Ο πατέρας μου λέει ότι έχει κατάθλιψη, απάτησε τη μητέρα μου και απειλεί με αυτοκτονία.

Η σύζυγος του γιου μου είχε από το καλοκαίρι καταθληψη και εμμονες ότι θα τις κάνουν κακό μετά που τελείωσε την χρόνια σε ένα δημοτικο...έλεγε ότι ο διευθυντής και οι υπόλοιποι δασκαλοι δεν την κσλοδεκτηκαν κσι ότι ο διευθυντής θα φροντιση να παη φυλακή γιατί ήταν τάχα πολύ κακος και δεν την ήθελε!έκανε ψυχοθεραπεία όμως έφτασε σε σημείο να θελει να πεθάνει έλεγε.....την πήραμε σε ψυχιατρο και της έδωσε τα zalepin φαρμακα μαζί με κάποιο άλλο....που δεν θυμαμαι την ονομασία...μας είπε ότι πιθανόν να χρειάστηκε 3 μήνες για να γινη καλά...στις 5 μέρες της φαρμακευτικης αγωγης βρήκε κάπως την διάθεση της όμως γύρισε εναντίον του συζύγου της τον κτύπησε στο πρόσωπο και από τότε δεν θέλει να είναι μαζί του ούτε καν να βρεθούν να μιλήσουν.....έχουν και ένα παιδάκι μαζί! πως μπορεί να έγινε αυτό....έφυγαν οι εμμονες με τον διευθυντή και τώρα δεν θέλει τον συζυγο της!

Καλημερα!Μετά την περιπέτεια μου με τον καρκίνο του μαστού προ 7 ετίας έπαθα κατάθλιψη με πρόβληματα αϋπνίας..Αυτό που παραμένει μέχρι σήμερα είναι η αϋπνία..Έχω δοκιμάσει διάφορες θεραπείες όπως με tritico,stilnox κλπ οι οποίες είχαν αποτέλεσμα μονο στην αρχή..Το μόνο που με πιάνει είναι το zanax παίρνω μισό του 1.00 mg όμως θέλω να το σταματήσω γιατί γνωρίζω για τις παρενέργειες του.Ειμαι 57 χρονων έχω μείνει άγρυπνη 4 νύχτες προσπαθώντας να το κοψω..μόνο λίγες ώρες το πρωί κοιμάμαι ..τι θα με συμβουλεύατε; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Καλησπέρα Εδώ και καιρό δν νιώθω καλά κλαίω κάθε μέρα χωρίς υπερβολή και τελευταία έχω θέμα δν μπορώ να φάω το γεύμα μου νιώθω ότι πνογομαι..

Καλησπέρα,το πρόβλημα μου είναι με τις αρνητικές σκέψεις,δηλαδή άμα κάποιος με προσβάλει,με αγνοήσει όταν του μιλάω ή γενικά με μειώνει,κάθομαι και το σκέφτομαι για πολύ καιρό με αποτέλεσμα να καταστρέφεται κάθε νέα μου μέρα,δε μ αρέσει καθόλου αυτό,πως μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις μου;Για παράδειγμα ενας καθηγητής στο σχολείο μου δε με συμπαθεί και μου φαίνεται ότι με μειώνει γιατί τον είχα χαιρετήσει και με αγνοούσε και γενικά μου βγάζει μία δυσάρεστη συμπεριφόρα όταν του μιλάω και αντί να μη με νοιάζει καν,κάθομαι το σκέφτομαι εδω και 1 μήνα από τότε που έγινε αντί να προχωρήσω,νιώθω ότι δε μπορώ να προχωρήσω έτσι,ξέρω οτι μου κάνει κακό όμως απλά δε το ξεχνάω,τι να κάνω?Επίσης πρεπει να αναφέρω πως είμαι άτομο που υποφέρει από μοναξιά και έχω την αναγκη αποδοχής από άλλους ανθρώπους,όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων που γνωρίζω με απογοητεύει πλήρως.

Νιώθω μεγάλη ντροπή λόγω της κακής εφηβείας μου, με κακές παρέες και πολύ καλής ποιότητας τότε σχέση. Δεν μπορώ και δε θέλω να βγαίνω από το σπίτι παρά μόνο για εργασία και αυτό αναγκαστικά. Ζω σε μικρή κοινωνία και αυτό με κάνει ακόμα χειρότερα. Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε αλλά εγώ νιώθω ότι όλοι με θυμούνται έτσι. Κάνω συνεδρίες αλλά δεν είμαι σε θέση η ίδια να το διαχειριστω, νιώθω ότι δε μου αξίζει να αγαπηθω και ότι όλα αυτά είναι "το πλήρωμα του χρόνου". Θέλω να ανοίξει η γη και να με καταπιεί, έχω χάσει τον εαυτό μου, το μυαλό μου, δεν είμαι σε θέση να ερμηνεύσω τα συναισθήματα μου. Δεν ξέρω που πατάω και που βρίσκομαι. Αν δεν ήταν η δουλειά μου στη μέση, θα έφευγα από εδώ, για αρχή. Πάντα ένιωθα άσχημα για όλα αυτά αλλά εδώ και 6 μήνες όλο αυτό με έχει επηρεάσει σε τέτοιο σημείο που δεν αντέχω τον εαυτό μου.

Έχω ένα θέμα κάθε φορά που πάω σε γυναικολόγο δε μπορούν να με εξετάσουν γιατί πονάω και το σώμα μου πετάγεται αυτόματα και αντιδράει .Είναι κάτι που θα μπορούσα να κάνω να με βοηθήσει ;

Καλησπέρα.Εχω το τελευταίο διάστημα που έχω φοβίες.Φοβιες για εμένα για τα παιδιά μου .Αυτό ίσως μου ήρθε μετά από τον θάνατο ενός κοντινού προσώπου μου.Αισθανομαι άσχημα ψυχολογικά και δεν μπορώ να περάσει όμορφα η μέρα μου.Τι μου προτείνεται;