Δεν έχω όρεξη για τίποτα βαριέμαι συνεχώς τα πάντα νιώθω συνέχεια κουρασμένος, τι μπορεί να μου συμβαίνει?

Καλησπέρα ξεκίνησα να παίρνω το ενλιφ 3 μέρες τώρα, την πρώτη φορά το πήρα το.μεσημερι αλλά με έβαλε πολύ κάτω με αναγούλες με πολύ άγχος με πολύ θολούρα να έχουν ξεραθεί τα χείλη μου να έχω συμπτώματα αποπραγνατοποιησης... Μίλησα με τον ψυχίατρο και.του είπα να το παίρνω το βράδυ μήπως με βοηθήσει να μην σκέφτομαι κατά την διάρκεια της μέρας ότι πριν λίγο το έφαγα... Το δοκίμασα βράδυ και κατά την διάρκεια της μέρας πάλι λίγο θολούρα αλλά όσο βραδιάζει αρχίζω να τρελενομαι......Δεν ήμουν έτσι πριν το πάρω αλλά πάλι ήμουν σε φάσεις πολύ χειρότερα αλλά και λίγο καλύτερα...Βρίσκομαι σε ένα μεγάλο ενώ μου περνάνε ιδέες για αυτοκτονίες πολύ καιρό τώρα

Καλησπέρα παίρνω ζολοφτ 0,25 κ 2 ζαναξ 0,50/ ημέρα για 9 ημέρες. Δεν έχω όμως καμία βελτίωση, αντίθετα έχω άγχος κ θλίψη. Υπάρχει περίπτωση ξαφνικά ν δω βελτίωση;

Καλησπέρα. Είμαι 40 χρονών και στις 25 Οκτωβρίου έμαθα ότι ο επί 15 χρόνια σύντροφος μου διατηρεί σχέση με κάποια κοπέλα που γνώρισε μέσω των social media. Χωρίσαμε και έφυγε από το σπίτι αλλά εγώ δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Κλαίω κάθε μέρα, δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, με το ζόρι πάω στη δουλειά και αντιμετωπίζω πρόβλημα με το φαγητό. Δεν έχω όρεξη να φάω, τρώω με δυσκολία λίγο ενώ συνέχεια έχω τάση για εμετό... Επιπλέον, δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια γιατί οι σκέψεις, θετικές και αρνητικές, με βασανίζουν.... Ζω μέσα στην θλίψη... Τί μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου; Αισθάνομαι ότι έχω χάσει το νόημα για τη ζωή λόγω της κοροϊδίας και της υποκρισίας.... Σας ευχαριστώ

Καλη σας μερα ειμαι 37 ετων.Εδω και χρονια εχω αρρωστοφοβια οτιδηποτε μικρο το κανω μεγαλο και τραγικο .Εχω ολη μερα απο το πρωι που ξυπναω εως το βραδυ εχω πολυ μεγαλο αγχος πλακωμα στο στηθος εχω νευρικοτητα και δεν με κανει τιποτα χαρουμενο ουτε γελαω με το οτιδηποτε απλα τιποτα δεν εχει νοημα νιωθω σαν ρομποτ δουλευω μηχανικα δεν νιωθω τιποτα μονο σαν να με εχει σκεπασει ενα μεγαλο πεπλο .δεν μαρεσει τιποτα δεν θελω τιποτα ,Φοβαμαι να παω σε ψυχιατρο γτ φοβαμαι παρενεργειες απο τυχον φαρμακευτικη αγωγη.Παλαιοτερα ειχα παει σε ψυχιατρο μου βρηκε υποχονδριασμο ,καταθλιψη,αγχωδης διαταραχη μου εγραψε φαρμακα δεν τα πηρα ποτε και δεν ασχοληθηκα ξανα.τον τελευταιο χρονο απλα δεν ζω .τι με συμβουλευεται να κανω?ευχαριστω

Καλησπέρα σας Πριν 3 χρόνια με έπιασε κρίση άγχους κ επισκέφτηκα ψυχίατρο όπου κ μου έδωσε χάπια.τον Μάρτιο τα σταματήσαμε γιατί ήμουν απόλυτα καλά όπως πριν λόγω ευερέθιστου εντέρου το καλοκαίρι ξανά έπαθα κρίση άγχους κ ξεκίνησα ψυχοθεραπεία αντί για χάπια αυτή τη φορά όμως νιώθω ότι ο εγκέφαλος μου είναι λες κ δεν λειτουργεί σωστά πως να το εξηγήσω... είναι λες κ το το κεφάλι είναι εκτός από το σώμα!! Τις περισσότερες φορές δεν έχω συναισθήματα δεν μπορώ να τα νιώσω.. είναι φυσιολογικό?

Κοντεύω τα 23 και από τα 15 μου Πιστεύω πως ξεκίνησα να έχω κατάθλιψη, η αλήθεια είναι η κατάσταση τώρα έχει χειροτερέψει πάρα πολύ μειώνω τον εαυτό μου, μεγάλωσα σε ένα άσχημο οικογενειακό περιβάλλον Οπότε σκέφτομαι το παρελθόν κάθε βράδυ και αυτό επηρεάζει την αυτοπεποίθηση μου διότι από μικρή άκουγα τα σχόλια τύπου( είσαι ένα σκουπίδι είσαι, άχρηστη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα) άρχισα και τα πιστεύα όλα αυτά τα λόγια για τον εαυτό μου και βλέπω τον εαυτό μου ως ένα σκουπίδι. Εβγαινα συνέχεια σε κλαμπ έβγαινα συνέχεια με παρέες έλειπα πολλές ώρες απ’το σπίτι γιατί ένιωθα ότι αν κάτσω σπίτι κερδίζει η κατάθλιψη κερδίζει η θλίψη ,έκανα διπλή ζωή αρκετά χρόνια . Έχω σκεφτεί την αυτοκτονία πολλές φορές. θέλω να βρω γαλήνη ,δε νιώθω γαλήνη . Πλέον Έχω φτάσει σε σημείο να μην πλένομαι για εβδομάδα (που εγώ είχα μανία με την εμφάνιση μου) το δωμάτιο μου είναι με πατατάκια με σκουπίδια με τσιγάρα με πεταμένα ρούχα σε άθλια κατάσταση, μαλώνω με τη μητέρα μου συνέχεια για το θέμα του δωματίου λέγοντας μου ότι είμαι τεμπέλα ,και της εξηγώ ότι απλά δεν έχω τη δύναμη να ασχοληθώ με το δωμάτιο και με τίποτα άλλο νιώθω πιεσμένη όταν έχω μια υποχρέωση, κοιμάμαι συνέχεια 6-10 Το πρωί και ξυπνάω το βράδυ, βλέπω συνέχεια σειρές η κλαίω, αποφεύγω να βγω .Δεν έχω δύναμη δεν έχω όρεξη για τίποτα πήγα σε μία ψυχολόγο Αλλά δε με βοήθησε πολύ δεν ένιωσα οικία μαζί της οπότε μετά από πέντε συνεδρίασης έφυγα. Είχε φτάσει σε σημείο να μου πει ότι μπορεί και να χρειαστώ φαρμακευτική αγωγή και ότι θα το συζητούσε με έναν ψυχίατρο. φοβήθηκα να το παραδεχτώ ότι είμαι Για «φάρμακα» και με όποιους το συζητούσα μου έλεγαν τα χειρότερα για την αγωγή. Σήμερα έχω φτάσει σ’ ένα σημείο το οποίο δεν αντέχω άλλο και η τελευταία μου ελπίδα για να ζήσω αλλά να ζήσω σαν άνθρωπος να ζήσω σαν νέο παιδί πιστεύω ότι είναι η φαρμακευτική αγωγή. Η ερώτηση μου είναι Τι μπορεί να έχω ; Έχω κατάθλιψη ; και τα φάρμακα όντως μπορούν να βοηθήσουν κάποιον; ή θα με κάνουν να φαίνομαι «μαστουρωμένη» ;

Καλησπέρα. Εχω τον αδερφό μου με βαριά κατάθλιψη εδώ και 7 μήνες και παίρνει 350 efexor και zyprexa και δεν γίνεται τίποτα. Τον εχω στο Αιγινιτιο τώρα για να κάνει και τις χημειοθεραπείες στο Αιρεταιιο και δεν υπάρχει καμία αναλαμπή εκτός από 2 ημέρες που έφυγε από το σπίτι και μπήκε στο νοσοκομείο. Από κει και πέρα βαριά κατάθλιψη . Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από τα φάρμακα που απ ότι φαίνεται δεν του κάνουν τίποτα. Είναι διπολικής και αυτή ήταν η 4η φορά με κατάθλιψη. Τις προηγούμενες φορές μετά από 3-4 μήνες το ξεπέρναγε αλλά τώρα τίποτα