Πώς να διαχειριστώ τον φόβο από την τοξική σχέση με τον αλκοολικό σύντροφο;

Την προηγούμενη Παρασκευή μου έστειλε μήνυμα πως μου πήρε το δωρακι μου αλλά δεν θα μου το δώσει ακόμα . [ λόγω αγ Βαλεντίνου] . Εγώ χάρηκα και του έγραψα εντάξει με κάποιες καρδιές και δεν ξαναναφερθηκα στα μήνυμα στο δώρο μιλήσαμε για αλλά πράγματα. Την επόμενη μέρα το Σάββατο βρεθήκαμε θα πηγαίναμε εκδρομή μπαίνω στο αμάξι βάζω την τσάντα μου στο πίσω μέρος και μου λέει έχω πίσω και το δωρακι σ , κοιτάω βλέπω μια καρδιά με σοκολατακια μέσα της lacta . Και αναρωτηθηκα μέσα μ όλο αυτό το lovebombing για ένα κουτί με σοκολατακια ενώ έχουμε σχεση 3 χρόνια.; Σε κάθε επέτειο όλα τα δωρα είναι ουδέτερα ποτέ δεν μ έχει πάρει κάτι προσωπικό για μένα. Τα βλέπω εγώ δεν έδειξα κάποια δυσαρέσκειά ενώ μέσα μου είχα ήδη προβληματιστει . Του λέω αγάπη μ σε ευχαριστώ τον φίλησα δεν έδειξα κάποια απογοήτευση σε εισαγωγικά ίσα ίσα το αντίθετο επειδή δεν ήθελα να τον πληγωσω και να χαλάσω και την εκδρομή μας εξάλλου λέω οκ δεν πειράζει ωραία είναι και αυτά. Δεν περίμενα διαμάντια απλά ο τρόπος που μ το είχε παρουσιάσει παρεπεμπε σε κάποιο αλλού είδους δώρο. Και ύστερα από την αγκαλιά μ λέει και μην νομίζεις δεν είναι φθηνά ανέβασαν τις τιμές τώρα με το Βαλεντίνο το έχουν παρακάνει. Προσπάθησε να μ πει κιόλας ότι μην τα βλέπεις έτσι είναι πανάκριβα. Και απλά το κοίταξα δεν είπα τίποτα. Το μόνο π είπα ειρωνικά λέω πόσο κόστισαν πάνω από 10 ευρώ μου λέει όχι και τόσο πιο κάτω με κυριολεκτική όμως απάντηση.

Γεια σας είχα μια σχέση 10 χρόνια και έχουν υπάρξει αρκετές φορές μεταξύ μας χωρισμοί εδώ και δύο εβδομάδες η κοπέλα μου με χώρισε γιατί είπε ότι έχει χάσει τα συναισθήματα της απέναντι μου εγώ όμως εξακολουθο να την αγαπώ πολύ τη μπορώ να κάνω είμαι πολύ χάλια και δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί της γιατί με μπλοκαρε από παντού βοήθεια

Είμαι σε μία σχέση με έναν άνθρωπο που τον αγαπάω πολύ, περνάμε πολύ καλά μαζί, προσπαθούμε να καλύπτουμε ο ένας τις ανάγκες του άλλου, θέλουμε ο ένας τον άλλον στη ζωή μας όμως νιώθω πως συνέχεια προσπαθεί να σαμποτάρει τη σχέση μας αναζητώντας ερωτικές εμπειρίες με διάφορες προφάσεις κατά καιρούς, άλλες φορές προσπαθόντας να το κρύψει και άλλες με το να μου το λέει. έχει γίνει περίπου 10 φορές μέσα στα τελευταία 4 χρόνια. Όμως τώρα γνώρισε μία κοπέλα που την ερωτεύτηκε. Δεν θέλει να με αφήσει και εγώ δεν θέλω να τον χάσω από τη ζωή μου. Λέει πως είναι ερωτευμένος μαζί μου και με αγαπάει. Έχει βρεθεί σε αδιέξοδο και πιστεύει πως η λύση είναι να πεθάνει. Προσπαθώ να τον πείσω πως αυτό δεν είναι λύση γιατί νιώθω πως θα πεθάνω και εγώ μαζί του. Πολύ στεναχώρια και κλάμα και κανένας από τους δυο μας δεν θέλει να χωρίσουμε. Εκείνος δεν θέλει να χωρίσουμε γιατί πιστεύει πως θα με χάσει από τη ζωή του. Δεν ξέρω τι να κάνω, πως να το αντέξω και να το δεχτώ αυτό; Δεν ξέρω τι να κάνω. Τον αγαπάω.

Καλησπέρα. Θα ήθελα τη συμβουλή ειδικών ψυχικής υγείας. Βγαίνω με ένα αγόρι εδω και 1 χρόνο χωρίς να έχουμε σοβαρή σχέση, απλώς έχουμε σεξουαλικές επαφές αλλά εγώ θα ήθελα κάτι πιο σοβαρό μαζί του. Πριν λίγο καιρό είχαμε τσακωθεί επειδή τον ζήλευα και είχαμε σταματήσει να μιλάμε για ένα μήνα περίπου. Εγώ όμως για να τον εκδικηθώ έστειλα μήνυμα σε έναν φίλο του που μου άρεσε και του το ειπα, ήμουν στο παρατσακ να βγω μαζί του και ευτυχώς δεν βγήκα με τον φίλο του. Δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά απλά τον είδα στα σοσιαλ και μου άρεσε. Έχω όμως πολλές ενοχές γιατί εγώ δεν είμαι τέτοια κοπέλα, ούτε μου έχει ξανασυμβεί αυτό με άλλες σχέσεις που είχα. Έχω πολλές ενοχές γιατί δεν μου αρέσει να κρύβω πράγματα στο αγόρι που με ενδιαφέρει. Να του πω την αλήθεια η να μην πω τίποτα για να μην τον πληγώσω;

Καλησπέρα. Έχω σχεση 3 χρόνια από την πρώτη στιγμή ένιωσα έντονο έρωτα και ενθουσιασμό για τον άνθρωπο αυτό. Σιγά σιγά μαζί με τον έρωτα άρχισα να νιώθω αγάπη προστασία ασφάλεια έντονα συναισθηματα και σημαντικό δέσιμο. Το τελευταίο καιρό νιώθω πως είμαι σε σχεση χωρίς να είμαι ουσιαστικά νιώθω πως έχει χαθεί το πάθος πως δεν υπάρχει αυτή η διεκδίκηση σε εισαγωγικά δεν υπάρχει αυτή η ενεργητικοτητα από το άλλο μέρος. Λες και γίνεται ρουτίνα. Στις κινήσεις σε όλα πρέπει να υπάρξει προσπάθεια από μέρους μου για να γίνει και νιώθω λες και πρέπει να ζητάω τα αυτονόητα. Η διαφορά μας είναι 15 χρόνια.

Καλησπέρα σας. Βρίσκομαι σε σχέση με έναν άνθρωπο 2 χρόνια τώρα. Η σχέση είναι γεμάτη σεβασμό, αγάπη, κατανόηση και επικοινωνία. Γενικότερα είναι κάτι παραπάνω από υγιής με τα ups and down της. Το μόνο ας το πούμε ζήτημα είναι το σεξ. Όχι ως πράξη, αλλά για τα γύρω γύρω ας πουμε. Δεν είναι εκφραστικός ως προς αυτό και ίσως οφείλεται στο ότι ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος. Συνήθως εγώ θα κάνω την πρώτη κίνηση, εγώ θα είμαι πιο έντονη και τα σχετικά, δηλαδή δε θα μου δείξει ότι με θέλει σεξουαλικά μέσα στην ημέρα μας. Σαν δεύτερο ζήτημα είναι οι σκέψεις μου. Έχει πολλούς μήνες που σκέφτομαι την πιθανότητα του χωρισμού (χωρίς να υπάρχει η επιθυμία από κανέναν μας) και κλαίω πάρα πολύ συχνά για αυτό. Αρκετές φορές την εβδομάδα. Σκέφτομαι ότι στο μέλλον δε θα τον έχω γιατι και οι 2 σχεδιαζουμε να φυγουμε στο εξωτερικο και βαζω τα κλαματα. Ειμαι πολυ συνειδητοποιημενη και ρεαλιστρια. Εχουμε τις ζωες και τους στοχους μας και κανενας δε θα γινει εμποδιο για τον αλλον. Γμωριζουμε οτι δεν κρατανε ολα για παντα και ολα μπορουν να ξεπεραστουν, ομως νιωθω αυτον τον ανθρωπο κομματι μου και οτι θα τον αγαπω παντα. Δεν ξερω αν με φοβιζει οτι θα πονεσω, οτι θα τον χάσω, η θνησιμοτητα της καταστασης ή ολα αυτα μαζι. Δεν μπορω να απολαυσω το τωρα γιατι στεναχωριεμαι για το μετα. Δεν ξερω πως να σταματησω αυτες τις σκεψεις. Συγγνωμη για το μεγαλο μηνυμα και σας ευχαριστω

Η μάνα μου συνέχεια υποστηρίζει άτομα που παλιά με κορόιδευαν και όταν γίνει κάτι και κοροϊδέψω και εγώ μου λέει να μην το κάνω για να μην γίνω ίδια με εκείνους. Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν με υποστηρίζει και θέλει να είμαι καλή με όλους. Ήμουν παλιότερα και όλοι με κορόιδευαν και γι'αυτό έχω γίνει πιο αντιδραστική τώρα , επειδή θεωρώ πως δεν το αξίζω να με περνάμε για χαζή και γενικά δεν μου αρέσει όλη μου η ύπαρξη. Η αντίδραση μου υπάρχει επειδή προτιμώ να με περνάμε για "κακιά" και ξυνή παρά αγαθή και χαζή όπως στην παιδική και εφηβική μου ηλικία. Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση που έχω τώρα στην ενήλικη ζωή μου; Και από που πιστεύετε εσείς ότι πηγάζει;