Καλησπέρα σας. Τώρα τελευταία νιώθω θλίψη και στεναχώρια. Σκέφτομαι και την αυτοκτονία. Τί να κάνω;

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Καλησπέρα σας, είμαι μητερα ενος αγοριου 7 χρονών και εργαζομαι στον τομεα της υγειας. Τον τελευταίο καιρό έχω συνεχώς αίσθημα άγχους, δεν έχω διάθεση για δραστηριότητες, έχω πάρει βάρος και στην προσπάθεια να χάσω πέρνω και αλλό, και είμαι ιδιαίτερα ευσηγκινητη και παράλληλα έχω πολύ συχνα νέυρα. Γενικά δεν είμαι ο εαυτός μου. Δεν μπορώ να εντοίσω ποιο είναι το προβλημά μου γιατί η οικογενειακή ζωή μου αλλά και η επαγγελματική είναι μαλλόν καλή. Τι μπορώ να κάνω Ευχαριστώ

Έπαιρνα το zoloft 50mg για περίπου 15 μήνες.Ο γιατρός μου είπε να το κάνω μισό. Μετά 2 μήνες που Έπαιρνα μισό αισθάνθηκα σαν υποτροπη καταθλιψης για διάστημα 5 μέρες. Πήρα 2 μέρες πάλι ολόκληρο zoloft και συνηλθα. Δεν ξέρω αν πέρασα υποτροπη ή ήταν κάτι άλλο.Θα ήθελα μια απάντηση

Θέλω να μάθω πώς να παρηγορισω την 14 χρόνων κόρη μου για το θάνατο του μπαμπα;

Γεια σας δεν έχω ξανά κάνει κάτι παρόμοιο απλά θα ήθελα να αναφέρω κάποια πράγματα που με προβληματίζουν και θεωρώ πως πάσχω από κατάθλιψη λοιπόν αρχικά κλαίω παρά πολύ και με λυγμούς ασταμάτητα ακόμη και για ασήμαντα πράγματα κάνω σκέψεις και σενάρια στο μυαλό μου που με κάνουν να κλαιω τα βράδια και συγκεκριμένα πέρυσι πήγα και σε ψυχολόγο για πολλά πράγματα που συνέβησαν και κάποια παραμένουν ακόμα μάλιστα και πέρυσι πάθαινα και παρά πολλές κρίσεις πανικού ζαλιζομουν συνέχεια με πονούσε η κοιλιά και γενικά έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα με το άγχος πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω πολλές φορές πιστεύω πως έχω πρόβλημα στο μυαλό μου με τόσες σκέψεις και σενάρια που κάνω α και επίσης η μουσική και ο ύπνος με κάνουν να ηρεμώ κοιμάμαι συνέχεια δεν μπορώ να πω πως είμαι κλειστή σαν άτομο είμαι πολύ κοινωνική και μου αρέσει αυτό αν και την πατάω πολλές φορές άλλες όμως βρίσκω την χαρά μου στο κινητό ελπίζω να μην έχω κάτι

Δεν αισθάνομαι καλά σκέφτομαι συχνά μέσα στην μέρα μου τα παιδικά μου χρονια τα οποία μου λείπουν οποτε το σκέφτομαι θέλω να κλάψω και νιώθω πως θέλω να γυρίσω πίσω τον χρόνο σε εκείνα τα χρονια που ένιωθα την ασφάλεια τον γονιών μου ,μένω με την κοπέλα μου και οι γονείς μου μένουν κοντά μου αλλά αισθάνομαι πως μου λείπουν συνεχώς ακόμα και τώρα κλαίω ,νιώθω πως κλείνοντας τα 27 μου χρονια έχω μεγαλώσει πολύ νιώθω πως δεν θέλω να μεγαλώσω άλλο και πως τελειώνει η ζωή μου,προσπαθώ να είμαι πλήρως λειτουργικός μέσα στην ημέρα μου δουλεύοντας παραπάνω πηγαίνοντας γυμναστήριο και παίζοντας μπαλα απασχολώντας έτσι το μυαλό μου συνεχώς με αποτέλεσμα απλά να εξαντλούμαι ,δεν ξέρω τι να κάνω ειλικρινά

Καλησπέρα σας, πριν 2 χρόνια περίπου λόγω κατάθλιψης πήρα effexor και tavor ή lexotanil για τον ύπνο καθώς δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τώρα λόγω κάποιων άσχημων περιστατικών που μου έτυχαν όλα μαζί και που συνεχίζουν να με επηρεάζουν έχω αρχίσει να "κλείνομαι" στον εαυτό μου. Κανω ψυχοθεραπεία συστηματικά και με εχει βοηθήσει. Ξέρω ότι τώρα χρειάζεται να επισκεφθώ έναν ψυχίατρο γιατί το άγχος και η στεναχώρια σωματικοποιούνται (δεν κοιμαμαι και δεν μπορω να φάω) αλλά φοβάμαι ότι η θεραπεία που θα μου δοθεί θα είναι βαριά και δεν θα είμαι λειτουργική (γιατί αυτό είχε συμβεί με την προηγούμενη θεραπεία). Πιστεύετε ότι μπορεί να δοκιμαστεί μια πιο ήπια θεραπεία ή μετά το ιστορικό μου δεν είναι εφικτό;