Πώς να διαχειριστώ την απώλεια των γονιών μου και τις σκέψεις αυτοκτονίας;

Καλησπέρα έχω τα εξής προβλήματα. Μετά από 7 χρόνια σχέσης, την βλέπω συχνά στον ύπνο μου, δέχεται έχουμε επαφές δεν βλεπόμαστε από τότε, πέρα από αυτό όταν το παθαίνω, από τον ύπνο μου σηκώνομαι με αίσθηση κούρασης, απογοήτευση, λύπη, νεύρα, αρκετά προβληματισμένος και αυτά με ακολουθούνε στην κοινωνική μου ζωή, είμαι απολύτως, απότομος, νευριάζω εύκολα, παρεξηγώ εύκολα, και δεν φεύγει ποτέ σαν εικόνα από το μυαλό μου, μερικές φορές συμπεριφέρομαι άσχημα σε άτομα που αγαπώ ή που πάω να αγαπήσω χωρίς να το θέλω απλά αυθόρμητα μου βγαίνει και μετά το μετανιώνω. Νιώθω πολύ μπερδεμένος κάποιες φορές και μιλάω μόνος μου με το εγώ μου σαν να απευθύνομαι σε κάποιον νιώθω σαν να χάνω τον εαυτό μου, τι μου συμβαίνει ? Τι φταίει γιατί είμαι έτσι..?

Ο σύντροφος μου έχει ήδη ένα παιδάκι και μόλις του ανακοίνωσα πως είμαι έγκυος απογοητεύτηκε παρα πολύ σε σημείο που να μην το θέλει, είμαστε μαζί 2 χρόνια και ήτανε πολύ ανοιχτός στο θέμα αν ερχόταν μια εγκυμοσύνη όντας απόλυτα σίγουρος για αυτό ότι το θέλει. Απέναντι μου είναι παρα πολύ κρύος, ώρες ώρες μου μιλάει άσχημα δεν ενδιαφέρεται για εμένα ποσο μάλλον για την εγκυμοσύνη μου. Δεν ξέρω τι να κάνω κλαίω συνέχεια μόνη μου στο δωμάτιο δεν μπορώ να κοιμηθώ και σκέφτομαι συνέχεια τον χωρισμό και να το μεγαλώσω μόνη μου. Δεν μπορώ να νιώσω ευτυχία από την ώρα που έμαθα πως είμαι έγκυος…σε λίγες μερούλες θα ακούσω και την καρδουλα του και δεν μπορώ να χαρω όλο αυτό που μου συμβαίνει.

Παιρνω σιπραλεξ των 10 mg για 7 χρόνια για Γεν. Αγχώδη διατ. αλλά ο γιατρός μου θέλει να το ανεβάσει στα 15 mg τώρα γιατί με βλέπει πιο αγχωμένο. Φοβάμαι πως μετά δεν θα κόβεται με τίποτα. Εχω ενδοιασμούς. Πόση διαφορά θα κάνουν τα 5 mg?

Ξεκινησα τα depreram καθε βραδυ πριν ενα χρονο. Στους 2 μηνες ο ψυχιατρος μου εδωσε να παιρνω και το μεσημερι 1 εφεξορ. Μετα τη ληψη του εφεξορ, σε 2 ωρες με πυροδοτησε ενας καυσος στο σωμα μου, που δεν μπορουσα να τον ανεχτω. Καιγομουν Μου, αλλαξε τα αντικαταθλιπτικα, με ladoze. Καιγομουν χειροτερα. Μετα πηρα τα neurontin, ενα μεσημερι και ενα βραδυ και για 4 μηνες σχεδον, καιγομουν ελαχιστα, υποφερτα. Πριν 1 μηνα μου εδωσε και symbalta να παιρνω καθε πρωι. Αμεσως μολις το πηρα, ξανα τρομερος καυσος με επιασε. Το σταματησα αμεσως και πριν λιγες μερες μου εδωσε τα brintellix με τα οποια παλι καιγομουν με το πρωτο χαπι. Το συμπερασμα ειναι οτι τα αντικαταθλιπτικα με πυροδοτουν και καιγομαι. Εχω μεινει τωρα με τα neurontin με πιο ηπιο καυσο και καποιες φορες παιρνω λεξοτανιλ. Αισθανομαι ναυτια και ανατριχιλα στο κορμι μου. Εχει καποιος εμπειρια με τη δικη μου περιπτωση με τον καυσο? Σας ευχαριστω εκ των προτερων για την απαντηση

περνώ ατικαταθλιτικα εδώ και δυο 15 μέρες και δεν έχω δει διαφορά είμαι πιο χάλια

Καλησπέρα σας, βιώνω μια πολύ περίεργη περίοδο στο μυαλό μου. Πάσχω από αποπροσωποποίηση, δεν ξέρω αν αυτό επηρεάζει στα παρακάτω αλλά το αναφέρω. Ενώ ετοιμάζομαι να παντρευτώ σε λίγους μήνες, έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο σύντροφός μου είναι αμφιφυλόφιλος. Το σκέφτομαι συνέχεια, μου έχει γίνει έμμονη ιδέα, με πιάνει κατάθλιψη. Δεν ξέρω αν είναι στο μυαλό μου ή αν όντως είναι και αυτό κοντεύει να με τρελάνει. Προφανώς δεν μπορώ να το ρωτήσω ευθέως. Πως να βγω από το αδιέξοδο του μυαλού μου;

Έχω τον αδερφομου του εδωσα καπια χάπια . Και έπαθε κατάθλιψη