Μόλις άρχισα να σκέφτομαι ότι τελειώνει η σεζόν και πρέπει να γυρίσω σπίτι μου στην Αθήνα άρχισα να φωναζω να κλαίω στον ύπνο μου και να χτυπιέμαι .. με ξυπνάει η αδερφή μου αλλά ξυπνάω σαν να μην τρέχει τίποτα.. δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν θυμάμαι να έβλεπα όνειρο ..

Θα ηθελα κάποια ειδικός να με καθοδηγήσει παρακαλώ . Το προβλημα είναι ο ύπνος. Δεν νυστάζω ποτέ και δαν κοιμάμαι . Παίρνω φάρμακα ώστε να κοιμηθώ αλλά το προβλημα το είχα σπο πολύ πιο πριν . Επίσης δεν μπορώ να κλάψω . Είναι βασανιστικό . Ποιος μπορεί να βοηθήσει παρακαλώ; Σας ευχαριστώ πολύ .

Ξεκινησα τα depreram καθε βραδυ πριν ενα χρονο. Στους 2 μηνες ο ψυχιατρος μου εδωσε να παιρνω και το μεσημερι 1 εφεξορ. Μετα τη ληψη του εφεξορ, σε 2 ωρες με πυροδοτησε ενας καυσος στο σωμα μου, που δεν μπορουσα να τον ανεχτω. Καιγομουν Μου, αλλαξε τα αντικαταθλιπτικα, με ladoze. Καιγομουν χειροτερα. Μετα πηρα τα neurontin, ενα μεσημερι και ενα βραδυ και για 4 μηνες σχεδον, καιγομουν ελαχιστα, υποφερτα. Πριν 1 μηνα μου εδωσε και symbalta να παιρνω καθε πρωι. Αμεσως μολις το πηρα, ξανα τρομερος καυσος με επιασε. Το σταματησα αμεσως και πριν λιγες μερες μου εδωσε τα brintellix με τα οποια παλι καιγομουν με το πρωτο χαπι. Το συμπερασμα ειναι οτι τα αντικαταθλιπτικα με πυροδοτουν και καιγομαι. Εχω μεινει τωρα με τα neurontin με πιο ηπιο καυσο και καποιες φορες παιρνω λεξοτανιλ. Αισθανομαι ναυτια και ανατριχιλα στο κορμι μου. Εχει καποιος εμπειρια με τη δικη μου περιπτωση με τον καυσο? Σας ευχαριστω εκ των προτερων για την απαντηση

Δουλεύοντας αρκετά χρόνια με τον εαυτό μου, (με σεμινάρια, ψυχοθεραπεία, ομιλίες, βιβλία)μετά από πολύ κουραστικά, πιεστικά αλλά παραγωγικά χρόνια έφτασα στο σημείο να μην έχω κουράγιο να κάνω ούτε τα βασικά. Με πολλές οικογενειακές υποχρεώσεις παράλληλα με μια δουλειά με καλή θέση μεν που δε μου δημιουργεί αίσθημα πληρότητας όμως δε. Άγχος και πίεση παρατεταμένα για χρόνια. Θα ήθελα να ρωτήσω ποια θα ηταν η πιο κατάλληλη μέθοδος ψυχοθεραπείας για μένα? Με θέματα κατάθλιψης (ήπιας ή μετριας δεν το γνωρίζω ακόμη) και κατά καιρούς κρίσεων πανικού ταυτόχρονα με πολύ πιεσμένη καθημερινότητα. Θα βοηθούσε φαρμακευτική αγωγή παράλληλα με ψυχοθεραπεία? Ηλικία 44 χρονων. Ευχαριστώ θερμά εκ των προτέρων.

Η καθλιψη έχει πονοκεφάλους ζαλάδες μουδιάσματα καψίματα στην περιοχή τον μαλλιών γιατί δεν μου έχουν βρει τίποτα η γιατροί και μου λένε ότι πρέπει να πάω σε ειδικό

Νιωθω πολύ χάλια συνέχεια σαν χαμένη νιωθω οτι τρελαίνομαι κ δν μπορώ να ηρεμήσω τι να κανω σας παρακαλώ

Καλησπέρα.. Σε αυτό το μνμ θα σας περιγράψω τον γολγοθά όπου βιώνω σχεδόν όλη μου την ζωή αλλά πλέον πολυ περισσότερο . Πάντα η σχέση μου με το φαγητο δεν ήταν καλή και φυσιολογική. Ανέκαθεν μου αρεσαν τα γλυκά ,τα προτιμώ πολυ περισσότερο. Νιώθω πως μπορώ να φαω δεκάδες από αυτά πειναω ,δεν πειναω. Έχω κουραστεί. Μου λείπει το πως ήμουν πριν από 3 χρόνια αν κι τότε πάλι με θεωρούσα λιγο παχιά. Βλέπω φωτογραφίες μου κι ζηλεύω τον τότε εαυτό μου . Θέλω να αδυνατησω αλλά δεν μου είναι εύκολο. Έχω βάλει τουλάχιστον 20 κιλα και δν νιώθω καθόλου ο εαυτός μου. Δεν τρωω μπροστά σε άλλους, δν πηγαίνω στην θάλασσα , νιώθω χαμηλή αυτοπεποίθηση αν και δεν φαίνεται. Πλασάρω πολυ διαφορετικά τον εαυτό μου αλλά εγώ μεσα μου υποφερω. Καθημερινά μπορεί να φαω πάνω από 10 κρουασάν ενώ μπορεί και να μην πειναω. Η δουλεια μου είναι τέτοια που έχω πρόσβαση στα κρουασάν πχ. Όταν είμαι σπιτι δεν τρωω τόσο. Όπως και να χει, τρωω κρυφά ,μακριά απ τα βλέμματα όλων. Τρωω σε σημείο να σκασω. Να νιώσω αηδία για το σώμα μου. Κουράστηκα,είμαι μόνο 19 κι βασανιζομαι παρα πολυ! Δεν σταματάει αυτός ο γολγοθάς μου. Θέλω να έχω ένα ωραίο σώμα ,να το αγαπω κι να νιώθω εντάξει μέσα σε αυτό. Έχω χάσει χίλια δυο πράγματα. Όλο το καλοκαιρι μόνο τζιν φορούσα. Μου λείπουν τα φορέματα που φορούσα,η ζωή που είχα πριν ξεφύγω τόσο. Δεν θα γλιτώσω ποτε αππ αυτό..

Καλησπέρα Εδώ και δυο μήνες μετά από μια σχεση 4 χρόνων πέρασα το χειροτερο διάστημα π έχω περάσει ποτέ μου Λόγω κάποιων συνθηκών ( αύξηση εργασίας κ.α, ενδιαφερόντων άλλων π πριν δεν υπήρχαν, εισοδοσ Νέων προσώπων στη ζωή του συντρόφου μου όπως φίλοι ) ένιωσα οτι θα τον χάσω για παντε Και εκεί έπαθα το μεγάλο πατατράκ Έπαθα τέτοια εμμονή μαζί του που κατάφερα να δηλητηριάσω τον εαυτό μου Και μπήκα σε ένα τέτοιο τρυπακι Κακοδιάθεσης,έντονης στενοχώριας , άγχους , μανίας και θλίψης και να τρώγομαι Κάναμε διάφορες συζήτησεις με το ταίρι μου Είπαμε να τα αφήσουμε όλα πίσω μας αλλά εγώ δεν κατάφερα ποτε να ηρεμήσω Όμως το πρόβλημα μου αυτή τη στιγμή δεν είναι ολα αυτά Είμαι διατεθειμένη να τα αφήσω πίσω μου όσο και να με κούρασαν ψυχολογικά Αυτή τη στιγμή δε ξέρω νιώθω τις τελευταίες μέρες εδώ και μια εβδομάδα δλδ ότι ξαφνικά σαν να άλλαξε κάτι μέσα μου σαν να έσπασε Ότι έφτασα στο αμήν με όλο αυτο το κλονισμό π έπαθα Και με έχει πιάσει τρελο άγχος Γιατί δε θέλω ποτεεεε να ξενερώσω με αυτόν τον άνθρωπο Ομως νιώθω αυτη τη στιγμή σαν να έχω πάθει ένα ψυχολογικό μαζί του και δεν μ αφήνει κάτι μεσα μου να χαλαρώσω και να νιώσω πάλι μαζί του οπωσ Πριν Και απ την άλλη όμως μου λείπει μέσα ατην ήμερε και στην ιδέα ότι θα πρέπει να χωρίσω χάνω τον κόσμο μου Δε ξέρω τι μου συμβαίνει Δεν τρώω καθόλου δε κοιμάμαι καθόλου καλά Είμαι σε μια διαρκή θλίψη , στεναχώρια και άγχος Θέλω κάποιον η κάτι να με βοηθήσει να δω τα πράγματα αλλιώς και να γινω όπως πριν Να διώξω αυτές τις άσχημες σκέψεις που αυτή τη στογμη με κατακλιζουν και δε μ αφήνουν να ξανά προσπαθήσω να βρω τον εαυτό μου πρώτον και Μέτα τη σχεση μου Νιώθω ότι έχω κλονιστεί ολόκληρη