Χουρδάκη Γιάννα MSc

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Αυτισμός
  Καλησπέρα, Ο αδερφός μ έχει διαγνωστεί με 67% διαταραχές αυτιστικού φάσματος και 20% νοητική υστέρηση. Είναι 25χρονων Καθώς πλέον περνάω περισσότερο χρόνο μαζί του, καταλαβαίνω ότι μπορεί να εργαστεί - μπορεί να πιαστεί με κάτι καθώς έχει διάθεση - και είναι διαθέσιμος… Γνωρίζω ότι δεν είναι στην κατηγορία να πιάσει δουλεια και να περάσει από αυτές τις διαδικασίες ωστόσο μπορεί να είναι λειτουργικός και να πιεστεί με κάτι Του αρέσει η μαγειρική, αυτό έχω παρατηρήσει. Που μπορώ να ψάξω/ απευθυνθώ ή αν κάποια/ος γνωρίζει κάποια πληροφορία/ιδεα/ βοήθεια θα ήμουν ευγνώμων!

  • Καλησπέρα σας,
    
    Είναι πολύ θετικό που παρατηρείτε τη διάθεση και τη λειτουργικότητα του αδελφού σας και που θέλετε να τον βοηθήσετε να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του. Παρότι οι προκλήσεις για την επαγγελματική απασχόληση ατόμων με αυτισμό και νοητική υστέρηση στην Ελλάδα είναι πολλές, υπάρχουν επιλογές και δομές που μπορούν να στηρίξουν μια πιο αυτόνομη και δημιουργική ενασχόληση.
    
    Δομές και προγράμματα για επαγγελματική ένταξη:
    1. Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία (ΚΔΑΠΑμεΑ):
    Σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας λειτουργούν ΚΔΑΠΑμεΑ, τα οποία προσφέρουν δραστηριότητες και εργαστήρια, όπως μαγειρική, χειρ...οτεχνίες και άλλες δημιουργικές ασχολίες. Αναζητήστε το πλησιέστερο στη δική σας περιοχή μέσω του δήμου σας ή άλλων τοπικών φορέων.
    2. Σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων ατόμων με αυτισμό:
    Πολλοί σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα οργανώνουν εργαστήρια ή συνεργάζονται με επιχειρήσεις για την ενσωμάτωση ατόμων με αυτισμό σε δομές εργασίας. Για παράδειγμα, ο Σύλλογος Γονέων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό σε διάφορες περιοχές έχει δράσεις και προγράμματα απασχόλησης.
    3. Ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα ή Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΚΕΕΚ):
    Εξετάστε αν υπάρχουν ΚΕΕΚ στην περιοχή σας, καθώς συχνά προσφέρουν εξειδικευμένα προγράμματα εκπαίδευσης που σχετίζονται με δραστηριότητες όπως η μαγειρική, η γεωργία ή άλλες πρακτικές δεξιότητες.
    4. Προγράμματα στήριξης κοινωνικής επιχειρηματικότητας:
    Στην Ελλάδα, έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις (π.χ. καφέ ή εργαστήρια), που προσλαμβάνουν άτομα με αναπηρία. Παραδείγματα αποτελούν καφέ όπως το “Μικρό Καφέ” στην Αθήνα ή παρόμοιες πρωτοβουλίες σε άλλες πόλεις.
    
    Ιδέες για ανεπίσημη απασχόληση:
    
    Εάν η ένταξη σε κάποιο επίσημο πρόγραμμα φαίνεται δύσκολη, θα μπορούσατε να αναζητήσετε πιο ανεπίσημες ευκαιρίες:
    • Συνεργασία με τοπικές επιχειρήσεις: Επικοινωνήστε με μικρά εστιατόρια, καφετέριες ή άλλες επιχειρήσεις στην περιοχή σας, εξηγώντας την κατάσταση και προτείνοντας μια απλή, δομημένη ενασχόληση με καθοδήγηση, π.χ. στην προετοιμασία υλικών.
    • Μικρές οικιακές δραστηριότητες: Δημιουργήστε ένα πρόγραμμα στο σπίτι, όπου θα συμμετέχει στην προετοιμασία φαγητού ή σε άλλες δημιουργικές δραστηριότητες που τον ευχαριστούν, με στόχο να αναπτύξει δεξιότητες και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.
    
    Εξειδικευμένη συμβουλευτική:
    • ΟΑΕΔ - Ειδικά Προγράμματα: Αν και η κατάσταση είναι δύσκολη, ο ΟΑΕΔ παρέχει ειδικά προγράμματα για την προώθηση ατόμων με αναπηρία στην εργασία. Επισκεφθείτε ένα τοπικό γραφείο ΟΑΕΔ και ρωτήστε για την καταγραφή του αδελφού σας και πιθανές επιλογές.
    • Συμβουλευτική μέσω ειδικών φορέων: Υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να σας καθοδηγήσουν για το πώς να ενισχύσετε τις δεξιότητές του με βάση τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά του. Επικοινωνήστε με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) ή άλλους σχετικούς φορείς.
    
    Επόμενα βήματα:
    • Ξεκινήστε από μια επίσκεψη στον τοπικό σας δήμο ή περιφέρεια, όπου μπορεί να υπάρχουν πληροφορίες για τοπικές δράσεις.
    • Επικοινωνήστε με συλλόγους γονέων και δομές που εξειδικεύονται στη στήριξη ατόμων με αυτισμό.
    • Μιλήστε με ειδικό επαγγελματικό σύμβουλο για τη δημιουργία ενός προγράμματος απασχόλησης βασισμένου στις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντά του.
    
    Η αγάπη και η υποστήριξή σας είναι ήδη πολύτιμη, και με τη σωστή καθοδήγηση, ο αδελφός σας μπορεί να βρει έναν δημιουργικό τρόπο να εκφράζεται και να νιώθει χρήσιμος. Διάβασε περισσότερα

    

    Χουρδάκη Γιάννα

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα σας. Εχω ένα παιδι 6 ετών και υποφέρω απο άγχος οτι θα αρρωστήσει, ειδικά οταν ξεκίνησε το σχολείο και υπέφερε συνέχεια απο ιώσεις. Τρομάζω στην ιδέα οτι μπορεί να κολλήσει γαστραντερίτιδα επειδή είχε παλιότερα νοσηλευτεί και μετά ακολούθησαν και άλλες. Από τότε μου έχει γίνει έμμονη ιδέα. Όταν ακούω ότι υπάρχει έξαρση, νομίζω ότι έχω κολλήσει καθώς παρουσιάζω γαστραντεριτικά προβλήματα, όπως δυσφορία στο στομάχι, ναυτία, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στα άκρα και τρέμω στην ιδέα οτι θα την κολλήσω και τελικά δεν συμβαίνει τίποτα. . Ωστόσο, συνειδητοποιήσω οτι αυτά τα συμπτώματα δεν οφείλονται σε παθολογικά αίτια αλλά απο έντονο άγχος και στρες. Πήγα σε ψυχολογο για να το διαχειριστώ αλλά δεν με βοήθησε. Η καθημερινότητα μου έχει γίνει βάσανο για μένα, δεν κοιμάμαι τα βράδια και δεν μπορώ να φάω, δεν μπορώ να λειτουργήσω, ξεχνάω μέχρι και το φαγητό στο ψήσιμο, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και γενικά δεν με ευχαριστεί και ικανοποιεί τίποτα, καθώς βρίσκομαι σε μια μονιμη ανησυχία.

  • Καλησπέρα σας,
    
    Η ανησυχία που περιγράφετε είναι πολύ συνηθισμένη στους γονείς, ιδιαίτερα όταν έχουν βιώσει στο παρελθόν στρεσογόνες εμπειρίες που αφορούσαν την υγεία του παιδιού τους. Η νοσηλεία ενός παιδιού, ειδικά σε μικρή ηλικία, είναι μια εμπειρία που μπορεί να ενεργοποιήσει έντονα συναισθήματα φόβου και ευαλωτότητας, τα οποία συχνά επανέρχονται όταν βρεθείτε σε συνθήκες που σας θυμίζουν εκείνη την περίοδο.
    
    Τα συμπτώματα που περιγράφετε, όπως η δυσφορία στο στομάχι, η ναυτία, το μούδιασμα και η αίσθηση ότι μπορεί να νοσήσετε, είναι χαρακτηριστικά σωματικών εκδηλώσεων έντονου άγχους ή αγχώδους διαταραχής. Το γεγονός ότι α...υτά τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν ακούτε για εξάρσεις ασθενειών ή όταν ανησυχείτε για την υγεία του παιδιού σας, ενισχύει την υπόθεση ότι βρίσκεστε σε έναν κύκλο υπερδιέγερσης του άξονα στρες, όπου οι σκέψεις σας οδηγούν σε σωματικές αντιδράσεις και αυτές με τη σειρά τους εντείνουν την ανησυχία σας.
    
    Η δυσκολία σας να κοιμηθείτε, να φάτε, να συγκεντρωθείτε ή να απολαύσετε δραστηριότητες, καθώς και η αίσθηση ότι η καθημερινότητά σας έχει μετατραπεί σε “βάσανο”, είναι επίσης σημάδια που μπορεί να σχετίζονται με γενικευμένη αγχώδη διαταραχή ή/και στοιχεία υποχονδρίασης.
    
    Τι μπορείτε να κάνετε:
    1. Αναζήτηση εξειδικευμένης ψυχοθεραπείας: Αν η προηγούμενη εμπειρία σας με ψυχολόγο δεν σας βοήθησε, πιθανώς χρειάζεται να συνεργαστείτε με έναν ειδικό που εφαρμόζει γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT) ή θεραπεία βασισμένη στη διαχείριση άγχους. Αυτές οι προσεγγίσεις είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές στη διαχείριση των δυσλειτουργικών σκέψεων που οδηγούν σε άγχος, καθώς και στη μείωση της σωματικής έντασης που το συνοδεύει.
    2. Εκπαίδευση στη διαχείριση του άγχους: Τεχνικές όπως οι ασκήσεις βαθιάς αναπνοής, η προοδευτική μυϊκή χαλάρωση ή οι μέθοδοι ενσυνειδητότητας (mindfulness) μπορούν να σας βοηθήσουν να αναγνωρίζετε πότε το άγχος αρχίζει να αυξάνεται και να το ελέγχετε πριν κορυφωθεί.
    3. Σταδιακή έκθεση: Αν και είναι δύσκολο, η σταδιακή έκθεση στις καταστάσεις που σας προκαλούν φόβο (π.χ. πληροφορίες για ιώσεις ή σκέψεις ότι μπορεί να αρρωστήσετε) με τη βοήθεια ειδικού, μπορεί να μειώσει τη συναισθηματική σας αντίδραση μακροπρόθεσμα.
    4. Εστίαση στον έλεγχο των σκέψεων: Πολλές από τις ανησυχίες σας πιθανώς βασίζονται σε υπερβολικές εκτιμήσεις κινδύνου (“αν κολλήσει, θα καταλήξει πάλι σε νοσηλεία”). Η θεραπεία μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίζετε αυτές τις σκέψεις και να τις αντικαθιστάτε με πιο ρεαλιστικές.
    5. Αξιολόγηση πιθανών παραγόντων υγείας: Εάν δεν το έχετε ήδη κάνει, θα μπορούσατε να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να αποκλείσετε οποιαδήποτε σωματική αιτία των συμπτωμάτων σας, κάτι που συχνά βοηθά στη μείωση της αν
    
    Καλησπέρα σας,
    
    Η ανησυχία που περιγράφετε είναι απόλυτα κατανοητή και μπορεί να συνδέεται με την έντονη εμπειρία που βιώσατε όταν το παιδί σας νοσηλεύτηκε, αφήνοντας πίσω της ένα αποτύπωμα φόβου. Αυτός ο φόβος, αν και λογικός σε κάποιον βαθμό, φαίνεται να έχει εξελιχθεί σε έναν μηχανισμό υπερβολικής εγρήγορσης, ο οποίος σας επηρεάζει στην καθημερινότητά σας. Ο φόβος σας για γαστρεντερίτιδες ή άλλες ιώσεις φαίνεται να έχει γίνει ένα είδος «έμμονης ιδέας», με αποτέλεσμα το σώμα σας να αντιδρά με τρόπους που αντικατοπτρίζουν το στρες και την ανησυχία σας.
    
    Τα συμπτώματα που περιγράφετε, όπως η δυσφορία στο στομάχι, η ναυτία, το μούδιασμα και η αίσθηση κινδύνου, είναι πολύ συχνά σε περιπτώσεις έντονου άγχους. Όταν το μυαλό μας επικεντρώνεται σε καταστάσεις φόβου, το σώμα ενεργοποιεί μηχανισμούς άμυνας, όπως αυξημένους καρδιακούς παλμούς, ένταση στους μύες και αλλαγές στη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά την ένταση των συμπτωμάτων, αυτά τελικά δεν οδηγούν σε πραγματική ασθένεια, κάτι που υποδεικνύει ότι πρόκειται για αντιδράσεις του στρες και όχι για οργανικό πρόβλημα.
    
    Είναι επίσης πολύ φυσικό να αισθάνεστε εξαντλημένη, καθώς το συνεχές άγχος μπορεί να επηρεάσει τη συγκέντρωση, τον ύπνο, την όρεξη και γενικά τη διάθεση. Αυτή η κατάσταση μοιάζει σαν ένας φαύλος κύκλος, όπου η ανησυχία για την υγεία του παιδιού σας ενισχύει το άγχος σας, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει τη δική σας λειτουργικότητα.
    
    Αυτό που χρειάζεστε είναι μια συστηματική και στοχευμένη προσέγγιση για να επαναφέρετε την ισορροπία στη ζωή σας. Η συνεργασία με έναν ψυχολόγο που ειδικεύεται σε θέματα άγχους και χρήση μεθόδων όπως η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία (CBT) μπορεί να σας βοηθήσει να αναγνωρίσετε τις δυσλειτουργικές σκέψεις που ενισχύουν τον φόβο σας. Για παράδειγμα, η σκέψη «αν κολλήσει, θα ξανανοσηλευτεί» μπορεί να αναλυθεί και να αντικατασταθεί από μια πιο ρεαλιστική: «Οι περισσότερες γαστρεντερίτιδες είναι ήπιες και αντιμετωπίζονται στο σπίτι».
    
    Επιπλέον, τεχνικές χαλάρωσης, όπως οι ασκήσεις βαθιάς αναπνοής ή ενσυνειδητότητας (mindfulness), μπορούν να σας βοηθήσουν να μειώσετε τη σωματική ένταση που συνοδεύει το άγχος. Σημαντικό επίσης είναι να επαναφέρετε μικρές ρουτίνες που σας δίνουν χαρά ή αίσθηση ελέγχου, όπως το να απολαμβάνετε ένα γεύμα ή να ασχολείστε με κάτι που αγαπάτε.
    
    Τέλος, δώστε στον εαυτό σας την άδεια να δεχθεί ότι η ανησυχία για το παιδί σας είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, αλλά δεν χρειάζεται να κυριαρχεί στη ζωή σας. Σας αξίζει να νιώθετε καλύτερα και, με την κατάλληλη υποστήριξη, μπορείτε να το πετύχετε. Αν έχετε αισθανθεί απογοήτευση με προηγούμενη ψυχολογική υποστήριξη, ίσως αξίζει να δοκιμάσετε ξανά, αναζητώντας έναν ειδικό με διαφορετική προσέγγιση που να ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες σας. Διάβασε περισσότερα

    

    Χουρδάκη Γιάννα

• Αυτισμός
  Είμαι πρωτη φορα δασκάλα (δημοσιο παιδικο)κι έχω ένα παιδί με αυτισμό κι δε ξέρω τι να κάνω..Τι θα μπορούσα να κάνω?

  • Ως παιδοψυχολόγος, θα ήθελα να σας συγχαρώ για το ενδιαφέρον σας και την ευαισθησία σας να στηρίξετε το παιδί με αυτισμό στην τάξη σας. Το γεγονός ότι αναζητάτε τρόπους να βοηθήσετε δείχνει ήδη πόσο σημαντική είναι η συμβολή σας στην ανάπτυξή του. Η εργασία με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού μπορεί να φαίνεται αρχικά δύσκολη, αλλά με την κατάλληλη υποστήριξη και στρατηγική, μπορεί να γίνει μια όμορφη και εποικοδομητική εμπειρία. Ακολουθούν μερικές κατευθυντήριες γραμμές για να ξεκινήσετε:
    
    1. Κατανοήστε το προφίλ του παιδιού
    
    Κάθε παιδί με αυτισμό είναι μοναδικό. Συζητήστε με τους γονείς του ή/και με ειδικούς που το υποστηρίζουν... (π.χ. λογοθεραπευτή, εργοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό) για να μάθετε:
    • Ποια είναι τα δυνατά του σημεία.
    • Τι το δυσκολεύει.
    • Πώς επικοινωνεί καλύτερα (λεκτικά, με εικόνες, με κινήσεις).
    • Τι το ηρεμεί ή το ενεργοποιεί.
    
    2. Δημιουργήστε μια προβλέψιμη ρουτίνα
    
    Τα παιδιά με αυτισμό συχνά αισθάνονται ασφάλεια μέσα από τη σταθερότητα και τη ρουτίνα. Φροντίστε να:
    • Έχετε ξεκάθαρο πρόγραμμα, π.χ. με εικόνες ή σύμβολα που να δείχνουν τη σειρά των δραστηριοτήτων.
    • Ενημερώνετε το παιδί εκ των προτέρων για τυχόν αλλαγές στο πρόγραμμα.
    
    3. Οργανώστε το περιβάλλον της τάξης
    
    Δημιουργήστε ένα ήρεμο περιβάλλον με όσο το δυνατόν λιγότερα ερεθίσματα που μπορεί να προκαλέσουν υπερδιέγερση. Αν είναι εφικτό:
    • Έχετε έναν χώρο ήσυχο όπου μπορεί να ηρεμεί όταν αισθάνεται στρες.
    • Χρησιμοποιείτε καθαρά και απλά υλικά για να αποφύγετε την υπερφόρτωση.
    
    4. Προσαρμόστε τη διδασκαλία
    
    Το παιδί μπορεί να χρειάζεται εξατομικευμένες προσαρμογές για να συμμετέχει και να μάθει:
    • Χωρίστε τις οδηγίες σε μικρά και ξεκάθαρα βήματα.
    • Χρησιμοποιήστε οπτικά βοηθήματα, όπως εικόνες, χρώματα ή σκίτσα.
    • Επιβραβεύστε κάθε προσπάθεια, ακόμη κι αν είναι μικρή, για να ενισχύσετε τη θετική του συμπεριφορά.
    
    5. Καλλιεργήστε την κοινωνική ένταξη
    
    Τα παιδιά με αυτισμό συχνά δυσκολεύονται να συνδεθούν με τους συνομηλίκους τους. Μπορείτε να τα βοηθήσετε:
    • Ενθαρρύνοντας δραστηριότητες συνεργασίας (π.χ. παιχνίδια ζευγαριών ή ομάδας).
    • Εξηγώντας στα άλλα παιδιά ότι όλοι είναι διαφορετικοί και υπενθυμίζοντας την αξία της αποδοχής.
    
    6. Εργαστείτε σε συνεργασία με ειδικούς
    
    Μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια του Ειδικού Εκπαιδευτικού ή άλλων υποστηρικτικών υπηρεσιών που μπορεί να παρέχει το σχολείο. Επίσης, μπορείτε να συμμετέχετε σε σεμινάρια και εκπαιδευτικά προγράμματα για τον αυτισμό.
    
    7. Υποστηρίξτε το παιδί συναισθηματικά
    
    Δείξτε κατανόηση και υπομονή. Το παιδί χρειάζεται να νιώθει ότι το αποδέχεστε, ακόμα κι αν δυσκολεύεται να προσαρμοστεί ή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τάξης.
    
    8. Φροντίστε και τον εαυτό σας
    
    Η ενασχόληση με παιδιά με αυτισμό μπορεί να απαιτεί περισσότερη ενέργεια και υπομονή. Είναι σημαντικό να βρείτε τρόπους να αναζωογονείστε και να μοιράζεστε τις εμπειρίες σας με συναδέλφους.
    
    Με την αγάπη και τη φροντίδα που ήδη δείχνετε, είμαι σίγουρη ότι θα δημιουργήσετε ένα ασφαλές περιβάλλον για το παιδί, όπου θα μπορέσει να ανθίσει. Είστε πολύτιμη για την εξέλιξή του, και κάθε μικρό βήμα προόδου θα είναι μια μεγάλη νίκη για όλους. Διάβασε περισσότερα

    

    Χουρδάκη Γιάννα