Δεν αισθάνομαι καλά, μου λείπουν τα παιδικά μου χρόνια και κλαίω συχνά, τι να κάνω;

Καλησπέρα είμαι 23 χρονών και πριν μια εβδομάδα ξεκίνησα θεραπεία για κατάθλιψη. Άρχισα να περνώ το Ladose 20mg και ενώ τις πρώτες 3-4 ημέρες ήμουν εντάξει τώρα έχω αρχίσει να έχω έντονη ζαλάδα δηλαδή αισθάνομαι ότι ανά πάσα στιγμή θα λιποθυμήσω αν και δεν έχει συμβεί και επίσης έχω τρέμουλο και ναυτία. Είναι φυσιολογικά αυτά και είναι απλώς παρενέργειες μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός ή δεν θα έπρεπε να συμβαίνει?

Καλημέρα σας. Εδώ και πολύ καιρό , ξεκινώντας από τον Ιούλιο,έχω κατάθλιψη(?),έχω άρνηση στο φαγητό,κοιμάμαι πολλές ώρες,δε θέλω να βγαίνω έξω. Κάθομαι σπίτι πίνω το.καφε μου και τσιγάρο. Έχω και σκλήρυνση κατά πλάκας πολλά χρόνια 21 χρόνια αλλά πάει πολύ καλά. Θέλω να εργαστώ ,έφυγα από τη δουλειά που ήμουν.κοιταζα μια κυρία 4,5 χρόνια αλλά με κούρασε ψυχολογίκα και σταμάτησα. Η μητέρα μου δεν είναι καλά και συνέχεια γκρινιάζει μόνο σε εμένα...... Δε ξέρω τι να κάνω. Δε με ενδιαφέρει η σεξουαλική επαφή καθόλου. Είμαι μια γυναίκα 46 ετών η οποία ήμουν πάρα πολύ δυναμική αλλά κάτι πήγε λάθος και δε γνωρίζω τι.... Ευχαριστώ πολύ

Πριν 3 χρόνια άφησα την Αθήνα και πηγα σε μια κωμόπολη στην επαρχία.Το μεγάλο μου πρόβλημα εδώ είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κοριτσιών που είναι πάνω κάτω στην ηλικία μου,αλλά και πιο μικρές,εγώ είμαι 32,είναι σε σχέση η ακόμα και αρραβωνιασμένες η παντρεμένες.Γενικώς οι άνθρωποι είναι πιο κλειστοί εδώ.3 χρόνια έχω πάρε δώσε μόνο με ένα παιδί και δυο κοπέλες.Νομίζω ότι είμαι ανεπιθύμητος,δεν με θέλουν οι άνθρωποι της ηλικίας μου,δεν έχω την αποδοχή που είχα στην Αθήνα.Νομίζω ότι αν συνεχίσω να μένω εδώ θα μείνω αιώνιο μπακουρι.Εχω φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ τις νύχτες,να μην τρώω με αποτέλεσμα να έχω χάσει 5 κιλά σε ένα μήνα και να μην με νοιάζει τίποτα.Εχω κάνει μια σκέψη να πάρω το αμάξι μου,να φύγω από εδώ και να πάω κάπου που να υπάρχει περισσότερος κόσμος και ελεύθερες κοπέλες πχ Πάτρα, Λάρισα,Ιωάννινα,Βόλος κλπ,με την προϋπόθεση να βρω πρώτα δουλειά και στέγη εκεί.Εδω δεν νομίζω ότι θα με αποδεχτούν οι άνθρωποι της ηλικίας μου,άμα ήταν θα είχε γίνει από το καλοκαίρι του 2021 που ήρθα εδώ..και σχεδόν 3 χρόνια μετά είναι αδύνατον,στα ξαφνικά,να με συμπαθήσουν όλοι.Ξεχασα να πω ότι για μερικούς μήνες μιλαγα με μια κοπέλα από εδώ αλλά μια μέρα ξαφνικά, χωρίς να έχει συμβεί κάτι,σταμάτησε να μου μιλάει.Απο εκείνη την ημέρα έχω πέσει παρά πολύ.Γνωριζει καλά και μια κοπέλα που μου αρέσει την οποία βέβαια δεν τολμώ να πλησιάσω.Ειναι πανέμορφη και πολύ κοινωνική και σιγά μην ασχοληθεί με εμένα.Της πέφτω λίγος μάλλον.Πιστευετε ότι το να πήγαινα σε άλλο μέρος σαν αυτά που ανέφερα παραπάνω,θα έλυνε το πρόβλημα η όχι?Η υπάρχουν ακόμα ελπίδες να φτιάξω κύκλο εδώ,αν και νομίζω ότι δεν με θέλουν.Ακολουθησα τυχαία και καμιά δεκαριά κοπέλες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά δεν με ακολούθησε πίσω καμιά.Αν αυτο δεν είναι σημάδι απόρριψης τότε τι είναι?Οι συγκεκριμένες κοπέλες δεν με ξέρουν προσωπικά,μόνο από εμφάνιση.Αθηνα δεν σκέφτομαι να ξαναγυρισω.Καθε γνώμη δεκτή.Ευχαριστω.

Ισχύει ότι οι πολύ βαριές μορφές κατάθλιψης σε συνδιασμό με έντονο άγχος αν δεν αντιμετωπιστούν υπάρχει πιθανότητα να εμφανίσουν σοβαρές σωματικές ασθένειες όπως καρκίνο; Γιατί κάποιες μελέτες το υποστηρίζουν και κάποιες όχι; Έχει να κάνει με την σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης; Μια πολύ σοβαρή περίπτωση, έχει αυξημένο κίνδυνο;

Το αντικαταθλιπτικο εσποζα ειναι ηπιο βαρυ μετριο σαν φαρμακο ;

καλησπερα.ειμαι 23 χρονων και εδω και 2μιση χρονια εχω ελαχιστες στιγμες στις οποιες νιωθω πραγματικα χαρουμενος. συνεχως κατι μου λειπει.δεν μπορω να νιωσω ωραια με τιποτα και δεν εχω καποιον στοχο να ακολουθησω νιωθω οτι απλα επιβιωνω. τι μπορω να κανω για να αλλαξει κατι

Καλησπέρα σας, νομίζω πως πάσχω από κατάθλιψη… προσπαθώ να μην το δείχνω αλλά βαθιά μέσα μου το γνωρίζω. Πως γίνεται να σταματήσει αυτό που νιώθω ; Είμαι συνέχεια μέσα στο άγχος και την καταπίεση . Βλέπω άλλους ανθρώπους που κυλάει η μέρα τους φυσιολογικά και αρχίζω και αναρωτιέμαι εμένα Γιατι όχι ;