Μια περιγραφή ενός νέου Ζευγαριού Έχω μια σχέση χρόνια κόντα στα 10 έτη είμαστε με διάφορα ηλικιακά 8 έτη σαν ενήλικας στενάχωρο των άνθρωπο οποίος με αγαπάει και μου τα δίνει όλα χωρίς να έχω ενσυναίσθηση και δεν ανταποδίδω σε καμια πράξη στην θεωρία είμαι καλή! Φτάνει πάντα. Η τουλάχιστον συχνά πυκνά να βγω εκτός ορίων γιατί πάντα θα μου φτάνε η άλλη Διότι να έχω μια δυσκολη μέρα αλλά δεν θα το πω θα ξεσπάσω και θα κατηγορήσω των ανθρώπου όπου μου δίνει την ζωή απλόχερα και δεν αναγνωρίζετε από μέρος μου!! Δεν ξέρω γιατί. ,. Αλλά εκείνος φτάνει συχνά στα άκρα να στεναχωριέστε να οδείρετε και να λέει εύχομαι να πεθάνω Σήμερα Δεν μου αξίζει η ζωή θέλω να πεθάνω διότι του φέρνω συνέχεια άσχημα νέα και δεν του έχω προσφέρει καθόλου ηρεμία από τότε που μένουμε πλέον μαζί στο σπίτι μας , συνέχεια θα υπάρξει ενημέρωση να μαζέψεις κοπελιά τα πράγματα σου να φύγεις να πας στο πατρικό μου γιατί μου δίνει των ουρανό και εγώ του δίνω σφαλιάρες και δεν εκτιμάω τίποτα !! Από των 1 ο έτος τις σχέσης μας βαδίζουμε μέχρι και σήμερα κάθε χρόνο σε ανάτακτα διαστήματα μου έχει πει θέλω να Χωρίσουμε να φύγεις δεν σε αντέχω!! Επίσης αναγνωρίστηκε από συγγενικό μου πρόσωπο ότι έχει κατάθλιψη μέσα του από πόλους παράγοντες. Κι εγώ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που συμπαραστέκεται στους άλλους μόνο για λίγο και απομακρύνομαι τι μπορούμε να κάνουμε να μην φτάνει σε αυτό το σημείο να με διώξει και να λέει ότι θέλει να πεθάνει σήμερα!!! !! Συγνώμη για το κατεβατό!! Τι ιατρό μπορούμε να επισκεφθούμε μήπως και φτιάξει η κατάσταση έχω κάνει πολλές συνεδρίες με ψυχολόγους τα τελευταία δύο χρόνια δεν βοήθησε. Είπα να πάει και ο σύντροφός δεν έχω προβλήματα εγώ !! Μου είπε!!

Καλησπέρα είμαι 20 χρόνων και η σχέση μου 25 ήμαστε μαζί σχεδίων δυο χρόνια περνάω καλά και ήμαστε ωραία μαζί όλοι γύρω μου όμως μου λένε ότι είμαι μικρός ακόμα και ότι πρέπει να είμαι ελεύθερος στάλες η κουβέντες με επιτεθούν πολύ τι πρέπει να κανω ;

Καλησπέρα εδώ κ ένα μήνα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με τον άντρα μου μια κατάσταση με τσακωμούς γκρίνιες μέχρι σε σημείο που πλέον λέμε να χωρίσουμε εχουμε βεβαια κ ενα παιδακι 3 χρονων ...εγώ προσωπικά δεν μπορώ να διαχειριστω την ολη κατασταση γιατι δεν θέλω να χωρίσω από την απέναντι πλευρά βέβαια θεωρείται οριστικό

Είμαι με την κοπέλα μου μαζί από τον προηγούμενο Οκτώβρη. Όλα πήγαιναν υπέροχα ήμασταν πολύ δεμένοι, υπήρχε κατανόηση, περνούσαμε πολύ ωραία μαζί, αγαπιόμασταν, στο σεξ ήμασταν πάρα πολύ ευχαριστημένοι, κάναμε σχέδια για το μέλλον. Τον τελευταίο μήνα μου είπε ότι ένιωθε κάπως πεσμένη (όχι με εμένα) γενικά στη ζωή της λόγω του πιεστικου της προγράμματος και δεν είχε πολύ όρεξη γενικά, αυτό δεν μας επηρέασε ήμουν εκεί για αυτήν όσο μπορούσα, δεν την πίεσα και το αφήσαμε να κυλήσει ομαλά. Την τελευταία εβδομάδα αυτό το μαύρο σύννεφο γύρισε στη σχέση μας. Η κοπέλα μου μου είπε ότι άρχισε να μη νιώθει τη σχέση μας και το συζητήσαμε και καταλήξαμε στο ότι είναι παράλογο γιατί δεν συνέβη κάτι μεταξύ μας αλλά όλο αυτό ξεκίνησε από τον τρόπο που ένιωθε αυτον τον μήνα. 3 μέρες μετά μου είπε να μιλήσουμε, βρεθήκαμε από κοντά και μου είπε ότι νιώθει ότι δεν νιώθει πια ερωτευμένη, ότι δεν θέλει να είμαστε σε σχέση αλλά δεν θέλει να χαθούμε γιατί είμαι ο πιο κοντινός της άνθρωπος, το συζητήσαμε (δεν κατάφερα να την πείσω να δώσει άλλη μια ευκαιρία σε αυτό) και τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα και να μην έχουμε επαφή μέχρι να σκεφτούμε καλύτερα και οι δύο μας. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, δεν ξέρω πως να την βοηθήσω γιατί ούτε αυτή ήθελε να φτάσει σε αυτό το σημείο, περάσαμε 3 ώρες κλαίγοντας. Τι μπορώ να κάνω, πως μπορώ να την ξανακερδισω?

Λοιπόν είμαι 22 ετών και έχω σχέση 4 χρόνια τώρα.. φέτος άρχισα να εργάζομαι σε έναν τομέα στον οποίο γνώρισα πολλά πρόσωπα και μέσα σε αυτά ήταν ένα άτομο στην ηλικία των 49... Με αυτό το άτομο περνάμε παρέα πάρα πολύ χρόνο μέσα στην ημέρα καθώς εργαζόμαστε μαζί..με αυτό το άτομο φλερτάρουμε πάρα πολύ συνέχεια σε μεγάλο βαθμό Εμένα εννοείται μου αρέσει αυτό Αλλά πέρα από το ότι είμαι σε σχέση εγώ , εκείνο το άτομο έχει παιδί και σύζυγό..παντρεμέν@ δηλαδή Ξέρω ότι δεν είναι ενθουσιασμος καθώς δεν είμαι άτομο που ενθουσιάζεται εύκολα και ήμουν πάντα πιστός χαρακτήρας στις σχέσεις μου , δεν είναι ότι έχω ξενερώσει με την σχέση μου αλλά ειλικρινά τν 48χρον@ τν σκέφτομαι ό λ η μέρα και μου είπε ότι και εκειν με σκέφτεται πολλές φορές μέσα στην ημέρα αφότου σχολασουμε .. Αυτό συμβαίνει τους τελευταίους 2 μήνες Υπάρχει κάτι μεταξύ μας και το έχουμε κάνει ξεκάθαρο αλλά δεν έχει συμβεί τπτ μεταξύ μας αλλά πέρα από το ότι εγώ βρίσκομαι σε σχέση , είναι και το άλλο πρόσωπο σε σχέση και συζούν .... Μεταξύ μας εχουμε κοντά 30 χρόνια διαφορά Δεν ξέρω τι σκέφτομαι για το μέλλον αλλά ξέρω ότι στην παρούσα φάση δεν μπορώ να τν βγάλω από το μυαλό μου και να πάω παρακάτω και δεν νομίζω ότι θέλω κι όλας . Δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματα μου δε ξέρω τι να κάνω πως να φερθω, δεν αντέχεται όμως αυτή η κατάσταση.. Τα συναισθήματα μου είναι απίθανα δυνατά και πολλά ,ανυπομονώ να έρχεται η Δευτέρα να δουλεύω, και πέρα από αυτό να τονίσω ότι Δεν είμαι άτομο που αν μου δείξει καποιος-α ενδιαφέρον η με φλερτάρει θα κολλήσω μαζί τους, συμβαίνει συχνά το να με φλερτάρουν κλπ με πολλά άτομα καν δεν με έχει επιρρεασει ποτέ στο παρελθόν , σιγα..απλά μαρεσει πραγματικά το άτομο στην δουλειά ..το μυαλό μου θα σκάσει και το ότι έχουμε τόσα χρόνια διαφορά στην ηλικία είναι κάτι που δύσκολο

Καλησπέρα, είμαι στη διαδικασία χωρισμού και δεν ξέρω πως να διαχειριστω την κατάσταση πόσο μάλλον και να αντιμετωπίσω και το 3χρονο γιο μου ο οποίος μέσα σ όλες τις εντάσεις πλέον μας βγάζει έναν δυνατό χαρακτήρα κακομαθημένο θα έλεγα

Καλησπέρα σας, Έληξε η σχέση μ μετά από λάθη δικά μου που δεν μου συγχωρεί,ενώ μου λέει κατανοεί ότι δεν τ εκανα επίτηδες να πληγωθει.Μ είπε ότι του άλλαξαν τα αισθήματα μετά απ αυτό και δεν θέλει επαφή και επικοινωνία μαζί μ..τώρα είναι σε σχέση μετά απ 2 μήνες.Εγω έχω πάθει εμμονή, γίνεται να αλλάξουν έτσι τα συναισθήματα? Πρέπει να απευθυνθώ σε ειδικό? Να καταφέρω να διαχειριστώ αυτή τη σύγχυση?

Ο άντρας μου έχει την τάση στα καλά καθούμενα να με προσβάλλει, να με προκαλεί, να αδιαφορεί που με πληγώνει, να μην κάνει τα στοιχειώδη για να νιώσω καλά παρά μόνο όταν φτάνει στα άκρα και είναι απόμακρος με την έξι μηνών κόρη μας. Ρίχνει την ευθύνη σε εμένα για όλα τα παραπάνω ενώ ταυτόχρονα μου λέει πως είμαι παρανοϊκή γιατί δεν κάνει κάτι μη φυσιολογικό. Έχω αρχίσει και πιστεύω πως έχω εγώ το πρόβλημα και δεν ξέρω τι να κάνω.