Γεια σας, πρόσφατα, τελείως ξαφνικά μας άφησε η μητέρα μας, έπαθε έμφραγμα. Ήταν σόκ όχι μόνο επειδή ήταν τόσο ξαφνικό, αλλά επειδή ήμουν αφάνταστα κοντά της, την νύχτα εκείνη, καθώς δεν την έπαιρνε ο ύπνος, μπήκα στο κρεβάτι της και τα λέγαμε μέχρι το πρωί όταν τάχα την πήρε ο ύπνος για μισή ώρα μόνο αφήνοντας εμένα με πολλά ερωτηματικά και σαφώς πολλές τύψεις. Είμαι 55 χρόνο, αυτή τη στιγμή απλά προσπαθώ να εκφράζομαι όσο λιγότερο γίνεται για να μην την στεναχωρήσω άλλο την μαμά μου, μην ενοχλήσω την οικογένεια μου και παν απ'όλα να ξαναπατήσω στα πόδια μου και να βοηθήσω όλους εκείνους που με χρειαζονται. Παρόλα αυτά, σαν να περνάω κατάθλιψη. Είμαι κατά των φαρμάκων.Τι θα μπορούσα να κάνω. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Μόλις άρχισα να σκέφτομαι ότι τελειώνει η σεζόν και πρέπει να γυρίσω σπίτι μου στην Αθήνα άρχισα να φωναζω να κλαίω στον ύπνο μου και να χτυπιέμαι .. με ξυπνάει η αδερφή μου αλλά ξυπνάω σαν να μην τρέχει τίποτα.. δεν καταλαβαίνω τίποτα και δεν θυμάμαι να έβλεπα όνειρο ..

Καλησπέρα, Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι βυθίζομαι όλο και περισσότερο στην κατάθλιψη. Μου είναι τρομερά δύσκολο να πάω στην εργασία μου, η οποία εντείνει ακόμη περισσότερο την ψυχική μου υγεία, λόγω πίεσης και τοξικού περιβάλλοντος. Γυρνάω σπίτι ακόμη χειρότερα και καταφεύγω στο φαγητό. Νιώθω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο στη δουλειά μου και σκέφτομαι να παραιτηθώ. Δουλεύω στον δημόσιο τομέα και σκέφτομαι ότι εάν παραιτηθώ, θα συζητηθεί και επίσης η παραίτηση μου θα επηρεάσει αλλά άτομα που δε φταίνε. Είμαι σε απόγνωση.

Καλησπέρα σας, ειμαι 23 χρόνων και τα τελευταία 2μιση χρόνια αντιμετωπίζω κρίσεις πανικου. Ειχα παει σε ψυχίατρο και ειχα διαγνωστει με κατάθλιψη ελαφρυα και με αγοραφοβία. Μου συνταγογραφηθηκαν αντικαταθλιπτικα τα οποία μετα απο ενα διάστημα νιώθοντας καλύτερα, κατόπιν οδηγίας του γιατρού τα σταμάτησα. Μετα απο λιγο καιρό επειδή ανακάλυψα πως εχω υπερταση τα σκαμπανευασματα της πίεσης μου, μου δημιούργησαν άγχος και φόβο για την υγεία μου έχοντας ως αποτέλεσμα να ξαναέρθουν οι κρίσεις πανικού.Αυτή την στιγμή εχω σταματήσει τις ψυχοθεραπείες αλλα νιωθω πως θελω να αντιμετωπίσω μονη μου αυτη την φορα τις κρίσεις χωρις φαρμακευτική αγωγη. Τι θα μου προτείνατε;

Χαίρεται! Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση. Είμαι 24 και τα χρόνια παλεύω με αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη. Πριν από 5 χρόνια ξεκινήσα 20 mg ladose, ωστόσο πριν 6 μήνες σταμάτησε να λειτουργεί. Έτσι πήγαμε στα 40 mg, κάτι το οποίο μου δημιούργησε κρίσεις ημικρανίας εβδομάδας με εμετούς. Έτσι προχώρησαμε στα 75 mg velpine και 20 mg ladose. Ωστόσο, διανύω την 4η ημικρανία μέσα σε 2 μήνες, χωρίς να μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι με τρομερή ναυτία και γενικά δυσλειτουργία. Εξετάσεις έχουν γίνει (ακόμα και αξονικές) και ήταν καλές. Επειδή ο γιατρός μου δεν απαντάει εδώ κ μέρες, σας παρακαλώ πείτε μου τη γνώμη σας για τον συνδιασμο αυτό και αν είστε διαθέσιμοι για ραντεβου μέσω κλήσης, καθώς δε βγαίνω από το σπίτι. Καλή σας μέρα.

Νιώθω απαίσια μέσα μου εδώ κ μήνες, πως τίποτα δεν πάει καλά, οι αρνητικές σκέψεις είναι πολύ περισσότερες απο τις θετικές, πολλές φορές το φαγητό δεν έχει γεύση κ δυσκολεύομαι να σηκωθώ απ'το κρεβάτι γιατί δεν βρίσκω νόημα σε τίποτα πλέον, νιώθω μόνος κ πως κανείς δεν με καταλαβαίνει, κάποιες φορές νιώθω οτι δεν αντέχω άλλο, απλά θέλω να εξαφανιστώ γιατί δεν μπορώ να ζω με τον πόνο μέσα μου, είμαι 21 χρονών

Καλησπέρα! Εχω την μητέρα μου με βαριά κατάθλιψη εδώ κ τρία χρονια πίνει αντικαταθλιπτικά ζαναξ κλπ κατά καιρούς έχουμε σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία της (κλάμα, κρίσεις πανικού, ανησυχία) άλλες φορές είναι καθηλωμένη στο κρεββάτι ήρεμη άλλες φορές θέλει να βγει να περπατήσει να πάει μια βόλτα . Αυτό το διάστημα ο γιατρός μας πρότεινε να διακόψουμε σταδιακά τα ζαναξ (για μια ακόμη φορά) και όπως ήταν αναμενόμενο ξεκίνησαν τα κλάματα, η ανησυχία και μας λέει ότι κάποιος της μιλάει κάρα της διάρκεια της μέρας στα αυτί κ της λέει να κάνει πράγματα το είπαμε στη γιατρό κ μας είπε να ξεκινήσει τo olancek (ενα κάθε βράδυ) το πίνει 20 μέρες τώρα και από χθες που ξύπνησε απέκτησε δυσκολία μεγάλη στο βάδισμα( αστάθεια κ μικρά μικρά βηματάκια με πολύ δυσκολία) κ ενώ είναι 67;ετών δείχνει εικόνα γυναίκας 90 στο βάδισμα . Υπάρχει περίπτωση το φάρμακο αυτό να έχει δημιουργήσει όλο αυτό ;; Επίσης ήθελα να σας πω ότι στην αρχή της θεραπείας της είχε πάρει το zeprexa (ίδια δραστική ουσία) για 2-3 μηνες και είχε παρουσιάσει ψεύδη εικόνα παρκισονικου ατόμου και μετά από εξετάσεις (dat scan) αποδείχτηκε ότι δεν έχει Πάρκινσον κ ο γιατρός μας είχε πει τότε μπορεί αυτή την δυσκινησία να την έχουν προκαλέσει τα φάρμακα .. υπάρχει περίπτωση να οφείλεται στο olansec η ξαφνική αλλαγή στην κίνηση της;;