Πώς να βοηθήσω την 20χρονη κόρη μου φοιτήτρια που γίνεται εξαρτημένη στις σχέσεις;

Μια περιγραφή ενός νέου Ζευγαριού Έχω μια σχέση χρόνια κόντα στα 10 έτη είμαστε με διάφορα ηλικιακά 8 έτη σαν ενήλικας στενάχωρο των άνθρωπο οποίος με αγαπάει και μου τα δίνει όλα χωρίς να έχω ενσυναίσθηση και δεν ανταποδίδω σε καμια πράξη στην θεωρία είμαι καλή! Φτάνει πάντα. Η τουλάχιστον συχνά πυκνά να βγω εκτός ορίων γιατί πάντα θα μου φτάνε η άλλη Διότι να έχω μια δυσκολη μέρα αλλά δεν θα το πω θα ξεσπάσω και θα κατηγορήσω των ανθρώπου όπου μου δίνει την ζωή απλόχερα και δεν αναγνωρίζετε από μέρος μου!! Δεν ξέρω γιατί. ,. Αλλά εκείνος φτάνει συχνά στα άκρα να στεναχωριέστε να οδείρετε και να λέει εύχομαι να πεθάνω Σήμερα Δεν μου αξίζει η ζωή θέλω να πεθάνω διότι του φέρνω συνέχεια άσχημα νέα και δεν του έχω προσφέρει καθόλου ηρεμία από τότε που μένουμε πλέον μαζί στο σπίτι μας , συνέχεια θα υπάρξει ενημέρωση να μαζέψεις κοπελιά τα πράγματα σου να φύγεις να πας στο πατρικό μου γιατί μου δίνει των ουρανό και εγώ του δίνω σφαλιάρες και δεν εκτιμάω τίποτα !! Από των 1 ο έτος τις σχέσης μας βαδίζουμε μέχρι και σήμερα κάθε χρόνο σε ανάτακτα διαστήματα μου έχει πει θέλω να Χωρίσουμε να φύγεις δεν σε αντέχω!! Επίσης αναγνωρίστηκε από συγγενικό μου πρόσωπο ότι έχει κατάθλιψη μέσα του από πόλους παράγοντες. Κι εγώ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που συμπαραστέκεται στους άλλους μόνο για λίγο και απομακρύνομαι τι μπορούμε να κάνουμε να μην φτάνει σε αυτό το σημείο να με διώξει και να λέει ότι θέλει να πεθάνει σήμερα!!! !! Συγνώμη για το κατεβατό!! Τι ιατρό μπορούμε να επισκεφθούμε μήπως και φτιάξει η κατάσταση έχω κάνει πολλές συνεδρίες με ψυχολόγους τα τελευταία δύο χρόνια δεν βοήθησε. Είπα να πάει και ο σύντροφός δεν έχω προβλήματα εγώ !! Μου είπε!!

Καλησπέρα εδώ κ ένα μήνα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με τον άντρα μου μια κατάσταση με τσακωμούς γκρίνιες μέχρι σε σημείο που πλέον λέμε να χωρίσουμε εχουμε βεβαια κ ενα παιδακι 3 χρονων ...εγώ προσωπικά δεν μπορώ να διαχειριστω την ολη κατασταση γιατι δεν θέλω να χωρίσω από την απέναντι πλευρά βέβαια θεωρείται οριστικό

Έχω εμμονή με τον σύντροφο μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω και να πάω παρακάτω. Όλη μέρα τον σκέφτομαι. Παίρνω ηρεμιστικό για να ηρεμεί το μυαλό μου αλλά δεν με βοηθάει. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Έχει δυο μήνες. Συνεχώς ζητάω να με δώσει μια ευκαιρία για να κάνουμε τα πράγματα απτην αρχη σωστά κ δεν μου την δίνει. Κ έτσι νιώθω να κολλάω όλο κ πιο πολύ στο να προσπαθώ κ πραγματικά πλέον όλη μέρα σκέφτομαι αυτόν! Τι κάνει. Που είναι. Αν δουλεύει. Τι ώρα δουλεύει. Οτιδήποτε.

Παντρεμένοι με 3 ανήλικα παιδιά. Ο σύζυγος ξεκαθάρισε ότι δε νιώθει πλέον τίποτα για μένα, με βλέπει μόνο σα συγκάτοικο κ με νοιάζεται σαν άνθρωπο μετά από τόσα χρόνια μαζί. Δε θέλει να φύγει από το σπίτι, δεν έχει άλλη σχέση αλλά θέλει όλα να κυλάνε ήρεμα στο σπίτι μας, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σα φίλοι με πλεονεκτήματα γιατί είμαι το "απωθημένο" του... Του ζήτησα να χωρίσουμε τους λογαριασμούς μας, καθώς διαχειριζεται ακόμα κ τη μισθοδοσία μου (δε νιώθω καλά να βλέπει ανά πάσα στιγμή τί ξοδεύω κ που), αλλά αρνείται. Βγήκα πρώτη φορά μετά από καιρό με την αδελφική μου φίλη κ κουμπάρα μου κ με περίμενε να επιστρέψω, γιατί φοβήθηκε λέει πως θα γυρίσω σπίτι επειδή ήπια. Μόλις έφτασα, με πήρε αγκαλιά κ άρχισε να με φιλάει ερωτικά. Καταλήξαμε για πολλοστή φορά, μετά τη δήλωσή του ότι χωρίσαμε σα σύντροφοι, να ξημερωσουμε έχοντας ατελείωτη ερωτική επαφή, λες κ ήμασταν στις πρώτες μέρες τις σχέσεις μας. Εγώ τον αγαπάω ακόμα και έχω αισθήματα, κάθε φορά μετά την επαφή προσπαθώ να καταλάβω αν περνάει μια φάση ή αν τα εννοεί αυτά που μου λέει. Ειλικρινά έχω καταμπερδευτει κ όλο αυτό δε με βοηθάει να τον ξεπεράσω, να βάλω προτεραιότητα τον εαυτό μου κ να προχωρήσω... Τί μπορεί να σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος; Δε νομίζω ότι θα αντέξω για πολύ, αλλά μήπως σκέφτομαι εγωιστικά κ δε σκέφτομαι τα παιδιά μου

Καλησπέρα σας. Η πρώην κοπέλα μου με χώρισε ξαφνικά, χωρίς σαφείς εξηγήσεις εδώ κι 6 μήνες, μετά από 3 χρόνια σχέσης, στην οποία ήμουν και παραμένω σε ένα βαθμό συναισθηματικά δεμένος μαζί της. Δε υπήρχε τρίτο πρόσωπο όπως μου ξεκαθάρισε η ίδια τότε. Ήταν μια σχέση με προοπτική συγκατοίκησης κι υπήρχε αμοιβαίο πάθος και θαυμασμός μέχρι την τελευταία στιγμή. Έπειτα από πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης από πλευράς μου το πρώτο δίμηνο, με όλες τις καλές διαθέσεις, χωρίς εντάσεις και στην αναζήτησή μου να μάθω τι έφταιξε, δεν άλλαξε κάτι. Ενδεχομένως να πίεσα, άθελα μου, την κατάσταση τότε κι έκτοτε σταμάτησα την προσπάθεια εδώ και 3-4 μήνες κι άφησα το χρόνο να μας ηρεμήσει. Το θέμα είναι ότι η πρώην μου, όχι μόνο με απέρριψε παταγωδώς, αλλά ξεκίνησε να μου συμπεριφέρεται μετά τον χωρισμό με πολύ άσχημο τρόπο, σε βαθμό που πλέον αλλάζει πεζοδρόμιο όταν την συναντάω στο δρόμο και αυτή την στιγμή δεν θέλει να με βλέπει μπροστά της ούτε ζωγραφιστό, όπως ισχυρίζεται σε τρίτους. Όταν την ρώτησα με μήνυμα τον λόγο δεν μου απάντησε. Με έχει μπλοκάρει από παντού. Ενώ λίγο καιρό πριν με αφήσει, με δική της παρότρυνση ετοιμαζόμασταν για το επόμενο βήμα. Να σημειωθεί πως πριν την λήξη της σχέσης μας, δεν υπήρξαν από πλευράς μου κακοποιητικές συμπεριφορές ή απιστία. Μια μέρα, ενώ όλα βαίναν καλώς κι ήμασταν αγαπημένοι, απλά εξαφανίστηκε. Δεν μου είχε δείξει τέτοια δείγματα ποτέ τόσα χρόνια. Αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, δεν είναι η επανασύνδεση προφανώς, διότι δείχνει την άρνησή της κατηγορηματικά και συμβιβάστηκα με αυτό θέλοντας και μη, και ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω. Με απασχολεί ο λόγος που άλλαξε τόσο γρήγορα συμπεριφορά απέναντι μου και με αντιμετωπίζει με απέχθεια και άχτι. Έχω συναισθήματα και την πονάω σαν άνθρωπο πρωτίστως. Η στάση της αυτή με διαλύει μέσα μου και στεναχωριέμαι. Θα ήθελα να έχουμε μια καλημέρα, αλλά αυτή η κατάσταση με τρομοκρατεί και την φοβάμαι πια. Μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή για να αλλάξει συμπεριφορά απέναντί μου? Τι γνώμη έχετε?

Καλησπέρα. Ήθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό που έχω. Είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και ένα χρόνο. Τον αγαπώ πολύ. Αλλά νοιώθω πως δεν ξέρω πως να φερθώ μέσα σε σχέση, και το καταστρέφω. Είχα λίγες σχέσεις στη ζωή μου και όλες κράτησαν από 7 μήνες ως 1.5 χρόνο. Ο σύντροφος μου έχει και αυτός θέματα ψυχολογικά, πολύ κλειστός, απόλυτος στα θέλω του, δεν αλλάζει εύκολα. Επιπλέον είναι χωρισμένος με ένα παιδί. Θέλω κάπως να βρω έναν τρόπο να κάνω την σχέση μας να δουλέψει, αλλά φοβάμαι οτι κάνω τα πράγματα χειρότερα.

Γιατί είμαι εξαρτημένη από τον σύντροφο μου? (Είμαστε 4 χρόνια μαζί και θέλω να είμαι μαζί του συνέχεια.)