θέλω να γνωρίσω τη πρώην ενός αγοριού που βγαίνουμε αρκετό διάστημα. Βέβαια κάποια στιγμή δεν μιλάγαμε επειδή τα ξαναβρήκε με εκείνη. Φενομαι παράλογη, αλλά έχω ακούσει πράγματα για εκείνη για τα οποία τη θαυμάζω. Την έχω δει μόνο σε φωτογραφίες και αποπνέουν μια γοητεία και έναν θαυμασμό που με κάνουν να θέλω να τη γνωρίσω. Δεν το έχω ξαναπάθει ποτέ αυτό με πρώην κάποιου αγοριού. Έχει πέσει η αξιοπρέπεια μου; Είναι φυσιολογικό αυτό; Να το συζητήσω μαζί του;

Κάνω παρέα με μια κοπέλα εδώ και 2 χρόνια με την οποία τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι με αποφεύγει και γενικώς έχει ένα υφακι του στυλ ότι νομίζει πως είναι ανώτερη. Θεωρώ ότι αυτό της βγαίνει επειδή εκείνη έχει τατουάζ και καπνίζει ενώ εγώ δεν κάνω τίποτα από τα δύο και νομίζει ότι είναι "καλύτερη" και πως είναι κάποια. Μου βγάζει ένα συναισθημα ανταγωνισμού και ότι δεν με συμπαθει κατά βάθος και απλά βγαίνει μαζί μου για να περνάει η ώρα της. Το έχω συζητήσει μαζί της και μου λέει πως δεν έχεις κάτι μαζί μου αλλά οι πράξεις της δείχνουν το αντίθετο με έμμεσο τρόπο λόγω του ότι δεν βλεπομαστε συχνά όπως στην αρχή και λόγω του ύπεροπτικου ύφους της. Έχω σκεφτεί να απομακρυνθω και εγώ γιατί δεν μαρεσει όλο αυτό. Θα κάνω το σωστό; Πως να διαχειριστώ τη κατάσταση; Νιώθω μπερδεμένη