Επαγγελματικό burnout

Καλησπέρα,είμαι 36 ετών,άνδρας,δεν βρίσκω κάτι στη ζωή να με γεμίζει,δεν έχω διάθεση,δεν έχω όρεξη σε καθημερινή βάση,δεν παίρνω ευχαρίστηση η ικανοποίηση από καπου,δεν έχω φίλους,δεν έχω κάποια σύντροφο,δεν βγαίνω έξω για διασκέδαση,αισθάνομαι μόνιμη θλίψη και μοναξιά,καταπιεζω τα συναισθήματα μου,είμαι εσωστρεφής και ντροπαλός,νιώθω ανεπαρκής,με χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση,μένω ακόμη με τους γονείς,η δουλειά που κάνω δεν με γεμίζει,στις γιορτές δεν έκανα τιποτε,αποφεύγω τις κοινωνικές επαφές. Έχω κάνει ψυχοθεραπείες,έχω επισκεφτεί ειδικούς,χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα,νιώθω ότι δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου,ούτε κάποιος άλλος να βοηθήσει εμένα. Έχω κουραστεί να αναζητώ λύσεις,να ξοδεύω χρήματα για αυτές,να περνάνε τα χρόνια βλέποντας τους γύρω μου να απολαμβάνουν μια ζωή και μια καθημερινότητα,να χαιρονται και γω να έχω βαλτώσει στα επαγγελματικά,στα προσωπικά. Είμαι μπερδεμένος στο τι πρέπει να κάνω που δεν έχω κάνει.Ποια η γνώμη των ειδικών?

Καλησπέρα σας, Νιώθω ότι τους τελευταίους μήνες, ότι το cognitive function μου έχει πέσει κατά πολύ, όπως κ η δυνατότητα να μένω συγκεντρωμένη για ώρα. Καταναλώνω περιορισμένες ποσότητες αλκόολ λόγω λήψης ισοτρετινοϊνης κ όχι άλλες ουσίες. Γενικά προσπαθώ να κοιμάμαι τουλάχιστον 7 ώρες κ να ξεκουράζομαι καθώς πριν τα 20 μου αυτό δεν συνέβαινε σχεδόν ποτέ. Καταναλώνω φρούτα κ λαχανικά αλλά η διατροφή μου τον τελευταίο χρόνο δεν είναι τόσο πλήρης. Είμαι 22 χρονών κοπέλα και καταλαβαίνω ότι η δουλειά μου χρειάζεται αντίληψη και problem-solving skills, τα οποία προσπαθώ να χτίσω αλλά νιώθω ότι πλέον δυσκολεύομαι. Τι μπορεί να με βοηθήσει; Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Θα ήθελα να ρωτήσω, πως σαν έφηβη μπορώ να μην επιραιαζομαι από οικογενειακά προβλήματα(οικονομικά, τσακωμοι και έντασης ανάμεσα σε μέλη της οικογένειας, καταστάσεις που δεν μπορώ να ελέγχξω) απο την στιγμή που σαν χαρακτήρας τα παιρνω ολα μέσα σου, δεν νοιώθω άνετα να επικοινωνώ τα συναισθηματα μου και παλαιότερα κατηγορουσα τον εαυτό μου για ότι συνέβαινε στην οικογένεια μου.

Σε ποια κατεύθυνση ειναι το life coach

Κάθε βράδυ χωρίς να το καταλαβαίνω κυλάνε δάκρυα . Σκέφτομαι παρά πολύ συχνά άσχημα σενάρια η άσχημες εμπειρίες μου και κλαίω . Είμαι στην Εφηβεία . Αυτό το καλοκαίρι έμαθα πολλά πράγματα που δεν ήξερα στο πλαίσιο της οικογένειας μου και μου συνέβησαν πολύ άσχημα πράγματα που δύσκολα τα αντιμετωπίζει ένα παιδί, έπαθα σοκ μεγάλο τότε , ένιωθα σαν να είναι όλα μια πλάκα . Εκείνη την περίοδο είχα πολλές ταχυπαλμίες , άγχος , εφιάλτες και φόβο για το μέλλον . Από τότε νιώθω άδεια , αναίσθητη . Δεν με αγγίζει τίποτα . Ούτε με ενθουσιάζει . Μου φαίνονται όλα πολύ επιφανειακά .