Αγχώνομαι με το παραμικρό και νιώθω επηρεασμένος – πώς να αντιμετωπίσω το άγχος;

Έχω νεύρα κάθε μέρα χωρίς λόγο και μιλάω άσχημα Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Το μόνο που έκανα είναι έκοψα το νοζιναν το οποίο το έπαιρνα 9 χρόνια. Το έχω κόψει περίπου 1.5 χρόνο. Το έκοψα μόνο μου.Αλλα έχω χαμηλη β 12. Έχω κάνει 7 ενέσεις αλλά δεν βλέπω διαφορά. Κάποιες μέρες δυσκολεύομαι να αναπνεύσω καλά και έχω τάσεις λιποθυμίας.

Πολλές φορές που πέφτω να κοιμηθώ πετάγομαι σαν κάτι να με πλακώνει ή να με αγχώνει και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είναι άγχος ή κατάθλιψη; Σε ποιόν ειδικό να πάω; Ψυχολόγο ή ψυχίατρο;

Τον τελευταίο καιρό, άρχισα να σκέφτομαι πράγματα του παρελθόντος. Με άλλα λόγια να έχω την ανάγκη να αδειάσω καταστάσεις ανθρώπων απέναντι μου. Δυστυχώς είμαι ένα από τα θύματα μισανδρισμού που έχει πέσει κάποτε. Έχω φάει λεκτικό μπουλινγκ από γυναίκες από το δημοτικό μέχρι το λύκειο και λίγο στο πανεπιστήμιο, μια απέχθεια και αισθανομουν ότι ήθελαν ακόμη και τον θάνατο μου. Δεν είμαι μισογύνης, αλλά δεν μπορώ να έχω την ίδια άποψη με τον κόσμο ότι δεν είναι όλες οι γυναίκες κακές, πράγμα που στο παρελθόν χρησιμοποιούσα γενικό συλλογισμό. Τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν εν μέρει όταν ήμουν φοιτητής. Πλέον βρίσκομαι σε κατάσταση επιφύλαξης, μιας και η woke agenda έχει καταστρέψει κάθε ανθρώπινη σχέση συν με το φανατισμό των πολιτικών ιδεολογιών. Τη διάκριση από τα σόσιαλ μίντια πάντα από αυτές το βίωνα, την περιθωριοποίηση. Και το χειρότερο είναι ότι σε μεγάλο βαθμό κατέστρεψαν την αξιοπρέπεια τους, κυνηγώντας το χρήμα, τα υλικά αγαθά και την καλοπέραση, ολογράφως «χορηγό». Και με όλες τις ψευδείς καταγγελίες που γίνανε κατά καιρούς, έχω πάψει να εμπιστεύομαι ανθρώπους. Επίσης, καταπιεζομαι στο να εκφράζω μια άποψη, υπο το φόβο να μην με ταμπελωσουνε, χαρακτηρίζοντας με, με χειρότερα λόγια, επειδή ας πούμε δεν είμαι το "κακό παιδί που τις χτυπάει", διότι ένα μερίδιο αυτών, έχει δείξει ότι τέτοιους θέλουν, άσχετα από την καταγωγή που κατά καιρούς το έχω βάλει ως κριτήριο.

Καλησπέρα , φαινόμενα μη συντονισμού πολύ των κινήσεων σαν ελαφρύ παραπάτημα υποχωρούν από επανάληψη της διαζεπαμης ;

Πως θα καταλάβω αν ο πατέρας μου έχει κατάθλιψη;

Πικρο στόμα απο φαρμακα ψυχιατρικα παθολογικα ολα καλα δεν είναι εύκολο να ζω με μια μόνιμη πικρίλα ρίχνει την ποιότητα της ζωής μου η ψυχιατρος μου είπε ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα αλλάξουμε αγωγη φοβάμαι όμως οτι θα μπορέσουμε να πετύχουμε την σωστή αγωγη?

Είμαι 27 ετών και νομίζω ότι έχω χρόνια κατάθλιψη χωρίς να την έχω αντιμετωπίσει … Με θυμάμαι από μικρή ηλικία (δημοτικό προς γυμνάσιο ) να ειμαι συνεχώς θλιμμένη χωρις να συμβαίνει κάτι . Φοβόμουν πάντα για τον θάνατο κοντινών μου ανθρώπων λόγω της μεγάλης τους ηλικίας . Γενικά αυτός ο φόβος επικρατεί ως τώρα και μου χαλάει την διάθεση καθημερινά όπως και το να μην πάθω κάτι η ίδια. Νιώθω πως φοβάμαι κατά κάποιο τρόπο να χαρώ γιατί θα γίνει κάτι και θα μπω πάλι στο mood θλίψης . Και πάντα έτσι γίνεται . Κάνω συνεχώς αρνητικές σκέψεις και συνήθως μετά τη λήξη μιας σοβαρής σχέσης πέφτω σε κατάθλιψη σε σημείο να μην θέλω να βγω εύκολα από το σπίτι , να μη θέλω να κανω τίποτα πλέον και απλά να κάνω συνεχώς αρνητικές σκέψεις για τα χρόνια που περνάνε γρήγορα , όλα αυτά τα κακά που συμβαίνουν γύρω μας και μου δημιουργούν φόβο και άγχος . Ευτυχισμένη νιώθω μόνο όταν μπαίνω σε μια καλή σχέση που και εκεί κανω αρνητικές σκέψεις με το να σκέφτομαι το τέλος της σχέσης χωρίς δικαιώματα , πράγμα το οποίο μου προκαλεί ανασφάλεια με αποτέλεσμα να ζηλεύω παθολογικά ακόμα και χωρίς καμια ένδειξη . Ενώ είμαι άτομο που όταν θέλω κάτι παλεύω και το πετυχαίνω δεν έχω πάει ακόμα σε κάποιον ειδικό σκεπτόμενη πως δεν θέλω να δεσμευτώ σε όλο αυτό για οικονομικούς λόγους … δεν αντέχω όμως να ζω άλλο έτσι και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο απόλυτο αδιέξοδο .