Καλησπέρα! Η γιαγιά μου διαγνώστηκε με πολύ άγχος και κατάθλιψη στα αρχικά στάδια. Της χορηγήθηκε μια αγωγή που δεν μπροουσε με τίποτα να ανταπεξέλθει και σε συνέχεια της έδωσε γιατρος τα χαπια Zoloft σε συνδυασμό με ηρεμιστικά. Έχουν περάσει 20 μέρες και δεν τρώει δεν κοιμάται δνε έχει διάθεση. Διάβασα πως χρειάζεται 4-6 εβδομάδες να πιάσει αλλά είναι λογικό να είναι έτσι;

Καλημέρα.ενας δικός μου άνθρωπος έχει πρόβλημα.της τελευταίες μέρες δεν κοιματε κανονικα.ποναει και δεν μπορεί να σηκώθει μόνο του από το κρεβάτι χωρίς βοήθεια.εχει χαμηλή βιταμίνη d κ παίρνει χάπια από νευρολόγο.υοαρχει περίπτωση κατάθλιψης.

Νιώθω πληρως χαμμενη εκτός μου λείπει ο εαυτος μου θέλω να σταματήσει αυτό το αισθημα μειονεξίας κ αυτοπεριορισμού..πραγματικά δε αντεχω..έχω απομακρύνει τους πάντες αποφευγω το οτιδηποτε είμαι απλά κλεισμένη στο σπίτι κ κάθε μέρα είναι ίδια απ όταν με Βάλα σ αυτό δε ευχαριστιέμαι τίποτα ούτε τη σχολή μου χανω το Πάσχα μου είμαι έτοιμη να τα παρατήσω πληρως που νιώθω αυτό κάνω(..έχω κάνει ψυχοθεραπεία είχα βρει λόγους αιτια κλπ απλά τώρα δε λέω να βγω από δω κ το μόνο που παρουσιάζω είναι ένα ελλειμματικό κακόμοιρο γιατί αυτό βλέπω κ γώ κ με εκνευρίζει αυτό αλλά όχι τόσο ώστε να το ανατρέψω λογικά..αυτα)

Πως θα καταλάβω αν έχω κατάθλιψη;;

Έχω κάποια ήπια συμπτώματα κατάθλιψης κ βρισκόμαστε οικογενειακά σε δυσκολη φάση πενθους Δυστυχώς μετά την απώλεια του μπαμπά μου συμπεριφέρονται σπίτι σα να είμαι παιδι ενώ είμαι γυναίκα 38 στα 39 είναι ανυπόφορο Μου δείχνουν ότι είμαι βάρος Θεωρουν ότι δε πρέπει να εκφράζω άποψη ειδικά σε social media για σημαντικά θέματα Η ανεργία με έχει καταστήσει ευάλωτη Θεωρώ ότι η αγάπη τους είναι τοξική κ με βλάπτει όπως εκφράζεται Θέλουν να επιλέξουν αυτοί ειδικό για να προσαρμοστω στους κανόνες Δεν ξέρω τι να κάνω Αυτή η κατάσταση με πνιγει κ απομονώνει Δεν θέλουν να ακουν την γνώμη μου αλλά ζητούν να την λέω Δεν αντέχω στην πιεση κ τις φωνές ουτε να μου λένε στα μουτρα ότι δε θα κάνω τίποτα στην ζωή μου σε αντίθεση με τον αδερφό μου Έχετε κάποια λυση;

Καλησπέρα σας, Ενώ από τον Νοέμβριο και μετά τα πράγματα πηγαίνουν τέλεια στην ζωή μου(δουλειά(αύξηση),οικονομικά,νέα σύντροφος,συγκατοίκηση) νιώθω μια βαριά θλίψη μέσα μου που περνάει μόνο όταν είμαι μαζί με την κοπέλα μου. Γενικά έχω την τάση καταστροφοποίησης,άγχος,στρες κι ότι δεν κάνω κάτι καλά. Πως μπορώ να επανέλθω;

Έχω 6 μήνες με τα συμπτώματα της καταθλιψης αλλά δεν είδα ειδικό και δεν ακολουθώ αγωγη υπάρχει ελπίδα για μένα ;

Πριν λίγες μέρες έπειτα από αυτοικανοποίηση έτρωγα διάβαζα κάτι στο κιν κ έκανε ένα τσάφ στο κεφάλι μου σαν ασφάλεια που μου προκάλεσε μια μικρή δυσφορία έντονη αλλά για λίγο π συνοδεύτηκε από φόβο. Προσπάθησα να το προσπεράσω και έπεσα για ύπνο. Το πρωί π ξύπνησα είχα έντονο φόβο οτι μετά το χτεσινό γεγονός απλά άρχισα να τρελαίνομαι και το σκεφτόμουν συνέχεια. Ήμουν στη τσίτα και σκεφτόμουν τί μπορεί να είναι, μήπως έτσι ξεκινάει κάποιος να τρελαίνεται. Εντωμεταξύ πριν ένα περίπου μήνα είχα έντονο άγχος από έναν πρησμένο αδένα που τελικά υποχώρησε και λίγες μέρες μετά μια άφτρα μου προκαλούσε δυσφορία οτι μπορεί να ήταν μέχρι και HPV από μια περασμένη ελεύθερη σχέση 2+ χρόνια πριν Αυτό που περνάω τις τελευταίες μέρες όμως μ έχει σπάσει γτ είναι εντός του κεφαλιού μου και δεν ξέρω αν μπορεί να το διαγνώσει καποιος. Δυσκολεύομαι να κάνω πράγματα και να σκεφτώ ελεύθερα από φόβο μη τρελαθώ, ξυπνάω τα βράδια και το σκέφτομαι μέχρι να ξανακοιμηθώ, είχα ταχυκαρδίες και ένταση του τύπου επαγρύπνησης για κτ π θα μ έφερνε σε αμηχανία κ δυσφορία. Ειδικά μέχρι σήμερα αισθάνομαι κενός. Νιώθω ανακούφιση όταν αυτοικανοποιούμαι και προσπαθώ να το αποφύγω για να μη γίνει ανάγκη και συνηθίσω έτσι τον οργανισμό μου. Εκτός από αυτό όμως ΔΕΝ νιώθω τίποτα. Δεν είναι οτι νιώθω άσχημα ή απογοητευμένος ή καταθλιπτικά. Το αντίθετο, θέλω να κάνω πράγματα, στο τηλέφωνο όταν μιλάω κάνω και πλάκα αυθόρμητα ΑΛΛΑ όταν γελάω αυθόρμητα δε νιώθω την ικανοποίηση ξέρετε εκείνο το αίσθημα το έντονο που ένιωθα, δε μπορώ να στεναχωρηθώ, δε μπορώ να φοβηθώ ιδιαίτερα, αισθάνομαι έναν πόνο πίσω από τα αυτιά σα πίεση σα κάτι να μπλοκάρει το συναίσθημα. Τώρα που έγραψα αυτά δάκρυσα λίγο αλλά ο οργανισμός μου το σταμάτησε αμέσως. Γενικά όσο επιδίωκα να κάνω πράγματα αυτές τις μέρες ήταν ευχάριστο και το επιδίωκα και ξεχνιόμουν αλλά δεν είδα αλλαγή στα συναισθήματα που δεν νιώθω και την ευχαρίστηση που δεν παίρνω. Πχ ξύπναγα το πρωί και έλεγα πόσο τυχερός είμαι σαν άνθρωπος, ή κάτι π πρμν να κανω