Γειά σας. Εδώ και ένα χρόνο παίρνω zoloft 50mg.Ποιος είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να το διακοψω

Γειά σας. Κάποιες καταστάσεις που με ταλαιπωρούσαν από την παιδική μου ηλικία, (π.χ. σχολικός εκφοβισμός και αποκλεισμός) μου δημιούργησαν κάποιες ανασφάλειες οι οποίες με την σειρά τους με έφερναν σε ένα σημείο αυτή την στιγμή να είμαι παντελώς μόνος. Μόνος και από πλευράς ερωτικής σχέσης και από πλευράς φίλων και παρέας. Μέχρι πρότινος πίστευα πως μπορώ να το διαχειριστώ, όμως όσο περνάει όλο και λιγοστεύουν τα πράγματα που με ευχαριστούν και με κάνουν να το ξεχνάω. Όλα μου τα ενδιαφέροντα αρχίζουν και απομυθοποιούνται στην σκέψη μου βλέποντας τους άλλους να τα απολαμβάνουν με παρέα και εγώ μόνος. Μήπως βρίσκομαι στα πρόθυρα κατάθλιψης;;; Σε κάθε περίπτωση η κατάστασή μου χρήζει αντιμετώπισης από επαγγελματία ψυχικής υγείας;;;

Αν κάποιος έχει τάσεις αυτοκτονίας για κάποιο στεναχωρο γεγονός,στην περίπτωση αυτή τι κάνει;

Γεια σας.ΠΕΡΝΑΩ μια περίοδο που είμαι αρκετα προβληματισμένη με υπαρξιακά ερωτήματα όπως τι κάνω;ποιος είναι ο ρόλος μου;κλπ φάσκω και αντιφάσκω μεταξύ απαντήσεων.Υπαρχουν στιγμες που χανω τον εαυτό μου και στιγμες που τον βρίσκω και νιώθω ότι αντιλαμβάνομαι αυτό που ζω με μια καθαρότητα.ΝΙΩΘΩ ότι έχω αποφασισει τι κλαδο θέλω να ακολουθησω και τι με ενδιαφέρει καθώς και γιατί το επιλέγω αυτο.Αλλα από εκεί που όταν ξεκίνησα ήμουν πολύ ενθουσιασμένη για τη διαδρομή μου και τη βάση που πάω να χτίσω τώρα τα πατήματα μου είναι πιο ερωτηματικά.Εφευρισκω τεχνικές για να με επαναφέρω αλλά δεν έχουν σταθερα είναι πρόσκαιρες.Πραγματικα δεν ξέρω γιατί συμβαίνει το αλλεπάλληλο ζικ ζακ ή γιατί με αφήνω κατά καιρούς αν και καταλαβαίνω ότι η πλευρα του προχωραω βαδίζει σ αυτό που θέλω να γινω ενώ η αμφισβήτηση στο ότι μπορεί να υπήρξε παρελθοντικά.ΟΤΙ ερμηνεία,παράθεση ή εξήγηση θα ήταν πολύ βοηθητική.Θα προσθέσω ότι έχω κάνει περίπου 2-3χρονια ψυχοθεραπείας αρκετα βοηθητικά για να κατανοήσω πολλά πράγματα αλλά απ τον προηγούμενο Μαρτη δεν ήταν τόσο λειτουργικό ακόμη και με άλλο θεραπευτή μιας και μόνη με επανέφερα όσες φορές υπήρξα σ αυτή τη θέση σε ένα τελικό πλαίσιο.αυτα!

Καλησπέρα παίρνω ζολοφτ 0,25 κ 2 ζαναξ 0,50/ ημέρα για 9 ημέρες. Δεν έχω όμως καμία βελτίωση, αντίθετα έχω άγχος κ θλίψη. Υπάρχει περίπτωση ξαφνικά ν δω βελτίωση;

Καλησπέρα σας, νομίζω πως πάσχω από κατάθλιψη… προσπαθώ να μην το δείχνω αλλά βαθιά μέσα μου το γνωρίζω. Πως γίνεται να σταματήσει αυτό που νιώθω ; Είμαι συνέχεια μέσα στο άγχος και την καταπίεση . Βλέπω άλλους ανθρώπους που κυλάει η μέρα τους φυσιολογικά και αρχίζω και αναρωτιέμαι εμένα Γιατι όχι ;

Είμαι σε αντικαταθλιπτικη αγωγή από το 2008 που πέρασα μεγάλη μπόρα με την υγεία μου ,οι θεραπείες κράτησαν 10 χρόνια. Το 2018 χειρουργηθηκα για κακοήθεια στο μαστό, την περίοδο εκείνη περνουσα τραγικα συναισθηματικά, πέρασα σνα μεγάλο σοκ στο γάμο μου.Οταν προέκυψε σε ένα μήνα ο καρκίνος ήμουν με φουλ αγωγή η οποία με βοήθησε να περάσω την ταλαιπωρία των χειρουργειων και των ακτινοβολιων με μεγάλο θάρρος και γενναιότητα, όλη μέρα έκανα δουλειές για να ξεχνιέμαι και κάθε βράδυ είχα τρομερές αϋπνίες,οι οποίες κρατάνε χρόνια.Μου άλλαξε ο ψυχίατρος την αγωγή γιατί υποτροποιασα και ενώ πήγα καλά για αρκετούς μήνες έπεσα ξαφνικά κι έπιασα πάτο, ξανά άλλη αλλαγή αλλά δυστυχώς από τότε δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου.Περασαν 5χρονια σταμάτησα την ορμόνη για την κακοήθεια και είμαι συνεπής στον έλεγχο των εξετάσεων. Η ζωή μου όμως χειροτερεύει ,δεν μπορώ να ηρεμήσω και να αντιμετωπίσω το ποιο απλό πράγμα, από το πρωί ξυπνω με ταραχή που κρατάει μέχρι αργά το βράδυ. Με δυσκολία λειτουργώ καθημερινά, πολλές κακες σκέψεις,δεν έχω κουράγιο και διαθεση να ντυθώ να πάω έναν περίπατο, τα καταφέρνω αλλά πάντα με παρέα και νεχρι να πάρω την απόφαση να φτάσω στην πόρτα είμαι σε πανικό. Είμαι γενικά γενναία στη ζωή μου,παλεύω σκληρά χωρίς κλάματα και βογγιτα αλλά η καρδούλα μου το ξέρει...όταν παραστεί ανάγκη για βοήθεια αγαπημένων μου προσώπων βοηθάω παρολους τους φόβους μου και όλη νομίζουν ότι είμαι δυνατή και νιώθουν ασφαλείς μαζί μου.Η δική μου ανασφάλεια η απειλή για την υγεία μου και το άγχος στο κάθε λεπτό με καταρακωνει,κάνω κουράγιο προσπαθώ, δεν μιλώ πάντα για αυτό που νιώθω ντρέπομαι, αλλά η καθημερινότητα μου είναι Γολγοθάς. Μου έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια πολλές φορές την αγωγή, πήγα σε ψυχολόγο αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει βελτίωση. Παίρνω λίγο φόρα να ανέβω αλλά πάντα κάτι θα με κάνει να υποτροποιασω.Θελω να σταθώ στα πόδια μου χωρίς φόβο και ταραχή να απολαύσω τα μικρά όμορφα πράγματα στη ζωή, πότε δεν είχα τρελές απαιτήσεις, μου άρεσαν τα απλά και όμορφα .

Δεν ξέρω από τι πάσχω, έχω παθαίνω μανιακές κρίσεις, βέβαια πλέον έχουν μειωθεί όμως συνεχώς υπάρχει στο μυαλό μου η προοπτική να κάνω κακό στον εαυτό μου, όπως και να βάλω τέλος στην ζωή μου. Αυτές οι σκέψεις υπάρχουν τα τελευταία τρία χρόνια όμως πλέον είναι μη διαχείρισημες. Δεν μπορώ τίποτα που να με χαρωποιεί. Νιώθω απαίσια και έχω κουραστεί. Δεν ξέρω τι να κάνω , το μόνο που θέλω είναι να φύγουν αυτές οι σκέψεις από το κεφάλι μου