Αν κάποιος έχει τάσεις αυτοκτονίας για κάποιο στεναχωρο γεγονός,στην περίπτωση αυτή τι κάνει;

Βλέπω πολλούς εφιάλτες τι να κάνω !

Έχω πολλά από τα παρακάτω συμπτώματα κλαίω συνέχεια αισθάνομαι μόνη μου και ότι έχω κάτι σοβαρό στην υγεία μου νομίζω ότι θα πέθανω φοβάμαι να αντιμετωπίσω καταστάσεις δεν ξέρω τι να κάνω ..

Καλησπέρα, εδώ και αρκετούς μήνες, έχω έλλειψη αισθημάτων και όταν το σκέφτομαι αυτό στεναχωριέμαι τι μπορώ να κάνω;

Ήμουν για αρκετό διάστημα σε ένα πολύ κακο σημείο κλεισμένη στο εαυτό μου αποκομμένη χωρίς να μπορώ να μεταδώσω καμία πληροφορία άλλαξα πορεία όσων αφορά το τι θέλω να κάνω από θεμα σκοπού και επαγγελματικού προσανατολισμού και το μεσοδιάστημα ήταν πολύ δύσκολο στο να ξεκολλησω και να πιστεψω σε μενα..εφυγα εθελοντισμό για να ξυπνησω να παρακινηθώ και να με ξαναβρώ εν μέρη έπιασε μετά από διάστημα 4μηνων αν όχι παραπάνω ενιωσα αυτή τη σιγουριά που μου έλειπε.αλλά μου λείπει αυτή η ισορροπία για να κρατήσω αυτό το μετρο.όποτε κάνω μια αρνητική σκέψη για κάτι παντελώς ασήμαντο χανω τη μπάλα κ πέφτω στο αρχικό σημείο αμφισβήτησης και κατωτερότητας μου δε μπορώ ή δε το διαχειρίζομαι.θέλω να βρω μια μέση λύση προκειμένου να μη πέφτω απ οτιδηποτε μικρό που μπορεί να με ενοχλεί ή να μου κλωτσάει και έτσι να με κάνω να νιώθω λιγότερη.

καλησπέρα.. ειμαι γεννημενη το 1993. ΚΙ έφτασε εκείνη η ώρα που όλοι οι γονείς μας λέγανε (θα μεγαλώσεις και θα μετανιώσεις που βιαζόσουν χαχα) Για εμένα ξεκίνησαν οι λεγόμενες "σφαλιάρες" της ζωής απο τα 23.(τότε ήταν που "ξύπνησα") αλλά κι από μικρή δεν πέρασα λίγα. (άσχημο διαζύγιο γονέων αν και τώρα πλέον ειμαστε ενταξει ολοι) και κάθε τόσο όλο και κάτι νέο διαπιστώνω. για τη ζωή για τους γύρω μου (προφανώς και ειναι αναμενόμενο να συμβεί αυτο όταν μεγαλώνεις). το θέμα ειναι πως ενω βλέπω , καταλαβαίνω , εχω πάθει τόσα και τόσα απο λάθος επιλογές μου κι εχω αναλύσει άπειρα μεσα μου τα πάντα και εχω φοβερή αυτογνωσία, ΔΕ ΞΕΡΩ τι να κανω στην πράξη, πως να το κανω, απο που να ξεκινήσω, τι ειναι σωστό, τι ειναι λάθος . Δηλαδή στη θεωρεία ειμαι πολυ καλη . στη πράξη εχω μπλοκάρει. και το αποτέλεσμα ειναι να βρίσκομαι τελικά κολλημένη στον ιδιο φαυλο κυκλο, στάσιμη, νιωθοντας καθολου νορμαλ σε σχεση με αλλους ανθρώπους , ζώντας σε επανάληψη καταστάσεις που δε μαρέσουν κι αντί να φύγω κάθομαι. και δε παω μπροστα ετσι καθολου. ΜΕ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΑΛΗΘΕΙΑ. θελω κατι να αλλαξει. Δε με γεμίζει τιποτα. εχει νεκρώσει το μεσα μου. η φαντασία μου πεθανε. (όρεξη για ζωη εχω, δεν ειμαι αυτοκτονική) απλως πολλες αλλαγές στη ζωη απο μικρή, δεν υπάρχουν πραγματικοί φιλοι διπλά μου. η οικογένεια μου ειναι σκορπισμένη εδω κι εκει , η μητερα μου ειναι η δυναμη μου μονο με αυτη συννενοουμαι αλλα κ σε εκεινη ποσα να πω? στεναχωριεται που με βλεπει φρεσκια νεα, αλλα μαραζωμένη. . λοιπον... μη σας κουραζω. Τυχαια βρηκα αυτη τη σελιδα. δε ξερω καν αν θα απαντησει καποιος. Και για να σας προλαβω .. νιωθω αμηχανα να παω σε ψυχολογο. αν υπηρχε μια λυση ονλαιν θα τη χρησιμοποιουσα πολυ ευχαριστως. και παμε στη ερωτηση....Λοιπον? πως μπορει να αλλαξει τη ζωη του καποιος? ... :/ :/

Εάν αυξηθεί η δόση στα αντικαταθλιπτικά, μετά από πόσο καιρό θα φανούν τα αποτελέσματα; Και υπάρχει περίπτωση να έχει παρενέργειες η αύξηση της δοσολογίας; Και εάν ναι, φαίνεται άμεσα η μετά από κάποιο καιρό;

Τα τελευταία χρόνια παρ όλο που είμαι 30 έχω κακή μνήμη,δεν μπορώ εύκολα να συγκεντρωθω σε κάτι,έχω βάλει πάρα πολλά κιλά χωρίς σταματημό,νιώθω πως έχω χάσει τον εαυτό μου και δεν ενδιαφέρομαι για δικά μου κοντινά άτομα.που θα πρέπει να απευθυνθω?