Σφακιανάκης Γεώργιος BSc, MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Άγχος και Στρες
  Καρκίνος 2 χρόνια πόνους μάχη χειρουργείο και τώρα δύσκολη αποκατάσταση έχει 2 μήνες και δεν βλέπω διάφορα η πόνοι δεν μπορώ να φάω μόλις φάω πρηζομαι έστω και λίγο δεν βλέπω να επανέρχομαι να ξανά δουλεψω και άρχισα να τα βλέπω όλα μαύρα και τσου κρίση άγχους από εκεί που είχα ψυχολογία δεν φοβήθηκα τον καρκίνο 2' χρόνια όλα πήγαν καλά μιλάμε για θαύμα.. στην αποκατάσταση κοντεύω να καταρευψω και άρχισα να περνώ ζαναχ για να ηρεμώ..... γιατί αλλιώς νιοθω χαλιά κρίση άγχους πατήματα και άρχισα τάσης Αυτοκτονίας....τώρα τι κάνω .

  • Καλησπέρα σας. Λυπάμαι αρχικά για το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε. Αν είναι τόσο έντονες οι συναισθηματικές σας αποκρίσεις, όσο περιγράφετε, και συνδυάζονται και με τάσεις αυτοκτονίας, θα πρέπει σε πρώτη φάση να επισκεφθείτε κάποιον ψυχίατρο, για να σας βοηθήσει να τα ρυθμίσετε αυτά. Μόλις αυτό συμβεί, μπορείτε να ξεκινήσετε και ψυχοθεραπεία με κάποιον ψυχολόγο, κατά προτίμηση εκπαιδευμένο στη διαχείριση θεμάτων υγείας. Καλή δύναμη & καλή επιτυχία σας εύχομαι.

    

    Σφακιανάκης Γεώργιος

• Κατάθλιψη
  Είμαι 43 ετών Έχω γενική αγχωδη διαταραχή,παίρνω efexor 150mg.Εδω και δύο βδομάδες δεν είμαι καλά.Κλαιω αδιαφορώ για όλα δεν ενδιαφέρομαι για τον εαυτό μου,δεν θέλω να δουλεύω,δεν θέλω να βλέπω κόσμο Αυτο δεν το έχω ξανανοιωσει ποτέ.

  • Καλησπέρα σας. Η διάθεσή σας δικαιολογείται, στα πλαίσια της διαταραχής σας. Ωστόσο, όσο κι αν αυτές οι συμπεριφορές που αναφέρετε μπορεί να μειώνουν το άγχος και τη δυσφορία που νιώθετε στο παρόν, παράλληλα συντηρούν το πρόβλημα. Προσπαθήστε να κάνετε πράγματα για τον εαυτό σας, να βγαίνετε, να δουλεύετε, πάντα με τρόπους που να σας προσφέρουν ευχαρίστηση-ικανοποίηση και να μη σας ζορίζουν (όσο γίνεται). Παράλληλα θα ήταν καλό να μιλήσετε με τον ψυχίατρό σας, για την περίπτωση που χρειάζεται κάποια μετατροπή η αγωγή σας, καθώς και να ξεκινήσετε ψυχοθεραπεία, κατά προτίμηση με έναν ψυχολόγο εκπαιδευμένο στη γνωσιακή-συμπεριφοριστική προσέγγισ...η. Διάβασε περισσότερα

    

    Σφακιανάκης Γεώργιος

• Άγχος και Στρες
  Έχω ξανά γράψει αλλο θεμα αλλά θέλω να ρωτήσω και κάτι άλλο. Έχω φοβο εγκατάλειψης και στην μακροχρόνια θεραπεία έχω βοηθηθεί αρκετά σε αυτό όχι και τόσο ή εχω νιώσει και πιο δύσκολα. Διαβάζω άρθρα και βιβλία κ βλέπω ότι χρειάζεται θεραπεία σε βάθος αλλά στη δική μου δεν υπάρχει βάθος σε αυτό τον τομέα. Πιο επιφανειακά μιλάμε ενώ εγώ θέλω να μιλήσω για το παρελθόν μου το κόβει. Είναι κάτι που ξεπερνιέται αυτός ο φόβος ή θα το έχω για πάντα έτσι; Επίσης διαβάζω για συμπεριφορές ανθρώπων που έχουν αυτόν τον φόβο, αλλά εγώ δεν τις έχω. Δεν πιέζω ας πούμε ούτε κάνω δράματα. Φοβάμαι όμως να ανοιχτώ και να δεθω και αργω να μπω σε μια σχεση. Νομίζω ότι στη θεραπεία δεν έχει συζητηθεί σε βάθος αυτό και δεν ξερω αν φταίω εγώ που δεν το ξεπέρασα και δεν υπάρχει κάτι άλλο στην επιστήμη αυτη. Δεν μεγάλωσα σε σταθερό περιβάλλον ούτε είχα συναισθηματική ασφάλεια και μάλλον δεν θα φτιάξω ποτέ μια οικογένεια κι εγώ εξαιτίας αυτού ενώ θέλω. Τι άλλο μπορώ να κάνω; Έχω ανάγκη να μιλήσω για τα βιώματα μου αλλά μου το κόβει στη θεραπεία και νιώθω απόρριψη η μου πετάει τον φόβο της εγκατάλειψης σε ακυρα πραγματα που δεν κολλαει. Εντοπιζω τα σημεια μου και απο που προερχεται και με γειωνει.Δεν ασχολείται με αυτό επειδή δεν έχω την δυνατότητα να αλλάξω; Επισης νομιζω οτι ειναι προκατειλημενη μαζι μου και μου κολλαει ταμπελες. Μου πεταει τον φοβο της εγκατάλειψης σε θεματα που εχουν ολοι οι άνθρωποι καθημερινά και οταν υπαρχει οντως και το λεω, μου κοβει την κουβεντα και λεει κατι αλλο. Προσπαθω να μιλησω για οσα πιστευω οτι το προκαλεσαν αυτο εδώ και δυο μηνες και παντα με κοβει αλλα μου το κολλαει σε ακυρα θεματα. Πως βελτιωνεται αυτος ο φοβος; Δεν βλεπω να μπορω να βοηθηθω απο τη θεραπεια, μαλλον ειμαι καμμενο χαρτι για να μην θελει να ακουσει.

  • Καλησπέρα σας. Θα σας πρότεινα να συζητήσετε τις ανησυχίες σας με τον/την θεραπευτή/τριά σας, για να δείτε τι έχει να σας πει. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, είναι red flag να σας αποτρέπει από το να μιλήσετε για το παρελθόν, συνήθως οι θεραπευτές είμαστε αυτοί που πάμε τη συζήτηση εκεί, ειδικά με πελάτες που αναφέρουν θέματα όπως φόβο εγκατάλειψης κι έλλειψη συναισθηματικής ασφάλειας στις σχέσεις τους. Συζητήστε το και αν δεν σας ικανοποιήσουν όσα σας πει-δεν αλλάξει κάτι, ίσως θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε κάποιον άλλο. Κανείς δεν είναι "καμμένο χαρτί".

    

    Σφακιανάκης Γεώργιος