Οφείλεται η αίσθηση καψίματος στο στήθος σε παρενέργειες του stedon;

Καλησπέρα Εδώ και αρκετό καιρό έχω αποκτήσει έναν φόβο για τον θάνατο και την ανυπαρξία που τον ακολουθεί είμαι 24 ετών και με πιάνουν συχνά κρισεις πανικου και γενικοτερα μεσα στην μερα εχω πολυ αγχος . Αυτη η φοβια μου εχει καταστρεψει την ζωη σε σημείο να μην εχω ορεξη για τιποτα γιατι βλεπω συνεχεια το τελος της υπαρξης μου. Μερικες φορες δεν το σκεφτομαι και περναω καλα αλλα μετα μου ερχεται και δεν μπορω να σταματησω να το σκεφτομαι.Βλέπω τον σκυλο μου και τον ζηλεύω που δεν γνωριζει οτι καποια μερα θα πεθανει ενω εγω ειμαι το καταδικασμενο ''ζωο'' που το γνωριζει . Γινεται αυτη η φοβια να γινει πιο διαχειρισιμη ή θα ειμαι για το υπολοιπο της ζωης μου ετσι?

Καλησπέρα. Ξαφνικά είχα μια δυσκολία στην αναπνοή μια ζάλη και μούδιασμα στο πρόσωπο για κάποια δεπτερολεπτα.επισης χθες πριν κοιμηθώ είχα έντονο μούδιασμα στα πόδια και στα χέρια .Εχω κάποια θέματα με κρίσεις πανικού και άγχος δεν ξέρω αν οφείλεται σε αυτό.Γνωριζετε σε τι μπορεί να οφείλεται ;

Νιωθω οτι δεν μου φτανει το οξυγονο. Δυσκολευομαι πολυ συχνα να αποκτησω το καταλληλο οξυγονο με μια απλν εισπνοη και προσπαθω να χασμουριθω η να παρω βαθια ανασα αλλα και παλι δυσκολευομαι και οταν αυτη η κατασταση εχει διαρκεια ανχονομαι

Γεια σας εδώ και ένα μήνα νιώθω κατά τις πρωινές ώρες και λίγο πριν ξυπνήσω κατά τις επτά ηωρα σαν να μου κόβεται η αναπνοή,παίρνω μια βαθιά ανάσα και όλα καλά μπορεί όμως να γίνει και τρεις με τέσσερις φορές αυτό. Είμαι πενήντα πέντε ετών και παίρνω θεραπεία από τα τριάντα πέντε μου με ladose για υπερβολικό άγχος που έχω και για κρίσεις πανικού,έχω περάσει και μια κατάληψη αρκετά χρόνια πριν. Θα ήθελα την άποψη σας.

Καλησπέρα,Είμαι 21 χρονών και είχα ένα έντονο συμβάν με κρίση πανικού πριν από 9 μήνες, απο τότε που έγινε αυτό για τους υπόλοιπους 2 μήνες πάθαινα συνέχεια κρίσεις πανικού σε έντονο βαθμό κυρίως πριν τον ύπνο αλλά και σε άλλες στιγμές μέσα στη μέρα.Εκτος από κρίσεις πανικού καμία φορά ξυπνάω και στον ύπνο μου ιδρωμένος και τρέμω ή κάποιες άλλες φορές προσπαθώ να κοιμηθώ αλλά δεν μ αφήνει το μυαλό μου να ηρεμήσω.Επισης πλέον χρειάζεται να παίρνω βαθιές ανάσες που και που από το στόμα γιατί νιώθω ότι πιέζομαι .Εχω κάνει εξετάσεις είναι όλα εντάξει, οπότε το θέμα είναι άγχους υποθέτω.Τους τελευταίους 3 μήνες παθαίνω πιο σπάνια κρίσεις πανικού πχ 2-5 φορές τον μήνα και είναι πολύ πιο χαλαρές από ότι παλιότερα.Για κάποιο λόγο όμως δεν σταματάνε τελείως.Δεν έχω κάτι το οποίο με απασχολεί κλπ είμαι εντάξει, αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν σταματάνε τα συμπτώματα μέσα στην καθημερινότητα(ταχυπαλμίες ταχυκαρδίες ζαλάδες ναυτία αίσθημα φόβου πόνοι στο στήθος και στους μύες εξάψεις δύσπνοια κ.α) Τι θα μπορούσα να κάνω για να ξεπεράσω τελείως τις κρίσεις πανικού και τα συμπτώματα που επηρεάζουν την καθημερινότητά μου ;

Γεια σας, εδώ και 5 χρόνια έχω κρίσεις πανικού και και έχω περάσει πιστεύω και από κατάθλιψη .. πιστεύω ότι ανήκω και στο φάσμα των αγχώδων διαταραχών.. έχω περάσει από πολύ δύσκολη φάση με έντονα συνεχόμενα συμπτώματα μέχρι και τώρα που όλα είναι πιο σπάνια , Παρ όλα αυτά δεν παύουν να μου «δυσκολεύουν» την καθημερινότητα και να υπάρχουν σκέψεις και φοβίες … πολύ όμως πιο διαχειρίσιμες… δεν έχω πάρει ποτε αγωγή.. κάνω βέβαια ψυχοθεραπεία ανά διαστήματα.. μήπως θα έπρεπε να πάρω αγωγή γτ τα 5 χρόνια αυτά είναι πολλά ; Ασχέτως το ότι κάθε χρόνο είναι και καλύτερα ;

Γειά σας, είμαι 35 απο τα 19 που έγινε μια και μοναδική μεγάλη κρίση πανικού... Υποφέρω από αγοραφοβία συν διαταραχή άγχους, ποιότητα ζωής μηδέν όνειρα κατεστραμένα στην πιο παραγωγική δεκαετία της ζωής μου εναλλαγή πολλών γιατρών, αγωγών κάποιες ψυχοθεραπείες (που δεν με βοήθησαν ουσιαστικά) και ολα αυτα τα γνωστά. Δυστυχώς αυτό που λένε πρέπει να βοηθήσουμε τον εαυτό μας δεν πετυχαίνει όσες και οτι προσπάθεια κι αν έκανα. Πλέον, ή ο χρόνος ή οι αγωγές ή εγώ δρ γνωρίζω ακριβώς. Απο εκει που δε μπορούσα να βγω απ το σπίτι χωρίς να νιώθω πως θα Λιποθυμήσω, εχω κατάφερει να βγαίνω κάποιες φορές δύσκολο κάποιες ποιο εύκολο. Πχ πάω για καφέ μόνος μου η βόλτα με το σκύλο η βόλτα με τ αμάξι... Αλλά δε πάω ταξίδι μόνος μου ή και με παρέα. Θα ήθελα να ρωτήσω λοιπόν γιατί τόσα χρόνια δεν έχω πάρει σαφή απάντηση γενικώς. Όταν είμαι έξω και αισθάνομαι αυτά τα ωραία (ελαφριά ζάλη, κοντανάσεμα, φόβος, πως χάνω το κόσμο απο στιγμή σε στιγμή, αποπροσωποίηση, όλα αυτά τα συμπτώματα που έχει ένας αγοραφοβικός) Αυτα τα συμπτώματα λοιπόν είναι ικανά να φέρουν μια κρίση πανικού; ή απλά είναι σκέτος φόβος που δεν έχει τη δύναμη να Φέρει μια κρίση πανικού; Γιατί όσον γνωστόν δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε έρχεται μια κρίση πανικού γιατί έρχεται ξαφνικά. Αυτα τα συμπτώματα;;; τι είναι; και γιατί δεν υποχωρούν μέσα στα χρόνια; Γιατί αν δεν έρθουν αυτά εγω νιώθω καλά. Γιατί αισθάνομαι κάποιες φορές όπως αισθανόμουν πριν 16 χρόνια. Σα να έγινε η κρίση πανικού χθες; Γιατί με το που βγω αυτοματοποιούνται με το που θα έρθει το πρώτο αεράκι στο πρόσωπο μου;; Πως φεύγουν αυτά τα συμπτώματα; Οσο έκθεση κι αν κάνω όσο κι αν πιέζω τον εαυτό μου να κάτσει σε δύσκολες καταστάσεις ,απλά φυσάω ξεφυσάω, δε με χωράει ο τόπος και υποφέρω στη βαθμό όπως και πριν 16 χρόνια. Ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε αυτό το μεγάλο κείμενο.