Καλησπέρα σας, Γενικά έχω κοινωνικό άγχος το οποίο γίνεται πιο έντονο όσο αφορά το dating.Σήμερα μία φίλη μου μου είπε ότι ένα παιδί που γνώρισα σε ένα πάρτυ και μου άρεσε εμφανισιακά ότι του άρεσα και εγώ (οπότε έκανα το σενάριο στο μυαλό μου ότι μπορεί να βγούμε στο μέλλον) και γενικά η φίλη μου πρότεινε να κανονίσουμε να βγούμε. Ωστόσο έχω να βγώ ραντεβού εδώ και 2 χρόνια ( Είμαι 21 ετών, γυναίκα) και με πιάνει πάρα πολύ άγχος έστω στη σκέψη κα βγω ραντεβού. Εκείνη την μέρα άκουγα ένα συγκεκριμένο τραγούδι πολύ και εν τέλει συνέδεσα αυτό το αγόρι με το τραγούδι.Ως αποτέλεσμα ήταν το όταν πήγα να κοιμηθώ το βράδυ και έπαιζε αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου δε μπορούσα να πω στο μυαλό μου να σταματήσει καθώς σκεφτόμουν κιόλας και το αγόρι και αγχωνόμουν πολύ. Άρχιζε να με πονάει η κοιλιά μου ωστόσο έκανα ανάσες για να ηρεμήσω μετά άρχισα να αναγουλιάζω,ίδρωνα,με έπιανε ρίγη και τελικά έκανα εμετό. Όλο αυτό από σκέψεις που δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. (γενικότερα το έχω πάθει και άλλες φορές να οδηγούν σκέψεις που μου προκαλούν και σωματικά άγχος σε εμετό). Μήπως έχω ιδεοψυναγκαστική διαταραχή; Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Δεν αντεχω αλλο να ειμαι στο ιδιο σπιτι με τους γονεις,αλλα ταυτοχρονα τα οικονομικα μου δεν μου επιτρεπουν να νοικιασω σπιτι μονος μου η να μοιραστω τα εξοδα με αλλο ατομο,εχω εγκλωβιστει,ειμαι 35 και νιωθω πλεον αβολα,ντρεπομαι να λεω στους γυρω μου οτι μενω με τους γονεις ακομη. Τι θα μπορουσα να κανω για αυτο,ειναι ψυχοπλακωτικο και με πιεζει.

Η ψυχολογος επιτρεπεται οταν λεω κατι να λεει πανω τα δικα της; Ειναι η 2η ψυχολογος, αλλαξα λογω μετακομισης κ οι δυο καναν γνωστικη προσεγγιση. Της ειπα οτι δεν νιωθω καλα με αυτα κ ειπε να εμπιστευτω την διαδικασια γιατι η προσεγγιση της εχει προσωπικα παραδειγματα. Κι εγω λεω δν νιωθω καλα μην τα λες, κ ειπε οτι η ψυχοθεραπεια ειναι επωδυνη γι αυτο νιωθω ετσι. Γενικα βοηθαει αλλα νευριαζω ν ακουω για την αδερφη της, για τον αντρα της, μου ρχεται να της πω να παει σε ψυχολογο να μιλησει. Λεει πως γυρίζω το βλεμα προς τα μεσα κ γι αυτο νιωθω δυσφορια όταν φερνει τον αληθινο της εαυτο στις συνεδριες Ανησυχησα μηπως το οτι δεν μπορω να ακουω για τα δικα της ειναι δικο μου προβλημα που πρεπει να λυσω στη θεραπεια. Με κουραζει κ η αδερφη της κ ο αντρας της, τους βαρεθηκα. Η προηγουμενη παντα με ρωτουσε αν μπορει να μοιραστει κατι. Ποια απο τις δυο ειναι λάθος; Να ζητησω στην προηγουμενη να κανουμε σκάιπ; Σε αυτην παω επειδη ειναι κοντα κ δεν ειναι κακη απλα δεν αντεχω να μιλαει για τον εαυτο της. Το αποκορυφωμα ηταν όταν με ρωτησε γιατι εχω ζηλια για την αδερφη της κ τον αντρα της κ αντιδραω ετσι κ αν εχω τετοια αισθηματα να το πω για να μπορει να με βοηθησει στη θεραπεια. Μου μπηκε ιδεα μηπως φταιω εγω κι επειδη ζηλευω δν θελω να ακουω. Μου λεει ο σύντροφος μου πηγες για θεραπεια για να φτιαξεις την σχεση σου με το σοι της δηλαδη που δεν τους ξερεις τι ειναι αυτα τα χαζα; Το να μην θελω να ακουω για αυτους ειναι δικο μου προβλημα με την εννοια οτι βγηκε στη θεραπεια κατι για να λυσω; Η προηγούμενη σπανια ελεγε για τον εαυτο της. Τι ειναι σωστο απο τα δυο; Παιζει η προηγουμενη να μην εκανε σωστα τη δουλεια της κ να μην εβλεπε τετοια χαρακτηριστικα σε μενα; Εχω δυσφορια με αυτα, ερχονται στο μυαλο μου τα δικά της κ πλεον βρισκω δυσκολια στο να συγκεντρωθω εξαιτιας της.Τι επιτρεπεται; Εχω μπερδευτει κ χρειαζομαι μια αντικειμενικη αποψη. Παει καιρος που πεφτω ψυχολογικα κ μου λεει οτι ειναι επειδη δεν βοηθαω τον εαυτο μου. Το ενστικτο μου λεει οτι φταιει αυτη

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Βγαίνω με ένα παιδί που απλά έχουμε σεξουαλική επαφή χωρίς δεσμεύσεις. Το θέμα είναι ότι μου αρέσει πολύ ένας φίλος του και δεν μου έχει ξανατυχει να μου αρέσει κάποιος φίλος του αγοριού που βγαίνω. Είναι λάθος μου το ξέρω και ανήθικο αλλά νιώθω ότι κάτι με συνδέει με τον φίλο του. Να τονίσω πάλι ότι δεν μου έχει ξανατυχει. Πάσχω από κάποιο σύνδρομο η απλά με εξιταρει το "απαγορευμένο";

Νιώθω μοναξιά. Δεν έχω πολλές παρέες.Εχω κάνει δραστηριότητες αλλά και εκεί τίποτα. Νιώθω μεγάλη απόρριψη. Είμαι και μοναχοπαίδι και όσο να ναι θέλω και εγώ να διευρύνω τον κύκλο μου και δε ξέρω πως. Έχω προσπαθήσει αρκετά. Θα γίνει κάτι κάποια στιγμή; Πως να το διαχειριστώ;

Καλησπέρα !!ήμουν παντρεμένος 14 χρόνια κ η γυναίκα μ ήθελε να χωρίσουμε !!εχει 4 μήνες π χωρίσαμε κ ενώ συζητάμε κ λύνουμε κάποιο θέμα (πχ αυτοκίνητο )μετά από 3-4 μέρες με ξανά ρωτάει πάλι για το λυμένο θέμα !!μπαίνει κ βλέπει όλα τα στορυ μ κ γενικά νιώθω ότι αποπροσανατολίζομαι με αυτά π κάνει !!μια μ λέει δεν θέλει να έχει επαφές μαζί μ,κ μετά σαν να μην συμβαίνει τπτ !!εγώ είμαι πάντα κύριος χωρίς φωνές χωρίς,κ πάντα με πολιτισμένο τρόπο σε αντίθεση με αυτήν !!θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος ειδικός θα μπορούσε να δώσει μια εξηγήσει την συμπεριφορά της !!ευχαριστω

Γεια σας,αντιμετωπιζω εδω και πολλα χρονια χρόνια μοναξια,δεν εχω καθολου φιλους ουτε συντροφικοτητα,μου προκαλει μεγαλη θλιψη και στενοχωρια καθως πιστευω η με εχουν κανει οι αλλοι να πιστευω πως φταιω εγω για αυτο,επειδη εχω ορισμενα στοιχεια του χαρακτηρα που ειναι αποτρεπτικα,οπως ντροπαλοτητα,εσωστρεφεια και ελλειψη επικοινωνιας.Εχω κανει κατα καιρους ψυχοθεραπεια χωρις ομως να με βοηθησει να κατανοησω τα αρνητικα συναισθηματα που μου προκαλει η μοναξια.