Απέρη Σοφία

Απαντήσεις σε ερωτήσεις ασθενών

• Γενικά θέματα
  Καλησπέρα, παλιότερα είχα διαγνωστεί με διαταραχή πανικού,έπαιρνα αγωγή για δέκα χρόνια με cipralex.Τον τελευταίο χρόνο με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας το σταμάτησα.Τώρα συχνά παρατηρώ να ξυπνάω χαράματα από κρίση πανικού,αίσθημα ότι δε με χωράει ο τόπος.Να ξεκινησω το φάρμακο κ πάλι;

  • Καλησπέρα σας, χρειάζεται να έρθετε σε συνεννόηση με τον ψυχίατρο που σας παρακολουθεί και να παραμείνετε σταθερά στην ψυχοθεραπεία σας.

    

    Απέρη Σοφία

• Κατάθλιψη
  Καλημερα σας. Ειμαι 38 ετων κ συνηδειτοποιω οτι εδω κ καιρο εχω καποια συπτωματα καταθλιψης. Επαψα να ασχολουμε με πραγματα που αγαπω οπως το διαβασμα κ τι σχεδιο,δεν κοιμαμαι καλα,δεν τρωω σωστα κ θελω να απομονωθω ν να κλαιω. Αυτο εχει ως αποτελεσμα να μην θελω να πηγαινω στη δουλεια κ να δημιουργω προβληματα στθς διαπροσωπικες μου σχεσεις. Τι πρεπει να κανω ωστε να μην χασω κτον ευατο μου αλλα κ τους γυρω μου. Ευχαριστω

  • Καλημέρα σας, ονομάζομαι Σοφία Απέρη και είμαι Ψυχολόγος. Συμβουλή μου είναι να γίνει μια ψυχιατρική εκτίμηση για το ενδεχόμενο λήψης αγωγής, καθώς περιγράφετε σημαντικές αλλαγές και δυσκολία να ανταποκριθείτε σε καθημερινές απαιτήσεις. Παράλληλα, είναι βοηθητικό να ξεκινήσετε ψυχοθεραπεία προκειμένου να διερευνηθούν όσα αναγράφετε και σταδιακά να ενισχυθεί, να κρατηθεί ο εαυτός μέσω της θεραπευτικής σχέσης αντί να τον χάσετε όπως λέτε. Ενισχύοντας τον εαυτό θα καταφέρετε σταδιακά να μετριάσετε την ένταση όσων βιώνετε. Στην διάθεση σας για περισσότερες πληροφορίες.

    

    Απέρη Σοφία

• Άγχος και Στρες
  Καλησπέρα. Είμαι 26 χρόνων. Παλεύω εδώ και 8 χρόνια να αλλάξω τον τρόπο σκέψης για τον εαυτό μου, καθώς δυσκολεύει την καθημερινότητά μου. Σκεφτομαι συνέχεια οτι δεν αξίζω, ότι δε θα καταφέρω και ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα. Φοβάμαι μήπως αποτύχω και με πιάνει πανικός, όταν είναι να κάνω πχ μια εργασία. Αυτό με έχει οδηγήσει στο να αναβάλω υποχρεώσεις ή να τις ολοκληρώσω, κάνοντας πρώτα τα χειρότερα σενάρια. Νιώθω ότι χρειάζομαι στήριξη από τους κοντινούς μου ανθρώπους, αλλά η οικογένεια μου είναι αδιάφορη, γεγονός που με στενοχωρεί. Η κατάσταση αυτή επαναλαμβάνεται συνέχεια και δεν ξέρω πώς να τη διαχειριστώ.

  • Καλησπέρα σας, ακούγεται πολύ εξαντλητικό αυτό που περιγράφετε. Είναι ένα συχνό αίτημα στην ψυχοθεραπεία η αίσθηση αναξιότητας και υπάρχει χώρος προς διερεύνηση. Η διαχείριση έρχεται σιγά σιγά μόλις αρχίζει η διερεύνηση των συγκρούσεων, όσων έχουν συμβάλλει στο να νιώθετε πως δεν θα τα καταφέρετε και να αναβάλλετε κατ' επέκταση τις υποχρεώσεις σας ενώ θέλετε να τις ολοκληρώσετε. Στην διάθεση σας αν θελήσετε να το επεξεργαστούμε περισσότερο.

    

    Απέρη Σοφία