Καλησπέρα σας.θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με το παιδί μου 5.5 ετών που τελευταία κάνει αρνητικές σκέψεις για ανθρώπους .πχ σκέφτεται ότι κάποιος είναι βλακας.μπορει να είναι κάποιος άγνωστος αλλά μπορεί να είναι κ κάποιο πολύ αγαπημένο της πρόσωπο.μεσα στην ημέρα το σκέφτεται συνέχεια μπορεί και 10 φορές σε σημείο να νιώθει άσχημα κ να το εκφράζει χωρίς όμως να μπορεί να το περιορισει.δεν καταλαβαίνω τι της συμβαίνει.δεν έχει προκύψει κάποια αλλαγή στη ζωή της τελευταία

Καλημέρα σας. Θα ήθελα μια γνώμη. Παρατηρώ πως έχω γαντζωθεί πάνω στον σύντροφο μου, δεν περνάω πολύ καλά γενικά, κλαίω αρκετά συχνά, σκέφτομαι και αναλύω υπερβολικά. Είμαι υπερβολικά ανασφαλής, αγχώδης αλλά έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Κάθε φορά που δεν συμπεριφέρεται όπως θέλω το παίρνω προσωπικά και βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα, όπως ότι δεν με θέλει, ότι είναι εγωιστής, ότι με απατάει κτλ. Έχουμε τσακωθεί τον τελευταίο καιρό χωρίς να μπορώ μιλήσω και να πω ακριβώς τι με ενόχλησε, χάνω τα λόγια μου απέναντι του γιατί φοβάμαι ότι θα θυμώσει μαζί μου και θα με αφήσει. Και εκείνος αρκετές φορές δεν αναγνωρίζει αυτό που προσπαθώ να του επικοινωνήσω ή δεν παραδέχεται οτι έχει κάνει λάθος και αυτό με θυμώνει. Επίσης από το καλοκαίρι και μετά άρχισε να με παίρνει λιγότερο και να μην μου απαντά σε κλήσεις και μηνύματα, και εγώ όσο δεν απαντάει με πιάνει υστερία και παίρνω περισσότερα τηλέφωνα και στέλνω περισσότερα μηνύματα. Ξέρω μέσα μου ότι η λύση είναι να αλλάξω εγώ συμπεριφορά και να δω λίγο τον εαυτό μου, αλλά και να κοιτάξω λίγο τα δικά μου θέλω να τα διεκδικήσω και να επιμένω σε αυτά. Δεν ξέρω όμως πως να το κάνω. Προσπαθώ άγαρμπα και δεν μου βγαίνει. Και παράλληλα αισθάνομαι πως όλο αυτό μας απομάκρυνε πολύ και ανατροφοδοτείται συνέχεια γιατί και ο σύντροφος μου είναι πολύ κλειστός, δεν εκφράζεται εύκολα, έχει την τάση να απομονώνεται, να μην μιλάει και να μην λέει ξεκάθαρα πράγματα. Δίνει διπλά μηνύματα και αβέβαιες απαντήσεις συνεχώς, και νιώθω να μπερδεύομαι συνεχώς. Δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω να βελτιώσω τα πράγματα μέσα στην σχέση μας .Δεν θέλω να τον χάσω.

Καλησπέρα σας, Γενικά έχω κοινωνικό άγχος το οποίο γίνεται πιο έντονο όσο αφορά το dating.Σήμερα μία φίλη μου μου είπε ότι ένα παιδί που γνώρισα σε ένα πάρτυ και μου άρεσε εμφανισιακά ότι του άρεσα και εγώ (οπότε έκανα το σενάριο στο μυαλό μου ότι μπορεί να βγούμε στο μέλλον) και γενικά η φίλη μου πρότεινε να κανονίσουμε να βγούμε. Ωστόσο έχω να βγώ ραντεβού εδώ και 2 χρόνια ( Είμαι 21 ετών, γυναίκα) και με πιάνει πάρα πολύ άγχος έστω στη σκέψη κα βγω ραντεβού. Εκείνη την μέρα άκουγα ένα συγκεκριμένο τραγούδι πολύ και εν τέλει συνέδεσα αυτό το αγόρι με το τραγούδι.Ως αποτέλεσμα ήταν το όταν πήγα να κοιμηθώ το βράδυ και έπαιζε αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου δε μπορούσα να πω στο μυαλό μου να σταματήσει καθώς σκεφτόμουν κιόλας και το αγόρι και αγχωνόμουν πολύ. Άρχιζε να με πονάει η κοιλιά μου ωστόσο έκανα ανάσες για να ηρεμήσω μετά άρχισα να αναγουλιάζω,ίδρωνα,με έπιανε ρίγη και τελικά έκανα εμετό. Όλο αυτό από σκέψεις που δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι. (γενικότερα το έχω πάθει και άλλες φορές να οδηγούν σκέψεις που μου προκαλούν και σωματικά άγχος σε εμετό). Μήπως έχω ιδεοψυναγκαστική διαταραχή; Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Καλησπέρα !!ήμουν παντρεμένος 14 χρόνια κ η γυναίκα μ ήθελε να χωρίσουμε !!εχει 4 μήνες π χωρίσαμε κ ενώ συζητάμε κ λύνουμε κάποιο θέμα (πχ αυτοκίνητο )μετά από 3-4 μέρες με ξανά ρωτάει πάλι για το λυμένο θέμα !!μπαίνει κ βλέπει όλα τα στορυ μ κ γενικά νιώθω ότι αποπροσανατολίζομαι με αυτά π κάνει !!μια μ λέει δεν θέλει να έχει επαφές μαζί μ,κ μετά σαν να μην συμβαίνει τπτ !!εγώ είμαι πάντα κύριος χωρίς φωνές χωρίς,κ πάντα με πολιτισμένο τρόπο σε αντίθεση με αυτήν !!θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος ειδικός θα μπορούσε να δώσει μια εξηγήσει την συμπεριφορά της !!ευχαριστω

Καλησπέρα σας. Βρίσκομαι σε σχέση με έναν άνθρωπο 2 χρόνια τώρα. Η σχέση είναι γεμάτη σεβασμό, αγάπη, κατανόηση και επικοινωνία. Γενικότερα είναι κάτι παραπάνω από υγιής με τα ups and down της. Το μόνο ας το πούμε ζήτημα είναι το σεξ. Όχι ως πράξη, αλλά για τα γύρω γύρω ας πουμε. Δεν είναι εκφραστικός ως προς αυτό και ίσως οφείλεται στο ότι ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος. Συνήθως εγώ θα κάνω την πρώτη κίνηση, εγώ θα είμαι πιο έντονη και τα σχετικά, δηλαδή δε θα μου δείξει ότι με θέλει σεξουαλικά μέσα στην ημέρα μας. Σαν δεύτερο ζήτημα είναι οι σκέψεις μου. Έχει πολλούς μήνες που σκέφτομαι την πιθανότητα του χωρισμού (χωρίς να υπάρχει η επιθυμία από κανέναν μας) και κλαίω πάρα πολύ συχνά για αυτό. Αρκετές φορές την εβδομάδα. Σκέφτομαι ότι στο μέλλον δε θα τον έχω γιατι και οι 2 σχεδιαζουμε να φυγουμε στο εξωτερικο και βαζω τα κλαματα. Ειμαι πολυ συνειδητοποιημενη και ρεαλιστρια. Εχουμε τις ζωες και τους στοχους μας και κανενας δε θα γινει εμποδιο για τον αλλον. Γμωριζουμε οτι δεν κρατανε ολα για παντα και ολα μπορουν να ξεπεραστουν, ομως νιωθω αυτον τον ανθρωπο κομματι μου και οτι θα τον αγαπω παντα. Δεν ξερω αν με φοβιζει οτι θα πονεσω, οτι θα τον χάσω, η θνησιμοτητα της καταστασης ή ολα αυτα μαζι. Δεν μπορω να απολαυσω το τωρα γιατι στεναχωριεμαι για το μετα. Δεν ξερω πως να σταματησω αυτες τις σκεψεις. Συγγνωμη για το μεγαλο μηνυμα και σας ευχαριστω

Καλησπέρα σας. Εδώ και πέντε μήνες περίπου δεν είμαι καλά στην ψυχολογία μου.Είμαι σε διάσταση με τον σύζυγό μου και βιώνω σε καθημερινή βάση ψυχοφθόρες καταστάσεις.Στεναχωριέμαι πολύ για τα δύο μου παιδιά και νιώθω ενοχές που δεν κατάφερα να τους προσφέρω το οικογενειακό περιβάλλον που ήθελα.Έχω χάσει εντελώς το κέφι μου και είμαι συνέχεια σκεπτική .Νιώθω αρκετά συχνά ταχυκαρδίες και αίσθημα άγχους.Τον τελευταίο μήνα έχει χαλάσει η ποιότητα του ύπνου μου.Αρκετές φορές ξυπνάω το πρωί με ένα αίσθημα αγωνίας.Επίσης έχω χάσει την αυτοπεποίθηση που είχα.Συχνά νιώθω ελλειψη σιγουριάς και δυναμικότητας . Θα ήθελα την γνώμη σας για όλα αυτά... Σας ευχαριστώ...

Καλησπέρα σας, θα ήθελα να ρωτήσω πως ξεπερνιουνται θέματα με την οικειότητα στις ερωτικές σχέσεις; Όπως ας πούμε με τις καθημερινές βιολογικές ανάγκες, όταν δεν θα είμαι τέλεια φτιαγμένη και μπορεί ξέρω γω να είμαι με την κοτσίδα όπως να ναι; Με αποτρέπει από το να κάνω σχέσεις αυτή η κατάσταση. Λες και οπότε πανε να γίνουν καθημερινές σχέσεις κάτι γίνεται και τις κόβω ή μου τις κοβουν

Εδώ και 2,5 χρόνια κάνω παρέα με μια κοπέλα από τη σχολή την οποία την εκτιμώ και τη συμπαθώ πολύ όπως και εκείνη. Τους τελευταίους 4 μήνες έχει σχέση με ένα αγόρι και από τότε έχει απομακρυνθεί. Το συζήτησα μαζί της όταν βγήκαμε για καφέ και το παραδέχτηκε ότι έχει κολλήσει πολύ επάνω του με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί απ'ολους και απ'όλα όπως μου είπε η ίδια. Εφόσον μου ξεκαθάρισε ότι δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί μου μου αρκεί, αλλά από την άλλη είναι η μόνη φίλη που έχω και νιώθω ότι έχει κάτι μαζί μου και αυτό είναι αφορμή ώστε να απομακρυνθούμε επειδή μπορεί κατά βάθος να μην θέλει να κάνουμε παρέα πλέον. Φυσικά δεν έχει προηγηθεί κάτι ώστε να μην κάνουμε παρέα. Έχω προβλήματα πολύ με τη κατάσταση. Πως να φερθώ από εδώ και πέρα;