Γιατί κλαίω όταν σκέφτομαι τον χωρισμό με τον σύντροφό μου; Είμαι 23 ετών.

Καλησπέρα σας. Η πρώην κοπέλα μου με χώρισε ξαφνικά, χωρίς σαφείς εξηγήσεις εδώ κι 6 μήνες, μετά από 3 χρόνια σχέσης, στην οποία ήμουν και παραμένω σε ένα βαθμό συναισθηματικά δεμένος μαζί της. Δε υπήρχε τρίτο πρόσωπο όπως μου ξεκαθάρισε η ίδια τότε. Ήταν μια σχέση με προοπτική συγκατοίκησης κι υπήρχε αμοιβαίο πάθος και θαυμασμός μέχρι την τελευταία στιγμή. Έπειτα από πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης από πλευράς μου το πρώτο δίμηνο, με όλες τις καλές διαθέσεις, χωρίς εντάσεις και στην αναζήτησή μου να μάθω τι έφταιξε, δεν άλλαξε κάτι. Ενδεχομένως να πίεσα, άθελα μου, την κατάσταση τότε κι έκτοτε σταμάτησα την προσπάθεια εδώ και 3-4 μήνες κι άφησα το χρόνο να μας ηρεμήσει. Το θέμα είναι ότι η πρώην μου, όχι μόνο με απέρριψε παταγωδώς, αλλά ξεκίνησε να μου συμπεριφέρεται μετά τον χωρισμό με πολύ άσχημο τρόπο, σε βαθμό που πλέον αλλάζει πεζοδρόμιο όταν την συναντάω στο δρόμο και αυτή την στιγμή δεν θέλει να με βλέπει μπροστά της ούτε ζωγραφιστό, όπως ισχυρίζεται σε τρίτους. Όταν την ρώτησα με μήνυμα τον λόγο δεν μου απάντησε. Με έχει μπλοκάρει από παντού. Ενώ λίγο καιρό πριν με αφήσει, με δική της παρότρυνση ετοιμαζόμασταν για το επόμενο βήμα. Να σημειωθεί πως πριν την λήξη της σχέσης μας, δεν υπήρξαν από πλευράς μου κακοποιητικές συμπεριφορές ή απιστία. Μια μέρα, ενώ όλα βαίναν καλώς κι ήμασταν αγαπημένοι, απλά εξαφανίστηκε. Δεν μου είχε δείξει τέτοια δείγματα ποτέ τόσα χρόνια. Αυτό που με απασχολεί αυτή τη στιγμή, δεν είναι η επανασύνδεση προφανώς, διότι δείχνει την άρνησή της κατηγορηματικά και συμβιβάστηκα με αυτό θέλοντας και μη, και ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω. Με απασχολεί ο λόγος που άλλαξε τόσο γρήγορα συμπεριφορά απέναντι μου και με αντιμετωπίζει με απέχθεια και άχτι. Έχω συναισθήματα και την πονάω σαν άνθρωπο πρωτίστως. Η στάση της αυτή με διαλύει μέσα μου και στεναχωριέμαι. Θα ήθελα να έχουμε μια καλημέρα, αλλά αυτή η κατάσταση με τρομοκρατεί και την φοβάμαι πια. Μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή για να αλλάξει συμπεριφορά απέναντί μου? Τι γνώμη έχετε?

Έχω σχέση 4 χρόνια τώρα είμαι στην ηλικία των 22 ετων..περναω πολύ καλά με την σχέση μου αλλά αυτόν τον καιρό νιώθω σαν να εχω ξενερώσει λίγο και δε ξέρω τι νιώθω αλλά με εκνευρίζει πολλές φορές σε πράγματα που συμβαίνουν, δεν τσακωνόμαστε παρόλα αυτά γιατί δεν είναι κανένα σοβαρός λόγος είναι ο μικροπράγματα αλλά νιώθω ότι δεν είναι αυτό που θελω διότι είναι και αυτός 21 χρονών και ειναι λίγο ανωριμος και θέλω στη ζωή μου κάτι λίγο πιο ώριμο.. δεν είναι ότι εγώ είμαι ώριμος χαρακτήρας αλλά απλά θέλω η σχέση μου να μην σκέφτεται σαν να είναι 18 χρονών... επίσης νιώθει πολλά για εμένα εκείνος και νιώθω μια πίεση ψυχική με αυτο γιατί δεν μπορώ να ανταποδώσω (πάλια μπορούσα) αλλά π.χ πήγαμε ένα 3ημερο μαζί μετά από αρκετή πίεση να βρω χρόνο και ανυπομονούσα να έρθει η Δευτέρα να φύγουμε..και ας περνούσαμε καλά απλά πνίγομαι δε ξέρω , δεν με πιέζει για τπτ όταν είμαστε από κοντά απλά δεν νιωθουμε τα ίδια και νιώθω ότι πνίγομαι μέσα στην σχέση μας επδ δεν νιώθω ότι νιώθει και θέλει εννοείται να του δώσω σε νοιαξιμο ότι μου δίνει..

Καλησπέρα, θα ήθελα την απάντηση κάποιου ψυχολόγου. Είμαι σε μια σχέση που έχει πολλές δυσλειτουργίες. Ο σύντροφος μου πλέον με πέρνει ελάχιστες φορές τηλέφωνο ή ελάχιστες φορές στέλνει μήνυμα. Επιπλέον λίγο πρίν το καλοκαίρι παρατήρησα πως άρχισε να μην απαντάει στα τηλέφωνα μου. Ελάχιστες φορές με παίρνει πίσω, αρκετές φορές δεν με παίρνει ποτέ. Και όταν στέλνω μήνυμα, που έχω την κακή συνήθεια να στέλνω αρκετές φορές κατεβατά, τα διαβάζει και δεν μου απαντάει. ΣΤην αρχή της σχέσης μας δεν ήταν έτσι τα πράγματα, μιλούσαμε καθημερινά και με μηνύματα και τηλέφωνα από 1 ώρα και πάνω. Βέβαια ήμασταν μακρυά, καθώς δούλευα εκτός Αθηνών. Έχω συζητήσει μαζί του για αυτό το θέμα, και μου έχει πει οτι δεν το έχει με τα τηλέφωνα και τα μηνύματα και προτιμάει την άμεση επαφή. Μετά από τρεις μήνες εγώ γύρισα μόνιμα στην Αθήνα και από τότε άρχισε να υπάρχει αλλαγή. Και αναρωτιέμαι τι γίνεται; Άρχισε να χάνει το ενδιαφέρον του; Τον κούρασα; Να σημειώσω ότι επειδή είμαι ανασφαλής όταν έβλεπα οτι δεν ανταποκρινόταν στην επικοινωνία εγώ επέμενα ακόμα περισσότερο.

Γεια σας. Έχω σχέση ένα χρόνο και αισθάνομαι πως είμαι εντέλει η μόνη που προσπαθεί για τη σχέση. Συμβιβάζομαι συνέχεια και ακολουθώ το πρόγραμμα και τα θέλω του φίλου μου. Οι δικές μου ανάγκες δεν ακούγονται, δεν τις εξέφραζα και πολύ αλλά και όταν το κάνω περνάει πάλι το δικό του. Επίσης αγχώνομαι πολύ με τα λεφτά. Εγώ έχω κάποιες οικονομικές δυσκολίες τελευταία και πιεζομαι αρκετά. Δεν του το έχω πει γιατί δεν θέλω να νομίζει ότι το παίζω καημένη και περιμένω από εκείνον να τα πληρώνει όλα. Μέχρι στιγμής δεν έδειχνε να έχει κάποιο θέμα με το οικονομικό. Αλλά αν μου προτείνει να βγούμε δεν θέλω να το πω και να το κάνω θεμα . Και να μου πει ότι θα πληρώσει εκείνος για να πάω. Οπότε αρκετές φορές έχει τύχει να βγω κ να βγω εκτός προϋπολογισμού για να το παίξω κουλ. Δεν ξέρω πως να χειριστώ αυτά τα θέματα

Μετά από 15 χρόνια γάμου κ 3 παιδιά, ο σύζυγός μου με χωρίζει χωρίς δεύτερη ευκαιρία, λέγοντας πως με την αδιαφορία μου κ την απαξίωση που του έδειχνα, έχω γκρεμίσει ότι ένιωθε μέσα του, ρίχνοντας όλο το φταίξιμο σε μένα. Πώς μπορώ να προχωρήσω όταν εγώ τον αγαπάω ακόμα; Πώς να βρω τον εαυτό μου και να τον φροντίσω, μια που τόσα χρόνια τον είχα παρατημένο;

Καλησπερα ...ημουν 6 χρονια με τον συντροφο μου εχουμε 4 ανηλικα παιδακια και ολα ηταν μια χαρα ειχαμε εντασεις φυσικα ειχαμε τσακομους τελευταια δεν του εδινα σημασια και πολυ ..αλλα οταν καθομασταν μαζι μιλουσαμε καναμε διαφορα το βραδυ του σαβατου ηταν ολα καλα το πρωι της κυριακης επιασα μηνυματα απο φιλη της αδερφης του και με χωρισε εδωσε το οριστικο τελος!! Εχει βγει μαζι της εχει κανει κατι μαζι της και μιλανε καθημερηνος ερχεται μενει εδω αλλα ειναι απομακρος δεν νιωθει λεει τιποτα πλεον για μενα πως γινεται να σταματανε τα συνεσθηματα απο την μια στιγμη στην αλλη;

Καλησπέρα είμαι 20 χρόνων και η σχέση μου 25 ήμαστε μαζί σχεδίων δυο χρόνια περνάω καλά και ήμαστε ωραία μαζί όλοι γύρω μου όμως μου λένε ότι είμαι μικρός ακόμα και ότι πρέπει να είμαι ελεύθερος στάλες η κουβέντες με επιτεθούν πολύ τι πρέπει να κανω ;