Ζήλια και αυτοπεποίθηση: Είναι κακό να μιμηθώ την πρώην του αγοριού μου;

Καλησπέρα σας. Με τον σύντροφο μου έχουμε πολύ καλή σεξουαλικη ζωή. Από όταν με γνώρισε και πιο πριν ειχα βγάλει ένα λιπώμα (το έχω πολλά χρόνια) αρκετά εμφανή δίπλα από το στήθος δεν το έχω βγάλει λόγω οικονομικων. Εκεινον δεν έδειχνε να τον ενοχλεί όμως τώρα τελευταια με κάνει και νιώθω άσχημα. Μου λέει ας πούμε δε μπορώ να το βλέπω, η μη βγάλεις την μπλούζα σου, μου έχει πέσει πολύ η αυτοπεποίθηση κι νιώθω ότι δεν τον ελκυω πια με αποτέλεσμα να έχουμε απομακρυνθεί στο σεξουαλικο και να μου ζηταει μονίμως στοματικό για ικανοποιηθεί εκείνος

Πώς να ξεπεράσω τον χωρισμό με κακοποιητικο σύντροφο ενώ τον αγαπώ;; Είμαι 27 ετών. Πριν λίγες μέρες χώρισα αναγκαστικά από μια σχέση δυο χρόνων με άντρα 30 ετών που με χτυπούσε συστηματικά. Με πηγε φιλικό πρόσωπο στην αστυνομία μετά από το τελευταίο συμβάν. Ήμουν σε σοκ, ωστόσο δεν ήθελα να τον καταδωσω. Το έκανα όμως. Μέσα μου νιώθω πως τον προδοσα, ανησυχώ έντονα για το τι θα σκέφτεται τώρα για εμένα, αναρωτιέμαι αν με αγαπά ακόμα κ.α. Κάθε φορά που ζητούσε συγγνώμη και έλεγε πως θα αλλάξει τον πίστευα και του έδινα ευκαιρίες...αλλά μάταια. Ο έρωτας και η αγάπη που νιωθαμε ή νιώθουμε (πιστεύω ακόμα) ο ένας για τον άλλον είναι εξαιρετικά δυνατά. Πηγαίναμε σοβαρά για γάμο και κάναμε όνειρα για οικογένεια. Έχω ζητήσει βοήθεια ειδικών και θα ξεκινήσω άμεσα ψυχοθεραπεία. Απλως νομίζω πως ακόμα και να αποδεχθω την κατάσταση, να αντιληφθω πλήρως ότι μου έκανε κακό δε θα τον ξεπεράσω ποτέ και πάντα θα τον αγαπώ. Φαντάζει αδύνατο να τον ξεχάσω, καθώς ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση και η πρώτη φορά που κάποιος με ξεκλειδώνει στο ερωτικό κομμάτι. Δεν είχα απολαύσει την επαφή με κάποιον έτσι ξανά, ίσως λόγω παρελθοντικων τραυματικων εμπειριών (;). Να σημειωθεί, ίσως το καταλαβαίνετε βέβαια, ότι είμαι άτομο με χαμηλή αυτοεκτιμιση και αυτοκαταστροφικες τάσεις. Έχω επίσης περάσει ψυχογενη ανορεξία στα 16 μου και το παλεύω μέχρι τώρα, αν και το βάρος μου πλέον είναι σε φυσιολογικά επίπεδα. Πιστεύετε ότι υπάρχει ελπίδα να τον ξεπεράσω και να προχωρήσω τη ζωή μου; Φοβάμαι ότι ένα κομμάτι μου θα τον αναζηταει πάντα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Καλημέρα σας. Θα ήθελα μια γνώμη. Παρατηρώ πως έχω γαντζωθεί πάνω στον σύντροφο μου, δεν περνάω πολύ καλά γενικά, κλαίω αρκετά συχνά, σκέφτομαι και αναλύω υπερβολικά. Είμαι υπερβολικά ανασφαλής, αγχώδης αλλά έχω και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Κάθε φορά που δεν συμπεριφέρεται όπως θέλω το παίρνω προσωπικά και βγάζω αυθαίρετα συμπεράσματα, όπως ότι δεν με θέλει, ότι είναι εγωιστής, ότι με απατάει κτλ. Έχουμε τσακωθεί τον τελευταίο καιρό χωρίς να μπορώ μιλήσω και να πω ακριβώς τι με ενόχλησε, χάνω τα λόγια μου απέναντι του γιατί φοβάμαι ότι θα θυμώσει μαζί μου και θα με αφήσει. Και εκείνος αρκετές φορές δεν αναγνωρίζει αυτό που προσπαθώ να του επικοινωνήσω ή δεν παραδέχεται οτι έχει κάνει λάθος και αυτό με θυμώνει. Επίσης από το καλοκαίρι και μετά άρχισε να με παίρνει λιγότερο και να μην μου απαντά σε κλήσεις και μηνύματα, και εγώ όσο δεν απαντάει με πιάνει υστερία και παίρνω περισσότερα τηλέφωνα και στέλνω περισσότερα μηνύματα. Ξέρω μέσα μου ότι η λύση είναι να αλλάξω εγώ συμπεριφορά και να δω λίγο τον εαυτό μου, αλλά και να κοιτάξω λίγο τα δικά μου θέλω να τα διεκδικήσω και να επιμένω σε αυτά. Δεν ξέρω όμως πως να το κάνω. Προσπαθώ άγαρμπα και δεν μου βγαίνει. Και παράλληλα αισθάνομαι πως όλο αυτό μας απομάκρυνε πολύ και ανατροφοδοτείται συνέχεια γιατί και ο σύντροφος μου είναι πολύ κλειστός, δεν εκφράζεται εύκολα, έχει την τάση να απομονώνεται, να μην μιλάει και να μην λέει ξεκάθαρα πράγματα. Δίνει διπλά μηνύματα και αβέβαιες απαντήσεις συνεχώς, και νιώθω να μπερδεύομαι συνεχώς. Δεν ξέρω τι να κάνω, θέλω να βελτιώσω τα πράγματα μέσα στην σχέση μας .Δεν θέλω να τον χάσω.

Πως μπορώ να ξεπεράσω ένα χωρισμό όταν πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε σε καθημερινή τηλεφωνική επαφή λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ενώ εγώ έπαθα εμμονή και δεν μπορώ να δεχτώ το γεγονός ότι προχωράει στην ζωή του το άλλο άτομο και δεν είμαι πλέον εγώ ή προτεραιότητα της. Δεν ήθελα να χωρίσουμε και μετά από 8 μήνες ακόμα ελπίζω..

Καλησπέρα. Θα ήθελα τη συμβουλή ειδικών ψυχικής υγείας. Βγαίνω με ένα αγόρι εδω και 1 χρόνο χωρίς να έχουμε σοβαρή σχέση, απλώς έχουμε σεξουαλικές επαφές αλλά εγώ θα ήθελα κάτι πιο σοβαρό μαζί του. Πριν λίγο καιρό είχαμε τσακωθεί επειδή τον ζήλευα και είχαμε σταματήσει να μιλάμε για ένα μήνα περίπου. Εγώ όμως για να τον εκδικηθώ έστειλα μήνυμα σε έναν φίλο του που μου άρεσε και του το ειπα, ήμουν στο παρατσακ να βγω μαζί του και ευτυχώς δεν βγήκα με τον φίλο του. Δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά απλά τον είδα στα σοσιαλ και μου άρεσε. Έχω όμως πολλές ενοχές γιατί εγώ δεν είμαι τέτοια κοπέλα, ούτε μου έχει ξανασυμβεί αυτό με άλλες σχέσεις που είχα. Έχω πολλές ενοχές γιατί δεν μου αρέσει να κρύβω πράγματα στο αγόρι που με ενδιαφέρει. Να του πω την αλήθεια η να μην πω τίποτα για να μην τον πληγώσω;

Ένα αγόρι στη δουλειά έδειχνε ενδιαφέρον για μενα με βοηθούσε αλλα δεν στέλνει γιατί δεν κάνει κίνηση

Ο σύντροφός μου είναι πολύ καλός , γλυκός τρυφερος, Όταν πηγαίνει στο χωριό του , μου στέλνει κάποιο μήνυμα, αλλά γενικά δεν μιλάμε στο τηλέφωνο, δεν επικοινωνούμε, δεν εκφραζομαστε Τι να σημαίνει αυτό; Μου λέει ότι δεν του αρέσει, το βαριέται όλο αυτό,και ότι είμαι ότι πιο πολύτιμο έχει στη ζωή του Εμένα αυτό δεν μου αρέσει, του το επισημαίνω, πάλι το ίδιο γίνεται Δεν μου αρέσει να το ζητάω, νομίζω ότι η το νιώθεις αυτό η δεν το νιώθεις Πως να το χειριστώ;