Τα αντικαταθλιπτικά προκαλούν αύξηση βάρους ή όχι; 🤔

Καλησπέρα είμαι 62 χρονον περνω αγωγή εδώ και μερικά χρόνια seroplex , και myrtazapine τα δύο τελευταία χρόνια όμως δεν με καλύπτει η αγωγή ο ψυχίατρος μου επιμένει στην ίδια αγωγή όπως καταλάβενετε μια είμαι μια χαρά και πέντε στα τάρταρα. Το myrtazapine το παίρνω για την αϋπνία τι θα με συμβουλευατε για να ξαναβρώ την ενέργεια μου να λιγοστεψω το στρες το άνχος την ηρεμία μου σας ευχαριστώ

Παιρνω zanax εδω κι ενα χρονο ( 1mg) για την αϋπνία. Αποφάσισα να το κόψω( άλλαξα πολλα σε σχεση με τον υπνο κι αλλες συνθηκες και παει καλύτερα )κι εδω και μια εβδομαδα παιρνω 0, 5 παράλληλα με σιταλοπράμη. Εφτασα στο 0, 25 για μια μερα. Με σκοπο βέβαια να μην παιρνω τπτ μετά απο καποιο διάστημα. Βλέποντας και κανοντας μερα με τη μερα. Ειναι σωστό αυτό? Ποια η άποψή σας για την σιταλοπράμη? Πόσο κινδυνεύω απο εξαρτηση με την δοσολογία που επαιρνα? Γνωριζω οτι καθε μία περίπτωση είναι ξεχωριστή, αλλά ας μιλησουμε οσο γίνεται για εναν μεσο ορο. Ευχαριστώ!😀

Καλησπέρα παιρνω 1½ ζολωφτ το μεσημέρι.δεν μπορω να θυμηθώ αν το πήρα σήμερα και νιώθω άσχημα.αν έπαιρνα μισο τωρα το βράδυ θα ήταν καλό?

Έχω κολλήσει σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφοράς όπου έχει ανέλθει πολλές φορές κ στο παρελθόν μέσα στο οποίο δε έχω ενέργεια χανω τη λειτουργικότητα μου τι αίσθηση του γύρω κ το μόνο που περικλείει τη σκέψη μου είναι αυτό ενώ στη άλλη είμαι πληρως ενδυναμωμενη ενεργη κ λειτουργική..πως με επαναφέρω ξανά;

Αντιμετωπίζω χρόνια ακραία μοναξιά,από τα 18 ήδη δεν είχα καθόλου φίλους,παρέες και δεν ανηκα κάπου,αναπόφευκτα ήρθε η ακραία μοναξιά και απομόνωση την οποία βιώνω μέχρι και τώρα που είμαι 35 ετών,ποτε δεν κατάφερα να έχω φίλους,παρέες,συντροφικότητα,με έναν χαρακτήρα εσωστρεφή,ντροπαλό,λιγομίλητος,με χαμηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή αυτοπεποίθηση,με αισθήματα κατωτερότητας και αποτυχίας. Έχω βιώσει απορρίψεις,αδιαφορία από τους άλλους,μια μοναξιά που προκαλεί μια μόνιμη θλίψη,στενοχώρια,που δεν φεύγει ούτε με χόμπυ,δραστηριότητες,συμμετοχή σε εθελοντισμους,ούτε με ψυχοθεραπείες που κάνω τα τελευταία χρόνια. Τι πιστεύετε πως μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την περίπτωση?

Ανχονομε με το παραμικρό και νιοθο επελγοβισμενος και όταν είμαι εστι θέλω να πιγενο καμία βολτα ότι ορα και να ινε να ξεχνιέμαι

Γεια σας.Χρόνια πολλά. Από το 2018 κι έπειτα αντιμετωπίζω κατάθλιψη. Διαγνώστηκα επίσημα δυο φορές, έχω κάνει μια απόπειρα αυτοκτονίας και το τελευταίο δίμηνο νιώθω πως πάλι δεν είμαι σε καλή κατάσταση ψυχολογικά, με ελάχιστη όρεξη να ασχοληθώ με όσα με ευχαριστούσαν, με πίεση να βγάλω κάποιες υποτυπώδεις δουλειές στο σπίτι ενώ στην ουσία η ελάχιστη ενέργεια που έχω πάει αποκλειστικά στο παιδί μου. Ο ύπνος μου είναι κακός αφού δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ πια. Παίρνω εφεξορ σε δόση των 375 και κανένα αγχολυτικό (εδώ και έξι μήνες περίπου τα σταμάτησα από μόνη μου γιατί ένιωθα πως είχα φτάσει σε σημείο κατάχρησης). Δεν κάνω ψυχοθεραπεία καθώς ο τελευταίος ψυχίατρος που με παρακολουθούσε για τρία χρόνια μου έλεγε (μέχρι πέρυσι που σταμάτησα να τον βλέπω) πως δεν είμαι έτοιμη ακόμα. Το θέμα μου είναι πως δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ ξανά έναν ειδικό, όμως ταυτόχρονα ξέρω πως αυτή είναι η μόνη λύση. Ο σύντροφός μου έχει κουραστεί. Νιώθω πως πλέον δεν μπορεί να με στηρίξει κι αυτό με στενοχωρεί επιπλέον. Από την οικογένεια κάπως τα αδέρφια μου με βοήθησαν σε πρακτικά ζητήματα το τελευταίο διάστημα, όμως δεν είμαι άνθρωπος που θα ζητήσει εύκολα βοήθεια κι έτσι δε θέλω να επιβαρύνω κανέναν παραπάνω. Πολλές φορές εύχομαι απλώς να τελειώσει η πορεία μου κι άλλες νιώθω τεράστια ενοχή όμως ξέρω πως δεν έχω άλλη αντοχή για απογοήτευση και εμπόδια κλπ κλπ και πως δεν έχω τη δύναμη να σκάψω μέσα μου για απαντήσεις. Το ερώτημά μου είναι σε τι ψυχίατρο(τι κατεύθυνση να ακολουθεί δλδ) να απευθυνθώ ώστε έστω να μπορέσω να οργανώσω κάπως την καθημερινότητά μου και να μην βλέπει το παιδί μου μια μαμά που είναι συνεχώς καταθλιπτική; Κι επίσης θα είμαι έτσι για όλη την υπόλοιπη ζωή μου; Είμαι σαράντα χρονών.