Τι να κάνω όταν ο σύζυγός μου με βλέπει μόνο σαν συγκάτοικο αλλά έχουμε ερωτική επαφή;

Γεια σας. Έχω σχέση ένα χρόνο και αισθάνομαι πως είμαι εντέλει η μόνη που προσπαθεί για τη σχέση. Συμβιβάζομαι συνέχεια και ακολουθώ το πρόγραμμα και τα θέλω του φίλου μου. Οι δικές μου ανάγκες δεν ακούγονται, δεν τις εξέφραζα και πολύ αλλά και όταν το κάνω περνάει πάλι το δικό του. Επίσης αγχώνομαι πολύ με τα λεφτά. Εγώ έχω κάποιες οικονομικές δυσκολίες τελευταία και πιεζομαι αρκετά. Δεν του το έχω πει γιατί δεν θέλω να νομίζει ότι το παίζω καημένη και περιμένω από εκείνον να τα πληρώνει όλα. Μέχρι στιγμής δεν έδειχνε να έχει κάποιο θέμα με το οικονομικό. Αλλά αν μου προτείνει να βγούμε δεν θέλω να το πω και να το κάνω θεμα . Και να μου πει ότι θα πληρώσει εκείνος για να πάω. Οπότε αρκετές φορές έχει τύχει να βγω κ να βγω εκτός προϋπολογισμού για να το παίξω κουλ. Δεν ξέρω πως να χειριστώ αυτά τα θέματα

Καλησπέρα σας, Βρίσκομαι σε σχέση εδώ και 3,5 χρόνια. Η σχέση αυτή χαρακτηρίζεται από πολλούς χωρισμούς και επανασυνδέσεις. Παρακολουθούμε και οι 2 ατομικά ψυχολόγο και έχουμε πάει σε σύμβουλο, πραγματοποιώντας 3 συνεδρίες, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ο σύντροφος μου έχει δεχτεί να προχωρήσουμε ξανά σε συμβουλευτική αλλά με πολύ δισταγμό. Είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνουμε στη σχέση μας. Το κύριο πρόβλημα είναι πως ο σύντροφος μου έχει απομακρυνθεί συναισθηματικά και έχει εκφράσει πως τα συναισθήματά του έχουν αλλάξει. Δεν παίρνει την απόφαση να χωρίσουμε αλλά αν του πω εγώ να χωρίσουμε θα το δεχτεί όπως μου έχει ομολογήσει. Δε ξέρω αν μπορεί να σωθεί κάτι από αυτή τη σχέση. Εμένα τα συναισθήματά μου δεν έχουν αλλάξει. Ωστόσο νιώθω τρομερή ανασφάλεια πλέον και έχω απομακρυνθεί κι εγώ από αυτόν μιας και ενώ κάνω κάποιες προσπάθειες για να τον πλησιάσω βλέπω πως δεν προσπαθεί και μου έχει δηλώσει κιόλας πως δε νιώθει το ίδιο. Δεδομένων όλων των παραπάνω, ήθελα τη γνώμη σας για το κατά πόσο είναι εφικτό μέσω της συμβουλευτικής να αλλάξει η παραπάνω κατάσταση ή εφόσον μου έχει εκφράσει το γεγονός πως δεν νιώθει πλέον το ίδιο δυνατά σε αυτή τη σχέση, δεν υπάρχει λόγος να το προσπαθήσουμε. Επίσης, δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να μου λέει πως αν του πω εγώ να χωρίσουμε θα το δεχτεί αλλά αυτός δε μπορεί να μου το πει. Είναι θέμα συνήθειας, είναι θέμα δειλίας από μέρους του ή είναι θέμα συναισθημάτων? Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Χαίρετε. Είμαι 52 χρονών και ο σύζυγος μου 48 Περάσαμε πρίν 4 χρόνια μία μεγάλη κρίση Υπήρχε τριτο ατομο από πλευράς του Πήγαμε σε σύμβουλο γάμου και δουλέψαμε τη σχέση μας. Παρόλα αυτά χωρίς να μου δίνει δικαίωμα ζηλέυω και τον υποτεύομαι συνεχώς Τι με συμβουλέυετε ?

Καλησπέρα . Είμαι 36 χρόνων . Με τον άντρα μου παντρευτήκαμε πριν δυο χρόνια και είχαμε σχέση αλλά 4 πριν . Μετά τον πρώτο καιρό , είχαμε πάντα έλλειψη ερωτικής Επιθυμίας για κάποια διαστήματα και όχι συχνές επαφές . Όταν ομως γινόταν υπήρχε χημεία . Για καιρό το δικαιολογούσα , λόγω δουλειάς του (ταξίδια) , κάποιων θεμάτων υγείας κλπ Μετά το γάμο οι επαφές μας αραίωσαν κατά πολύ . Και στη συνέχεια εμφανισε αδυναμία στύσης . Γενικότερα ήταν απαθής , ψυχρός και απόμακρος όλο αυτό το διάστημα και οι προσπάθειες μας φαινόταν ότι γίνονται με το ζόρι . Εκανα παρά πολύ προσπάθεια και υπομονή , συζητήσεις . Τον προέτρεψα να απευθυνθεί σε δεύτερο γιατρο , ή σε ψυχολόγο καθώς θεωρώ πως το χρειάζεται γενικά . Μεγαλωσε σε πολυ δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον , δεν ανοίγεται και δεν συζητάει . Κάνω και εγώ ψυχοθεραπεία λόγω άγχους . Ο ίδιος δεν έκανε τιποτα δέκα μήνες, δεν ασχολιόταν . Και οι επαφές μας διακόπηκαν σχεδόν τελειως . Μετά από τσακωμό, είπαμε βαριά λόγια και τον έδιωξα από το σπίτι. Του είπα πως θέλω να χωρίσουμε . Στη συνέχεια μιλήσαμε και εκείνος θέλει επανασύνδεση . Γενικά έχουμε μια ήρεμη σχέση , με αρκετά θετικά αλλα χωρις πάθος . Εγώ έχω όνειρο να κάνω ένα παιδι και το ξέρει από την αρχή της σχεσης . Δεν αισθάνομαι ότι και κεινος έχει την ίδια επιθυμία . Αναρωτιέμαι όμως μηπως η έλλειψη ερωτικής επιθυμίας χειροτερέψει κατά πολύ στο μέλλον ; Η μετά από τόσα προβλήματα στον ερωτικο τομέα θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε ξανά ; θα μπορούσε να είναι μια κρίση και με προσπάθεια να επανέλθει ;

Γεια σας, είμαι 23 χρόνων και πριν από μια εβδομάδα χώρισα με το αγόρι μου με τον οποίο είχαμε σχέση 1,5 χρόνο. Όσο είχαμε σχέση τσακωνόμασταν σχεδόν καθημερινά. Και οι δύο αισθανόμασταν καταπιεσμένη και ενώ προσπαθούσαμε και οι δύο να σεβαστούμε τα θέλω του καθενός στο τέλος πιέζαμε ο ένας τον άλλον να κάνει πράγματα τα οποία στην ουσία δεν θέλει. Τώρα αφού έχουμε χωρίσει μου γράφει ότι του λείπω, ότι με αγαπάει και ότι προσπαθεί να αλλάξει. Ενώ και εγώ τον αγαπάω ακόμα, δεν ξέρω εάν προσπαθούσαμε πάλι να φτιάξουμε την σχέση μας, να βοηθήσει στο να είμαστε ευτυχισμένοι. Δεν ξέρω εάν στην ουσία είμαστε και οι δύο πραγματικά ερωτευμένοι και αγαπάμε ο ένας τον άλλον ή απλά φοβόμαστε το να μείνουμε μόνοι μας. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Μετά από 15 χρόνια γάμου κ 3 παιδιά, ο σύζυγός μου με χωρίζει χωρίς δεύτερη ευκαιρία, λέγοντας πως με την αδιαφορία μου κ την απαξίωση που του έδειχνα, έχω γκρεμίσει ότι ένιωθε μέσα του, ρίχνοντας όλο το φταίξιμο σε μένα. Πώς μπορώ να προχωρήσω όταν εγώ τον αγαπάω ακόμα; Πώς να βρω τον εαυτό μου και να τον φροντίσω, μια που τόσα χρόνια τον είχα παρατημένο;

Είμαστε μαζί 3 χρόνια και μένουμε με τους γονείς μας. Σκοπεύουμε να μείνουμε μαζί, ωστόσο αυτό προς το παρόν δεν είναι ακόμα εφικτό, για διάφορους οικονομικοκοινωνικούς λόγους. Νιώθω πως κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βρισκόμαστε οι δυό μας, μόνοι μας, το ταίρι μου όμως νιώθει ότι δεν προσπαθώ αρκετά για να γίνεται αυτό, και πληγώνεται. Τι μπορώ να κάνω;