Πότε θα αισθανθώ βελτίωση μετά από 18 μέρες ladose;

Καλησπέρα ξεκίνησα να παίρνω το ενλιφ 3 μέρες τώρα, την πρώτη φορά το πήρα το.μεσημερι αλλά με έβαλε πολύ κάτω με αναγούλες με πολύ άγχος με πολύ θολούρα να έχουν ξεραθεί τα χείλη μου να έχω συμπτώματα αποπραγνατοποιησης... Μίλησα με τον ψυχίατρο και.του είπα να το παίρνω το βράδυ μήπως με βοηθήσει να μην σκέφτομαι κατά την διάρκεια της μέρας ότι πριν λίγο το έφαγα... Το δοκίμασα βράδυ και κατά την διάρκεια της μέρας πάλι λίγο θολούρα αλλά όσο βραδιάζει αρχίζω να τρελενομαι......Δεν ήμουν έτσι πριν το πάρω αλλά πάλι ήμουν σε φάσεις πολύ χειρότερα αλλά και λίγο καλύτερα...Βρίσκομαι σε ένα μεγάλο ενώ μου περνάνε ιδέες για αυτοκτονίες πολύ καιρό τώρα

Πικρο στόμα ολη μερα ολες οι εξετάσεις καλες στομάχι χολη αίματος κανω χρήση πολων ψυχιατρικων φαρμαμων πως θα αποδειχθεί ότι φταίνε τα φάρμακα ισως με κάποια αποχη λίγων ημερών

Πώς μπορώ να κάνω μία νέα αρχή κ να πολεμισω τν καταθλιψη;

Καλησπέρα.. Σε αυτό το μνμ θα σας περιγράψω τον γολγοθά όπου βιώνω σχεδόν όλη μου την ζωή αλλά πλέον πολυ περισσότερο . Πάντα η σχέση μου με το φαγητο δεν ήταν καλή και φυσιολογική. Ανέκαθεν μου αρεσαν τα γλυκά ,τα προτιμώ πολυ περισσότερο. Νιώθω πως μπορώ να φαω δεκάδες από αυτά πειναω ,δεν πειναω. Έχω κουραστεί. Μου λείπει το πως ήμουν πριν από 3 χρόνια αν κι τότε πάλι με θεωρούσα λιγο παχιά. Βλέπω φωτογραφίες μου κι ζηλεύω τον τότε εαυτό μου . Θέλω να αδυνατησω αλλά δεν μου είναι εύκολο. Έχω βάλει τουλάχιστον 20 κιλα και δν νιώθω καθόλου ο εαυτός μου. Δεν τρωω μπροστά σε άλλους, δν πηγαίνω στην θάλασσα , νιώθω χαμηλή αυτοπεποίθηση αν και δεν φαίνεται. Πλασάρω πολυ διαφορετικά τον εαυτό μου αλλά εγώ μεσα μου υποφερω. Καθημερινά μπορεί να φαω πάνω από 10 κρουασάν ενώ μπορεί και να μην πειναω. Η δουλεια μου είναι τέτοια που έχω πρόσβαση στα κρουασάν πχ. Όταν είμαι σπιτι δεν τρωω τόσο. Όπως και να χει, τρωω κρυφά ,μακριά απ τα βλέμματα όλων. Τρωω σε σημείο να σκασω. Να νιώσω αηδία για το σώμα μου. Κουράστηκα,είμαι μόνο 19 κι βασανιζομαι παρα πολυ! Δεν σταματάει αυτός ο γολγοθάς μου. Θέλω να έχω ένα ωραίο σώμα ,να το αγαπω κι να νιώθω εντάξει μέσα σε αυτό. Έχω χάσει χίλια δυο πράγματα. Όλο το καλοκαιρι μόνο τζιν φορούσα. Μου λείπουν τα φορέματα που φορούσα,η ζωή που είχα πριν ξεφύγω τόσο. Δεν θα γλιτώσω ποτε αππ αυτό..

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ TAVOR, IMOVANE, TEGRETOL KAI ZYPREXA.EINAI 74 ETΩΝ.ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ,ΔΙΑΒΗΤΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΣΗ.ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΟΝΟ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΕΞΑΡΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΗΞΙΜΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΛΟΓΩ ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ.ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΑ ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΩ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΝΝΑΒΗ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ.ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΝΝΑΒΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΖΗΜΙΕΣ ΟΠΩΣ Η ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ.ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗ ΠΑΡΕΙ Η ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΩΝ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ? ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,

To brindelix έχει επίδραση θετική στην ινομυαλγία?

Πριν λίγες μέρες έπειτα από αυτοικανοποίηση έτρωγα διάβαζα κάτι στο κιν κ έκανε ένα τσάφ στο κεφάλι μου σαν ασφάλεια που μου προκάλεσε μια μικρή δυσφορία έντονη αλλά για λίγο π συνοδεύτηκε από φόβο. Προσπάθησα να το προσπεράσω και έπεσα για ύπνο. Το πρωί π ξύπνησα είχα έντονο φόβο οτι μετά το χτεσινό γεγονός απλά άρχισα να τρελαίνομαι και το σκεφτόμουν συνέχεια. Ήμουν στη τσίτα και σκεφτόμουν τί μπορεί να είναι, μήπως έτσι ξεκινάει κάποιος να τρελαίνεται. Εντωμεταξύ πριν ένα περίπου μήνα είχα έντονο άγχος από έναν πρησμένο αδένα που τελικά υποχώρησε και λίγες μέρες μετά μια άφτρα μου προκαλούσε δυσφορία οτι μπορεί να ήταν μέχρι και HPV από μια περασμένη ελεύθερη σχέση 2+ χρόνια πριν Αυτό που περνάω τις τελευταίες μέρες όμως μ έχει σπάσει γτ είναι εντός του κεφαλιού μου και δεν ξέρω αν μπορεί να το διαγνώσει καποιος. Δυσκολεύομαι να κάνω πράγματα και να σκεφτώ ελεύθερα από φόβο μη τρελαθώ, ξυπνάω τα βράδια και το σκέφτομαι μέχρι να ξανακοιμηθώ, είχα ταχυκαρδίες και ένταση του τύπου επαγρύπνησης για κτ π θα μ έφερνε σε αμηχανία κ δυσφορία. Ειδικά μέχρι σήμερα αισθάνομαι κενός. Νιώθω ανακούφιση όταν αυτοικανοποιούμαι και προσπαθώ να το αποφύγω για να μη γίνει ανάγκη και συνηθίσω έτσι τον οργανισμό μου. Εκτός από αυτό όμως ΔΕΝ νιώθω τίποτα. Δεν είναι οτι νιώθω άσχημα ή απογοητευμένος ή καταθλιπτικά. Το αντίθετο, θέλω να κάνω πράγματα, στο τηλέφωνο όταν μιλάω κάνω και πλάκα αυθόρμητα ΑΛΛΑ όταν γελάω αυθόρμητα δε νιώθω την ικανοποίηση ξέρετε εκείνο το αίσθημα το έντονο που ένιωθα, δε μπορώ να στεναχωρηθώ, δε μπορώ να φοβηθώ ιδιαίτερα, αισθάνομαι έναν πόνο πίσω από τα αυτιά σα πίεση σα κάτι να μπλοκάρει το συναίσθημα. Τώρα που έγραψα αυτά δάκρυσα λίγο αλλά ο οργανισμός μου το σταμάτησε αμέσως. Γενικά όσο επιδίωκα να κάνω πράγματα αυτές τις μέρες ήταν ευχάριστο και το επιδίωκα και ξεχνιόμουν αλλά δεν είδα αλλαγή στα συναισθήματα που δεν νιώθω και την ευχαρίστηση που δεν παίρνω. Πχ ξύπναγα το πρωί και έλεγα πόσο τυχερός είμαι σαν άνθρωπος, ή κάτι π πρμν να κανω