Για ποιο λόγο νιώθω τόσο άδειος

Καλημέρα θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογική η αντίδραση μου στον θάνατο της μητέρας μου .Την έχασα πριν 3 μήνες και δεν έχω βιώσει το πένθος όπως διαβάζω με τα στάδια .Ήμουν δεμένη πολύ .της είχα αδυναμία και λόγω της δουλειάς μου ( νοσηλεύτρια) οποτε χρειάστηκε ιατρό αναλάμβανα να την πάρω και να πηγαίνουμε.και την αποχωρίστηκαν λόγω προβλημάτων υγείας ενώ ήταν 1 μήνα στο νοσοκομείο.Νιωθω ενοχικά γιατί δεν έκλαψα πολύ δεν την αναζητώ συχνά.Εκανα μικρά ξεσπασματα με αφορμή ρούχα φωτογραφίες και αλλά .Τι μου συμβαίνει;

Καλησπέρα εχω ξεκινήσει ladose πριν 2 μερες και εχω θολούρα,πολυ ζάλη,θέλω μόνο να ξαπλώνω..

Νιώθω πολύ λυπημένος και μόνος

Καλησπέρα σας , από το προηγούμενο καλοκαίρι έχω παρατηρήσει μια δραματική αλλαγή στο πως λειτουργώ πως νιώθω γενικά μια μεγάλη αλλαγη.Απο τότε έως σήμερα έχει αλλάξει πολλή το πρόγραμμα ύπνου μου κοιμάμαι συνεχεία κι άπλα κάθομαι στο κρεβάτι και κλαίω δεν έχω όρεξη να βγω από το σπίτι ,δεν έχω όρεξη να κάνω κάτι ούτε τις παλιές συνήθειες που είχα ,δεν μου προσφέρουν χαρά πλέον ,ακυρώνω συνεχεία πράγματα που έχω να κάνω δεν βγαίνω πλέον με τους φιλους μου το αναβάλω συνεχεία δεν παίρνω χαρά πλέον από αυτό ούτε έχω την δύναμη να βγω από το σπίτι Υπάρχει μια συνεχείς στεναχώρια κλαίω για διάφορα πράγματα(μου περνούν κι συχνά σκέψης αν πέθαινα τι θα γινόταν μήπως θα ήμουν καλύτερα πάντα σταματάω να σκέφτομαι για τέτοια ενδεχόμενα γιατί τρομάζω με τον εαυτό μου σε τι επίπεδο μπορεί να φτάσω )νιώθω κόπωση πολύ συχνά και ένα πόνο στο στήθος μες την ήμερα και για κάποια λεπτά άγνωμε σε σημείο να μην μπορώ να ανασάνω κι προσπαθώ να συγκρατηθώ ο καλύτερος σύμμαχος σε όλο αυτό πιστεύω είναι ύπνος με κάνει να ξεχνιέμαι για λίγο . Το έχω συζήτηση με φίλους και δυο με παρέπεμψαν σε ψυχίατρο ένας από τους έχει κατάθλιψη κι είναι σε φαρμακευτική αγωγή μου είπε ότι κάλο θα ήταν να πάω σε ψυχίατρο μου είπε ότι συνήθως σε τέτοιες κατάστασης κάνεις κάποιο τεστ κι από εκεί συμπεραίνουν τι είδους αντιμετώπιση χρειάζεσα.Φοβαμαι να πάω και συνέχεια το αναβάλω πιστεύετε ότι όντως αυτό μπορεί να είναι κατάθλιψη ή κάτι ποιο σοβαρό .

Γειά σας και ευχαριστώ. Η δική μου περίπτωση είναι δύσκολη πιστεύω, γιατί ήμουν χρόνια χρήστης ουσιών και αλκοόλ...Τελευταία έχω ελαττώσει το αλκοόλ και στα ναρκωτικά κάνω υποτροπές. Παλιότερα έχω διαγνωστεί με μείζων κατάθλιψη, έπαιρνα αγωγή κάποιο διάστημα και έπειτα την σταμάτησα. Έχω νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο στην Γερμανία και εκεί η διάγνωση ήταν: Ψυχωτική Διαταραχή. Έχω νοσηλευτεί και στο ψυχιατρείο της Θεσσαλονίκης και εκεί η διάγνωση ήταν η ίδια: Ψυχική διαταραχή και διαταραχές συμπεριφοράς που οφείλονται στη χρήση ψυχοδραστικων ουσιών. Από τότε που βγήκα από το ψυχιατρείο (1,5 μήνα) με έχει πιάσει κατάθλιψη. Ειδικά τον τελευταίο μήνα κλαίω συνεχώς όλη μέρα, είμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, δεν έχω όρεξη και επιθυμία για ΤΙΠΟΤΑ, δεν με ικανοποιεί ΤΙΠΟΤΑ, δεν ευχαριστεί ΤΙΠΟΤΑ, νιώθω απελπισμένη, συνεχώς στεναχωρημένη, νιώθω τύψεις και ενοχές, δεν κοιμάμαι ΚΑΘΟΛΟΥ καλά, πάντα πρωινές ώρες και αυτό ελάχιστα, τρώω ελάχιστα, και γενικώς νιώθω πολύ χάλια. Έχω κλείσει κάποιο ραντεβού με ψυχίατρο αλλά καθυστερεί λόγω καθυστερήσεων στα ραντεβού στα νοσοκομεία. Δεν ξέρω αν θα αντέξω...

εδώ και 2 μήνες η σύζυγος μου περνούσε καταθλιψη με εμμονες ότι κάποιος την κυνηγά ότι δεν την θέλουν φίλοι και γνωστοί και ότι μαθεύτηκε κάτι που έκανε και θα την βάλουν φυλακή!ξεκινήσαμε με ψυχοθεραπευτρια και βλέπαμε αργά κάποιες αλλαγές προς το θετικό όμως δεν διαρκούσαν για πολύ....ώσπου την μέρα που έγραψε αποχαιρετηστηρια γράμματα σε εμένα τον άντρα της και την αδελφή της με παράγραφο στο τέλος ότι θα πεθάνει!!! την παίρνουμε στον ψυχίατρο και στις 11 ημέρες φαρμακευτική αγωγής....βρήκε κάπως την διάθεση της....κοιμόταν καλύτερα αλλά το τρομακτικό ήταν ότι ξαφνικά ξέσπασε πάνω μου με έδιωχνε από το σπίτι κσι με κτύπησε στο πρόσωπο...μπροστά ήταν και το παιδί μας 10 χρόνων το οποίο την παρακαλούσε να σταματήσει...εγώ έπαθα σοκ και προσπαθούσα να απομακρυνω το παιδί και εξελίχτηκε σε μπάχαλο....τρομακτικά άσχημα όμως!! δεν θέλει να ημαστε μαζί ούτε δεχετε να βρεθούμε να μιλήσουμε...είμαι σε απόγνωση....φοβάμαι για το παιδί μου και το χειρότερο....ο ψυχιατρος που την βλέπει απουσιάζει και σε πέντε ημέρες θα γυρίσει....τι κανω; σας παρακαλώ πολύ τι ειναι αυτό....που συμβαινει....πριν τα φάρμακα έκλαιγε και δεν ήθελε να την εγκαταλείψω.....τώρα δεν θέλει να με βλέπει!σας ευχαριστώ εκ των προτέρων από καρδιάς.....

Καλησπέρα. Είμαι 40 χρονών και στις 25 Οκτωβρίου έμαθα ότι ο επί 15 χρόνια σύντροφος μου διατηρεί σχέση με κάποια κοπέλα που γνώρισε μέσω των social media. Χωρίσαμε και έφυγε από το σπίτι αλλά εγώ δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Κλαίω κάθε μέρα, δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, με το ζόρι πάω στη δουλειά και αντιμετωπίζω πρόβλημα με το φαγητό. Δεν έχω όρεξη να φάω, τρώω με δυσκολία λίγο ενώ συνέχεια έχω τάση για εμετό... Επιπλέον, δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια γιατί οι σκέψεις, θετικές και αρνητικές, με βασανίζουν.... Ζω μέσα στην θλίψη... Τί μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου; Αισθάνομαι ότι έχω χάσει το νόημα για τη ζωή λόγω της κοροϊδίας και της υποκρισίας.... Σας ευχαριστώ