Καλησπερα ειμαι παντρεμενος και ειμαι με τη γυναικα μου σχεση και γαμος 31 χρονια...Αρκετα χρονια πριν ειχαμε βαλει το πορνο μια δυο φορες το μηνα στη σχεση μας.Το θελαμε και οι δυο,τα δυο χρονια τα τελευταια η γυναικα μου καθε φορα που κανουμε μου ζηταει να βαλω πορνο καθε φορα....Κατι δεν παει καλα τι λετε.......

Καλησπέρα, Έχω μια κόρη 20 ετών φοιτήτρια, η οποία όταν είναι σε σχέση, η σχέση γίνεται εξάρτηση. Στην παιδική ηλικία του παιδιού δεν υπάρχει εγκατάλειψη, και εγώ αλλά και ο σύζυγό μου ήμασταν και ήμαστε πάντα κοντά στο παιδί με πολύ αγάπη και στοργή. Δεν ξέρω πως να τη βοηθήσω. Τι να κάνω;

Λοιπόν είμαι 22 ετών και έχω σχέση 4 χρόνια τώρα.. φέτος άρχισα να εργάζομαι σε έναν τομέα στον οποίο γνώρισα πολλά πρόσωπα και μέσα σε αυτά ήταν ένα άτομο στην ηλικία των 49... Με αυτό το άτομο περνάμε παρέα πάρα πολύ χρόνο μέσα στην ημέρα καθώς εργαζόμαστε μαζί..με αυτό το άτομο φλερτάρουμε πάρα πολύ συνέχεια σε μεγάλο βαθμό Εμένα εννοείται μου αρέσει αυτό Αλλά πέρα από το ότι είμαι σε σχέση εγώ , εκείνο το άτομο έχει παιδί και σύζυγό..παντρεμέν@ δηλαδή Ξέρω ότι δεν είναι ενθουσιασμος καθώς δεν είμαι άτομο που ενθουσιάζεται εύκολα και ήμουν πάντα πιστός χαρακτήρας στις σχέσεις μου , δεν είναι ότι έχω ξενερώσει με την σχέση μου αλλά ειλικρινά τν 48χρον@ τν σκέφτομαι ό λ η μέρα και μου είπε ότι και εκειν με σκέφτεται πολλές φορές μέσα στην ημέρα αφότου σχολασουμε .. Αυτό συμβαίνει τους τελευταίους 2 μήνες Υπάρχει κάτι μεταξύ μας και το έχουμε κάνει ξεκάθαρο αλλά δεν έχει συμβεί τπτ μεταξύ μας αλλά πέρα από το ότι εγώ βρίσκομαι σε σχέση , είναι και το άλλο πρόσωπο σε σχέση και συζούν .... Μεταξύ μας εχουμε κοντά 30 χρόνια διαφορά Δεν ξέρω τι σκέφτομαι για το μέλλον αλλά ξέρω ότι στην παρούσα φάση δεν μπορώ να τν βγάλω από το μυαλό μου και να πάω παρακάτω και δεν νομίζω ότι θέλω κι όλας . Δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματα μου δε ξέρω τι να κάνω πως να φερθω, δεν αντέχεται όμως αυτή η κατάσταση.. Τα συναισθήματα μου είναι απίθανα δυνατά και πολλά ,ανυπομονώ να έρχεται η Δευτέρα να δουλεύω, και πέρα από αυτό να τονίσω ότι Δεν είμαι άτομο που αν μου δείξει καποιος-α ενδιαφέρον η με φλερτάρει θα κολλήσω μαζί τους, συμβαίνει συχνά το να με φλερτάρουν κλπ με πολλά άτομα καν δεν με έχει επιρρεασει ποτέ στο παρελθόν , σιγα..απλά μαρεσει πραγματικά το άτομο στην δουλειά ..το μυαλό μου θα σκάσει και το ότι έχουμε τόσα χρόνια διαφορά στην ηλικία είναι κάτι που δύσκολο

Γιατί είμαι εξαρτημένη από τον σύντροφο μου? (Είμαστε 4 χρόνια μαζί και θέλω να είμαι μαζί του συνέχεια.)

Παντρεμένοι με 3 ανήλικα παιδιά. Ο σύζυγος ξεκαθάρισε ότι δε νιώθει πλέον τίποτα για μένα, με βλέπει μόνο σα συγκάτοικο κ με νοιάζεται σαν άνθρωπο μετά από τόσα χρόνια μαζί. Δε θέλει να φύγει από το σπίτι, δεν έχει άλλη σχέση αλλά θέλει όλα να κυλάνε ήρεμα στο σπίτι μας, να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σα φίλοι με πλεονεκτήματα γιατί είμαι το "απωθημένο" του... Του ζήτησα να χωρίσουμε τους λογαριασμούς μας, καθώς διαχειριζεται ακόμα κ τη μισθοδοσία μου (δε νιώθω καλά να βλέπει ανά πάσα στιγμή τί ξοδεύω κ που), αλλά αρνείται. Βγήκα πρώτη φορά μετά από καιρό με την αδελφική μου φίλη κ κουμπάρα μου κ με περίμενε να επιστρέψω, γιατί φοβήθηκε λέει πως θα γυρίσω σπίτι επειδή ήπια. Μόλις έφτασα, με πήρε αγκαλιά κ άρχισε να με φιλάει ερωτικά. Καταλήξαμε για πολλοστή φορά, μετά τη δήλωσή του ότι χωρίσαμε σα σύντροφοι, να ξημερωσουμε έχοντας ατελείωτη ερωτική επαφή, λες κ ήμασταν στις πρώτες μέρες τις σχέσεις μας. Εγώ τον αγαπάω ακόμα και έχω αισθήματα, κάθε φορά μετά την επαφή προσπαθώ να καταλάβω αν περνάει μια φάση ή αν τα εννοεί αυτά που μου λέει. Ειλικρινά έχω καταμπερδευτει κ όλο αυτό δε με βοηθάει να τον ξεπεράσω, να βάλω προτεραιότητα τον εαυτό μου κ να προχωρήσω... Τί μπορεί να σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος; Δε νομίζω ότι θα αντέξω για πολύ, αλλά μήπως σκέφτομαι εγωιστικά κ δε σκέφτομαι τα παιδιά μου

Καλησπέρα σας. Η πρώην κοπέλα μου με χώρισε ξαφνικά, χωρίς σαφείς εξηγήσεις εδώ κι 6 μήνες, μετά από 3 χρόνια σχέσης, στην οποία ήμουν και παραμένω σε ένα βαθμό συναισθηματικά δεμένος μαζί της. Δε υπήρχε τρίτο πρόσωπο όπως μου ξεκαθάρισε η ίδια τότε. Ήταν μια σχέση με προοπτική συγκατοίκησης κι υπήρχε αμοιβαίο πάθος και θαυμασμός μέχρι την τελευταία στιγμή. Έπειτα από πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης από πλευράς μου το πρώτο δίμηνο, με όλες τις καλές διαθέσεις, χωρίς εντάσεις και στην αναζήτησή μου να μάθω τι έφταιξε, δεν άλλαξε κάτι. Ενδεχομένως να πίεσα, άθελα μου, την κατάσταση τότε κι έκτοτε σταμάτησα την προσπάθεια εδώ και 3-4 μήνες κι άφησα το χρόνο να μας ηρεμήσει. Το θέμα είναι ότι η πρώην μου, όχι μόνο με απέρριψε παταγωδώς, αλλά ξεκίνησε να μου συμπεριφέρεται μετά τον χωρισμό με πολύ άσχημο τρόπο, σε βαθμό που πλέον αλλάζει πεζοδρόμιο όταν την συναντάω στο δρόμο και αυτή την στιγμή δεν θέλει να με βλέπει μπροστά της ούτε ζωγραφιστό, όπως ισχυρίζεται σε τρίτους. Όταν την ρώτησα με μήνυμα τον λόγο δεν μου απάντησε. Με έχει μπλοκάρει από παντού. Ενώ λίγο καιρό πριν με αφήσει, με δική της παρότρυνση ετοιμαζόμασταν για το επόμενο βήμα. Να σημειωθεί πως πριν την λήξη της σχέσης μας, δεν υπήρξαν από πλευράς μου κακοποιητικές συμπεριφορές ή απιστία. Μια μέρα, ενώ όλα βαίναν καλώς κι ήμασταν αγαπημένοι, απλά εξαφανίστηκε. Δεν μου είχε δείξει τέτοια δείγματα ποτέ τόσα χρόνια. Αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, δεν είναι η επανασύνδεση προφανώς, διότι δείχνει την άρνησή της κατηγορηματικά και συμβιβάστηκα με αυτό θέλοντας και μη, και ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω. Με απασχολεί ο λόγος που άλλαξε τόσο γρήγορα συμπεριφορά απέναντι μου και με αντιμετωπίζει με απέχθεια και άχτι. Έχω συναισθήματα και την πονάω σαν άνθρωπο πρωτίστως. Η στάση της αυτή με διαλύει μέσα μου και στεναχωριέμαι. Θα ήθελα να έχουμε μια καλημέρα, αλλά αυτή η κατάσταση με τρομοκρατεί και την φοβάμαι πια. Μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή για να αλλάξει συμπεριφορά απέναντί μου? Τι γνώμη έχετε?

Έχω σχέση 3,5 χρόνια . Δεν μένουμε μαζί . Δεν θέλει ούτε παιδιά ούτε γάμο . Με αγαπάει κ με φροντίζει αλλά υπάρχουν στιγμές που γίνεται μίζερος . Εγώ έχω αρχίσει να νιώθω συναισθήματα για κάποιον άλλον , που δεν ανταποκρίνεται όμως . Παρέλειψα να πω ότι η σχέση μου είναι η πρώτη σχέση που είχα ποτέ κ δεν έχω εμπειριες . Φοβάμαι να χωρίσω μήπως δεν βρω κάποιον άλλον . Αισθάνομαι ψυχολογική κούραση κάθε μέρα μην ξέροντας τι να κάνω .

Ο άντρας μου έχει την τάση στα καλά καθούμενα να με προσβάλλει, να με προκαλεί, να αδιαφορεί που με πληγώνει, να μην κάνει τα στοιχειώδη για να νιώσω καλά παρά μόνο όταν φτάνει στα άκρα και είναι απόμακρος με την έξι μηνών κόρη μας. Ρίχνει την ευθύνη σε εμένα για όλα τα παραπάνω ενώ ταυτόχρονα μου λέει πως είμαι παρανοϊκή γιατί δεν κάνει κάτι μη φυσιολογικό. Έχω αρχίσει και πιστεύω πως έχω εγώ το πρόβλημα και δεν ξέρω τι να κάνω.