Καλησπέρα! Θα ήθελα τη βοήθεια ενός ψυχολόγου - ψυχοθεραπευτή η ψυχαναλυτή. Έβγαινα με ένα παιδί ενάμιση χρόνο αλλά εγώ τον ερωτεύτηκα και ήθελα σχέση μαζί του ενώ εκείνος με θέλει μόνο για το σεξ. Στο παρελθόν είχαμε σταματήσει να μιλάμε επειδή ήταν ερωτευμένος με άλλη. Τώρα μετά από ενάμιση χρόνο που ξαναβγαιναμε δεν μιλάμε εδώ και ένα μήνα επειδή τον ελεγχα στα σοσιαλ και δεν ήθελε να συνεχίσουμε να μιλάμε. Μου είπε ότι δεν με μισεί, απλώς έχει κρατήσει τις αποστάσεις του και έχει κλείσει όλα του τα σοσιαλ. Εγώ όμως θέλω πολύ να τα ξαναβρουμε είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και τον αγαπάω,είμαι πολύ σίγουρη για τα συναισθήματα μου. Να περιμένω να κάνει εκείνος βήμα για επανασύνδεση η να προχωρήσω τη ζωή μου; Ειλικρινά είμαι πολύ ταραγμένη με όλο αυτό.

Η μάνα μου συνέχεια υποστηρίζει άτομα που παλιά με κορόιδευαν και όταν γίνει κάτι και κοροϊδέψω και εγώ μου λέει να μην το κάνω για να μην γίνω ίδια με εκείνους. Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν με υποστηρίζει και θέλει να είμαι καλή με όλους. Ήμουν παλιότερα και όλοι με κορόιδευαν και γι'αυτό έχω γίνει πιο αντιδραστική τώρα , επειδή θεωρώ πως δεν το αξίζω να με περνάμε για χαζή και γενικά δεν μου αρέσει όλη μου η ύπαρξη. Η αντίδραση μου υπάρχει επειδή προτιμώ να με περνάμε για "κακιά" και ξυνή παρά αγαθή και χαζή όπως στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση που έχω τώρα στην ενήλικη ζωή μου; Και από που πιστεύετε εσείς ότι πηγάζει;

Πρίν από ενάμιση χρόνο έχασα την σύζυγο μου . Απόμεινα να φροντίζω τα τρία παιδιά μου , τα δύο : γιός 23 και κόρη 22 ετών ενήλικα αλλά όχι ανεξάρτητα και το μικρότερο κόρη στην εφηβεία 16 ετών . Καλώς ή κακώς είμαι σε σχέση και γενικότερα σε αναζήτηση συντρόφου . Ο προβληματισμός μου είναι ότι τα προβλήματα ξεπροβάλουν διαδοχικά και σε βάθος χρόνου γίνονται μεγαλύτερα . πχ πότε θα γίνουν ανεξάρτητα τα μεγάλα ώστε να μειωθούν οι οικονομικές μου υποχρεώσεις , πότε και πώς θα εξελιχθεί η ζωή της μικρότερης κόρης με σπουδές ( επαγγελματικής αποκατάστασης ) πότε θα μπορεί να γίνει και αυτή ανεξάρτητη ,πώς θα αθροιστούμε 4 εμείς και 3 η κυρία που γνώρισα με τα δύο ενήλικα παιδιά της που και αυτά δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί , πόσο καιρό θα διαρκέσει μία ελεύθερη σχέση με απόσταση τόπου εργασίας και διαμονής , πότε θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί για να συνεχίσουμε ώς ζευγάρι , πότε γονείς θα χρειαστούν εμάς για τους σταθούμε στα γεράματα .. και άλλα πολλά . Καταλήγω στο ότι το μόνο που έχω είναι ένα παρόν και ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον που για να ζήσουν οι γύρω μου καλά θα πρέπει να περιμένω καμία 10ετία όπου τότε θα είμαι εγώ γέρος .. θλιβερές και δυσοίωνες σκέψεις .. Αν δω εγωιστικά τον εαυτό μου , διώχνω τα παιδιά πριν σταθούν στα πόδια τους. Δεν μπορώ να τους προσφέρω παράλληλα και 2η στέγη δλδ να μένουν χώρια και να τα στηρίζω με διάφορα πχ φαγητό , χρήματα για λογαριασμούς κτλ . Νοιώθω ότι με πνίγει κάποιο είδους άγραφού νόμου . Που λέει να κάνω στην άκρη , να θάψω τον εαυτό μου για να ικανοποιηθούν όλοι γύρω μου . Αλλα πάλι νοιώθω ζωντανός και θέλω ξανά να αγαπήσω και να αγαπηθώ . Η απώλεια είναι δεδομένη για τη συνέχεια δεν ξέρω . Λοιπόν Τί κάνουμε?

Δεν αντεχω αλλο να ειμαι στο ιδιο σπιτι με τους γονεις,αλλα ταυτοχρονα τα οικονομικα μου δεν μου επιτρεπουν να νοικιασω σπιτι μονος μου η να μοιραστω τα εξοδα με αλλο ατομο,εχω εγκλωβιστει,ειμαι 35 και νιωθω πλεον αβολα,ντρεπομαι να λεω στους γυρω μου οτι μενω με τους γονεις ακομη. Τι θα μπορουσα να κανω για αυτο,ειναι ψυχοπλακωτικο και με πιεζει.

Απο τα 14 μου μεχρι τα 20 που ειμαι τωρα βρισκόμουν σε μια σχέση με ενα αγορι ο οποίος με χώριζε συνέχεια για πολυ χαζούς λόγους , νευρίαζε με κατι και ξεσπούσε παντα τα νευρα του πανω μου , Αφου με χώριζε και του πέρναγαν τα νευρα μου ξανα έστελνε για να τα βρουμε παλι, πολλές φορες μου μίλαγε ασχημα , προσπαθούσα παντα για εκείνον Γιατι τον αγαπούσα παρά πολυ και δεν ηθελα να τον χασω απο την ζωη μου ,παρολο που συνέχεια υπήρχαν άσχημες καταστάσεις εγω κρατιόμουν απο τις καλές που είχαμε και πιστευα οτι μια μερα θα κανουμε οικογένεια και θα ειμαστε μαζι μεχρι το τελος πμως πρόσφατα μετα απο καιρο που ημασταν καλα και δεν είχαμε χωρίσει βγήκε εξω με τους φιλους του και γνώρισε μια κοπέλα και ενω τον ρωτούσα απο που την ξερει μου ελεγε ψέματα και στο τελος το παραδέχτηκε με αποτέλεσμα εγω να τον χωρίσω . Με ποναει πολυ το γεγονος οτι δεν εχει προσπαθήσει να τα ξανα βρουμε , το ξερω οτι δεν μου φέρεται καλα αλλα ειμαστε τοσα χρονια μαζι και δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εκείνον . Τι πρεπει να κανω;

Καλησπέρα. Βγαίνω με ένα παιδί ερωτικά εδώ και ενάμισι χρόνο. Όμως πρόσφατα είδα ότι ακολουθεί τη πρώην του (αρκετά εμφανισημη κοπέλα) στα σοσιαλ μίντια, ενώ μου έχει πει τα χειρότερα για χαρακτήρα της και πώς την είχε μπλοκ. Το συζήτησα μαζί του αλλά μου έλεγε δικαιολογίες, δηλαδή ότι δεν τη διαγράφει από τα σοσιαλ για να μην τον πει κομπλεξικο. Τι τον νοιάζει εφόσον δεν τον ενδιαφέρει όπως λέει; Πραγματικά δε ξέρω πως να το διαχειριστώ και είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του. Νιώθω ότι θέλει να βγαίνει ποτε με μένα και πότε με εκείνη και πως είναι πολύ καλός ηθοποιός. Ειλικρινά νιώθω ότι θα τρελαθώ. Δε ξέρω τι να κάνω...Έχω σκεφτεί να κόψω κάθε επαφή μαζί του. Αλλά ξέρω ότι πάλι θα έχω πρόβλημα. Ποιο είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω;

Καλησπέρα σας. Είμαι σε σχέση εδω και 1 χρόνο, με έναν άνθρωπο, είναι και ο πρώτος μου σύντροφος. Στο σεξουαλικο μέρος δεν εχουμε ολοκληρώσει ακόμα, ο ίδιος λόγω των θρησκευτικών του πεποιθησεων θέλει να είμαστε πιο εγκρατείς. Σε προσφατη συζήτηση που έχουμε κάνει και εχουμε ξανά συζητήσει στο παρελθόν, υπάρχει έντονη φοβία για πιθανότητα εγκυμοσύνης χωρίς να έχει γίνει διυσδειση. Έχει την πεποίθηση,ότι υπάρχει πιθανότητα να μείνω έγκυος ακόμα και με τα προκαταρκτικα που κάνουμε αλλά του εξηγώ ότι χωρίς να γίνει διυσδειση είναι αδύνατον να προκληθεί εγκυμοσυνη μόνο από τα προκαταρκτικα. Του είπα αν θέλει να είμαστε πιο σίγουροι να φοράει αυτός προφυλακτικο η να παίρνω εγώ αντισυλληπτικα χάπια, αλλά η απάντηση του ήταν ότι απλά θα προσέχουμε περισσότερο και θα το δει για το προφυλακτικο. Δεν είναι διαθέσιμος να συζητήσει περισσότερο για αυτό το θέμα, είναι κάθετος στην απόφαση του λόγω των θρησκευτικων του πεποιθησεων. Το σέβομαι από την αρχή της σχέσης, δεν θέλω να τον πιέσω, αλλά το να μην ξέρει κάποια βασικά πράγματα τουλάχιστον για το ότι χρειάζεται κανονική κανονική διυσδειση για να προκληθεί εγκυμοσύνη με έχει βάλει σε έντονες σκέψεις, καθώς μου παρουσιάζει ότι όλη αυτή η φοβία είναι κάτι που αφορά τον ίδιο, αλλά μου "χτυπάει" πολύ που στην ηλικία που ειναι(25) δεν γνωρίζει και κάποια βασικά σεξουαλικης αγωγής. Είναι σε ένα πολύ θρησκευτικο οικογενειακό περιβάλλον και πέρασε την εφηβεία του στα φοιτητικά του χρόνια. Είχε ολοκληρώσει με άλλη κοπέλα, αλλά το είχε μετανιώσει πολύ γιατί ενιωσε ότι αμάρτησε.Έχω έντονες σκέψεις μην υπάρξει παρόμοια συνθήκη και με εμένα και μετανιώσει, αποφεύγει οτιδήποτε του λέω για το ερωτικό κομμάτι και με στεναχωρεί που αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση. Τον έχει κυριεύσει ένα έντονο αίσθημα ενοχής και φόβου γύρω από το σεξουαλικο κομμάτι . Πως μπορώ να συζητησω μαζί του, τι προσέγγιση θα προτείνατε; Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση και συγνώμμη για το κατεβατό.

Κάνω παρέα με μια κοπέλα εδώ και 2 χρόνια με την οποία τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι με αποφεύγει και γενικώς έχει ένα υφακι του στυλ ότι νομίζει πως είναι ανώτερη. Θεωρώ ότι αυτό της βγαίνει επειδή εκείνη έχει τατουάζ και καπνίζει ενώ εγώ δεν κάνω τίποτα από τα δύο και νομίζει ότι είναι "καλύτερη" και πως είναι κάποια. Μου βγάζει ένα συναισθημα ανταγωνισμού και ότι δεν με συμπαθει κατά βάθος και απλά βγαίνει μαζί μου για να περνάει η ώρα της. Το έχω συζητήσει μαζί της και μου λέει πως δεν έχεις κάτι μαζί μου αλλά οι πράξεις της δείχνουν το αντίθετο με έμμεσο τρόπο λόγω του ότι δεν βλεπομαστε συχνά όπως στην αρχή και λόγω του ύπεροπτικου ύφους της. Έχω σκεφτεί να απομακρυνθω και εγώ γιατί δεν μαρεσει όλο αυτό. Θα κάνω το σωστό; Πως να διαχειριστώ τη κατάσταση; Νιώθω μπερδεμένη