Καλησπέρα σας. Άνδρας 38 χρονών. Εδώ και 10 μήνες σταδιακά άρχισε η πτώση της όρεξης για σεξ. Πριν από αυτή την κατάσταση ήμουν υπερδραστήριος σε αυτό τον τομέα. Είχα καθημερινά όρεξη, τα ερεθίσματα ήταν αστραπιαία μέσω κάθε είδους αίσθησης, μπορούσα να έρθω σε στύση άμεσα ακόμα και μέσω σχετικής με το θέμα συζήτησης. Μεσολάβησε ένα σοβαρό οικονομικό/εργασιακό ζήτημα ακριβώς μετά το οποίο ξεκίνησα να έχω αυτά τα συμπτώματα. Το άφησα μήπως καλυτερεύσει με τον χρόνο αλλά δυστυχώς από ότι βλέπω διογκώνεται. Μέσα σε αυτούς του μήνες έχουν υπάρξει σεξουαλικές συνευρέσεις. Σε αυτές τις συνευρέσεις έπρεπε να επιδοθώ όμως πρώτα σε προκαταρκτικά για να επιτύχω στύση, αλλά κάποιες φορές απλά δεν είχα καθόλου κάτι το πρωτοφανές για εμένα καθώς σε σύγκριση με το παρελθόν η στύση ερχόταν πριν καν ξεκινήσω το οτιδήποτε. Οι εξετάσεις μου είναι καλές. Σε ουρολόγο πήγα να δω αν είναι παθολογικό το πρόβλημα αλλά όλα ήταν καλά. Προφανώς το πρόβλημα είναι ψυχογενές . Έχει περάσει σχεδόν ενας χρόνος και φοβάμαι μήπως η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Που πρέπει να απευθυνθώ για το συγκεκριμένο θέμα, σε Ανδρολόγο-σεξολόγο ή ψυχίατρο; Ευχαριστώ πολύ.

Γεια σας είμαι 27 χρονών και τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι μια πολύ πολύ περίεργη αίσθηση στο σώμα μου Αισθάνομαι εσωτερικά στον οργανισμό μου μια αίσθηση σαν να υπάρχει «υγρό»-«κάψιμο»-«παγωνιά αίσθηση» και ταυτόχρονα σαν μυρμήγκιασμα και αδυναμϊα σε κάποια σημεία που πραγματικά δεν ξέρω από πού προέρχεται η αρχή αυτής της αίσθησης Γενικά έχω καθιστική δουλειά σε γραφείο και ο αυχένας με ενοχλεί διαρκώς όμως η όλη αυτή αίσθηση ενώ την αισθάνομαι αυχένα , την αισθάνομαι και στον ώμο και στον λαιμό και σε όλη την αριστερή μερια Στην αρχή νόμιζα πρόκειται για κάποια παλινδρόμηση έκανα γαστροσκόπηση όλα καλά γιατί αυτή η αίσθηση σαν υγρού που νιώθω την νιώθω και μπροστά στο στέρνο-θώρακα Όλα καλά με την γαστροσκόπηση Πήγα έκανα κυριολεκτικά πολλές εξετάσεις και μαγνητικές δεν φάνηκε κάτι να υπάρχει να πούμε ότι κάποια αιτία με κάνει και νιώθω έτσι … αν πχ φωνάξω ή νευριάσω και αμέσως δυναμώσει η φωνή με βαράει όλη η αριστερή μεριά σαν φαγούρα και πόνος ξεκινώντας από λαιμό και φτάνοντας έως και χέρι ακόμα κ πατούσα κ έπειτα ακολουθεί το μούδιασμα Αυτή η αίσθηση που νιώθω σαν να έχω υγρό και κάψιμο κάτι φορές είναι αρκετά έντονο που δεν μπορώ να είμαι όρθια νιώθω κάθε ανάσα που παίρνω έτσι είναι και πιο έντονη η αίσθηση Μόλις καθίσω είναι τελείως αλλιώς Στο μεταξύ έχω πολύ πολύ άγχος γιατί όντως αισθάνομαι ότι κάτι με ενοχλεί αλλά κανένας γιατρός δεν βρίσκει κάτι θεωρείται είναι από άγχος ; Επίσης νιώθω τόσο ευαίσθητη που κάτι να με τρομάξει ακόμα και ένα γαύγισμα αντιδρά η κοιλιά μου και το σώμα μου σαν πέταγμα λες και υπάρχει αδυναμία στο να μπορώ να σφίξω τον οργανισμό μου … όποιος καταλάβει ας μου δώσει μια απάντηση το ξέρω είναι πολλά αυτά που γράφω..

Βοήθεια σας παρακαλώ. Πρέπει να επισκεφτώ γιατρό για κάποιο πρόβλημα που μου προέκυψε. Όμως έχει περάσει ένας μήνας και δεν έχω βρει την δύναμη να πάω γιατί, φοβάμαι πάρα πολύ τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Βοήθεια σας παρακαλώ

Καλησπέρα εδώ και κάποιο καιρό δεν έχω καθόλου διάθεση για συνεύρεση με το σύντροφό μου.. Όχι πάντα όμως ...τις περισσιτεςρες φορές φταίει η ηλικίια.μου που εμαιι 46...νιώθω κορεσμο

Το bespar στη χαμηλή του δόση επηρεάζει το σαγχαρο; Προκαλεί πονοκεφάλους;

Όταν αγχώνομαι νιώθω στεγνή την γλώσσα και τα χείλη μου ειδικά όταν μιλάω έντονα και πολύ

Έχω ξανά γράψει αλλο θεμα αλλά θέλω να ρωτήσω και κάτι άλλο. Έχω φοβο εγκατάλειψης και στην μακροχρόνια θεραπεία έχω βοηθηθεί αρκετά σε αυτό όχι και τόσο ή εχω νιώσει και πιο δύσκολα. Διαβάζω άρθρα και βιβλία κ βλέπω ότι χρειάζεται θεραπεία σε βάθος αλλά στη δική μου δεν υπάρχει βάθος σε αυτό τον τομέα. Πιο επιφανειακά μιλάμε ενώ εγώ θέλω να μιλήσω για το παρελθόν μου το κόβει. Είναι κάτι που ξεπερνιέται αυτός ο φόβος ή θα το έχω για πάντα έτσι; Επίσης διαβάζω για συμπεριφορές ανθρώπων που έχουν αυτόν τον φόβο, αλλά εγώ δεν τις έχω. Δεν πιέζω ας πούμε ούτε κάνω δράματα. Φοβάμαι όμως να ανοιχτώ και να δεθω και αργω να μπω σε μια σχεση. Νομίζω ότι στη θεραπεία δεν έχει συζητηθεί σε βάθος αυτό και δεν ξερω αν φταίω εγώ που δεν το ξεπέρασα και δεν υπάρχει κάτι άλλο στην επιστήμη αυτη. Δεν μεγάλωσα σε σταθερό περιβάλλον ούτε είχα συναισθηματική ασφάλεια και μάλλον δεν θα φτιάξω ποτέ μια οικογένεια κι εγώ εξαιτίας αυτού ενώ θέλω. Τι άλλο μπορώ να κάνω; Έχω ανάγκη να μιλήσω για τα βιώματα μου αλλά μου το κόβει στη θεραπεία και νιώθω απόρριψη η μου πετάει τον φόβο της εγκατάλειψης σε ακυρα πραγματα που δεν κολλαει. Εντοπιζω τα σημεια μου και απο που προερχεται και με γειωνει.Δεν ασχολείται με αυτό επειδή δεν έχω την δυνατότητα να αλλάξω; Επισης νομιζω οτι ειναι προκατειλημενη μαζι μου και μου κολλαει ταμπελες. Μου πεταει τον φοβο της εγκατάλειψης σε θεματα που εχουν ολοι οι άνθρωποι καθημερινά και οταν υπαρχει οντως και το λεω, μου κοβει την κουβεντα και λεει κατι αλλο. Προσπαθω να μιλησω για οσα πιστευω οτι το προκαλεσαν αυτο εδώ και δυο μηνες και παντα με κοβει αλλα μου το κολλαει σε ακυρα θεματα. Πως βελτιωνεται αυτος ο φοβος; Δεν βλεπω να μπορω να βοηθηθω απο τη θεραπεια, μαλλον ειμαι καμμενο χαρτι για να μην θελει να ακουσει.

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ΤΟ BRINTELLIX ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΑ.ΟΤΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΗΝ ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ. ΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΜΕΤΟ ΖΑΛΗ ΔΙΑΡΡΟΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ Η ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΩ ΕΙΝΑΙ 20MG ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΧΩΔΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ. ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΓΙΝΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ Η ΝΑ ΔΩΣΩ ΚΙ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΧΑΠΙ