Συγκινούμαι εύκολα, τα μάτια μου δακρύζουν συνεχώς, έχω χάσει την ελπίδα μου και την ενεργητικότητά μου, τι να κάνω;

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Πριν από 6 χρόνια που έδινα πανελλήνιες μέχρι σήμερα που έδωσα εξέταση για το δίπλωμα οδήγησης, έχω φτάσει σε σημείο όχι μόνο στην κατάθλιψη, αλλά ότι όλο αυτό το φάσμα των εξετάσεων με κάνει να θεωρώ πως είμαι άχρηστος, ότι μου μεταδίδει η κοινωνία το μήνυμα πως δεν αξίζω στη ζωή, και ότι δεν θα έχω μέλλον. Καταλήγοντας στο σημερινό, έπαθα κρίση πανικού, σε συνδυασμό κατάθλιψης, κατά τη διάρκεια της οδήγησης, που δεν διήρκησε ούτε 5 λεπτά και όταν γύρισα στο σπίτι με έπιασαν οι τάσεις αυτοκτονίας, πράγμα που έχασα πλήρως τον έλεγχο μου και εξακολουθώ να βιώνω αυτό το σοκ. Οι τάσεις αυτοκτονίας προέκυπταν από την καταδίωξη αρνητικών επαναλαμβανόμενων στιγμιότυπων του παρελθόντος, ασχέτως που πηγαίνω πολλά χρόνια σε ψυχολόγο. Έχω σκεφτεί να φύγω από τη χώρα , αλλά στην πράξη δεν μου είναι εύκολο.

Περνάω ένα καταθλιπτικό επεισόδιο με φαρμακευτική αγωγή αλλά ενώ θέλω να πάω για δουλειά κάτι με φοβίζει λόγο φαρμάκων

Έχω κάνει αρκετές απόπειρες, προφανώς αποτυχημένες.Ανα διαστήματα νιώθω καλύτερα όμως ποτέ δεν διαρκούν αρκετά ώστε να μπορέσω να ανακτήσω την όρεξη μου για ζωή. Έχω διαγνωστεί με διπολική διαταραχή και πιθανόν και κάποια άλλα πράγματα, παίρνω φαρμακευτική αγωγή (και έχω δοκιμάσει άπειρες) & ακόμη και τώρα δεν αντέχω.Δεν ξιωθω ότι χρειάζομαι έναν άνθρωπο να βρει τις ρίζες των προβλημάτων μου , μετά από τόσα χρόνια ψυχοθεραπεία ξέρω πλέον τα προβλήματα. Η αυτοπεποίθηση σου υπάρχει σε πολύ υγιή βαθμό. Το μόνο πρόβλημα πλέον είναι ότι μου αξίζει να ΜΗΝ ζω έτσι και έχω κάνει άπειρες προσπάθειες γι αυτό.Δεν είναι ότι δεν μου αξίζει να ζω ,ούτε ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς εμένα,Ξέρω ότι όλα αυτά δεν ισχύουν απλά με σέβομαι αρκετά ώστε να θέλω κάτι καλύτερο για νερό. Αυτό το καλύτερο είναι να μην βασανίζεται γτ αυτό δεν μ αξίζει, κι αν πλέον δεν υπάρχει καποι; άλλη λύση, δεν με ενδιαφέρει ούτε να είμαι η δυνατή, ούτε να θεωρούμαι επιζών. Θέλω να απολαμβάνω την ζωή, αν όχι προτιμώ χίλιες φορές το θάνατο. Ο μόνος λόγος που δεν το έχω καταφέρει μέχρι στιγμής είναι οι άνθρωποι και τα ζώα που έχω στην ζωή μ. Πόσο θα ζω γι άλλους ομως;; Υ.γ:Ναι πάω σε ψυχίατρο,ναι παίρνω χάπια που μου ταιριάζουν σε μεγάλο βαθμό,ναι κάνω και από μόνη μ αυτοθεραπεια,ναι το έχω προσπαθήσει.

Καλημέρα σας. Εδώ και πολύ καιρό , ξεκινώντας από τον Ιούλιο,έχω κατάθλιψη(?),έχω άρνηση στο φαγητό,κοιμάμαι πολλές ώρες,δε θέλω να βγαίνω έξω. Κάθομαι σπίτι πίνω το.καφε μου και τσιγάρο. Έχω και σκλήρυνση κατά πλάκας πολλά χρόνια 21 χρόνια αλλά πάει πολύ καλά. Θέλω να εργαστώ ,έφυγα από τη δουλειά που ήμουν.κοιταζα μια κυρία 4,5 χρόνια αλλά με κούρασε ψυχολογίκα και σταμάτησα. Η μητέρα μου δεν είναι καλά και συνέχεια γκρινιάζει μόνο σε εμένα...... Δε ξέρω τι να κάνω. Δε με ενδιαφέρει η σεξουαλική επαφή καθόλου. Είμαι μια γυναίκα 46 ετών η οποία ήμουν πάρα πολύ δυναμική αλλά κάτι πήγε λάθος και δε γνωρίζω τι.... Ευχαριστώ πολύ

Γεια σας... είμαι ένας άνθρωπος που έχω θέματα υγείας μπαινοβγαίνω στα νοσοκομεία κάθε 2 μήνες για θεραπεία ήμουν δυνατός αλλά δυστυχώς τώρα εδώ και ένα χρόνο έχω χάσει τον έλεγχο του εαυτού μου και στο νοσοκομείο μου είπαν πως έχω κατάθλιψη και δεν μπορώ να διαχειριστώ το άγχος,το προσπάθησα πολύ καιρό μόνος μου αλλά τώρα δυστυχώς θέλω βοήθεια ο γιατρός μου μου σύστησε να ξεκινήσω το enlift 10 ώστε να με βοηθήσει γιατί λόγω των συμπτωμάτων αναζωπυρώνεται το πρόβλημα υγείας που είναι αυτοάνοσο... Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω γιατί εκεί που λέω τα καταφέρνω μόνος μου χωρίς χάπια μετά κάτι συμβαίνει και το χάνω πάλι (κρίση πανικού, όταν είμαι σε κόσμο νιώθω πως κάτι θα πάθω) γενικά είμαι μόνιμος μέσα στο στρες και πρέπει να αλλάξει η ζωή μου γιατί έχω 2 παιδιά δεν μπορώ να το βάλω κάτω....Τι με συμβουλεύεται σας παρακαλώ

Εδω κ μήνες κάθε μερα κλαίω 3,4 ώρες δυσκολεύομαι να φάω βάζω ένα πιάτο από το πρωί και με το πιρούνι μέχρι το βράδυ με ταΐζω μη πάθω κάτι,ζω μόνη δεν έχω ποιότητα ύπνου, την εμφάνιση μου ακόμα την προσέχω ευτυχώς, έχω ταχυκαρδία συνέχεια