Αντιμετωπίζω χρόνια μοναξιά, θλίψη και έλλειψη φίλων λόγω ντροπαλότητας και εσωστρέφειας.

Η ψυχοθεραπεία απαιτεί δέσμευση. Ενδεχομένως να μην σας ταιριάζει το πλαίσιο ή η προσέγγιση του ψυχοθεραπευτή που είχατε διαλέξει. Μια αναλυτική προσέγγιση ή ψυχοδυναμική ίσως σας ταιριάζει περισσότερο, ώστε να βρείτε τα αίτια αυτων των αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων.

Γεια σας,
Η χρόνια μοναξιά που βιώνετε είναι ένα ιδιαίτερα επώδυνο συναίσθημα που επηρεάζει βαθιά την ψυχολογική σας υγεία. Η έλλειψη φιλικών και συντροφικών σχέσεων προκαλεί έντονα συναισθήματα θλίψης και στενοχώριας, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο όπου η αυτοεκτίμησή σας πλήττεται περαιτέρω.
Η ντροπαλότητα, η εσωστρέφεια και η έλλειψη επικοινωνιακών δεξιοτήτων μπορεί να λειτουργούν ως αποτρεπτικά στοιχεία, εμποδίζοντάς σας να δημιουργήσετε και να διατηρήσετε στενές σχέσεις.
Επιπλέον, η αντίληψη ότι οι άλλοι σας έχουν κάνει να πιστεύετε πως ευθύνεστε εσείς για αυτήν την κατάσταση, εντείνει ακόμα περισσότερο τα αρνητικά σας συναισθ...ήματα.
Έχετε κάνει ψυχοθεραπεία χωρίς να βρείτε την ανακούφιση ή την κατανόηση των συναισθημάτων που σας προκαλεί η μοναξιά.
Είναι σημαντικό να συνεχίσετε να αναζητάτε την υποστήριξη από ειδικούς ψυχικής υγείας ώστε να σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε αυτήν την κατάσταση και να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας. Διάβασε περισσότερα

Γεια σου αγαπητέ, λυπάμαι που ακούω τους αγώνες σου, μερικές φορές προσαρμόζουμε τον χαρακτήρα μας με βάση το περιβάλλον μας, δεν σημαίνει ότι είσαι αυτός που είσαι. Αν θέλεis να δοκιμάσεis πνευματική καθοδήγηση ζωής (spiritual life coaching), μπορούμε να κάνουμε συνεδρίες μαζί.

Η ψυχοθεραπεία είναι ένας καλός τρόπος να εξερευνήσεις και να κατανοήσεις τα συναισθήματά σου, όμως είναι σημαντικό να βρεις τον κατάλληλο ψυχολόγο ή ψυχίατρο που θα κατανοήσει τις ιδιαίτερες ανάγκες σου και θα μπορέσει να σε βοηθήσει αποτελεσματικά. Μπορεί να χρειαστεί να εξερευνήσετε περαιτέρω τις προσωπικές σου στάσεις και πεποιθήσεις που σχετίζονται με την επικοινωνία και τις σχέσεις, καθώς και να αναπτύξετε νέες δεξιότητες και στρατηγικές για την αντιμετώπιση της μοναξιάς.

Καλησπέρα σας.
Σας στέλνω ένα άρθρο μου που θεωρώ ότι ίσως σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα την συπεριφορά σας.

Εν αρχή ην ο έρωτας, όλα είναι ρόδινα, τα ελαττώματα του είναι ελάχιστα και ασήμαντα, ίσως μάλιστα να μας φαίνονται και χαριτωμένα, εν πάσει περιπτώσει εστιάζουμε πολύ περισσότερο στα θετικά. Νιώθουμε πως επί τέλους βρήκαμε τον άνθρωπο με τον οποίο φαίνεται να ταιριάζουμε απόλυτα, που μας καταλαβαίνει, τον θαυμάζουμε και μας κάνει να νιώθουμε ξεχωριστοί, σημαντικοί, ευτυχισμένοι. «Αυτήν τη φορά» λέμε «δεν θα κάνω τα ίδια λάθη, θα παλέψω ώστε η σχέση να προχωρήσει και να ανθίσει».

Όταν ο ...έρωτας εξασθενεί
Λίγο καιρό αργότερα, ο έρωτας σταδιακά εξασθενεί και τα «στρώματα» της τελειότητας με τα οποία είχαμε ντύσει όλες τις πτυχές της προσωπικότητας του συντρόφου μας αρχίζουν να «ξεφλουδίζονται» αποκαλύπτοντας κάτι απολύτως φυσιολογικό: τον πραγματικό του χαρακτήρα. Καθώς λοιπόν περνάει η περίοδος του «μέλιτος» αρχίζουμε να διακρίνουμε ένα γνώριμο μοτίβο. Ο σύντροφός μας φέρεται με τον ίδιο τρόπο που έχουμε συνηθίσει να βιώνουμε από τις προηγούμενες σχέσεις μας. Ίσως μας κάνει να νιώθουμε ανασφάλεια, ίσως απομακρύνεται, ίσως γίνεται λεκτικά, συναισθηματικά ή σωματικά βίαιος.

Στο σημείο αυτό, ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει την κατάσταση με διαφορετικούς τρόπους, κάποιοι ίσως ψάχνουμε εμμονικά να βρούμε που φταίμε εμείς, άλλοι ίσως διακόπτουμε τη σχέση πρωτού πληγωθούμε περισσότερο κι άλλοι ίσως ψάχνουμε προστασία/εκδίκηση σε παράλληλες σχέσεις. Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε ότι άλλη μία ελπιδοφόρος σχέση μας κατέληξε με τον ίδιο άδοξο ή τραγικό τρόπο που καταλήγουν όλες οι προηγούμενες κι αναρωτιόμαστε αν είμαστε καταραμένοι, ή εγγενώς ελαττωματικοί σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους που έχουν καταφέρει να φτιάξουν μία σταθερή και φαινομενικά ευτυχισμένη σχέση.

Γνωστικοσυμπεριφορική θεωρία και μοτίβα σχέσεων
Γιατί, λοιπόν καταλήγουμε στο ίδιο μοτίβο; Μία αρχή της γνωστικοσυμπεριφορικής θεωρίας εξηγεί πως ο ίδιος τρόπος σκέψης θα έχει μονίμως τα ίδια αποτελέσματα. Στα πρώτα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας διδασκόμαστε από τη συμπεριφορά των γονέων μας βασικές αρχές όπως το τι είναι ηθικό και καλό, το τι είναι επιτρεπτό και αποδεκτό, τον βαθμό στον οποίο μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους άλλους και γενικά το πως λειτουργεί ο κόσμος. Ταυτοχρόνως μέσω αυτής της διαδικασίας μαθαίνουμε το πόσο σημαντικοί είμαστε για εκείνους και κατ επέκτασιν δομείται και ο βαθμός αυταξίας, αυτοεκτίμησής και αυτοπεποίθησής μας. Αυτή η διαπαιδαγώγηση μας δίνει τα εργαλεία, «τα φίλτρα», με τα οποία θα ερμηνεύουμε ότι συμβαίνει στο περιβάλλον μας.

Η σημασία του να έχουμε φίλτρα
Τα φίλτρα αυτά μας επιτρέπουν να «βλέπουμε» κάποια πράγματα αλλά όχι κάποια άλλα οπότε και κάποια φίλτρα μπορεί να είναι πιο χρήσιμα από άλλα σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Σε κάθε περίπτωση όμως αν δεν έχουμε καθόλου φίλτρα τότε δεν έχουμε κανέναν τρόπο να ερμηνεύουμε το περιβάλλον μας και είμαστε πρακτικά τυφλοί. Τα φίλτρα λοιπόν με τα οποία ερμηνεύουμε την καθημερινότητά μας, φαίνεται πως είναι βαθιά επηρεασμένα από την παιδική μας ηλικία και τις σκέψεις που κάνουμε στην κάθε περίσταση.

Αν κάποιος για παράδειγμα έκανε μία χάρη σε έναν εξαιρετικά καχύποπτο άνθρωπο, ο δεύτερος θα εκλάμβανε αυτήν την ενέργεια ως επιθετική και θα έψαχνε τα απώτερα κίνητρα του πρώτου καθώς δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι η χάρη έγινε καλή τη πίστει. Ένας εξαιρετικά εύπιστος άνθρωπος αντιθέτως, θα ερμήνευε την ίδια κίνηση ως κάτι θετικό ακόμα και αν ήταν πολύ εμφανές ότι η χάρη έγινε με απώτερα κίνητρα.

Το οικείο, το γνώριμο και ασφαλές
Παρομοίως και με τις σχέσεις, αν οι γονείς μας ήταν απόμακροι και συναισθηματικά μη διαθέσιμοι τότε ακόμα κι αν ψάχνουμε διακαώς έναν άνθρωπο που θα μας καταλαβαίνει και θα μας κάνει ευτυχισμένους, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να καταλήγουμε στο ακριβώς αντίθετο γιατί αυτό μας είναι γνώριμο και άρα, παραδόξως, πιο ασφαλές. Προσπαθούμε στην ενήλικη ζωή μας να αναπαράγουμε τα συναισθήματα που μας ήταν οικεία στην παιδική μας ηλικία κι ερωτευόμαστε όχι αυτούς που μας νοιάζονται με τον ιδανικό, αλλά αυτούς που μας νοιάζονται με τον γνώριμο τρόπο.

Το κακό που ξέρεις λένε είναι καλύτερο από το κακό που είναι άγνωστο.

Συναισθηματικά απόμακροι γονείς και επιπτώσεις
Αν ως παιδιά είχαμε υπερβολικά απαιτητικούς ή συναισθηματικά απόμακρους γονείς μπορεί να έχουμε μάθει να προσπαθούμε πάρα πολύ ώστε να πάρουμε μία θετική συναισθηματική αντίδραση από εκείνους, οπότε μπορεί στην ενήλικη ζωή μας, παρομοίως, να δημιουργούμε σχέσεις με άτομα που απαιτούν από εμάς θυσίες τις οποίες εμείς νιώθουμε υποχρεωμένοι να εκπληρώσουμε.

Ως παιδιά μπορεί να πιστεύαμε ότι αν γινόμασταν υπερβολικά υπάκουοι και κάναμε τις χάρες στους γονείς μας, τότε αυτοί θα μας αγαπούσαν και θα μας καταλάβαιναν. Το ίδιο συμβαίνει και στο παρόν όπου ως ενήλικες πλέον, σε κάθε αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του συντρόφου μας ψάχνουμε να βρούμε τι κάναμε εμείς λάθος και τι θα έπρεπε να κάνουμε για να μην προκαλούμε τα ξεσπάσματά του στο μέλλον. Δεν καταλαβαίνουμε ότι μερικές φορές πρέπει απλώς να φύγουμε, όμως ίσως μας είναι υπερβολικά δύσκολο να μείνουμε μόνοι.

Ίσως οι γονείς μας έκαναν μονίμως συγκρίσεις με άλλα παιδιά κάνοντάς μας να νιώθουμε ότι δεν είμαστε ποτέ αρκετοί γι’ αυτούς και πλέον να νιώθουμε πολύ τυχεροί που ο σύντροφός μας μάς αγάπησε ακόμα κι αν μας μειώνει. Κατά βάθος μπορεί να νιώθουμε ότι δεν είναι δυνατόν κάποιος να μας αγαπήσει γι’ αυτό που είμαστε πραγματικά γιατί τα ελαττώματα που κρύβουμε βαθιά στον χαρακτήρα μας μάς κάνουν εγγενώς ανεπιθύμητους ή ακόμα και ανάξιους να βιώσουμε την ευτυχία που μπορεί να μας δώσει μία ειλικρινής σχέση.

Τρόποι αποφυγής των παιδικών τραυμάτων στο συσχετισμό
Άλλοι τέλος μπορεί να προσπαθούμε να πολεμήσουμε τα μοτίβα της παιδικής ηλικίας φτάνοντας στο άλλο άκρο. Μπορεί να προσπαθούμε να αποφύγουμε το τραύμα από την απόρριψη που αναπόφευκτα περιμένουμε να έρθει, έτσι δεν επιτρέπουμε ποτέ στον άλλον να έλθει κοντά μας. Μπορεί να συσχετιζόμαστε με συντρόφους που ζουν μακρυά η που λόγω της δουλειάς τους και των άλλων υποχρεώσεών τους δεν μπορούν να βρίσκονται κοντά μας πολύ συχνά.

Μπορεί να κάνουμε γρήγορες κι επιφανειακές σχέσεις και όταν ερχόμαστε συναισθηματικά πιο κοντά να τις σαμποτάρουμε, φλερτάροντας με άλλους, ή με το να χωρίζουμε για ασήμαντους λόγους «η φωνή της είναι ενοχλητική», «τρώει πολύ δυνατά», «είναι ανώριμος», «παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή ενώ είναι ολόκληρος άντρας», «έχει περιττά κιλά».

Υπάρχουν πάρα πολλές αρνητικές και τραυματικές συμπεριφορές του παρελθόντος που μας επηρεάζουν στο σήμερα μόνο και μόνο διότι τις είχαν εμφανίσει οι γονείς μας στην παιδική μας ηλικία. Η καχυποψία, ο φόβος της εγκατάλειψης και πολλά άλλα. Πάντα όμως στο σήμερα, όποια κι αν είναι η επίφαση της δικής μας συμπεριφοράς, η πραγματική αιτία είναι ο ενδόμυχος φόβος μας ότι αυτό που έχουμε μάθει πως συμβαίνει πάντα, αυτό που μάθαμε από μικροί, «ο τρόπος με τον οποίον λειτουργεί το σύμπαν» θα πραγματοποιηθεί για άλλη μια φορά με ολέθρια για μας αποτελέσματα.

Έλξη και πρώιμη παιδική ηλικία
Ενώ λοιπόν αναζητούμε κάποιον που να μας φέρεται όμορφα και να μας καταλαβαίνει, μια τέτοια συμπεριφορά ίσως να μας φανεί περίεργη ή ξένη με αποτέλεσμα να τον απορρίπτουμε υποστηρίζοντας ίσως πως δεν υπάρχει χημεία. Για να επιλέξουμε όμως συντρόφους με έναν πιο ώριμο τρόπο θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιου είδους άνθρωποι μας έλκουν και να προσπαθήσουμε να αναγνωρίσουμε τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τους που μας προκαλούν την έλξη.

Στη συνέχεια πρέπει να θυμηθούμε αν αυτά τα χαρακτηριστικά υπήρχαν στους ανθρώπους που μας αγάπησαν στην πρώιμη παιδική μας ηλικία. Αν αντιληφθούμε πως η σεξουαλική έλξη που νιώθουμε προκαλείται από αυτά τα χαρακτηριστικά τους, τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε με ποιον τρόπο αυτές οι τάσεις μας ευθυγραμμίζονται με αυτά που ξέρουμε ότι μας κάνουν ευτυχισμένους.

Αν η τάση μας είναι να βιώνουμε σεξουαλική έλξη για άτομα που θα μας προκαλέσουν ψυχικό πόνο π.χ. άνθρωποι συναισθηματικά απόμακροι, κακοποιητικοί, αλλοπρόσαλλοι με συχνά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, τότε θα πρέπει να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητές μας και να δώσουμε ευκαιρία σε ανθρώπους που εναρμονίζονται με αυτά που ξέρουμε ότι μας κάνουν ευτυχισμένους και όχι τις τάσεις μας που μπορεί να οδηγούν σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και δυσλειτουργικές σχέσεις. Διάβασε περισσότερα