Καλησπέρα σας.θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με το παιδί μου 5.5 ετών που τελευταία κάνει αρνητικές σκέψεις για ανθρώπους .πχ σκέφτεται ότι κάποιος είναι βλακας.μπορει να είναι κάποιος άγνωστος αλλά μπορεί να είναι κ κάποιο πολύ αγαπημένο της πρόσωπο.μεσα στην ημέρα το σκέφτεται συνέχεια μπορεί και 10 φορές σε σημείο να νιώθει άσχημα κ να το εκφράζει χωρίς όμως να μπορεί να το περιορισει.δεν καταλαβαίνω τι της συμβαίνει.δεν έχει προκύψει κάποια αλλαγή στη ζωή της τελευταία

Καλημέρα σας. Θα ήθελα μια γνώμη. Παρατηρώ πως έχω γαντζωθεί πάνω στον σύντροφο μου, δεν περνάω πολύ καλά γενικά, κλαίω αρκετά συχνά, σκέφτομαι και αναλύω υπερβολικά. Είμαι υπερβολικά ανασφαλής, αγχώδης αλλά έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Κάθε φορά που δεν συμπεριφέρεται όπως θέλω το παίρνω προσωπικά και βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα, όπως ότι δεν με θέλει, ότι είναι εγωιστής, ότι με απατάει κτλ. Έχουμε τσακωθεί τον τελευταίο καιρό χωρίς να μπορώ μιλήσω και να πω ακριβώς τι με ενόχλησε, χάνω τα λόγια μου απέναντι του γιατί φοβάμαι ότι θα θυμώσει μαζί μου και θα με αφήσει. Και εκείνος αρκετές φορές δεν αναγνωρίζει αυτό που προσπαθώ να του επικοινωνήσω ή δεν παραδέχεται οτι έχει κάνει λάθος και αυτό με θυμώνει. Επίσης από το καλοκαίρι και μετά άρχισε να με παίρνει λιγότερο και να μην μου απαντά σε κλήσεις και μηνύματα, και εγώ όσο δεν απαντάει με πιάνει υστερία και παίρνω περισσότερα τηλέφωνα και στέλνω περισσότερα μηνύματα. Ξέρω μέσα μου ότι η λύση είναι να αλλάξω εγώ συμπεριφορά και να δω λίγο τον εαυτό μου, αλλά και να κοιτάξω λίγο τα δικά μου θέλω να τα διεκδικήσω και να επιμένω σε αυτά. Δεν ξέρω όμως πως να το κάνω. Προσπαθώ άγαρμπα και δεν μου βγαίνει. Και παράλληλα αισθάνομαι πως όλο αυτό μας απομάκρυνε πολύ και ανατροφοδοτείται συνέχεια γιατί και ο σύντροφος μου είναι πολύ κλειστός, δεν εκφράζεται εύκολα, έχει την τάση να απομονώνεται, να μην μιλάει και να μην λέει ξεκάθαρα πράγματα. Δίνει διπλά μηνύματα και αβέβαιες απαντήσεις συνεχώς, και νιώθω να μπερδεύομαι συνεχώς. Δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω να βελτιώσω τα πράγματα μέσα στην σχέση μας .Δεν θέλω να τον χάσω.

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Η μάνα μου συνέχεια υποστηρίζει άτομα που παλιά με κορόιδευαν και όταν γίνει κάτι και κοροϊδέψω και εγώ μου λέει να μην το κάνω για να μην γίνω ίδια με εκείνους. Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν με υποστηρίζει και θέλει να είμαι καλή με όλους. Ήμουν παλιότερα και όλοι με κορόιδευαν και γι'αυτό έχω γίνει πιο αντιδραστική τώρα , επειδή θεωρώ πως δεν το αξίζω να με περνάμε για χαζή και γενικά δεν μου αρέσει όλη μου η ύπαρξη. Η αντίδραση μου υπάρχει επειδή προτιμώ να με περνάμε για "κακιά" και ξυνή παρά αγαθή και χαζή όπως στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση που έχω τώρα στην ενήλικη ζωή μου; Και από που πιστεύετε εσείς ότι πηγάζει;

Καλησπέρα σας! Υπήρχε συνομιλία μέσω social με ένα άτομο πριν περίπου ένα μήνα. Το σταμάτησα από την μεριά μου λόγω απόστασης εφόσον ήταν ένα σημαντικό ζήτημα και για το άλλο άτομο όπως μου είπε. Παρόλα αυτά ήθελε να με γνωρίσει από κοντά . Το έκοψα και λίγο απότομα είναι η αλήθεια. Με ποιον έξυπνο τρόπο μπορώ μέσω social να στείλω? Το θεωρείτε καλή κίνηση ή θα έχει ξενερώσει και δεν θα ανταποκριθει. Ισως από τότε έχει βρει κάτι άλλο δεν ξέρω. Αξίζει να προσπαθήσω? Ήταν και κακό timing ίσως και από την μεριά μου και με φρέναρε πολύ αυτό που είπε για την απόσταση δεν μου φάνηκε διαλλακτικός.

τι σημαινει οταν κάποιος δεν θέλει να πάει διακοπές και θέλει να μείνει μόνος του τους καλοκαιρινους μήνες?

Καλησπέρα ειμαι 1μιση χρόνο σε μια σχέση με μια κοπέλα την οποία την αγαπάω πολύ και υπάρχει μέσα στην σχέση μας ο σεβασμός η αγάπη και η συμπόνια γενικά δεν έχω κανένα παραπανο από την σχέση μου, πριν δυο χρόνια ειχα χωρίσει με την προηγούμενη σχέση μου και από τότε κάθε μέρα θα μου περάσει από ο μυαλό, περνάει από το μυαλό μου να χωρίσω γιατί πολύ απλά δεν μπορώ να δωσω κάτι παραπάνω στην σχέση μου και το θεωρώ άδικο, συγνώμη για το μεγάλο κείμενο

Η ψυχολογος επιτρεπεται οταν λεω κατι να λεει πανω τα δικα της; Ειναι η 2η ψυχολογος, αλλαξα λογω μετακομισης κ οι δυο καναν γνωστικη προσεγγιση. Της ειπα οτι δεν νιωθω καλα με αυτα κ ειπε να εμπιστευτω την διαδικασια γιατι η προσεγγιση της εχει προσωπικα παραδειγματα. Κι εγω λεω δν νιωθω καλα μην τα λες, κ ειπε οτι η ψυχοθεραπεια ειναι επωδυνη γι αυτο νιωθω ετσι. Γενικα βοηθαει αλλα νευριαζω ν ακουω για την αδερφη της, για τον αντρα της, μου ρχεται να της πω να παει σε ψυχολογο να μιλησει. Λεει πως γυρίζω το βλεμα προς τα μεσα κ γι αυτο νιωθω δυσφορια όταν φερνει τον αληθινο της εαυτο στις συνεδριες Ανησυχησα μηπως το οτι δεν μπορω να ακουω για τα δικα της ειναι δικο μου προβλημα που πρεπει να λυσω στη θεραπεια. Με κουραζει κ η αδερφη της κ ο αντρας της, τους βαρεθηκα. Η προηγουμενη παντα με ρωτουσε αν μπορει να μοιραστει κατι. Ποια απο τις δυο ειναι λάθος; Να ζητησω στην προηγουμενη να κανουμε σκάιπ; Σε αυτην παω επειδη ειναι κοντα κ δεν ειναι κακη απλα δεν αντεχω να μιλαει για τον εαυτο της. Το αποκορυφωμα ηταν όταν με ρωτησε γιατι εχω ζηλια για την αδερφη της κ τον αντρα της κ αντιδραω ετσι κ αν εχω τετοια αισθηματα να το πω για να μπορει να με βοηθησει στη θεραπεια. Μου μπηκε ιδεα μηπως φταιω εγω κι επειδη ζηλευω δν θελω να ακουω. Μου λεει ο σύντροφος μου πηγες για θεραπεια για να φτιαξεις την σχεση σου με το σοι της δηλαδη που δεν τους ξερεις τι ειναι αυτα τα χαζα; Το να μην θελω να ακουω για αυτους ειναι δικο μου προβλημα με την εννοια οτι βγηκε στη θεραπεια κατι για να λυσω; Η προηγούμενη σπανια ελεγε για τον εαυτο της. Τι ειναι σωστο απο τα δυο; Παιζει η προηγουμενη να μην εκανε σωστα τη δουλεια της κ να μην εβλεπε τετοια χαρακτηριστικα σε μενα; Εχω δυσφορια με αυτα, ερχονται στο μυαλο μου τα δικά της κ πλεον βρισκω δυσκολια στο να συγκεντρωθω εξαιτιας της.Τι επιτρεπεται; Εχω μπερδευτει κ χρειαζομαι μια αντικειμενικη αποψη. Παει καιρος που πεφτω ψυχολογικα κ μου λεει οτι ειναι επειδη δεν βοηθαω τον εαυτο μου. Το ενστικτο μου λεει οτι φταιει αυτη