Ο αυτισμός του γιου μου κληρονομείται στις μελλοντικές γενιές;

Καλησπερα ο γιος που ειναι 22 χρονων και εχει δεπυ .θα ηθελα να μαθω τι γιατρό πρέπει να συμβουλευτώ

Καλησπέρα σας, Ο γιος μου μόλις έγινε 3 ετών και αντιμετωπίζει πρόβλημα προσαρμογής στον παιδικό σταθμό. Η δυσκολία προσαρμογής ξεκίνησε ήδη από την περσινή χρονιά κατά την οποία παρακολούθησε το πρόγραμμα του σταθμού από τον Απρίλιο έως τον Ιούλιο, βιώνοντας άγχος αποχωρισμού με αποτέλεσμα να μην μπορεί να παραμείνει στον σταθμό για περισσότερες από 2-3 ώρες. Φέτος αρχικά φάνηκε να προσαρμόζεται γρήγορα, παρουσιάζοντας μεγάλη αλλαγή συμπεριφοράς σε σημείο που οι δασκάλες του να απορούν με το πόσο ατίθασος έχει γίνει. Μετά από ασθένεια που τον κράτησε εκτός του σταθμού για τέσσερεις ημέρες επέστρεψε αυτή την εβδομάδα με πολύ μεγάλη δυσκολία και πολλά κλάματα. Η συμπεριφορά του είναι και πάλι ίδια με την περσινή. Ζητάει τη μαμά του, κλαίει, δεν κοινωνικοποιείται και προσπαθεί να μένει δίπλα στις δασκάλες του. Ως αιτία μου έχει αναφέρει ότι φοβάται τα παιδιά ή ότι τα παιδιά είναι πολλά. Από όσο με έχουν ενημερώσει από το σχολείο δεν έχει συμβεί κάποιο περιστατικό που να δικαιολογεί τις φοβίες του. Η δική τους εκτίμηση είναι ότι χρειάζεται να βρεθεί σε ολιγομελές τμήμα (έναντι του τμήματος των 20-22 μαθητών που βρίσκεται τώρα) λύση που δυστυχώς δεν υπάρχει στις επιλογές μας. Να αναφέρω ότι ξεκίνησε να μιλάει με πιο αναπτυγμένο και ευρύ λεξιλόγιο πριν δυο μήνες αλλά ο λόγος του εξακολουθεί να είναι δυσνόητος και εκτός τυπικής ανάπτυξης. Θεωρείτε πως θα ήταν πιο ωφέλιμο για τον ίδιο να σταματήσει τον παιδικό σταθμό και να πάει την επόμενη χρονιά κατευθείαν στο προνήπιο; Επίσης, θα ήθελα να ρωτήσω εάν οι συνεδρίες με έναν/μία παιδοψυχολόγο θα ήταν βοηθητικές για την περίπτωσή μας. Σας ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας.

Καλημέρα σάς.. έχω πρόβλημα τα με τίς δύο κόρες μου ή μία έχει απομακρυνθεί από μένα (έχει δική τής οικογένεια) δεν επικοινωνεί μαζί μου εάν δεν τό επιχειρήσω εγω.. ό λόγος γιατί μένει μακριά καί δεν πάω συχνά γιατί δουλεύω παρά πολύ.. πάω όταν μπορώ καί είμαι κάπως ξεκουραστεί... τό έχω εξηγήσει άπειρες φορές όμως πάντα κάτι βρίσκει νά μήν κρίνει... ή δεύτερη ηληκια 22 ετών. Ήρθαμε σέ σύγκρουση γιατί μετά από επαγγελματική απογοήτευση πού δεν τήν πληρώνονταν αποφάσισε νά φύγει ξεκαρφωτα εξωτερικό χωρίς κάποιες βάσεις.. προσπάθησα να τήν βοηθήσω τίς βρήκα θέσει στο χώρο πού εργάζομαι προσωρινά όσο θέλει απλά να ανασαίνει καί νά σταθεί λίγο στα πόδια τής.. καί όταν βρει αυτό πού θέλει σεζόν νά φύγει νά μαζέψει χρήματα καί νά φύγει εξωτερικό νά δοκιμάσει αυτό πού θέλει.. τό αποτέλεσμα αρνητικό μαλώσαμε Με αποτέλεσμα νά Με μπλοκάρει από παντού καί νά μήν έχω επικοινωνία μόνο μέσο τής αδελφής τής νά μαθαίνω να νέα.. πραγματικά έχω απογοητευτεί παρά πολύ καί δεν ξέρω τί πρέπει νά κάνω πλέον.... ευχαριστώ έκτο προτεραιων καί έχετε τό χρόνο θά ήθελα τήν συμβουλή σάς.. υστερόγραφο μεγάλωσα 4παιδια μόνη μου καί προσπαθούσα να είναι δίπλα τούς όπως μπορούσα και μπορώ εννοείται στα δύσκολα Πάντα είμαι εκεί... Με τίς άλλες δύο κόρες μου έχουμε πολύ καλές σχέσεις κανένα πρόβλημα... έχω απογοητευτεί πολύ

Εχω ένα μωράκι 18 μηνών και έχουμε θέμα με τον ύπνο. Θηλάζει ακόμα και ξυπνάει ανά 1 με 2 ώρες με γκρίνια ενώ κάποιες φορές δυσκολεύεται να ξανακοιμηθεί με θηλασμό. Τηρούμε σταθερό προγραμμα και ρουτίνα ύπνου. Τι μπορώ να κάνω για να το βοηθήσω να κοιμάται καλύτερα; Είναι ψυχολογικά τα αίτια η παθολογικά;

Καλημέρα το παιδάκι μου είναι 2.5 χρόνων κ λέει λίγες λεξούλες όπως μαμά,μπαμπα, γιαγιά παππού κ άλλες τέτοιες.Τρωμε φαγητά αλλά το κρέας δεν το τρώει κ το αλέθουμε μέσα στα φαγητό.Μηπως επειδή δυσκολεύεται να μασήσει έχει αργήσει κ να μιλήσει; Έχουμε κόψει την πάνα από τα 2. Καταλαβαίνει τα πάντα κ εκτελεί εντολές. Είναι πολύ κοινωνικός. Γιατί όμως δεν μιλάει. Έχουμε ξεκινήσει λογοθεραπεια κ μας είπαν ότι είναι χειριστικος..

Πώς να διαχειριστείς την άρνηση του 12 χρόνου παιδιού σου στο άκουσμα μιας νέας εγκυμοσύνης?

Ο γιος μου εμφανίζει προβλήματα ελέγχου, και έναντι μου αλλά και έναντι της συντρόφου του. Θεωρεί ότι δεν τον υποστηρίζουμε και ότι τον χειραγωγούμε. Είναι άνεργος, προφανώς δεν μπορεί να βρει δουλειά όπως αυτός την φαντάζεται, και για ότι συμβαίνει με θεωρεί υπαίτιο. Υπήρξαν και παλιότερα (1 χρόνο και πριν 5 μήνες) μια δύο "κρίσεις", οπου με έβριζε χυδαία, αλλά πλέον αυτό συνέβη και πριν 2 ημέρες, και ακόμη και σήμερα (μολονότι έχω φύγει από το σπίτι). Τι πρέπει να κάνω, πως να το διαχειριστούμε;