Εχω αδερφό με σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη απτα 18 του. Σήμερα είναι 50. Κατα καιρους αρνειται να παρει τη φαρμακευτικη αγωγή του και γίνεται επικινδυνος για τον εαυτο του και τους αλλους. Τοτε κάνω εισαγγελικές εντολές και νοσηλευεται σε ψυχιατρική μοναδα. Έχω κανει 7 απτο 2017 μεχρι σημερα. Η τελευταία εγινε πριν λιγες μερες και τωρα νοσηλευεται στο Δαφνι. Ομως πανω απο μηνα δεν τον κρατάνε γιατί συνερχεται και παρουσιαζοντας καλή εικονα τον βγαζουν. Επιστρέφει στο σπιτι του ,ζει μονος του και πάλι τα ιδια. Οι γονεις του ειναι εν ζωή αλλα δεν ασχολήθηκαν ποτέ με αυτά , διοτι δεν τα καταλαβαινουν. Πώς θα απαλλαγώ απτην ευθύνη αυτή;

Εδώ και 2,5 χρόνια κάνω παρέα με μια κοπέλα από τη σχολή την οποία την εκτιμώ και τη συμπαθώ πολύ όπως και εκείνη. Τους τελευταίους 4 μήνες έχει σχέση με ένα αγόρι και από τότε έχει απομακρυνθεί. Το συζήτησα μαζί της όταν βγήκαμε για καφέ και το παραδέχτηκε ότι έχει κολλήσει πολύ επάνω του με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί απ'ολους και απ'όλα όπως μου είπε η ίδια. Εφόσον μου ξεκαθάρισε ότι δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί μου μου αρκεί, αλλά από την άλλη είναι η μόνη φίλη που έχω και νιώθω ότι έχει κάτι μαζί μου και αυτό είναι αφορμή ώστε να απομακρυνθούμε επειδή μπορεί κατά βάθος να μην θέλει να κάνουμε παρέα πλέον. Φυσικά δεν έχει προηγηθεί κάτι ώστε να μην κάνουμε παρέα. Έχω προβλήματα πολύ με τη κατάσταση. Πως να φερθώ από εδώ και πέρα;

Ειμαι γυναίκα και ειμαι στρειτ 15-6 χρόνων, απο πάντα εκανα κατι με αγορια και αυτη τη στιγμή ειμαι σε σχέση, αλλα νιώθω οτι αν η φίλη μου θελει να της αγγίξω το στήθος δεν θα έλεγα οχι, ειναι κατι αυτο?

Έχω 4,5 χρόνια σχέση. Μιλούσα πριν 1 μήνα περίπου με ένα άτομο με το οποίο υπάρχει απόσταση, είναι Κρήτη. Ήθελε να συναντηθούμε από κοντά αλλά ένιωθα ενοχές και το σταμάτησα λόγω απόστασης. Προτιμούσα να μην ξεκινήσω κάτι και τελειώσω την προηγούμενη σχέση χωρίς να ξέρω που θα οδηγήσει. Μιλούσε για γάμο, μέχρι και ταξίδι είχε προτείνει να πάμε μαζί και γενικά μοιράστηκε κάποια πράγματα και έστελνε βιντεάκια φωτό κλπ. (2 εβδομαδες κάθε μέρα συνομιλία) Έστελνε καλημέρα αλλά καληνύχτα οχι, υπήρχε φλερτ. Έκανε unfollow και τον έκανα ξανά και με δέχτηκε. Αξίζει να κάνω κίνηση και με ποιο έξυπνο τροπο γιατί εγώ το ξέκοψα? Σίγουρα μιλάει και με άλλες φαντάζομαι. Αξίζει να τελειώσω αυτό που έχω μιας και νιώθω ότι η σχέση έχει βαλτώσει? Θα ανταποκριθεί το άλλο άτομο? Μπορεί να θέλει μόνο σεξ και όχι κατι πιο σοβαρό όπως μου είχε πει? Εδώ και ένα μήνα δεν μπορω να σταματήσω να το σκέφτομαι γιατί?

Καλησπέρα! Θα ήθελα τη βοήθεια ενός ψυχολόγου - ψυχοθεραπευτή η ψυχαναλυτή. Έβγαινα με ένα παιδί ενάμιση χρόνο αλλά εγώ τον ερωτεύτηκα και ήθελα σχέση μαζί του ενώ εκείνος με θέλει μόνο για το σεξ. Στο παρελθόν είχαμε σταματήσει να μιλάμε επειδή ήταν ερωτευμένος με άλλη. Τώρα μετά από ενάμιση χρόνο που ξαναβγαιναμε δεν μιλάμε εδώ και ένα μήνα επειδή τον ελεγχα στα σοσιαλ και δεν ήθελε να συνεχίσουμε να μιλάμε. Μου είπε ότι δεν με μισεί, απλώς έχει κρατήσει τις αποστάσεις του και έχει κλείσει όλα του τα σοσιαλ. Εγώ όμως θέλω πολύ να τα ξαναβρουμε είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και τον αγαπάω,είμαι πολύ σίγουρη για τα συναισθήματα μου. Να περιμένω να κάνει εκείνος βήμα για επανασύνδεση η να προχωρήσω τη ζωή μου; Ειλικρινά είμαι πολύ ταραγμένη με όλο αυτό.

Πρίν από ενάμιση χρόνο έχασα την σύζυγο μου . Απόμεινα να φροντίζω τα τρία παιδιά μου , τα δύο : γιός 23 και κόρη 22 ετών ενήλικα αλλά όχι ανεξάρτητα και το μικρότερο κόρη στην εφηβεία 16 ετών . Καλώς ή κακώς είμαι σε σχέση και γενικότερα σε αναζήτηση συντρόφου . Ο προβληματισμός μου είναι ότι τα προβλήματα ξεπροβάλουν διαδοχικά και σε βάθος χρόνου γίνονται μεγαλύτερα . πχ πότε θα γίνουν ανεξάρτητα τα μεγάλα ώστε να μειωθούν οι οικονομικές μου υποχρεώσεις , πότε και πώς θα εξελιχθεί η ζωή της μικρότερης κόρης με σπουδές ( επαγγελματικής αποκατάστασης ) πότε θα μπορεί να γίνει και αυτή ανεξάρτητη ,πώς θα αθροιστούμε 4 εμείς και 3 η κυρία που γνώρισα με τα δύο ενήλικα παιδιά της που και αυτά δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί , πόσο καιρό θα διαρκέσει μία ελεύθερη σχέση με απόσταση τόπου εργασίας και διαμονής , πότε θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί για να συνεχίσουμε ώς ζευγάρι , πότε γονείς θα χρειαστούν εμάς για τους σταθούμε στα γεράματα .. και άλλα πολλά . Καταλήγω στο ότι το μόνο που έχω είναι ένα παρόν και ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον που για να ζήσουν οι γύρω μου καλά θα πρέπει να περιμένω καμία 10ετία όπου τότε θα είμαι εγώ γέρος .. θλιβερές και δυσοίωνες σκέψεις .. Αν δω εγωιστικά τον εαυτό μου , διώχνω τα παιδιά πριν σταθούν στα πόδια τους. Δεν μπορώ να τους προσφέρω παράλληλα και 2η στέγη δλδ να μένουν χώρια και να τα στηρίζω με διάφορα πχ φαγητό , χρήματα για λογαριασμούς κτλ . Νοιώθω ότι με πνίγει κάποιο είδους άγραφού νόμου . Που λέει να κάνω στην άκρη , να θάψω τον εαυτό μου για να ικανοποιηθούν όλοι γύρω μου . Αλλα πάλι νοιώθω ζωντανός και θέλω ξανά να αγαπήσω και να αγαπηθώ . Η απώλεια είναι δεδομένη για τη συνέχεια δεν ξέρω . Λοιπόν Τί κάνουμε?

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια και ενώ ήταν ως δόκιμος καπετάνιος εν πλώ του είπε να χωρίσουν.Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του .Προσπαθώ να είμαι υποστηρικτική αλλά στεναχωριέμαι.Τι άλλο να κάνω να τον βοηθήσω;;;