Αν κάποιος έχει τάσεις αυτοκτονίας για κάποιο στεναχωρο γεγονός,στην περίπτωση αυτή τι κάνει;

Καλησπέρα. Είμαι 40 χρονών και στις 25 Οκτωβρίου έμαθα ότι ο επί 15 χρόνια σύντροφος μου διατηρεί σχέση με κάποια κοπέλα που γνώρισε μέσω των social media. Χωρίσαμε και έφυγε από το σπίτι αλλά εγώ δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Κλαίω κάθε μέρα, δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, με το ζόρι πάω στη δουλειά και αντιμετωπίζω πρόβλημα με το φαγητό. Δεν έχω όρεξη να φάω, τρώω με δυσκολία λίγο ενώ συνέχεια έχω τάση για εμετό... Επιπλέον, δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια γιατί οι σκέψεις, θετικές και αρνητικές, με βασανίζουν.... Ζω μέσα στην θλίψη... Τί μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου; Αισθάνομαι ότι έχω χάσει το νόημα για τη ζωή λόγω της κοροϊδίας και της υποκρισίας.... Σας ευχαριστώ

Καλησπέρα παίρνω ζολοφτ 0,25 κ 2 ζαναξ 0,50/ ημέρα για 9 ημέρες. Δεν έχω όμως καμία βελτίωση, αντίθετα έχω άγχος κ θλίψη. Υπάρχει περίπτωση ξαφνικά ν δω βελτίωση;

Καλησπέρα ξεκίνησα να παίρνω το ενλιφ 3 μέρες τώρα, την πρώτη φορά το πήρα το.μεσημερι αλλά με έβαλε πολύ κάτω με αναγούλες με πολύ άγχος με πολύ θολούρα να έχουν ξεραθεί τα χείλη μου να έχω συμπτώματα αποπραγνατοποιησης... Μίλησα με τον ψυχίατρο και.του είπα να το παίρνω το βράδυ μήπως με βοηθήσει να μην σκέφτομαι κατά την διάρκεια της μέρας ότι πριν λίγο το έφαγα... Το δοκίμασα βράδυ και κατά την διάρκεια της μέρας πάλι λίγο θολούρα αλλά όσο βραδιάζει αρχίζω να τρελενομαι......Δεν ήμουν έτσι πριν το πάρω αλλά πάλι ήμουν σε φάσεις πολύ χειρότερα αλλά και λίγο καλύτερα...Βρίσκομαι σε ένα μεγάλο ενώ μου περνάνε ιδέες για αυτοκτονίες πολύ καιρό τώρα

Γειά σας και ευχαριστώ. Η δική μου περίπτωση είναι δύσκολη πιστεύω, γιατί ήμουν χρόνια χρήστης ουσιών και αλκοόλ...Τελευταία έχω ελαττώσει το αλκοόλ και στα ναρκωτικά κάνω υποτροπές. Παλιότερα έχω διαγνωστεί με μείζων κατάθλιψη, έπαιρνα αγωγή κάποιο διάστημα και έπειτα την σταμάτησα. Έχω νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο στην Γερμανία και εκεί η διάγνωση ήταν: Ψυχωτική Διαταραχή. Έχω νοσηλευτεί και στο ψυχιατρείο της Θεσσαλονίκης και εκεί η διάγνωση ήταν η ίδια: Ψυχική διαταραχή και διαταραχές συμπεριφοράς που οφείλονται στη χρήση ψυχοδραστικων ουσιών. Από τότε που βγήκα από το ψυχιατρείο (1,5 μήνα) με έχει πιάσει κατάθλιψη. Ειδικά τον τελευταίο μήνα κλαίω συνεχώς όλη μέρα, είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, δεν έχω όρεξη και επιθυμία για ΤΙΠΟΤΑ, δεν με ικανοποιεί ΤΙΠΟΤΑ, δεν ευχαριστεί ΤΙΠΟΤΑ, νιώθω απελπισμένη, συνεχώς στεναχωρημένη, νιώθω τύψεις και ενοχές, δεν κοιμάμαι ΚΑΘΟΛΟΥ καλά, πάντα πρωινές ώρες και αυτό ελάχιστα, τρώω ελάχιστα, και γενικώς νιώθω πολύ χάλια. Έχω κλείσει κάποιο ραντεβού με ψυχίατρο αλλά καθυστερεί λόγω καθυστερήσεων στα ραντεβού στα νοσοκομεία. Δεν ξέρω αν θα αντέξω...

Θέλω να μάθω πώς να παρηγορισω την 14 χρόνων κόρη μου για το θάνατο του μπαμπα;

Καλησπέρα σας, είμαι μητερα ενος αγοριου 7 χρονών και εργαζομαι στον τομεα της υγειας. Τον τελευταίο καιρό έχω συνεχώς αίσθημα άγχους, δεν έχω διάθεση για δραστηριότητες, έχω πάρει βάρος και στην προσπάθεια να χάσω πέρνω και αλλό, και είμαι ιδιαίτερα ευσηγκινητη και παράλληλα έχω πολύ συχνα νέυρα. Γενικά δεν είμαι ο εαυτός μου. Δεν μπορώ να εντοίσω ποιο είναι το προβλημά μου γιατί η οικογενειακή ζωή μου αλλά και η επαγγελματική είναι μαλλόν καλή. Τι μπορώ να κάνω Ευχαριστώ

Έχω κάνει αρκετές απόπειρες, προφανώς αποτυχημένες.Ανα διαστήματα νιώθω καλύτερα όμως ποτέ δεν διαρκούν αρκετά ώστε να μπορέσω να ανακτήσω την όρεξη μου για ζωή. Έχω διαγνωστεί με διπολική διαταραχή και πιθανόν και κάποια άλλα πράγματα, παίρνω φαρμακευτική αγωγή (και έχω δοκιμάσει άπειρες) & ακόμη και τώρα δεν αντέχω.Δεν ξιωθω ότι χρειάζομαι έναν άνθρωπο να βρει τις ρίζες των προβλημάτων μου , μετά από τόσα χρόνια ψυχοθεραπεία ξέρω πλέον τα προβλήματα. Η αυτοπεποίθηση σου υπάρχει σε πολύ υγιή βαθμό. Το μόνο πρόβλημα πλέον είναι ότι μου αξίζει να ΜΗΝ ζω έτσι και έχω κάνει άπειρες προσπάθειες γι αυτό.Δεν είναι ότι δεν μου αξίζει να ζω ,ούτε ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς εμένα,Ξέρω ότι όλα αυτά δεν ισχύουν απλά με σέβομαι αρκετά ώστε να θέλω κάτι καλύτερο για νερό. Αυτό το καλύτερο είναι να μην βασανίζεται γτ αυτό δεν μ αξίζει, κι αν πλέον δεν υπάρχει καποι; άλλη λύση, δεν με ενδιαφέρει ούτε να είμαι η δυνατή, ούτε να θεωρούμαι επιζών. Θέλω να απολαμβάνω την ζωή, αν όχι προτιμώ χίλιες φορές το θάνατο. Ο μόνος λόγος που δεν το έχω καταφέρει μέχρι στιγμής είναι οι άνθρωποι και τα ζώα που έχω στην ζωή μ. Πόσο θα ζω γι άλλους ομως;; Υ.γ:Ναι πάω σε ψυχίατρο,ναι παίρνω χάπια που μου ταιριάζουν σε μεγάλο βαθμό,ναι κάνω και από μόνη μ αυτοθεραπεια,ναι το έχω προσπαθήσει.