Γατίδου Μαρία, Τσικάκη Αναστασία MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Κρίση πανικού
  Καλησπέρα Εδώ και αρκετό καιρό έχω αποκτήσει έναν φόβο για τον θάνατο και την ανυπαρξία που τον ακολουθεί είμαι 24 ετών και με πιάνουν συχνά κρισεις πανικου και γενικοτερα μεσα στην μερα εχω πολυ αγχος . Αυτη η φοβια μου εχει καταστρεψει την ζωη σε σημείο να μην εχω ορεξη για τιποτα γιατι βλεπω συνεχεια το τελος της υπαρξης μου. Μερικες φορες δεν το σκεφτομαι και περναω καλα αλλα μετα μου ερχεται και δεν μπορω να σταματησω να το σκεφτομαι.Βλέπω τον σκυλο μου και τον ζηλεύω που δεν γνωριζει οτι καποια μερα θα πεθανει ενω εγω ειμαι το καταδικασμενο ''ζωο'' που το γνωριζει . Γινεται αυτη η φοβια να γινει πιο διαχειρισιμη ή θα ειμαι για το υπολοιπο της ζωης μου ετσι?

  • Καλησπέρα, αυτό που βιώνετε λέγεται υπαρξιακό άγχος και είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα σε νεαρές ηλικίες, αντιμετωπίζουν. Η συνειδητοποίηση της θνητότητας μπορεί να γίνει πολύ βαριά και να προκαλεί πανικό ή ακόμα και αίσθηση ματαιότητας. Το σημαντικό είναι ότι δεν χρειάζεται να ζείτε έτσι για πάντα! Ο φόβος του θανάτου είναι φυσικός, αλλά όταν γίνεται εμμονικός και επηρεάζει την καθημερινότητά σας, συνήθως συνδέεται με:
    1. Γενικευμένο άγχος ή διαταραχή πανικού.
    2. Έναν ευρύτερο φόβο για την απώλεια ελέγχου.
    3. Καταθλιπτικές σκέψεις που ενισχύουν τη ματαιότητα.
    4. Έλλειψη νοήματος ή κατεύθυνσης στη ζωή, που κάνει τον... θάνατο να μοιάζει σαν το μόνο βέβαιο πράγμα.
    Πώς μπορεί να γίνει διαχειρίσιμο;
    1. Μέσω της κατανόησης ότι ο εγκέφαλός σας υπερλειτουργεί. Δεν είναι η θνητότητα το πρόβλημα, αλλά το ότι το μυαλό σας έχει "κολλήσει" σε αυτή τη σκέψη. Είναι σαν ένας φαύλος κύκλος, όσο περισσότερο το σκέφτεστε, τόσο πιο πραγματικό και τρομακτικό φαίνεται.
    2. Μην προσπαθείτε να διώξετε τη σκέψη, αλλά αποδεχτείτε την. Όσο περισσότερο προσπαθείτε να μην το σκέφτεστε, τόσο πιο έντονο γίνεται.
    3. Εστίαστε στο τώρα. Ο σκύλος σας δεν ξέρει ότι θα πεθάνει, ναι, αλλά ζει στο παρόν. Αυτό είναι το κλειδί, να μην αφήνετε το μέλλον να κλέβει την παρούσα στιγμή.
    4. Δώστε νόημα στη ζωή σας! Ο θάνατος είναι κομμάτι της ζωής, αλλά το τι κάνετε μέχρι τότε είναι στο χέρι σας. Αναρωτηθείτε, αν όλα τελειώνουν, τι είναι αυτό που αξίζει να ζήσω τώρα;
    5. Αναζητήστε βοήθεια. Οι κρίσεις πανικού και το έντονο άγχος μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά με ψυχοθεραπεία. Ένας ειδικός μπορεί να σας βοηθήσει να αλλάξετε τον τρόπο που επεξεργάζεστε αυτές τις σκέψεις. Διάβασε περισσότερα

    

    Γατίδου Μαρία, Τσικάκη Αναστασία

• Κρίση πανικού
  Καλημέρα, αρχικά πάσχω από 17 ετών από Κρίσεις Πανικού και Κατάθλιψη. Ο Γιατρός τότε, την εποχή εκείνη μου είχε χορηγήσει 1 Seroxat των 20 mg. ημερησίως σε συνδυασμό με 3 ήπια αγχολυτικά valerian-Valmane τα οποία λάμβανα αδιάκοπα για 5 συνεχόμενα χρόνια έως τα 22 μου και στη συνέχεια διέκοψα σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντος Ιατρού μου. Μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη θεραπεία, απ΄τον 1ο. μήνα χρήσης με είχε βοηθήσει σημαντικά να ξεπεράσω τις Κρίσεις Πανικού αλλά όχι την Κατάθλιψη η οποία με ταλαιπώρησε για μια ολόκληρη τριετία μέχρι να αρχίσω να βλέπω τα πρώτα σημάδια βελτίωσης και εν συνεχεία να ξεπεράσω πλήρως... Πάνω το κομμάτι της Κατάθλιψης θα ήθελα να προσθέσω ότι τα Seroxat με βοήθησαν να ξεπεράσω την Κατάθλιψη στο 100% εντελώς και για 11 ολόκληρα χρόνια δεν εμφάνισα κανένα σημάδι Κατάθλιψης αλλά εμφάνισα ξανά Κρίσεις Πανικού στα 33 μου. Πήρα ξανά τα Seroxat για 2 ολόκληρα χρόνια μέχρι τα 35 μου σύμφωνα με τις οδηγίες ενός άλλου Ψυχιάτρου και οι Κρίσεις Πανικού έφυγαν κι αυτές αλλά επανήλθαν τρία χρόνια αργότερα σε ηλικία 38 ετών. Ήταν βέβαια μικρότερης έντασης από τις προηγούμενες η Κρίσεις αυτές αλλά δεν έπαψαν ποτέ να με κυνηγούν.... Στα 39 άρχισα να παλεύω τις Κρίσεις Πανικού με 0,5 mg. Xanax ημερησίως έως τώρα που είμαι 42 ετών. Με 0,5 mg. Xanax δεν μπορώ να πω ότι έχω καταφέρει να νικήσω τον δαίμονα μέσα μου που λέγεται ''αιφνίδια'' Κρίση Πανικού αλλά τουλάχιστον τον κατευνάζω όσο ποιο αναίμακτα αντέχω να αντιμετωπίσω δίνοντας άνιση μάχη με τον ίδιο μου το εαυτό ! υ.γ. Θεωρώ μάταιο να αρχίσω κάποια αγωγή αντικαταθλιπτικών η άλλων φαρμάκων τα οποία σίγουρα θα με βοηθούσαν αλλά θα μου προσθέσουν περιττό σωματικό βάρος ως αντίτιμο και ένα σωρό ανυπόφορες παρενέργειες τις οποίες άλλωστε τις γνωρίζω λόγο εμπειριών... Ούτε ψάχνω το μαγικό φάρμακο που θα μου προσφέρει την ψευδαίσθηση μιας νέας πιθανής πρόχειρης λύσης αν αυτό δεν είναι η λύση. Ευχαριστώ.

  • Καλημέρα! Από όσα περιγράφετε, φαίνεται πως οι κρίσεις πανικού σας ακολουθούν διαχρονικά, με περιόδους ύφεσης και υποτροπής. Έχετε ήδη δοκιμάσει φαρμακευτική αγωγή με Seroxat και Xanax, βλέποντας τόσο τα οφέλη όσο και τις ανεπιθύμητες ενέργειες και φαίνεται ότι προβληματίζεστε ιδιαίτερα για το αν αξίζει να ξαναμπείτε σε αυτή τη διαδικασία. Είναι απολύτως λογικό να μη θέλετε να βασίζεστε αποκλειστικά σε φάρμακα, ειδικά εφόσον έχετε βιώσει παρενέργειες, ωστόσο οι κρίσεις συνεχίζουν να σας επηρεάζουν σημαντικά. Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αν έχετε δουλέψει εις βάθος τα αίτια πίσω από αυτές τις κρίσεις. Η φαρμακευτική αγωγή λειτουργεί κυρίως ανακο...υφιστικά, αλλά δεν αντιμετωπίζει τις ρίζες του προβλήματος. Έχετε δοκιμάσει κάποια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση; Ή μήπως έχετε διερευνήσει αν αυτές οι κρίσεις συνδέονται με βαθύτερους φόβους ή μη επεξεργασμένα τραύματα; Εφόσον αισθάνεστε ότι η ζωή σας συνεχίζει να επηρεάζεται από τον «δαίμονα» των κρίσεων πανικού, φαίνεται ότι η μέχρι τώρα διαχείριση δεν έχει αποδώσει μια μόνιμη λύση. Ίσως αξίζει να σκεφτείτε έναν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης, είτε με ψυχοθεραπεία είτε με κάποιες τεχνικές χαλάρωσης και διαχείρισης του άγχους που θα μπορούσαν να μειώσουν την ένταση και τη συχνότητα των κρίσεων. Θα ήταν χρήσιμο να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να βρείτε μαζί τις ρίζες των κρίσεων καθώς και τρόπους διαχείρισης για μία μονιμότερη λύση! Διάβασε περισσότερα

    

    Γατίδου Μαρία, Τσικάκη Αναστασία

• Θέματα σχέσεων
  Γνώμη από κάποιον Ψυχοθεραπευτή-ψυχολόγο! Είμαι με την σχεση μου κοντά 1 χρόνο,πολύ υγείης σχεση,όλα μέλι όλα γάλα. Έχω παρατηρήσει στον εαυτό μου ότι πάντα τον έχω σαν την πρώτη επιλογή πχ.πολλες φορές όταν σχολαει από δουλειά μπορει να έχουμε πει κατι στον αέρα για το αν θα βρεθούμε εκείνη την ημέρα τύπου "θα δούμε ή θα μιλησουμε εκεινη την ώρα η να μην έχουμε πει και τίποτα σίγουρο και εγώ να μην κανονίζω επίτηδες με κανέναν για την μια μικρή περίπτωση που θα βρεθούμε.Στην αρχή ήμουν χαλαρή μετά μου γινόταν αυτόματα και συνέχεια δλδ να θέλω να κάνω τα πάντα μαζί του.Αλλες φορές μπορεί να μου πουν φίλοι-ξαδέρφια να πάμε μια βόλτα κάπου και να πω όχι αλλά αν μου το πει εκείνος θα πω αμέσως ναι *δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας ουτε μεταξύ μας ούτε έχω με φίλους μου κτλπ *βγαίνω και με φίλους απλά δεν θα πάω για βόλτα κάπου μακριά ή έξω θα έχω πάντα στο νου μου να εχω λίγο χρόνο για εκείνον σε περίπτωση που. *Δεν είχα καμία παρόμοια σχέση *Είμαι ενήλικη!! *Σαν να μην με ενθουσιάζει το να κάνω κάτι με φίλους και γενικότερα με άλλο ανθρώπους πέρα απο αυτον. Θα ήθελα την γνώμη ενός ειδικού επί του θέματος,κατανοώ πως είναι 'κάτι' ίσως κάποια μορφή κάποιου συνδρόμου.Σίγουρα με ένα κείμενο δεν θα πάρω κάποια σίγουρη απάντηση διότι ένας ειδικός δεν μπορεί να κρίνει πίσω από εδώ το γνωρίζω αυτό απλά θα ήθελα ένας ειδικός να μου πει αν το έχει ξανά ακούσει αυτό και αν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να βάλω υπόψιν μου και αν μετά από το κείμενο μου μπορεί να μου πει μια ιδέα για ότι είναι.Ευχαριστω πολύ σε όσους απαντήσουν.*

  • Καλησπέρα, αυτό που περιγράφετε είναι αρκετά συνηθισμένο, ιδιαίτερα σε σχέσεις όπου υπάρχει έντονος συναισθηματικός δεσμός και ένας βαθμός εξιδανίκευσης του συντρόφου. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει κάποιο «σύνδρομο», αλλά θα μπορούσε να σχετίζεται με συναισθηματική εξάρτηση. Έχετε διαμορφώσει ένα μοτίβο όπου ο σύντροφός σας αποτελεί την προτεραιότητά σας, ακόμα και εις βάρος άλλων πλευρών της ζωής σας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση σας είναι προβληματική, αλλά αν παρατηρείτε ότι:
    1. Νιώθετε ανησυχία όταν δεν είστε μαζί
    2. Δυσκολεύεστε να χαρείτε δραστηριότητες χωρίς εκείνον
    3. Αποφεύγετε να κανονίζετε με φίλους για... να είστε διαθέσιμη «σε περίπτωση που...» τότε ίσως αξίζει να διερευνήσετε αν υπάρχει μια τάση συγχώνευσης στη σχέση!
    Αν έχετε βιώσει καταστάσεις στο παρελθόν όπου νιώθατε ότι δεν ήσασταν η προτεραιότητα ή ανησυχούσατε μήπως σας αφήσουν, είναι πιθανό να προσπαθείτε, υποσυνείδητα, να διασφαλίσετε τη σύνδεση αυτή. Εάν αυτή είναι η πρώτη σας σχέση στην οποία βιώνετε τόσο έντονα συναισθήματα, μπορεί να είναι απλώς ο ενθουσιασμός του πρώτου μεγάλου συναισθήματος. Ωστόσο, είναι σημαντικό να παρατηρήσετε αν σταδιακά χάνετε τη δική σας αίσθηση εαυτού μέσα στη σχέση. Θα ήταν χρήσιμο να αναζητήσετε υποστήριξη από έναν ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να δουλέψετε πάνω στην αυτονομία και τη συναισθηματική σας ανεξαρτησία! Διάβασε περισσότερα

    

    Γατίδου Μαρία, Τσικάκη Αναστασία