Είναι φυσιολογικό να αισθάνομαι κουρασμένος και νυσταγμένος από οικονομικά προβλήματα;

Καλησπέρα. Μεγάλωσα σε ένα πολύ άσχημο οικογενειακό περιβάλλον. Με συνεχείς τσακωμους και βία ανάμεσα στους γονείς μου..πλέον στην ηλικία των 37, παντρεμένη, βιωνω ακόμα αυτή τη θλίψη και μου βγαίνει σε πολλά πράγματα της καθημερινότητας..κ ειδικά στο θέμα παιδιού. Προσπαθούμε εδώ κ 3 χρόνια..υπάρχουν κάποια προβλήματα ωστόσο δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει ν το δούμε κ ιατρικά το όλο θέμα γτ πάντα σκέφτομαι ότι δεν θα καταφέρω ν είμαι καλή μητέρα καθώς βασανίζομαι απ τα ψυχολογικά μου..ο άντρας μου δν γνωρίζει κάτι, δεν τον ενδιαφέρει τόσο το θέμα του παιδιού, του αρκεί π είμαστε μαζί, τουλάχιστον αυτό λέει.. όμως εγώ νιώθω ν πνίγομαι. Θα ηθελα ν με στηρίξει σε όλο αυτό πιο θερμά κ ν με κάνει ν μη φοβάμαι..του έχω πει κάποια πράγματα μέσες άκρες όμως δν μπορεί ν τα καταλάβει, δεν πάει το μυαλό του κ αυτό με στενοχωρεί κ μ δημιουργεί περισσότερο πίεση..θα με συμβουλεύατε ν του μιλήσω ξεκαθαρα??με τους γονείς μου έχουμε καλή σχέση κ ο σύζυγος μου, όμως εγώ δν μπορώ να ξεχάσω όσα βίωσα κ έβλεπα όσο ζούσα μαζί τους μέχρι τα 17 μου..κ όλο αυτό επιδρά κ στη δική μου ζωή.

Διεκοψα το seropram 20mg εδω και δεκα μερες μονη μου καιεχω ζαλη οχι ομως ιλιγκο θολουρα αισθανομαι καπως ειναι παρενεργειες πως περνανε[email protected]

Εχω διαγνωστει με καταθλιψη λαμβανω αντικαταθλιπτικη αγωγη αλλα δεν με καλυπτει στο pms το έχω συζητήσει με άπειρους ψυχολόγους και ψυχιατρους αλλά κανένας δεν δίνει ουσιαστική λύση, τελικά υπάρχει ουσιαστική λύση, μήπως χρειάζεται λήψη ορμονών και για ποιο λόγο οι ιατροί στην Ελλάδα είναι τόσο διστακτική στη χορήγηση ακόμη και βιομιμητικών ορμονών ενώ το PMS επηρρεάζει πολύ μεγάλο αριθμό γυναικών για ποιό λόγο δεν ερευνάται για να αντιμετωπιστεί?

Η κατάθλιψη από πένθος , έχασα το πατέρα μου .. κ έφτασα κ μέχρι τις κρίσεις πανικού θεωρείτε ότι μπορεί να γιατρευτεί τελείως ; Η όχι;

Η κόρη μου δεν πάει σχολείο ούτε δραστηριότητες εδώ και δύο χρόνια. Επικαλείται πόνο στην κοιλιά της, παλιότερα και κεφάλι. Μόνο αέρια έχει και κιλά παραπάνω. Είναι μαθήτρια έκτης. Παρακολουθείται από κέντρο Ψυχικής Υγείας δήμου μας αρκετά χρόνια. Τί μπορώ να κάνω ώστε να μην χάνει μαθήματα;

Γίνεται παιδί που είναι 17 , αλλά στο έτος που κλείνει τα 18 , να κάνει συνεδρίες με ψυχολόγο χωρίς γονικη συναίνεση ? Σύμφωνα με το διαδίκτυο είναι σχεδόν σίγουρο πως έχω κατάθλιψη αλλά θέλω μια ιατρική διάγνωση / άποψη για να πορευτώ αναλόγως χωρίς να ανακατευτούν οι γονείς μου. Ευχαριστώ.

Μήπως έχω συμπτώματα δυσθυμιας και ανηδονιας? Δεν βρίσκω χαρά,ικανοποίηση,ευχαρίστηση σε ότι και να δοκιμάσω,οι διαπροσωπικές μου σχέσεις είναι στον πάτο,δεν έχω φίλους από μικρός και βιώνω μοναξιά,με έντονα στοιχεία αγοραφοβίας και κοινωνικού άγχους. Έχω απευθυνθεί και σε ειδικούς με κατά διαστήματα ψυχοθεραπείες,αλλά δεν πήρα κάτι από βοήθεια.