Είμαι σε σχέση αλλά σκέφτομαι την πρώην μου καθημερινά, τι να κάνω;

Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια.Μπαρκαρε τον περασμένο Απρίλιο ως δόκιμος καπετάνιος στο δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι και ενώ ήταν εν πλω του είπε να χωρίσουν μετα από δύο μήνες !!Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως 4,μήνες αφού γύρισε δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του.Μηπως εχει κατάθλιψη ; Υπάρχει κληρονομική προδιάθεση καθώς η μητέρα μου έπασχε από μανιοκατάθλιψη;Τι να κάνω να τον βοηθήσω;;;

Καλησπέρα σας. Εδώ και πέντε μήνες περίπου δεν είμαι καλά στην ψυχολογία μου.Είμαι σε διάσταση με τον σύζυγό μου και βιώνω σε καθημερινή βάση ψυχοφθόρες καταστάσεις.Στεναχωριέμαι πολύ για τα δύο μου παιδιά και νιώθω ενοχές που δεν κατάφερα να τους προσφέρω το οικογενειακό περιβάλλον που ήθελα.Έχω χάσει εντελώς το κέφι μου και είμαι συνέχεια σκεπτική .Νιώθω αρκετά συχνά ταχυκαρδίες και αίσθημα άγχους.Τον τελευταίο μήνα έχει χαλάσει η ποιότητα του ύπνου μου.Αρκετές φορές ξυπνάω το πρωί με ένα αίσθημα αγωνίας.Επίσης έχω χάσει την αυτοπεποίθηση που είχα.Συχνά νιώθω ελλειψη σιγουριάς και δυναμικότητας . Θα ήθελα την γνώμη σας για όλα αυτά... Σας ευχαριστώ...

Έχω 4,5 χρόνια σχέση. Μιλούσα πριν 1 μήνα περίπου με ένα άτομο με το οποίο υπάρχει απόσταση, είναι Κρήτη. Ήθελε να συναντηθούμε από κοντά αλλά ένιωθα ενοχές και το σταμάτησα λόγω απόστασης. Προτιμούσα να μην ξεκινήσω κάτι και τελειώσω την προηγούμενη σχέση χωρίς να ξέρω που θα οδηγήσει. Μιλούσε για γάμο, μέχρι και ταξίδι είχε προτείνει να πάμε μαζί και γενικά μοιράστηκε κάποια πράγματα και έστελνε βιντεάκια φωτό κλπ. (2 εβδομαδες κάθε μέρα συνομιλία) Έστελνε καλημέρα αλλά καληνύχτα οχι, υπήρχε φλερτ. Έκανε unfollow και τον έκανα ξανά και με δέχτηκε. Αξίζει να κάνω κίνηση και με ποιο έξυπνο τροπο γιατί εγώ το ξέκοψα? Σίγουρα μιλάει και με άλλες φαντάζομαι. Αξίζει να τελειώσω αυτό που έχω μιας και νιώθω ότι η σχέση έχει βαλτώσει? Θα ανταποκριθεί το άλλο άτομο? Μπορεί να θέλει μόνο σεξ και όχι κατι πιο σοβαρό όπως μου είχε πει? Εδώ και ένα μήνα δεν μπορω να σταματήσω να το σκέφτομαι γιατί?

είμαι σε σχέση εδώ και 4,5 χρόνια με ένα παιδί αρκετό διάστημα νιώθω δεδομένη ,εχει χαθεί η σπίθα που υπήρχε, αλλά τον αγαπώ σαν άτομο και θέλω το καλό του. Απο Αύγουστο άρχισα να μιλάω με ένα παιδί κάθε μέρα όλη μέρα και είχαμε μοιραστεί πολλά πράγματα, μου πρότεινε να πάμε ταξίδι μαζί, μου είπε να πάω στον τόπο του και μου ξεκαθάρισε πως δεν θέλει απλά να περάσει την ώρα του , μοιραζοταν πολλά και γενικά τι έκανε, όπως ρωτούσε και για εμένα. Με αποκαλούσε με υποκοριστικά , υπήρχε φλερτ και από τις δυο μεριές οπως και πειράγματα και γενικά μου έβγαζε κάτι πολύ ζεστό. Μέχρι και στον γαμο έφερε την κουβέντα. Το θέμα είναι ότι ένιωθα μεγάλη στενοχώρια και τύψεις σε σημείο που δεν μπορούσα να φάω και το στομάχι μου ήταν χάλια. Κάποια στιγμή μου είπε πως μπορούμε να συναντηθούμε Αθήνα γιατί θα ερχόταν λόγω δουλειάς και μου εξήγησε πως δεν θα μπορούσε να έχει σχέση από απόσταση για καιρό. Αν τυχόν όλα έβαιναν καλώς το μόνο ενδεχόμενο ήταν να φύγω εγώ από τον τόπο μου και να πάω Ρέθυμνο. Εκείνος δύσκολα θα έφευγε ,απόσταση (Λαμία Ρέθυμνο) .Κάποια μερα του είπα πως ξανασκέφτηκα αυτό με την απόσταση , ζήτησα συγγνώμη ευχήθηκα καλή συνέχεια και πως δεν ξερω πως θα λειτουργήσει , ενώ είχα την διάθεση να τον συναντήσω, αφού πρώτα τελείωνα αυτό που είχα. Θελω μια συμβουλή από έναν άνθρωπο να μου πει αν πήρα την σωστή απόφαση, δεν θέλω να κοροϊδεύω καμία από τις δυο πλευρές. Μου άρεσε πολύ το άτομο που μιλούσα και έχω ενδοιασμούς αν άφησα μια ευκαιρία να φύγει ,νιώθω πως θέλω να κάνω μια αλλαγή αλλά το μυαλό μου , μου λέει να κάνω αλλιώς . Από τότε που σταματήσαμε να μιλάμε με ακολουθεί στα σοσιαλ και απλά μου είπε όλα καλά, ευχήθηκε καλή συνέχεια και δεν έκανε κάποια άλλη προσπάθεια. Νιώθω άσχημα που το έκανα ενώ είχα σχέση, αλλά με ζωντάνεψε γιατι είχα ξεχάσει πως είναι το φλερτ και ανυπομονούσα να μιλάμε κάθε πρωί. Έκανα σωστά που το σταμάτησα ή θα έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία γιατί μπορεί να ήταν κάτι που είχε προοπτικές? Βοήθεια

Κάνω παρέα με μια κοπέλα εδώ και 2 χρόνια με την οποία τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι με αποφεύγει και γενικώς έχει ένα υφακι του στυλ ότι νομίζει πως είναι ανώτερη. Θεωρώ ότι αυτό της βγαίνει επειδή εκείνη έχει τατουάζ και καπνίζει ενώ εγώ δεν κάνω τίποτα από τα δύο και νομίζει ότι είναι "καλύτερη" και πως είναι κάποια. Μου βγάζει ένα συναισθημα ανταγωνισμού και ότι δεν με συμπαθει κατά βάθος και απλά βγαίνει μαζί μου για να περνάει η ώρα της. Το έχω συζητήσει μαζί της και μου λέει πως δεν έχεις κάτι μαζί μου αλλά οι πράξεις της δείχνουν το αντίθετο με έμμεσο τρόπο λόγω του ότι δεν βλεπομαστε συχνά όπως στην αρχή και λόγω του ύπεροπτικου ύφους της. Έχω σκεφτεί να απομακρυνθω και εγώ γιατί δεν μαρεσει όλο αυτό. Θα κάνω το σωστό; Πως να διαχειριστώ τη κατάσταση; Νιώθω μπερδεμένη

Πρίν από ενάμιση χρόνο έχασα την σύζυγο μου . Απόμεινα να φροντίζω τα τρία παιδιά μου , τα δύο : γιός 23 και κόρη 22 ετών ενήλικα αλλά όχι ανεξάρτητα και το μικρότερο κόρη στην εφηβεία 16 ετών . Καλώς ή κακώς είμαι σε σχέση και γενικότερα σε αναζήτηση συντρόφου . Ο προβληματισμός μου είναι ότι τα προβλήματα ξεπροβάλουν διαδοχικά και σε βάθος χρόνου γίνονται μεγαλύτερα . πχ πότε θα γίνουν ανεξάρτητα τα μεγάλα ώστε να μειωθούν οι οικονομικές μου υποχρεώσεις , πότε και πώς θα εξελιχθεί η ζωή της μικρότερης κόρης με σπουδές ( επαγγελματικής αποκατάστασης ) πότε θα μπορεί να γίνει και αυτή ανεξάρτητη ,πώς θα αθροιστούμε 4 εμείς και 3 η κυρία που γνώρισα με τα δύο ενήλικα παιδιά της που και αυτά δεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί , πόσο καιρό θα διαρκέσει μία ελεύθερη σχέση με απόσταση τόπου εργασίας και διαμονής , πότε θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί για να συνεχίσουμε ώς ζευγάρι , πότε γονείς θα χρειαστούν εμάς για τους σταθούμε στα γεράματα .. και άλλα πολλά . Καταλήγω στο ότι το μόνο που έχω είναι ένα παρόν και ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον που για να ζήσουν οι γύρω μου καλά θα πρέπει να περιμένω καμία 10ετία όπου τότε θα είμαι εγώ γέρος .. θλιβερές και δυσοίωνες σκέψεις .. Αν δω εγωιστικά τον εαυτό μου , διώχνω τα παιδιά πριν σταθούν στα πόδια τους. Δεν μπορώ να τους προσφέρω παράλληλα και 2η στέγη δλδ να μένουν χώρια και να τα στηρίζω με διάφορα πχ φαγητό , χρήματα για λογαριασμούς κτλ . Νοιώθω ότι με πνίγει κάποιο είδους άγραφού νόμου . Που λέει να κάνω στην άκρη , να θάψω τον εαυτό μου για να ικανοποιηθούν όλοι γύρω μου . Αλλα πάλι νοιώθω ζωντανός και θέλω ξανά να αγαπήσω και να αγαπηθώ . Η απώλεια είναι δεδομένη για τη συνέχεια δεν ξέρω . Λοιπόν Τί κάνουμε?

Γεια σας,είμαι 36 χρόνων,δεν έχω κάνει ακόμη σχέση,δεν έχω σεξουαλική ζωή,ούτε κοινωνική,ούτε φίλους,ταλαιπωρούμαι από ΓΑΔ,αποφευκτικη διαταραχή προσωπικότητας,χρόνια μοναξιά,με συμπτώματα έντονης ντροπαλότητας,εσωστρέφειας,ανασφαλειών,χαμηλής αυτόεκτιμησης και χαμηλής αυτοπεποίθησης,φόβο απόρριψης,δυσκολία έκφρασης συναισθημάτων. Τα παραπάνω στοιχεία με δυσκολεύουν πάρα πολύ,είμαι απελπισμένος.