Τα τελευταία τρία χρόνια και έπειτα από έναν επικίνδυνο κοβιντ υποφέρω από PTSD και έντονες παρεμβατικές σκέψεις. Και μετά από ένα κύκλο αγωγής και η παύση αυτού για τουλάχιστον ένα χρόνο μου έφερε ξανά καταθλιπτικά συμπτώματα. Γιατί συνέβη αυτό;

Καλησπέρα, τον τελευταίο περίπου 1,5 χρόνο, κάποια βράδια κοιμάμαι με δυσκολία, σε σημείο να πέφτω σε κατάθλιψη, λόγω νοσταλγιών μιας 20ετίας πριν. Αναπολώ ναι μεν τις καλές εποχές, αλλά μερικές φορές μου έρχονται πολύ ακραίες σκέψεις, όπως απώλεια είτε δική μου, είτε δικό μου άνθρωπο. Κάποιες φορές, αισθάνομαι πως χάνω τον εαυτό μου και τον βάζω σαν να θέλει εκδίκηση απέναντι σε παλιούς τοξικούς ανθρώπους του παρελθόντος. Επιπρόσθετα, οι απότομες αλλαγές στον κύκλο μου, σε μεγάλο βαθμό με προβληματίζουν, με αποτέλεσμα να μην ξέρω "ποιος είμαι" και τι πραγματικά θέλω να κάνω στη ζωή. Αν και 25, πολλές φορές νιώθω πως είναι πολύ αργά να κάνω πράγματα που είχα στη "λίστα" μου, επειδή τα 30 μου φαίνονται 2 χρόνια διαφοράς. Ωστόσο, βιώνω αρκετά το κομμάτι της αγοραφοβίας, καθώς, αρνούμαι την επικοινωνία με τον κόσμο, δεδομένου ότι τους βλέπω με άλλο μάτι, σαν να έχουν κακή πρόθεση προς τα εμένα.

Να ρωτήσω κάτι , σχετικά με το cymbalta, βρίσκομαι από τον Οκτώβριο σε θεραπευτικό σχήμα με το cymbalta 60 mg, διαβάζω ότι έχουν αποσύρει τον Οκτώβριο στις ΗΠΑ σχετικά σκευάσματα λόγω ότι βρέθηκε τοξική ουσία σε μπουκάλια των 500τεμ σε ταμπλέτες 20mg ... Στην Ελλάδα τι συμβαίνει με το cymbalta ; Έχει ακούσει κανείς κάτι ισχύει ο κίνδυνος γενικά για το cymbalta ; Χρειάζεται να πω κάτι στον θεράποντα ιατρό ;

καλησπέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν η χρήση του entact εγκρίνεται για μακροχρόνια χρήση δηλαδή πάνω από 5 χρόνια ή όχι .Ευχαριστω.

Καλησπέρα σας.Ειμαι κολλημένη σε ένα στάδιο αυτοαμφισβητησης και προσωπικής ασταμάτητης κριτικής .Ειμαι πλέον σε κάτι που ήθελα παρά πολύ καιρό αλλά δεν με αφήνω να το ευχαριστηθώ και αμφιβάλλω τη προσπάθεια μου πριν καν αρχίσω.Αν επιμείνω αρκετα στο τροπο σκέψης μου ίσως γυρίσω στο πιο σίγουρο εαυτό μου αλλά πολύ εύκολα σπάει και γυρνάω στη αμφισβήτηση,το κρίψιμο και τη κατάκριση .Ολο αυτό το νιώθω ως τεράστιο βάρος και παρά πολύ κατά βλητικό μιας και νιώθω ότι δεν δινω στο εαυτό μου τη ευκαιρία να προχωρήσει και να γίνει αυτό που μπορεί αλλά το κολλαω σε παρελθοντικές θέσεις.νιωθοντας ότι δεν υπάρχω στο τώρα και είμαι το παιδί που κάποτε υπήρξα.Δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει έκανα ψυχοθεραπεία βοηθήθηκα αρκετα αλλά πλέον σε περίπτωση επαναφοράς έχει συμβεί μόνο από μενα.Οποτε τώρα δεν ξέρω τι να πιστεψω ή πως να με φέρω πίσω.

Καλησπέρα σας. Γενικά το τελευταίο διάστημα υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στην ζωή μου ενώ θα έπρεπε ν είναι γεμάτη χαρές. Έχω δίπλα μου έναν υπέροχο άνθρωπο που με στηρίζει στα πάντα, σε λίγο διάστημα θα μπούμε στο σπίτι μας, Νοέμβρη θα γίνει κ ο γαμος μας. Έχω άσχημα βιώματα από τα 14 μου είτε σχετικά με την διατροφή και τα κιλά μού (ήμουν πολύ καλά για την ηλικία μου απλά έχω πιο μεσογειακό σωματότυπο, και υπήρχε η σύγκριση).. Υπήρξαν πολλές προσπάθειες με διατροφολόγους αρχικά χωρίς να χρειάζεται, στην πορεία επειδή με φτάσανε στο σημείο να το χρειάζομαι. Έχω φτάσει τα 24 χρόνια της ζωής μου έχοντας τύψεις για το πώς εξελίσσεται το σώμα μου, και απίστευτα νεύρα που έδεινα βαρύτητα τότε στα λόγια τους, και τους επέτρεψα να με μειώσουν τόσο ψυχολογικά, και σωματικά. Έγιναν και δύο προσπάθειες με ψυχολόγους όταν αντιλήφθηκα ότι έχω καταντήσει ψυχικά άρρωστη. Στην πρώτη δυστυχώς σταμάτησα διότι εγώ δεν ένιωθα ότι μπορεί να υπάρξει σωστή σύνδεση, ώστε να ανοιχτω και να εμπιστευτώ πλήρως. Στην δεύτερη ξεκίνησε να υπάρχει μια σύνδεση και κατανόηση. Βασικά ένιωθα ότι με άκουγε πραγματικά κ δεν προσπαθούσε απλά να συμβουλέψει. Αλλά συνέβη ένα συμβάν οικονομικής φύσεως και αναγκάστηκα να σταματήσω προσωρινά. Παρόλα αυτά προσπάθησα να βρω motivation σε πολλά πράγματα. Αλλά κάθε φορά δημιουργούνταν μια ελπίδα, και ερχόταν η ηττοπάθεια της αποτυχίας από την ενδεχόμενη προσπάθεια που θα ξανά ξεκινούσε. Νιώθω γενικά πνιγμένη στο σύνολο, εδω έχω αναφέρει μόνο το διατροφικό κομμάτι, και υπάρχουν ώρες που ειλικρινά νιώθω ότι θέλω να τελειώσει εντελώς αυτό που νιώθω. Σαν να μην έχω άλλη δύναμη να συνεχίσω. Όχι την προσπάθεια για βελτίωση. Την προσπάθεια για ζωή γενικότερα. Συνεχίζω και σε δεύτερο λόγω οριων λεξεων

Πάσχω από αγχώδη διαταραχή και μείζον καταθλιπτική χρόνια .Η γιατρός μου έγραψε escitalopram.Στην αρχή διάλεξα το χάπι entact και ένιωθα ειδικά τις πρώτες μέρες πιο έντονη ναυτία ακόμη και από πριν (πάσχω κ από παλινδρόμηση )μετά το άλλαξα σε escitaloptan/mylan. Νιώθω όμως ότι παρόλο που είναι ίδια ουσία το δεύτερο μου έχει αυξήσει την όρεξη λήψης τροφής και έχω πάρει και 2 kg από τότε πιστεύετε ότι είναι μπορει αυτό να συμβαίνει ή απλά έχει τύχει σε μένα Και ουσιαστικά αφού είναι ίδια ουσία δεν υπάρχει περίπτωση το ένα να μου κάνει απώλεια και το άλλο να μου κάνει αύξηση βάρους;

Γειά σας. Κάποιες καταστάσεις που με ταλαιπωρούσαν από την παιδική μου ηλικία, (π.χ. σχολικός εκφοβισμός και αποκλεισμός) μου δημιούργησαν κάποιες ανασφάλειες οι οποίες με την σειρά τους με έφερναν σε ένα σημείο αυτή την στιγμή να είμαι παντελώς μόνος. Μόνος και από πλευράς ερωτικής σχέσης και από πλευράς φίλων και παρέας. Μέχρι πρότινος πίστευα πως μπορώ να το διαχειριστώ, όμως όσο περνάει όλο και λιγοστεύουν τα πράγματα που με ευχαριστούν και με κάνουν να το ξεχνάω. Όλα μου τα ενδιαφέροντα αρχίζουν και απομυθοποιούνται στην σκέψη μου βλέποντας τους άλλους να τα απολαμβάνουν με παρέα και εγώ μόνος. Μήπως βρίσκομαι στα πρόθυρα κατάθλιψης;;; Σε κάθε περίπτωση η κατάστασή μου χρήζει αντιμετώπισης από επαγγελματία ψυχικής υγείας;;;