Είμαι σε σχέση αλλά σκέφτομαι την πρώην μου καθημερινά, τι να κάνω;

Θέλω να γνωρίσω τη πρώην ενός αγοριού που βγαίνουμε αρκετό διάστημα. Βέβαια κάποια στιγμή δεν μιλάγαμε επειδή τα ξαναβρήκε με εκείνη. Φενομαι παράλογη, αλλά έχω ακούσει πράγματα για εκείνη για τα οποία τη θαυμάζω. Την έχω δει μόνο σε φωτογραφίες και αποπνέουν μια γοητεία και έναν θαυμασμό που με κάνουν να θέλω να τη γνωρίσω. Δεν το έχω ξαναπάθει ποτέ αυτό με πρώην κάποιου αγοριού. Έχει πέσει η αξιοπρέπεια μου; Είναι φυσιολογικό αυτό; Να το συζητήσω μαζί του;

Ειμαι γυναίκα και ειμαι στρειτ 15-6 χρόνων, απο πάντα εκανα κατι με αγορια και αυτη τη στιγμή ειμαι σε σχέση, αλλα νιώθω οτι αν η φίλη μου θελει να της αγγίξω το στήθος δεν θα έλεγα οχι, ειναι κατι αυτο?

Απο τα 14 μου μεχρι τα 20 που ειμαι τωρα βρισκόμουν σε μια σχέση με ενα αγορι ο οποίος με χώριζε συνέχεια για πολυ χαζούς λόγους , νευρίαζε με κατι και ξεσπούσε παντα τα νευρα του πανω μου , Αφου με χώριζε και του πέρναγαν τα νευρα μου ξανα έστελνε για να τα βρουμε παλι, πολλές φορες μου μίλαγε ασχημα , προσπαθούσα παντα για εκείνον Γιατι τον αγαπούσα παρά πολυ και δεν ηθελα να τον χασω απο την ζωη μου ,παρολο που συνέχεια υπήρχαν άσχημες καταστάσεις εγω κρατιόμουν απο τις καλές που είχαμε και πιστευα οτι μια μερα θα κανουμε οικογένεια και θα ειμαστε μαζι μεχρι το τελος πμως πρόσφατα μετα απο καιρο που ημασταν καλα και δεν είχαμε χωρίσει βγήκε εξω με τους φιλους του και γνώρισε μια κοπέλα και ενω τον ρωτούσα απο που την ξερει μου ελεγε ψέματα και στο τελος το παραδέχτηκε με αποτέλεσμα εγω να τον χωρίσω . Με ποναει πολυ το γεγονος οτι δεν εχει προσπαθήσει να τα ξανα βρουμε , το ξερω οτι δεν μου φέρεται καλα αλλα ειμαστε τοσα χρονια μαζι και δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις εκείνον . Τι πρεπει να κανω;

Καλημέρα σας,θέλω να σας παρουσιάσω ένα πρόβλημα που με απασχολεί σχετικά με τον γιό μου 26 ετών.Ειχε μια σχέση 3 χρόνια.Μπαρκαρε τον περασμένο Απρίλιο ως δόκιμος καπετάνιος στο δεύτερο εκπαιδευτικό ταξίδι και ενώ ήταν εν πλω του είπε να χωρίσουν μετα από δύο μήνες !!Ξεμπαρκαρε τα Χριστούγεννα μετά από 8 μήνες.Δυστυχως 4,μήνες αφού γύρισε δεν μπορεί να συνέλθει κλαίει κάθε μέρα , ελπίζει σε επανασύνδεση, κρατάει επικοινωνία με την κοπέλα ενω εκείνη έχει προχωρήσει και έχει σταματήσει τη ζωή του.Χρεωνει τον χωρισμό στη δουλειά του και θεωρεί ότι αν δεν είχε μπαρκάρει δεν θα τον χώριζε γιατί θα ήταν εδώ να το παλέψει.Πρεπει να παραδώσει μια πτυχιακή και δεν είναι σε θέση να την προχωρήσει.Το καλό είναι ότι κάνει συμβουλευτική μια φορά την εβδομάδα και βγαίνει με τους φίλους του.Μηπως εχει κατάθλιψη ; Υπάρχει κληρονομική προδιάθεση καθώς η μητέρα μου έπασχε από μανιοκατάθλιψη;Τι να κάνω να τον βοηθήσω;;;

Καλησπέρα σας είμαι 16 χρόνων,μέχρι την πρώτη γυμνασιου οι περισσότεροι με θεωρούσαν άσχημη κτλ.Μετα όμως στην Δευτέρα γυμνασίου και μετά μου μιλούσαν πολλά αγόρια αλλά το θέμα είναι ότι μετά από 1-2 εβδομάδες σταματούσαμε να μιλάμε.Τωρα στο λύκειο με όσους έχω μιλήσει με έχουν χρησιμοποιήσει και άλλοι μου έλεγαν ότι ήθελαν να με δουν γυμνή ή ακόμα και να στείλω γυμνές φωτογραφίες που δυστυχώς το είχα κάνει μια φορά στον πρώην μου γιατί δεν ήθελα να με παρατήσει αλλά τελικά τον παράτησα εγώ,επίσης οι περισσότεροι μου έχουν πει κιόλας ότι με θέλουν μόνο για το σώμα μου.Γενικα από ότι καταλάβατε με έναν φυσιολογικό άνθρωπο δεν έχω μιλήσει και κάθε φορά όμως που μου μιλάει κάποιος φυσιολογικός εγώ τον αποφεύγω γιατί νιώθω άσχημα επειδή έχω μιλήσει με όλους τους περίεργους νιώθω ότι θα είμαι περίεργη και εγώ αν και εγώ πιστεύω ότι δεν είμαι.Ξερετε τι κάνω λάθος και γενικά αν μπορώ να κάνω κάτι για αυτο

Καλημέρα σας. Θα ήθελα μια γνώμη. Παρατηρώ πως έχω γαντζωθεί πάνω στον σύντροφο μου, δεν περνάω πολύ καλά γενικά, κλαίω αρκετά συχνά, σκέφτομαι και αναλύω υπερβολικά. Είμαι υπερβολικά ανασφαλής, αγχώδης αλλά έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Κάθε φορά που δεν συμπεριφέρεται όπως θέλω το παίρνω προσωπικά και βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα, όπως ότι δεν με θέλει, ότι είναι εγωιστής, ότι με απατάει κτλ. Έχουμε τσακωθεί τον τελευταίο καιρό χωρίς να μπορώ μιλήσω και να πω ακριβώς τι με ενόχλησε, χάνω τα λόγια μου απέναντι του γιατί φοβάμαι ότι θα θυμώσει μαζί μου και θα με αφήσει. Και εκείνος αρκετές φορές δεν αναγνωρίζει αυτό που προσπαθώ να του επικοινωνήσω ή δεν παραδέχεται οτι έχει κάνει λάθος και αυτό με θυμώνει. Επίσης από το καλοκαίρι και μετά άρχισε να με παίρνει λιγότερο και να μην μου απαντά σε κλήσεις και μηνύματα, και εγώ όσο δεν απαντάει με πιάνει υστερία και παίρνω περισσότερα τηλέφωνα και στέλνω περισσότερα μηνύματα. Ξέρω μέσα μου ότι η λύση είναι να αλλάξω εγώ συμπεριφορά και να δω λίγο τον εαυτό μου, αλλά και να κοιτάξω λίγο τα δικά μου θέλω να τα διεκδικήσω και να επιμένω σε αυτά. Δεν ξέρω όμως πως να το κάνω. Προσπαθώ άγαρμπα και δεν μου βγαίνει. Και παράλληλα αισθάνομαι πως όλο αυτό μας απομάκρυνε πολύ και ανατροφοδοτείται συνέχεια γιατί και ο σύντροφος μου είναι πολύ κλειστός, δεν εκφράζεται εύκολα, έχει την τάση να απομονώνεται, να μην μιλάει και να μην λέει ξεκάθαρα πράγματα. Δίνει διπλά μηνύματα και αβέβαιες απαντήσεις συνεχώς, και νιώθω να μπερδεύομαι συνεχώς. Δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω να βελτιώσω τα πράγματα μέσα στην σχέση μας .Δεν θέλω να τον χάσω.

Η μάνα μου συνέχεια υποστηρίζει άτομα που παλιά με κορόιδευαν και όταν γίνει κάτι και κοροϊδέψω και εγώ μου λέει να μην το κάνω για να μην γίνω ίδια με εκείνους. Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν με υποστηρίζει και θέλει να είμαι καλή με όλους. Ήμουν παλιότερα και όλοι με κορόιδευαν και γι'αυτό έχω γίνει πιο αντιδραστική τώρα , επειδή θεωρώ πως δεν το αξίζω να με περνάμε για χαζή και γενικά δεν μου αρέσει όλη μου η ύπαρξη. Η αντίδραση μου υπάρχει επειδή προτιμώ να με περνάμε για "κακιά" και ξυνή παρά αγαθή και χαζή όπως στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση που έχω τώρα στην ενήλικη ζωή μου; Και από που πιστεύετε εσείς ότι πηγάζει;