Δεν ξέρω αν ο στόχος μας είναι ίδιος.

Παντρεμένοι με 3 ανήλικα παιδιά. Ο σύζυγος ξεκαθάρισε ότι δε νιώθει πλέον τίποτα για μένα, με βλέπει μόνο σα συγκάτοικο κ με νοιάζεται σαν άνθρωπο μετά από τόσα χρόνια μαζί. Δε θέλει να φύγει από το σπίτι, δεν έχει άλλη σχέση αλλά θέλει όλα να κυλάνε ήρεμα στο σπίτι μας, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σα φίλοι με πλεονεκτήματα γιατί είμαι το "απωθημένο" του... Του ζήτησα να χωρίσουμε τους λογαριασμούς μας, καθώς διαχειριζεται ακόμα κ τη μισθοδοσία μου (δε νιώθω καλά να βλέπει ανά πάσα στιγμή τί ξοδεύω κ που), αλλά αρνείται. Βγήκα πρώτη φορά μετά από καιρό με την αδελφική μου φίλη κ κουμπάρα μου κ με περίμενε να επιστρέψω, γιατί φοβήθηκε λέει πως θα γυρίσω σπίτι επειδή ήπια. Μόλις έφτασα, με πήρε αγκαλιά κ άρχισε να με φιλάει ερωτικά. Καταλήξαμε για πολλοστή φορά, μετά τη δήλωσή του ότι χωρίσαμε σα σύντροφοι, να ξημερωσουμε έχοντας ατελείωτη ερωτική επαφή, λες κ ήμασταν στις πρώτες μέρες τις σχέσεις μας. Εγώ τον αγαπάω ακόμα και έχω αισθήματα, κάθε φορά μετά την επαφή προσπαθώ να καταλάβω αν περνάει μια φάση ή αν τα εννοεί αυτά που μου λέει. Ειλικρινά έχω καταμπερδευτει κ όλο αυτό δε με βοηθάει να τον ξεπεράσω, να βάλω προτεραιότητα τον εαυτό μου κ να προχωρήσω... Τί μπορεί να σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος; Δε νομίζω ότι θα αντέξω για πολύ, αλλά μήπως σκέφτομαι εγωιστικά κ δε σκέφτομαι τα παιδιά μου

Καλησπέρα. Ήθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό που έχω. Είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και ένα χρόνο. Τον αγαπώ πολύ. Αλλά νοιώθω πως δεν ξέρω πως να φερθώ μέσα σε σχέση, και το καταστρέφω. Είχα λίγες σχέσεις στη ζωή μου και όλες κράτησαν από 7 μήνες ως 1.5 χρόνο. Ο σύντροφος μου έχει και αυτός θέματα ψυχολογικά, πολύ κλειστός, απόλυτος στα θέλω του, δεν αλλάζει εύκολα. Επιπλέον είναι χωρισμένος με ένα παιδί. Θέλω κάπως να βρω έναν τρόπο να κάνω την σχέση μας να δουλέψει, αλλά φοβάμαι οτι κάνω τα πράγματα χειρότερα.

Είμαστε μαζί 3 χρόνια και μένουμε με τους γονείς μας. Σκοπεύουμε να μείνουμε μαζί, ωστόσο αυτό προς το παρόν δεν είναι ακόμα εφικτό, για διάφορους οικονομικοκοινωνικούς λόγους. Νιώθω πως κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βρισκόμαστε οι δυό μας, μόνοι μας, το ταίρι μου όμως νιώθει ότι δεν προσπαθώ αρκετά για να γίνεται αυτό, και πληγώνεται. Τι μπορώ να κάνω;

Καλημερα σας! Αν ξεκινησω με τα βασικα..εχω μια σχεση 4 χρονια στα οποια 2 πρωτα υπηρχαν εντασεις και τσακωμοι οπως καθε σοβαρη σχεση εκει εξω το οποιο το βρισκω φυσιολογικο…στον 2ο με 3ο χρονο η κοπελα μου αντιμετωπισε ενα ενα προβλημα στην μητρα της στο οποιο εκανε καποιους μηνες να αντιμετωπισει…αφου αντιμετωπιστηκε πλεον δεν υπηρχε αυτο το παθος μεταξυ μας…καποιες φορες μας εβγαινε και καποιες αλλες φορες οχι (μεσος ορος 1 φορα το μηνα να γινοταν η σεξουαλικη μας πραξη)…το μυαλο μου παει σε 2 πραγματα…η της εχει μεινει ψυχολογικο απο τοτε με το προβλημα της η το ακομα πιο συμαντικο να της εχει φυγει αυτο το παθος μεταξυ μας…πολυ πιθανο να πιστευω οτι ισχυει το 2ο γιατι γενικα σαν ατομο δεν ειναι και τοσο αισιοδοξη σαν χαρακτηρας…οτι στραβο η καλο να της συμβει στην σχεση η ακομα και γενικοτερα στην ζωη, θα τις μεινουν μεινουν οι κακες στιγμες καρφωμενες στο μυαλο και δεν τα ξεχναει…αυτη την στιγμη ειμαστε προς τον χωρισμο αλλα δεν τα παραταω…αν υπαρχει καποια βοηθεια στο προβλημα μου θα το εκτιμουσα παρα πολυ διοτι δεν θαλω να την χασω απο την ζωη μου..ευχαριστω πολυ! (Υ.Γ ειμαι 26 χρονων και αυτη 24)

Καλησπέρα εδώ κ ένα μήνα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με τον άντρα μου μια κατάσταση με τσακωμούς γκρίνιες μέχρι σε σημείο που πλέον λέμε να χωρίσουμε εχουμε βεβαια κ ενα παιδακι 3 χρονων ...εγώ προσωπικά δεν μπορώ να διαχειριστω την ολη κατασταση γιατι δεν θέλω να χωρίσω από την απέναντι πλευρά βέβαια θεωρείται οριστικό

Μετά από 15 χρόνια γάμου κ 3 παιδιά, ο σύζυγός μου με χωρίζει χωρίς δεύτερη ευκαιρία, λέγοντας πως με την αδιαφορία μου κ την απαξίωση που του έδειχνα, έχω γκρεμίσει ότι ένιωθε μέσα του, ρίχνοντας όλο το φταίξιμο σε μένα. Πώς μπορώ να προχωρήσω όταν εγώ τον αγαπάω ακόμα; Πώς να βρω τον εαυτό μου και να τον φροντίσω, μια που τόσα χρόνια τον είχα παρατημένο;

Μια περιγραφή ενός νέου Ζευγαριού Έχω μια σχέση χρόνια κόντα στα 10 έτη είμαστε με διάφορα ηλικιακά 8 έτη σαν ενήλικας στενάχωρο των άνθρωπο οποίος με αγαπάει και μου τα δίνει όλα χωρίς να έχω ενσυναίσθηση και δεν ανταποδίδω σε καμια πράξη στην θεωρία είμαι καλή! Φτάνει πάντα. Η τουλάχιστον συχνά πυκνά να βγω εκτός ορίων γιατί πάντα θα μου φτάνε η άλλη Διότι να έχω μια δυσκολη μέρα αλλά δεν θα το πω θα ξεσπάσω και θα κατηγορήσω των ανθρώπου όπου μου δίνει την ζωή απλόχερα και δεν αναγνωρίζετε από μέρος μου!! Δεν ξέρω γιατί. ,. Αλλά εκείνος φτάνει συχνά στα άκρα να στεναχωριέστε να οδείρετε και να λέει εύχομαι να πεθάνω Σήμερα Δεν μου αξίζει η ζωή θέλω να πεθάνω διότι του φέρνω συνέχεια άσχημα νέα και δεν του έχω προσφέρει καθόλου ηρεμία από τότε που μένουμε πλέον μαζί στο σπίτι μας , συνέχεια θα υπάρξει ενημέρωση να μαζέψεις κοπελιά τα πράγματα σου να φύγεις να πας στο πατρικό μου γιατί μου δίνει των ουρανό και εγώ του δίνω σφαλιάρες και δεν εκτιμάω τίποτα !! Από των 1 ο έτος τις σχέσης μας βαδίζουμε μέχρι και σήμερα κάθε χρόνο σε ανάτακτα διαστήματα μου έχει πει θέλω να Χωρίσουμε να φύγεις δεν σε αντέχω!! Επίσης αναγνωρίστηκε από συγγενικό μου πρόσωπο ότι έχει κατάθλιψη μέσα του από πόλους παράγοντες. Κι εγώ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που συμπαραστέκεται στους άλλους μόνο για λίγο και απομακρύνομαι τι μπορούμε να κάνουμε να μην φτάνει σε αυτό το σημείο να με διώξει και να λέει ότι θέλει να πεθάνει σήμερα!!! !! Συγνώμη για το κατεβατό!! Τι ιατρό μπορούμε να επισκεφθούμε μήπως και φτιάξει η κατάσταση έχω κάνει πολλές συνεδρίες με ψυχολόγους τα τελευταία δύο χρόνια δεν βοήθησε. Είπα να πάει και ο σύντροφός δεν έχω προβλήματα εγώ !! Μου είπε!!