ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ. ΓΙΑ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΤΟ ΜΙΝΙΤΡΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ Η ΤΟ LADOSE ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ LADOSE ΜΕ MAXALT ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΦΕΡΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ

Καλημερα!Μετά την περιπέτεια μου με τον καρκίνο του μαστού προ 7 ετίας έπαθα κατάθλιψη με πρόβληματα αϋπνίας..Αυτό που παραμένει μέχρι σήμερα είναι η αϋπνία..Έχω δοκιμάσει διάφορες θεραπείες όπως με tritico,stilnox κλπ οι οποίες είχαν αποτέλεσμα μονο στην αρχή..Το μόνο που με πιάνει είναι το zanax παίρνω μισό του 1.00 mg όμως θέλω να το σταματήσω γιατί γνωρίζω για τις παρενέργειες του.Ειμαι 57 χρονων έχω μείνει άγρυπνη 4 νύχτες προσπαθώντας να το κοψω..μόνο λίγες ώρες το πρωί κοιμάμαι ..τι θα με συμβουλεύατε; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Η σύζυγος του γιου μου είχε από το καλοκαίρι καταθληψη και εμμονες ότι θα τις κάνουν κακό μετά που τελείωσε την χρόνια σε ένα δημοτικο...έλεγε ότι ο διευθυντής και οι υπόλοιποι δασκαλοι δεν την κσλοδεκτηκαν κσι ότι ο διευθυντής θα φροντιση να παη φυλακή γιατί ήταν τάχα πολύ κακος και δεν την ήθελε!έκανε ψυχοθεραπεία όμως έφτασε σε σημείο να θελει να πεθάνει έλεγε.....την πήραμε σε ψυχιατρο και της έδωσε τα zalepin φαρμακα μαζί με κάποιο άλλο....που δεν θυμαμαι την ονομασία...μας είπε ότι πιθανόν να χρειάστηκε 3 μήνες για να γινη καλά...στις 5 μέρες της φαρμακευτικης αγωγης βρήκε κάπως την διάθεση της όμως γύρισε εναντίον του συζύγου της τον κτύπησε στο πρόσωπο και από τότε δεν θέλει να είναι μαζί του ούτε καν να βρεθούν να μιλήσουν.....έχουν και ένα παιδάκι μαζί! πως μπορεί να έγινε αυτό....έφυγαν οι εμμονες με τον διευθυντή και τώρα δεν θέλει τον συζυγο της!

Καλησπέρα,το πρόβλημα μου είναι με τις αρνητικές σκέψεις,δηλαδή άμα κάποιος με προσβάλει,με αγνοήσει όταν του μιλάω ή γενικά με μειώνει,κάθομαι και το σκέφτομαι για πολύ καιρό με αποτέλεσμα να καταστρέφεται κάθε νέα μου μέρα,δε μ αρέσει καθόλου αυτό,πως μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις μου;Για παράδειγμα ενας καθηγητής στο σχολείο μου δε με συμπαθεί και μου φαίνεται ότι με μειώνει γιατί τον είχα χαιρετήσει και με αγνοούσε και γενικά μου βγάζει μία δυσάρεστη συμπεριφόρα όταν του μιλάω και αντί να μη με νοιάζει καν,κάθομαι το σκέφτομαι εδω και 1 μήνα από τότε που έγινε αντί να προχωρήσω,νιώθω ότι δε μπορώ να προχωρήσω έτσι,ξέρω οτι μου κάνει κακό όμως απλά δε το ξεχνάω,τι να κάνω?Επίσης πρεπει να αναφέρω πως είμαι άτομο που υποφέρει από μοναξιά και έχω την αναγκη αποδοχής από άλλους ανθρώπους,όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζω με απογοητεύει πλήρως.

Είμαι 24 ετών (άρρεν). Από μικρός βίωνα την κατάσταση του να είναι όλοι εναντίον μου και αυτό μου έχει μείνει μέχρι σήμερα, ώσπου αρχίζω να διαπιστώνω μίσος από την κοινωνία, χωρίς να γνωρίζω το λόγο. Έχω προσπαθήσει να βρω δουλειά, χωρίς να έχω δώσει το παραμικρό δικαίωμα δημοσίως, αλλά νιώθω ότι υπάρχει ένας ηλικιακος ρατσισμός και εξαιτίας τους δεν μπορώ να ζήσω οικονομικά. Επίσης, λόγω της μάστιγας που επικρατείται στην κοινωνία, νιώθω ότι οι γυναίκες της γενιάς μου, με μισούν, καθώς στα σχολικά χρόνια κρίνουν με βάση τον αλγόριθμο στα κοινωνικά δίκτυα. Προσπαθώ να καταλάβω τι φταίει.

Καλησπέρα σας τα δύο τελευταία χρόνια συνέχεια κλαίω . Είμαι παντρεμένη έχω δύο παιδιά . Αλλά η ζωή μου είναι δυστυχισμένη . Οι γονείς μου πιο πόλυ η μητέρα μου συνέχεια να μου λέει για τον άντρα μου . Οτι δεν νοιάζεται για εμένα . Ότι μόνο εκείνος ξέρει καλά να περνάει . Κ εγώ μόνη μου σε όλα..

Καλησπέρα. Στη περίοδο που βιώνω συναισθηματική κατάθλιψη χρησιμοποιώ ανά διαστήματα ηρεμηστικα τύπου (ταβορ) ώστε να ηρεμούν οι σκέψεις και η νευρικότητα μου. Όταν έρχεται η ώρα της στέρησης σταματάω παρότι βλέπω ότι αν πάρω θα βοηθήσει, και όλη τη διάρκεια έχω συνεχή τάση για εμετό και ζαλάδα Θα ήθελα μια πρόταση για αντικατάσταση τους ή προσωρινή λύση για τις στιγμές όπου βρίσκομαι σε σωματικη δυσαρέσκεια απ' το φάρμακο. Ευχαριστώ

Έχω βαριά κατάθλιψη πάνω από 12 χρόνια. Παίρνω φαρμακευτική αγωγή αλλά αν με ρωτήσετε δεν βοηθάει. Παίρνω χάπια και για να μην κάνω κρίσεις τύπου επιληψίας Με τα οποία δύσκολα να αλλάξω διότι με κρατάνε όρθια. Έχω πάει σε ψυχιάτρους ψυχολόγους αλλά εγώ βλέπω ότι χειροτερεύω. Δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι ούτε για να πετάξω σκουπίδια. Στη δουλειά πάω με το ζόρι και παλεύοντας κάθε μέρα με τον λογικό νού να μην λείψω. Παρόλο αυτό όμως αν μου καρφωθεί ν μην πάω δεν κουνιέμαι με τίποτα. Συνέχεια έχω αυτοκτονικο ιδεασμό και η σκέψη δεν βγαίνει με τίποτα από το μυαλό μου Στο αιγινητειο αρχικά είπαν ότι έχω οριακή διαταραχή προσωπικότητας και με είχαν βάλει σε ένα πρόγραμμα συμπεριφορικής δεξιοτήτων. Δεν μπορώ να πω ότι μου εκανε πολλά απλώς τότε βρισκόμουν σε έξαλλη κατάσταση λόγο διαφόρων προβλημάτων που δεν μπορούσα να διαχειριστώ και να ηρεμήσω κάπως. Πλέον κλείνομαι στο σπίτι και δεν κάνω απολύτως τίποτα. Μόνο ν κοιμάμαι για να μην σκέφτομαι και κάθε φορά που ξυπνάω λέω γιατί ξύπνησα; έχω κάνει αρκετές απόπειρες και συνέχεια σκέφτομαι να τελειώσω. Τοι μονο που με κρατάει είναι η μητέρα μου και στην οποία θα λείψω. Δεν έχω καμμία αυτοπεποίθηση και γενικά δεν έχω σκοπό όνειρα οτιδήποτε για με κάνει να προσπαθήσω για οτιδήποτε. Να σημειώσω ότι εγώ μένω μόνη μου και η υπόλοιπη οικογένεια στην επαρχία. Δεν είναι ζωή αυτή και δεν βρίσκω λόγο ύπαρξης.