Νιώθω εξαντλημένος και χωρίς όρεξη, υπάρχει βοήθεια;

Καλησπέρα σας. Πριν πάρα πολλά χρόνια είχε δύο κρίσεις πανικού. Δυστυχώς άλλαξαν τη ζωή μου. Έγιναν πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια. Τώρα είμαι 44 ετών. Έχω υποθυρεοειδισμο -χασιμοτο. Γενικά δεν είχα άλλη φορά. Απλά σχετικά συχνά με πιάνουν κρίσεις άγχους. Ειδικότερα όταν είναι να βρεθώ με κόσμο σε κλειστό χώρο η αν επίκειται ένα σημαντικό ραντεβού. Δυστυχώς δεν γυμνάζομαι αν και τα τελευταία πέντε χρόνια έχω χάσει σχεδόν όλα τα περιττά κιλά που είχα και είμαι μια χαρά από άποψης διατροφής. Αν και λόγω της δουλειάς μου είμαι πολύ κοινωνικός εξωστρεφής. Μετά το πέρας δεν θέλω γενικά πολύ την επαφή. Είναι λες και φοβάμαι τους ανθρώπους. Δεν έχω αλλά προβλήματα. Είμαι άνδρας 44 ετών. Σας ευχαριστώ.

Έπαιρνα τα ladose λιγότερο από μισό χρόνο και τα σταμάτησα απότομα. Πόσο καιρό κρατάνε τα συμπτώματα;

Κανω ψυχοθεραπεία εδώ και λίγους μήνες. Η ψυχολόγος μου ανέφερε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είχα κατάθλιψη ως παιδί και σχεδόν σίγουρα ως έφηβη. Στην τελευταία μας συνεδρία την ρώτησα αν έχω και μου απάντησε πως μόνο ο γιατρός μπορεί να το πεί αυτό και πως δεν είναι ειδικότητά της να βάλει αυτή την ταμπέλα, όμως άφησε να εννοηθεί απο την συζήτησή μας πως έχω ακόμα και τώρα. Λογικά αν πίστευε πως έχω σε μεγάλο βαθμό θα με παρέπεμπε σε ψυχίατρο. Δεν το κάνει επειδή θα προσπαθήσει να με θεραπεύσει μέσω της ψυχοθεραπείας πρώτα? Διαφωτίστε με...από μόνη μου σε ψυχίατρο δε θα ήθελα να πάω.

Γειά σας ή μητέρα μου έχει βαριά κατάθλιψη έπεσε από το δεύτερο όροφο αλλά ευτυχώς σόθηκε μπενβγαίνουμε συνέχεια στα ψυχιατρεία χωρίς καμία βελτίωση τα χάπια δεν λειτουργούν πώς μπορώ να τη βοηθήσω?

Γεια σας παίρνω το φάρμακο cymbalta κοντά στα 3 χρόνια. Εξαρχής μου το είχε γράψει η ψυχίατρος μου και έπειτα σταμάτησα να πηγαίνω, οπότε το παίρνω μόνη μου εδώ κ 3 χρόνια και δεν έχω κάνει προσπάθεια διακοπής λόγω εξάρτησης. Πιστεύετε ότι θα ήταν καλύτερο να προσπαθήσω να το κόψω με την βοήθεια κάποιου ειδικού; Θα μου δημιουργήσει άλλα προβλήματα υγείας εάν συνεχίσω;

Γειά σας και ευχαριστώ. Η δική μου περίπτωση είναι δύσκολη πιστεύω, γιατί ήμουν χρόνια χρήστης ουσιών και αλκοόλ...Τελευταία έχω ελαττώσει το αλκοόλ και στα ναρκωτικά κάνω υποτροπές. Παλιότερα έχω διαγνωστεί με μείζων κατάθλιψη, έπαιρνα αγωγή κάποιο διάστημα και έπειτα την σταμάτησα. Έχω νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο στην Γερμανία και εκεί η διάγνωση ήταν: Ψυχωτική Διαταραχή. Έχω νοσηλευτεί και στο ψυχιατρείο της Θεσσαλονίκης και εκεί η διάγνωση ήταν η ίδια: Ψυχική διαταραχή και διαταραχές συμπεριφοράς που οφείλονται στη χρήση ψυχοδραστικων ουσιών. Από τότε που βγήκα από το ψυχιατρείο (1,5 μήνα) με έχει πιάσει κατάθλιψη. Ειδικά τον τελευταίο μήνα κλαίω συνεχώς όλη μέρα, είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, δεν έχω όρεξη και επιθυμία για ΤΙΠΟΤΑ, δεν με ικανοποιεί ΤΙΠΟΤΑ, δεν ευχαριστεί ΤΙΠΟΤΑ, νιώθω απελπισμένη, συνεχώς στεναχωρημένη, νιώθω τύψεις και ενοχές, δεν κοιμάμαι ΚΑΘΟΛΟΥ καλά, πάντα πρωινές ώρες και αυτό ελάχιστα, τρώω ελάχιστα, και γενικώς νιώθω πολύ χάλια. Έχω κλείσει κάποιο ραντεβού με ψυχίατρο αλλά καθυστερεί λόγω καθυστερήσεων στα ραντεβού στα νοσοκομεία. Δεν ξέρω αν θα αντέξω...

Έχω κλειστεί στο εαυτό μου νιώθω αβολα αμήχανα δε μπορώ να επικοινωνήσω ούτε τα βασικά σέρνομαι το τελευταίο καιρό με έχω ξαναβάλει στη θέση αυτή είναι σαν να υπάρχω χωρίς να ζω σε κανονική συνθήκη είμαι πολύ ανοιχτή κοινωνική με το οποίο κ εύστροφη σ αυτή τη φαση μέχρι κ με φιλικά προσωπα έχω γίνει γνωστή μου έρχονται να μου πούνε μας λειπεις κλπ αλλά αυτό δε μου αλλάζει κάτι ίσως νιώθω κ χειροτερα αν κ το βρίσκω τρυφερό έχω βαρεθεί να με βάζω σε αυτό..τώρα μιας κ νιώθω δε μπορώ να επικοινωνήσω πρακτικά το χω ρίξει στα βιβλία πράγμα που θεωρώ Λαθος αλλά δε ξέρω τι να κάνω..πράγματα που κάνα τρομερα τώρα τα κάνω αισχος..από υπόδειγμα περίγελος στο όντως κ το ξέρω κ γώ γιατί έχω ζήσει κ στα δυο..έκανα ψυχοθεραπεία χρόνια βοηθήθηκα επειτα είδα ότι δε θα μπορούσα να μαθω κάτι παραπάνω όποτε διακόψαμε κ πηγα σε νέο άτομο με το οποίο έχω κάνει 7συνεδριες αλλά δε έχω μάθει κάτι καινούργιο για μενα δε ενιωσα καλύτερα ούτε νιωθω να χω βοηθηθεί ίσως έχω προβληματιστει..τι λέτε να εμπιστευτώ τη διαδικασία μαι δω κ ας μη αλλάζει τίποτα;κ αυτό με τα βιβλία είναι κακο;ή λαθος προσεγγιση μιας κ κανονικά δε θα αποτελούσε ρουτινα μου αλλά από κει που μίλαγα με 15ατομα κ είχα βαθιά επικοινωνία τώρα οποίος κ να ναι μπροστά μου νιώθω αμήχανα αβολα κ βγαζω κάτι πολύ θαμπο